NIEUWE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD YOOR AMERSFOORT, BURN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELANEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST, STOUTENBUHG, VUURSCHE, SCHEHPENZEEL EN WOUDENBERG Politieke OoJejaanarai-ffllieierlii. Officiëele Publicatie. Feuilleton. No. 74. Zaterdag 13 September 1884. Dertiende Jaargang. Uitgever: A. M. Slothouwer, COURANT. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1, Franco door het geheele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers3 Cent. Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags. te Amersfoort. Advertentiën van 16 regelsf 0,40. Iedere regel meer 0,05 Voor het Buitenland0,07 Reclames per regel 0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte ■fa Advertentiën kunnen ingezon den worden tot uiterlijk 's mor gens 10 uur des Woensdags en Zaterdags. £ene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts driemaal in rekening gebracht. De middernachtsklok op den Sint- Sylvesteravond doet soms droevige beel den in de ziel rijzen. Als we genoodzaakt zijn te denken aan een jaar vol tegenspoed en teleurstellingen, waarin onze pogingen om vooruit te komen met onvruchtbaar heid werden geslagen, dan kan het niet anders, of een bange zucht stijgt op uit het gemoed. Alleen de hoop, de laatste levensgezellen, kan. ons staande houden, en ons er toe brengen zonder angstige verslagenheid het nieuwe jaar binnen te treden. Iets dergelijks vervult ons hoofd en hart, op den dag dat wij den Minister van Binnenlandsche Zaken de woorden hooren uitspreken »In naam des Konings verklaar ik de zitting van de Staten-Generaa! ge sloten." Een terugblik op het zittingjaar dat achter ons ligt is verre van bemoedigend. Er heerseht in onze Regeeringskiingen en in onze Volksvertegenwoordiging een geest van verslapping, van onmacht, die loodzwaar drukt op de ontwikkeling van Nederlandsch politieken toestand. Het is nacht, en te vergeefs ziet de wachter op den torentrans uit naar een lichtstreep aan het somber hemelgewelf. We behoeven niet in bijzonderheden te herhalen, wat ieder nog versch in het geheugen ligt. Van nature zijn we opti- O «Reeds drie uur. Maar kom, haast u Hij kwam twee schreden nader: «Wie hebben dat gedaan »Dat zal ik u alles vertellen. Maak mij los." Hij deed nog drie schreden, en ik meende reeds aan het einde mijner ellende gekomen te zijn, toen hij zachtjes en geheimzinnig vroeg: »Zeg eens, het waren zeker smokkelaars «Juist, gij hebt het geraden. Die schelmen hebben mij hier vastgebonden, om mij te laten wachten tot morgen als zij terugkeeren." Die woorden hadden een wonderlijke uitwer king op den man. Hij week van schrik achteruit en scheen plan te hebben om mij daar te laten staan. Toen was ik mijzei ven niet meer meester, ik schold hem uit voor den grootsten ellendeling die er ooit bestaan had. Hij stoorde zich niet aan mijn scheldwoorden maar verwijderde zich langzaam. «Ik zal er nog eens over denkengij zult wel loskomen." Daarna verhaastte hij zijne schreden en ver dween bij een kromming van het pad. Ik zond hem mijne verwenschingen achterna. Ik wist niet wat ik er van denken moest, en nog minder wat te doen. Mijn toestand scheen mij nog verergerd door hetgeen ik aan dien man gezegd had, die het aan de smokkelaars kon overbrengen; misschien behoorde hij zelfs wel tot de bende. Mijn stemming werd eensklaps mistisch, en het geringste teelten van herleving deed ons, hoe vaak ook teleur gesteld, de hoop koesteren dat eindelijk de lijdensperiode zou zijn doorgeworsteld, Maar het schijnt wel of de mannen, aan wie het vrijzinnig deel van Neerlandsch volk de behartiging onzer hoogste belan gen opdroeg, ons door ervaring het nut der tegenspoeden wil doen begrijpen. Wien de goden in het verderf willen storten, dien slaan zij met blindheid, en een wezenlijke verblinding is neder gedaald op de oogleden van onze liberale afgevaardigden. De les, door de verkie zingen van 1883 gegeven, is zonder nut over hén heengegaan zij hebben nog niet ingezien, dat alleen door vaste aan eensluiting, door besliste samenwerking de slag is af te weren die hun bcwen het/ hoofd hangt als wederom in het laatste gedeelte des jaars dat we thans intreden de beslissing der stembus wordt ingeroepen. En toch, nog één zoodanige les, en voor de liberale partij is de cursus afgeloopenmet het certificaat van «onvoldoend" wordt zij en dan wel licht voor langen tijd, in de minderheid gebracht. Of meenen zij wellicht, nog langer op steun te kunnen rekenen, die mannen, wien de belangen des Nederlandschen volks niet zwaarder wegen dan hun per soonlijke opvattingen. Maar zal men wellicht zeggen, de schuld van dezen toestand ligt bij de libe rale kiezers. Waarom vaardigen zij geen andere vertegenwoordigers of, mannen van wie men weet dat zij eerlijk en krach tig zullen samenwerken om die hervormin gen tot stand te brengen waaraan de natie behoefte heeft? Volkomen waar, doch ook volkomen in strijd met onze electorale gebruiken. Pogingen tot dergelijke vervanging leiden veel somberder, en zonder de aanwezigheid van twee eekhoorntjes, die mij eenige afleiding gaven, zou ik zeer ongelukkig geweest zijn. Deze lieve maar schuwe diertjes, meenende alleen in het bosch te zijn, speelden met dat gemak en die sierlijkheid van bewegingen, welke de vrees verlamt, en terwijl zij elkander van boom tot boom vervolgden, verrasten zij mij door de be hendigheid van hun sprongen en de aanvallig heid hunner bewegingen. Daar ik met den lorkeboom een geheel uitmaakte, liepen zij over mij heen om een naburigen boom te beklimmen, in welks takken zij elkander nazaten. Eensklaps hielden beiden zich op hetzelfde oogenblik stil, waaruit ik de conclusie trok dat zij, van hun hooge zitplaats, iemand zagen naderen. Ik vergiste mij niet. Er verscheen een groote man, gevolgd door den boer met de pruim achter zijn kiezen. Deze groote man had drie kinnen, een vollemaansgezicht, kleine voorzichtige oog jes, een steek op en een rok aan. Toen hij mij bemerkte posteerde hij zich om mij op te nemen. «Wie zijt gij?" riep ik hem toe. »De burgemeester van het dorp, antwoordde hij zonder een pas nader te komen. «Welnu, mijnheerde burgemeester, ik eisch dat gij mij losmaakt, of mij laat losmaken door uw ondergeschikte daar naast u, die zijn maal met tabak schijnt te doen." «O, gij zult wel loskomen'" riepen beiden tege lijk. «Vertel eens hoe het gekomen is," voegde de magistraat er bij. Door de ondervinding die ik had opgedaan wachtte ik mij wel van smokkelaars te spreken. «Hoe het gekomen is? Dood eenvoudig. Ik ben aangerand en geplunderd door roovers, zij hebben mij aan dezen boom gebonden, en nu verlang ik niets meer dan dadelijk bevrijd te worden." Ah zool" riep de magistraat. «Roovers' zegt altijd tot een tweespalt waaruit de tegen partij munt slaat. Ook vergete men niet, dat het staatkundig leven in Nederland maar tragelijk daar henen vloeit, behalve in twee gevallen, namelijk als religieuse hartstochten in beweging zijn gebracht, of als de beurs wordt bedreigd. Voor het overige zwijgt meestal de publieke opinie voor zooverre zij niet in de dagbladpers het woord opvat; men heeft eenmaal 's lands belang opgedragen aan bepaalde personen, die er dan maar voor moeten zorgen. Doen zij het niet, of op minder bevredigende wijze, des te erger, dan zal men eenvoudig bij een volgende gelegen heid zich niet druk maken met een gang naar de stembus. Met dat al daalt het prestige der volks vertegenwoordiging. Een talentvol en hooggeplaatst afbreker, van wiens be kwaamheid in het opbouwen de bewijzen nog geleverd moeten worden, heett on langs in een openbaar geschrift onze Tweede Kamer, de rechtstreeksclte verte genwoordigster des Nederlandschen volk, een monding" genoemd, en er is geen kreet van verontwaardiging opgegaan uit den boezem der natie! Gij mannen van ijver en van bekwaam heid, die daar zetelt ter linkerzijde op de groene banken van het Binnenhof, wij smeeken het u, om uzelfs wil en ter wille van de ons dierbare staatsinstellin gen, gordt u aan met nieuwe kracht. Gij alleen kunt het gevaar afwenden dat ons dreigt, door afstand te doen van uw onderlinge meeningverschillen, waardoor de groote belangen, die gij te behartigen hebt zoo onnoemelijk schade leiden. Wij vragen u geen onmogelijk offer. Geen enkel uwer beginselen behoeft gij te verloochenen, immers, die zijn bij de leden eener liberale staatspartij dezelf- gij?" «Ja roovers. Ik trok het gebergte over met een muilezel die mijn valies droeg. Zij heb ben den muilezel en het valies gestolen." «Ah, Zoo, is het zoo gebeurd?" «Ja zeker is het zoo gebeurd 1 Eu nu gij op de hoogte zijt, zult gij mij wel vlug losmaken." «zoo zoo!" herhaalde hij, in plaats van nader te komen. «Zeg eens, dat zal heel wat kostert aan schrijven «Maak mij toch los, lummelWat heb ik met uw schrijverij noodig" «Wel, er zal proces-verbaal opgemaakt moeten worden." «Er is geen proces-verbaal noodig. Maak mij los «Onmogelijk, mijn waarde heer, dat zou ge heel buiten den regel zijn. Eerst proces-verbaal, en dan losmaken. Ik zal getuigen gaan zoeken Ik heb er twee noodig die in staat zijn hun naam te teekenen. Het kost heel wat tijd om hen te vinden, begrijpt gij, en dan moeten zij betaald worden omdat wij hen van hun werk halen; maar dat maakt voor mijnheer geen be zwaar uit." Vervolgens tot den boer: «Loop eens naar Maglan, en vraag aan de vrouw van den notaris waar haar man is ga hem zoeken en vraag hem om hier te komen. Loop dan naar Saint-Martin, waar gij Benaiton den koster zult vindenhij is er stellig, omdat de klok moet geluid worden voor het huwelijk van Chozet laat hij eveneens hier komen. Laat de notaris schrijfgereedschap meebrengen, en ook gezegeld papier. Kom, mijn jongen onder eerlijke lui rekent men later af, en gij zult er niet bij ver liezen. Ga en passant te Veluz bij Jean-Marc aan en zeg hem dat zijn merrie ziek is. Vooruit I" «Laat hij naar den duivel, loopen en Jean- Marc, en zijn merrie, en gij ook 1 Stomme burgemeester, onbarmhartige ezel! Als gij rnij de. Slechts de mate hunner toepassing op het praetisch regeeringsbeleid is het, waaromtrent de eenheid ontbreekt, en wij kunnen niet aanneme.n, dat deze onover komelijke hinderpalen tot samenwerking oplevert. Indien gij slechts rekening houdt met de dringendste eischen van het oogen blik, dan kan het u niet moeielijk vallen het punt aan te wijzen tot waar de over eenstemming reikt, en zoo ge daar uw uitnemende krachten samenbrengt, dan is het pleit gewonnen. Levert ons niet met gebonden handen en voeten over aan de gevaarlijke proefnemingen der kerkelijke partijen, wier wassende invloed ons met schrik vervult: spiegelt u aan België, waar thans de liberale partij in machte- looze woede de vernietiging aanschouwt van wat zij met beleid en standvastigheid in het leven riep, maar wat zij niet met vastberadenheid heeft weten te beveiligen tegen de aanslagen eens immer waakza- men vijands. Nog is het tijd, ofschoon de elfde ure reeds verstreek, om den getrouwen, die hun politieke rechten nederlegden in uw banden, een hart onder den riem te steken. Veracht onze smeekbede niet, die de liefde tot het vaderland ons op de lippen legde. Vereenigt u, sluit uw ge lederen, legt de handen ineen onder de banier van den vooruitgang De BURGEMEESTER van AMERS FOORT, doet te weten, dat krachtens art. 198 van het algemeen politie-reglement het personeel der brandweer dat behoort tot de SPUIT No. 2, moet opkomen op Woensdag, den 17. September aanstaande, losmaakt, geef ik u ieder een louis d'orl'1 Bij dit voorstel bleef de boer, die reeds op weg was, staan, en zétte groote oogen op. Maar de magistraat zeide «Gij moet de kosten van papier en schrijven betalen, en kunt dan nog een fooi geven als gij wilt; maar om ons vooruit om te koopen, dat zoudt gij met al het goud der wereld niet kunnen. Van vader op zoon zijn wij burgemeester van de gemeente geweest, te beginnen met mijn voorvader Antoine-Baptiste, en de Arve zou eer opdragen dan dat een van ons een fout had begaan. Loop nu heen!" riep hij tot den boer, «Geduld maar," zeide hij tot mij, «ik zal u een flesch wijn halen die u goed zal doen." Zoo was de wanhopige braafheid van dezen man al evenzeer in mijn nadeel als zijn eerbied voor de vormen. Ik bleef op nieuw alleen, en dezen keer in de overtuiging dat het morgen zou worden voor men mij kwam losmaken; ik trachtte mij aan dit denkbeeld te gewennen. Gelukkig was het een warme avond, met een prachtige heldere lucht. De zon, die reeds ten ondergang neigde, drong horizontaal in het bosch door, dat over dag voor zijn stralen ge sloten was, en de lorkestammen wierpen lange schaduwen op een met mos begroeiden bodem, die al de nuances van het geel vertoonde. Een paar haviken die ik boven mijn hoofd had zien zweven waren verdwenen; de raven doorkruisten onder aanhoudend gekras het dal van de Arve om haar nachtelijk verblijf op te zoeken, en de bergtoppen, die hoe langer hoe onduidelijker werden, schenen van de bedrijvigheid van het lever, in de stilte van de slaap over te gaan. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1884 | | pagina 1