nieuwe Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT EN GELDERLAND. Maggie Wilson. N. 84. Woensdag 21 October 1885. Veertiende Jaargang VOOR abonnementsprijs VERSCHUW WOENSDAG E.V ZATERDAG. Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentiên: BINNENLAND. BUITENLAND. Feuilleton. AMERSFOORTSCHE CODBANT. Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdags en Vrijdags. Van 16 regels 0.40iedere regel meer B Cent. Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. De heer G. L. Funke, de bekwame en ijverige Directeur van het Nieuws van den Dag is Zondag j.l., te Hilversum in den ouderdom van 48 jaren overleden. Op het internationale sanitaire con gres te Antwerpen is door dr. Van der Velde de mededeeling gedaan, dat Neder land en België besloten hebben, in on derlinge overeenstemming dezelfde maat regelen tot het afweren van besmettelijke ziekten, en in deze in het bijzonder van de cholera toe te passen. H.Dgbl Eenige timmerlieden, te Amsterdam hebben het plan opgevat om eene circu laire te verspreiden, waarin zij wijzen op de tijdsomstandigheden en het gebrek aan werk. Zij verzoeken om eenigen arbeid, hetzij die bestemd is voor huis houdelijke behoefte, hetzij van meer bouwkundigen aard is. Zij zijn huisva ders, en komen niet alleen op voor liet belang van hun zeiven, maar in de eerste plaats voor dat van kunne gezinnen. In de legerplaats te Oldebroek is de kwade droes onder de paarden, aan het Rijk toebehoorende, voorgekomen. Eén paard is afgemaakt en op de ge bruikelijke wijze begraven. Voorts is een stal met 12 paarden verdacht verklaard, waaromtrent de noodige voorzorgsmaat regelen zijn genomen. Het is goed dat het weèr verbe terd is, want de landman had groote behoefte aan droogte. In de streken waar de suikerbieten op het land lagen, kon men door bet drassige van den grond onmogelijk met karren rijden, zoodat de bieten niet vervoerd konden worden naar de suikerfabrieken, die gedwongen waren de aangevangen werkzaamheden te staken. De zaaitijd is er, maar de boer moet met zaaien wachten op verbetering van weèr. Het nadeel dat voortspruit uit de noodzakelijkheid om de koeien uit het land te halen, is ook niet gering. Verscheidene liberale kiesvereeni- gingen hebben zich, evenals jBurger- plicht" te Amsterdam, veiklaard tegen het beginsel der liberale Unie, om in de Grondwet bepalingen op te nemen, die bet kiesrecht regelen. Het beeld van mevr. Kleine als Juffer Scrklaasis in de verzameling van het Panopticum te Amsterdam opge nomen. Uit Delftshaven wordt gemeldt: Nog dagelijks vervoegen zich alhier werklieden, ter bekoming van werk aan de baggerwerken van de heeren Volkers en Bos iu Spanje, doch, daar de opzichter, belast met het aannemen van volk, reeds derwaarts vertrokken is, is hunne reis doorgaan^ te vergeefs. Bij de opgravingen voor het leggen van het groote riool in de Bagijnegas te Nijmegen is een sarcophaag van ruim twee meter lengte gevonden, waarin nog een aarden kruikje en een paar andere voorwerpen van Romeinschen oorsprong aanwezig waren. Het steenen graf is naar het Raadhuis overgebracht om al daar bij de verzameling gedenkstukken van geschiedenis en kunst bewaard te worden. Het is intusschen jammer dat de zijwanden door de werklieden, die het voorwerp niet kenden, zijn vernield; doch de stukken daarvan zijn bijeenverzameld, zoodat men de sarcophaag wellicht weer geheel in elkaar kan zetten. Men schrijft uit Oldebroek aan de N. I?. Ct. »Or.der deze gemeente vindt de vrij willige afstand van grond ten behoeve van den Kon. Nederl. Locaalspoorweg tegenstand. O. a. heeft een eigenaar voor een gewoon stukje bouwland, dat ontei gend moet worden, een prijs gevraagd, berekend tegen f50.000 de hectare. Vol gens de Zw. Ct- belemmert de burgemees ter van Oldebroek, die de betrokken eigenaren onder zijne gemeente in hun belang bij elkaar heeft geroepen, de vrij willige overdracht der gronden zeer. Door enkele eigenaren althans zijn onder zijne adsistentie allerlei denkbeeldige ge varen (schrikken van paarden enz.) op geworpen, welke natuurlijk van invloed zijn op de prijzen. Het schijnt dat een spoorweg al evenmin genade vindt in de oogen van den burgemeester als eene velocipède." In Gelderland en Overijsel zijn de prijzen der vette runderen lager dan in 20 jaar het geval was. Voor de puik- ste waar besteedt men 64 ct. per KG. Een winkelier in paardenvleesch te Leiden had den volke verkondigd, dat hij heden (Maandag) tusschen 12 en 3 ure aan ieder een half kilo paardenvleesch gratis zou verstrekken. Het was te ver wachten dat de opkomenden talrijk zou den zijn, en daarom hield de politie in den omtrek toezicht. Reeds spoedig werd de orde gestoord, doordien iedereen zich het eerst meester wilde maken van het beloofde waarbij zelfs een der agenten een hevigen stomp tegen de borst be kwam. Daarop verschenen twee inspec teurs van politie die de woning door de agenten deden afzetten, en poogden tel kens 5 personen te gelijk naar binnen te doen gaan. Daar ook die maatregel niet hielp en allen te gelijk naar binnen wilden, werd de winkel gesloten. Het publiek bleef echter staan, zoodat de pas sage gestremd bleef, waarop de commis saris van politie, intusschen ter plaatse verschenen, het publiek bekend maakte, dat er geen vleesch meer verstrekt werd, onder aanmaning tevens dat ieder zijns weegs zou gaan, terwijl de politie-agenten werden heengezonden. Toen was, behalve dat enkele nieuwsgierigen nog bleven staan, de circulatie weder vrij. (N. R. C.) Te Gorinchem is de stoom-brood- fabriek in den nacht van Zaterdag op Zondag totaal afgebrand. Door het spoe dig en krachtig optreden van de brand weer, werden de vlammen gestuit en bepaalde de brand zich alleen bij de fabriek, die geheel uitgebrand is en het eigendom van den heer Poldermans was. Het gebouw en het materieel waren ver zekerd. De oorzaak is onbekend. Er is een blijspel verschenen geti teld: Freiherr von Münchhauscn; het is de eerste dramatiseering van den be roemden leugenheid, 100 jaren na de verschijning van het bekende volksboek. Het bestuur der maatschappij» Een Nationaal Belang" heeft voorgesteld, het kapitaal van f 50,000 op f 75,000 te brengen. Voor beplanting van de lijn GeldermalsenDordrecht zou voorloopig f 10,000 worden uitgegeven. De alg. ver gadering zal op 4 Nov. beslissen. Te Amsterdam is onder den naam iMorphy" een blad verschenen voor schaakspelers en liefhebbers van het schaakspel onmisbaar. De redactie belooft hare lezers op de hoogte te zullen hou den, van alles wat in binnen- en buiten land in de schaakwereld voorvalt, meer of minder samengestelde prollemen op te nemen, overzichten te geven van hier te lande of daarbuiten door groote meesters gespeelde partijen, kortom al wat de be langstelling van de schaakspelers kan op wekken onder hunne oogen te brengen. Het blad dat den In en 15n van elke maand verschijnt kost slechts f 4.per jaar. Het eerste nummer dezer Neder- landsche Schaak-Courant, waarvan wij inzage mochten nemen, ziet er goed uit en durven wij daarom een abonnement op dit blad met vertrouwen aan te be velen. Gedurende de maand September werden bij het Koloniaal Werfdepöt aangenomen 90 vrijwilligers, w o. 72 Nederlanders, 14 Duitschers, 3 Zwitsers en 1 Belg. terwijl 32 militairen van andere korpsen werden overgenomen. In die maand vertrokken naar Oost- Indië 121 militairen, en wel 93 Neder landers, 23 Duitschers, 3 Zwitsers en 2 Belgen, en keerden daaruit terug een le luitenant en 75 minderen, nl. 43 Ne derlanders, 10 Duitschers, 13 Belgen, 5 Franschen, 2 Zwitsers, 1 Luxemburger en 1 Afrikaan; deze waren gemiddeld 8 jaren in Indië gebleven, 35 hunner verlieten den dienst met pensioen en 20 met paspoort, terwijl de positie van de overigen nog nader geregeld rnoet worden. Omtrent de pseudo oogarts-biblio thecaris Jan van der Vliet, die te Delft werd gearresteerd, verneemt de D. Ct. nader, dat hij heikend is als te zijn Christoflfel Ahaspherus Wunderlich, ge boren te 's-Boscii den 26sten Mei 1849. Oplichterij schijnt zijne voornaamste be roepsbezigheid te zijn geweest, alhoewel hij van diefstal ook niet afkeerig schijnt te zijn. Althans werd hij in 1872 door den krijgsraad te 's Bosch wegens dief stal veroordeeld tot zes jaren kruiwagen- straf en in 1880 te Dresden tot vier ja ren tuchthuisstraf wegens oplichterij. Het laatst was hij oppasser bij het Ge nootschap Natura Artis Magistra te Am sterdam. Uit Wageningen meldt men ons: Met genoegen vernam men alhier de be noeming van den heer L. Broekema, ge boren te Pieterburen (Groningen), leeraar in de landbouwkunde aan de Rijksland bouwschool, tot directeur dier inrichting. Vooral voor de eigenlijke landbonwafdeelin- gen is de keuze van zoo iemand die theo retisch en practisch met de landbouw bekend is, van veel belang. H.Bl Een wegwachtster te Vucht vond een vergezeld pakje, als postpakket voor Arhem bestemd, en stelde het aan den stationschef ter hand, zoodat het aan den eigenaar kon worden afgegeven. Als loon voor deze daad van eerlijk heid werd haar door de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen toe gekend een eervolle vermelding. Dit is ongetwijfeld eene onderscheiding die op prijs mag worden gesteld, maar als men de vrouw een gulden of een paar kwartjes had gegeven, zou dit toch wel zoo menskundig zijn geweest. Het halsdoekje of boezelaar of het paar schoe nen, die ze er voor kocht, zou het besef van plichtsbetrachting veel meer bij haar versterken dan eene ontasbare vermel ding, die de toekomende week door iedereen vergeten is, behalve door de vrouw. Eene maatschappij houdt er geen geheugen op na. (Arnh. Ct.) Naar het zich laat aanzien zal de be weging op het Balkan-Schiereiland op vredelievende onbloedige wijze worden opgelost. Vorst Alexander heeft zijne troe pen voorloopig teruggetrokken en de quaestie berust nu geheel in handen van Heeren diplomaten. Koning Milan van Servië heeft verklaard, dat hij zich aan den grondslag der tractaten houdt. Hij legde deze verklaring af, naar aanleiding van een hem door Vorst Alexander ge daan voorstel, om gezamentlijk tegen Tur kije op te treden. De besluiten van de ambassadeurs der verschillende mogend heden te Konstantinopel berusten op de gemeenschappelijke opvatting, dat de vraag van oorlog of vrede niet van de wisselende stemming op het Balkan-Schier eiland mag afhangen. In het memoran- DOOR MINORA. *i) Later is 't mij eerst duidelijk gewor den, dat hjj mij méér liefhad dan zijn oudsten zoon, en later bleek mij eerst waarom hy hem niet liefhad maar hierover gezwegenik heb het recht niet hierin mijn eigen oordeel uit te brengen gij weet nu, Maggie, door hoe veel liefde mijn jeugd, mijn kinderjaren werden bestraald. Nooit gaf ik mij aan de mogelijkheid over dat dit alles eens een einde zou nemen, nooit dacht ik ach, geen wonder 1 ik wist toch niet wat dood zijn was 1 Gebeurde het eens, dat papa en ik op onze wandelingen een Ijjkstoet tegenkwamen, dan was het ant woord op mijn vraag, wat dat wel voor een zwarte wagen was, het eenvoudige: »een rijtuig, dat ons allen naar een groote rustplaats brengt." Vroeg ik hem in kinderlijken eenvoud, waar die groote rustplaats wasdan nam hij mij op den arm, vatte mijn hand in de zjjne en ons beider voorvinger bij elkander brengende wees hij naar boven, naar den blauwge- welfden hemel; »Daar is onze rustplaats, lieveling I daar zullen wij eens allen wonen 1" Jaren verliepen en mijn vader begon de bede om met hem te mogen wandelen, dikwijls van de hand te wijzen; de dokter kwam eiken dag en verbood alle vermoeienis zoo ging er wel eens een dag om, waarop ik niet tot hem komen mocht. Ofschoon ik toen reeds 16 jaren was, wist ik niets van de doode- lijke kwaal der tering af, kortom, dit alles was mij onbekend. Was papa weer eens beter, dan zat ik trouw voor den grooten leunstoel en las hem een of ander voor; somtijds nam hij dan met een ongeduldige beweging mijn hoofd tusschen de vermagerde handen en staarde mij lang en onderzoekend aan de goede God bescherme u, myn hartje I was alles wat hij zeide ïNu weet ik, waarom hij Gods be scherming voor zijn kind afsmeekte de gedachte kwelde hem reeds dat ik eens hetzelfde zou moeten lijden Zijn bede is evenwel niet verhoord ge worden. ïEn nu ik van mijn zonnige jeugd vol liefde en sympathie heb verteld kan ik niet volkomen zwijgen van de zonne- lctoze, koude dagen met hunne lange nachten, die volgden, toen mijn vader stierf Groote tranen rolden langs haar wan gen en de geheel verzwakte stem ver bood haar voort te gaan. Maggie begreep haar verdriet, en vol liefde en zachtheid kuste zij de betraande oogen. Geruimen tijd zwegen beiden. Eindelijk vervolgde Eugénie «Ach, Maggie dat oogenblik vergeet ik van mijn leven niet Men zegt, dat de tijd smarten verzacht en wonden heelt reeds 8 jaren is 't geleden, dat ik hem voor 't laatst zag, en nog is 't alsof mijn hart, ineenkrimpt van pijn, wanneer ik aan dat uur terug denk Ja, Maggie I toen hij stierf was ik in den tuin aan het bloemenplukken I Men had mij met voorbedachten rade uit de ziekenkamer verwijderd, daar papa in de laatste dagen zeer aan benauwd heden leed zijn sterven was een zwaar oogenblik Ach, Maggie en ik was er niet bij 1 Nog duidelijk herinnner ik mij, dat dien dag een goede kennis van mama mij eenige dagen bij zich te logee- ren vroeg; ik weigerde, daar ik dan papa niet zien kon, maar mama beschikte over mij en nog diezelfden middag reed ik weg, de bloemen achterlatende met de bede die aan papa te geven ik mocht hem ni^t meer zien, daar h\j sliep Een week lang bleef ik weg, en toen ik wederkeerde had de lijkkoets ook voor onze deur stilgestaan en had het dier baarste, wat ik op aarde bezat, zonder laatsten groet of kus met zich medege voerd naar de laatste rustplaats. ïWat er verder met mij gebeurde, toen ik als een waanzinnige naar die leege, verlaten kamer stormde weet ik zelve niet meer. Van mama vernam ik later, dat een ernstige ziekte, typheuse koorts, mij had aangetast en men ook voor mijn leven vreesde, in éen woord, meer dood dan levend werd ik naar Mentona getransporteerd. Veertien dagen lang duurde de reis, waarbij onze oude dokter ons vergezelde." Hier eindigde zij en begroef haar hoofdje in de kussens. Een tijdlang ble ven de oogleden vast op elkander ge klemd het scheen alsof zij sliep. Heilige ernst stond op het gelaat van Maggie te lezen, toen haar door tranen verduisterde blik op het bleeke gelaat der vriendin bleef rusten. Plotseling richtte Eugénie zich weder op de kalme slaap was bediiegelijk geweest. Een vreemd licht straalde uit haar oogen en opgewonden sprak zij haastig: x>Lieve hemel, Maggietot welke woor den heb ik mij laten verleiden het was toch iets gansch anders, wat ik u wilde toevertrouwen. »Doe dat nu niet, lieveling! Gij zijt reeds afgemat door dat vertellen het zal u nadeel doenl Rust nu een weinig. Morgen schijnt de zon immers weder, dan korn ik vroeg bij u en wij verhalen elkander het leven en sterven van ons j streven I" Gelijk een gehoorzaam kind liet Eugénie zich behandelen en geen woord van goed- of afkeuring ontsnapte meer aan haar lippen, toen Maggie er een langen af scheidskus op drukte. Eenzaam wandelde Maggie huiswaarts en lang dacht zij na over de woorden van Eugénie. Den volgenden morgen was zij reeds buitengewoon vroeg op om het afgespro ken uur bij Eugénie door te brengen. Voor zij heenging, verzamelde zij eenige bloemen, bond ze tot een ruiker en spoedde zich op weg. De lucht was don ker en bedekt met onweerswolken, ofschoon zich nog hier en daar een zon nestraaltje steelsgewijze een weg baande en van zonneschijn na regen verhaalde. De dienstbode der douairière vanLan- genveld, die Maggie steeds als een oude bekende beschouwde, verzocht haar rnaar naar boven te willen gaan, waar juffrouw Eugénie wel zyn zou. Wordt vervolgd

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1885 | | pagina 1