NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
UTRECHT EN GELDERLAND.
N. 62.
Woensdag 4 Augustus 1886.
Vijftiende Jaargang.
VOOR
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort.
Aan Hare Majesteit
KONINGIN EHM DER NEDERLANDEN,
BINNENLAND.
F euillet On
oorspronkelijke Novelle
AMEHSFOOKTSCIE COURANT.
abonnementsprijs:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Eijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
advertentien:
Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Overgenomen uit't Ulreclitsch Prov.
Sf Stedel. Dagblad van 2 Aug. jl.
op 3 Augustus XSS6.
Heil U, beminde Gade
Van Neerland's grijzen Vorst,
U juichen wij ter eere
Met diep geroerde borst.
U, Gade, kloek en teeder,
U, eerste vrouw van 't land,
En voorbeeld voor een ieder,
U is ons hart verpand
Uw Koning komt U groeten,
Uw Koning en Gemaal,
U, glans van Zijne grijsheid,
Zijns levens zonnestraal.
Uw middag kleurt Zijn avond
Met vriendlijk rozenrood;
O, blijf Zijn pad bestralen,
Zijn vreugd tot aan Zijn dood.
Heil blijde, zaal'ge moeder,
Heil zij U, op deez' dag!
Uw dochter komt U groeten
Haar tranen en haar lach
Verrukken het harte,
Verheldren U het oog,
En doen een hope rijzen,
Die nimmer nog bedroog.
Gij legt op 't Kinderhoofdjen
Ontroerd de moederhand,
Gij denkt aan eigen weelde,
Maar ook aan Nederland
En bidt: Heer, spaar dit leven,
Dat heel een volk bemint
God zegen' U, mijn dochter,
Mijn Kind en Neerland's Kind I
Heil, heil, o Koninginne!
Hei! zij U op deez' dag,
Waarop het volk van Neerland
U blijde groeten mag.
Gij zijt niet meer een vreemde,
Maar moeder van 't gezin
Der natie, die U lief heeft
Met zuivre, trouwe min.
U zij het zoet te weten
Mijn volk is thans verblijd,
Zijn wenschen en gebeden
Zijn aan mijn heil gewijd.
Geen watren zullen blusschen
De liefde van hun hart,
Die (zoo zij ooit mocht komen)
De felste vuurproef tart.
Wij kennen Gods besluiten
Noch toekomst voor Uw Huis;
'tValt zwaar thans te regeeren,
Geen kroon thans zonder kruis;
Maar 't ga door licht of donker,
Door tijden, goed of slecht
Ons volk blijft aan zijn Koning,
En Koningin gehecht!
A. W. Bronsveld.
Uit de residentie schrijft men aan
de Zw. Ct.Dezer dagen liepen hier weer
min gunstige berichten omtrent de ge
zondheid des Konings. Er schijnen zich
nu en dan pijnlijke aanvallen voor te
doen, echter zonder levensgevaar. In ieder
geval schijnt Z. M. voornemens, nog ge-
ruimen tijd in de grootste kalmte, en
zoo mogelijk afgezonderd, te blijven. Het
hof zal vermoedelijk eerst tegen Nieuw
jaar hier terugkeeren. Na de pas vol
brachte opening der Staten Generaal zal
de zitting op den 3. Maandag van Sep
tember door een paar gedelegeerde mi
nisters geopend worden verklaard. Om
trent eenig ceremonieel bij de komst van
den koning van Portugal in den loop van
Aug. blijkt ook nog niets; ook hierbij
moet men natuurlijk met de gezondheid
van onzen vorst te rade gaan.
Men schrijft aan het D. v. Z.-Il
Het bericht van de N. R. Ct., dat de
stempeling van effecten, aan het Zegel
recht onderworpen, zoo goed als geëin
digd is, en de ontvangst ongeveer f150,000
bedraagt, is onjuist. ^an de verschillende
zegelkantoren in den lande is het debiet
van deze maand nog geheel onbekend en
de ontvangst der maand, Juni kan toch
moeielijk gelden als eene totale raming,
daar tot uit. Dec. de verlaagde stempe
ling voortduurt en het debiet van plak-
zegels nog dagelijks plaats heeft. Er zijn
verscheiden bezitters van groote fortui
nen, die de formaliteit nog moeten ver
vullen.
De Minister van Koloniën heeft
terecht begrepen, dat in deze, voor de
nijverheid zoo gedrukte tijden, alles moet
worden gedaan om de binnenlandsche
fabrieken aan den gang te houden.
Door die gedachte geleid, heeft hij aan
de ijzerfabiiek van de heeren Enthoven
te 's-Hage de levering gegund van 39
spoorwegbruggen op Jnva, in weerwil dat
een buitenlander had aangeboden het
werk voor eenige honderden guldens
minder te maken.
De heer J. van 't Lindenhout,
directeur der Weesinrichting te Neerbosch,
die onlangs naar Noord-Amerika is ver
trokken, is Vrijdag jl. te Nieuw-York be
houden aangekomen. Hij is daarop on-
middelijk naar Giand-Rapids vertrokken,
waar hij zijn arbeid in het belang der
weezen zal aanvangen.
Te Amsterdam is de volgende ken
nisgeving afgekondigd
»De burgemeester van Amsterdam,
«Overwegende, dat in een gedeelte der
gemeente de openbare orde op diep te-
betreuren wijze is verstoord, en dat het
in dien toestand noodig is algemeene
voorschriften van politie uit te vaardigen;
«Overwegende, dat het venten en het
verspreiden op den openbaren weg van
nieuwsbladen of andere gedrukte of ge
schreven stukken tot wanordelijkheden
aanleiding geeft
«Gelet op art. 187 der gemeentewet
«Verbiedt het venten en het versprei
den op den openbaren weg van alle
nieuwsbladen of andere gedrukte of ge
schreven stukken,
«En is hiervan afkondiging geschied
waar het behoort, heden den 31 Juli
1886.
De Burgemeester voornoemd,
Van Tienhoven.
Zaterdag jl. zijn te Amsterdam nog
een tiental belhamels, die aan de onge
regeldheden hadden deelgenomen, gear
resteerd. Hieronder bevindt zich de aan
voerder op de barricade in de Lindenstraat,
die de roode vlag vasthield. De man heet
van den Broek en is een weggejaagde
marinier.
Zaterdag liep het gerucht dat Do-
mela Nieuwenhuis, na te Leiden gespro
ken te hebben, in hechtenis genomen was.
Wij hebben van dit laatste echter nog
geen bevestiging vernomen. Wel heeft
de Justitie een onderzoek ingesteld in de
socialistische drukkerij Exelsior in de
Westerbaanstraat te 's-Hage. Het onder
zoek schijnt tot geen gevolg geleid te
hebben.
Door den luitenant Mijsberg is te
Hoorn in arrest genomen de milicien
Belderok, broeder van den bekenden
sociaal-democraat. Hij had vijf pakken
patronen bij zich, naar alle waarschijn
lijkheid bestemd om uit te deelen aan
de oproerigen in de hoofdstad. Hij zal
voor den krijgsraad terecht staan.
Zondagavond werd in het Walhal
lagebouw in de Westerbaenstraat te
's-Hage eene socialistische meeting ge
houden. Domela Nieuwenhuis sprak en
voer hevig uit tegen de pers. De orde
werd niet verstoord. Alleen werd Tasse-
ron, de kastelein van het gebouw, die
zijn broeder wilde binnenlaten toen de
zaal reeds vol was en zich tegen de politie
verzette en schold, naar het politiebureel
op de Groenmarkt gebracht, doch later
weder ontslagen. Op de Veenkade tracht
ten eenige personen Tasseron te ontzet
ten, doch dit gelukte hen niet. Hbl
De wedloopen met paarden te Am
sterdam, die op 31 Juli zouden plaats
gehad hebben, doch toen zijn uitgesteld,
zijn nu bepaald op 14 Augustus.
De terugkomst der batterijen veld.-
art. uit het kamp van Oldenbroek ken
merkte zich Zaterdag te Breda door een
treurig geval. Een achttal kanonniers
hadden zich aan verregaande baldadig
heden overgegeven en werden daarom
door de politie achtervolgdzij vluchtten
in den moestuin van een hovenier, waar
zes hunner gevat werden, terwijl twee
door overklimming in de rivier terecht
kwamen. Het gelukte aan een zwemmende
den overkant te bereiken, doch de ander,
de milicien V., verdronk. Zijn lijk werd
Zondagmorgen opgevischt.
Woensdagavond heeft, zooals reeds
kort gemeld is, op de Gooische sloom-
trambaan een treurig ongeluk plaatsge
had. De Gooi- en Eeml. verhaalt dit als
volgt. Er reden na afloop der feestelijk
heid te Laren extra-treinen naar Hilver
sum en naar Amsterdam. De extra-trein
naar Amsterdam bestond uit zes wagens.
De heer J. Koning, chef van dienst, had
met zijne echtgenoote en kind welge
moed den avond te Laren doorgebracht
en reed met dien trein terug. Bij de
Galgesteeg onder Naarden zou hij in een
der achterste wagens overgaan, doch viel
op de rails, met het verschrikkelijk ge
volg, dat twee wagens dwars over zijn
lichaam gingen en ten gevolge daarvan
ontspoorden. Dit laatste deed het onge
luk, dat anders misschien niet zoo dade
lijk zou bemerkt zijn, aan de vrij talrijke
passagiers kennen. Onmiddellijk werd den
heer Koning zoo veel mogelijk hulp ver
leend, vooral door de leden van het mu
ziekcorps van den heer Sonneman, die,
na in Laren werkzaam geweest te zijn,
zich per tram naar Amsterdam terug
begaven. De verminking was echter zoo
verschrikkelijk, dat de arme lijder slechts
enkele oogenblikken meer teekenen van
leven gaf. Het lijk werd in den achter
sten wagen gelegd, en deze voorloopig
afgehaakt, waarna de trein met de andere
wagens Naarden binnenreed.
Voor de echtgenoote van den heer
Koning, die mede met den tram terug
keerde, wist men voorloopig het ongeluk
nog te verbergen, onder den schijn, dat
de heer Koning bij het op de baan bren
gen van de ontspoorde wagens moest
toezien, waarna twee heeren haar het
vreeselijk ongeval te huis omzichtig me
dedeelden.
Inmiddels was de hulp van dr. Boe-
kelman ingeroepen, die zich dadelijk be
reid toonde, en het lijk tot vervoer ge
schikt maakte, waarna het in den wagon
door de locomotief werd binnengebracht.
Te 's-Hertogenbosch is Maandag
feest gevierd ter herdenking van den 55n
Verjaardag van den Tiendaagschen Veld
tocht, door den Provincialen Bond der
Vereeniging Het Metalen Kruis in Noord-
Brabant.
Een zestigtal dragers van het Metalen
Kruis waren des morgens uit alle oorden
des lands te 's-Hertogenbosch aangeko
men en hadden zich vereenigd in de
wachtkamer van het station. Op het
perron stond de muziek der dienstdoende
schutterij en verwelkomde de ridders
met het «Wilhelmus van Nassauencr, en
het «Wien Neerlandsch Bloed«, hetwelk
door de oud-strijders met ontblooten
hoofde werd aangehoord.
door
t. p. van baeren.
8)
Maar kind, ging Martha voort
ge hoort zelve hoe zonneklaar de bewij
zen zijn, en ge ziet toch zelve in, dat het
geen leugen kan zijn.
Toch is het onwaar, beweerde
Mathilde in heilige overtuiging.
Nu dan, het moet, begon Mevrouw
van Wijngaarden, «Kent gij deze
hand vraagde zij Mathilde en reikte
haar een briefje over.
Bevend herkende Mathilde Arnolds
schriftmet klimmende ontroering las zij
A
Waarde Marianne,
Het doet mij bijzonder genoegen, dat
ge weer op Boswijk terug zijt gekeerd,
ik hoop u morgen te komen verwelkomen,
van avond ben ik tot mijn leedwezen
verhinderd, om dat ik noodzakelijk
Meer behelsde het briefje niet, dan
een paar woorden, die doorgehaald waren.
Nu, vraagde Mevrouw van Wijn
gaarden, nadat ook Martha het gelezen
had, «zegt ge nu nog, dat ik u leugens
vertel? Mijne zuster vond het in Arnolds
papiermand en bewaarde het om u te
kunnen waarschuwen. Hij heeft blijkbaar
een tweede briefje geschreven, daar dit,
met zijne doorgestreepte woorden, wel
licht al te onbeleefd zou worden.
Mathilde zuchtte diep, de waarheid had
haar verplet, hare schoonste droomen,
waren door een paar woorden voor eeuwig
vervlogen.
Voor Tante echter was de stoutste
verwachting werkelijkheid geworden
immers Mevrouw Van den Hooghe ver
nederd, en voor altijd het engagement,
zelfs met goedvinden harer nicht, ver
hinderd.
Mevrouw van Wijngaarden bleef niet
lang meerhare woorden hadden doel
getroffen, zij kon dus vertrekken.
VIII.
Geen slaap kwam dien nacht in Ma-
thildes oogen, geen schoone droom ont
rukte haar voor eenigen tijd aan de
koude werkelijkheid. Het Eden, dat de
liefde haar had binnengeleid, was eens
klaps eene wildernis vol pijnende doornen
geworden. Zij zag met weenenden blik
neder op de puinhoopen harer liefde,
waaronder zelfs het klimop, het beeld
der levende hope verstikt was. O, zij
had zulke schoone dagen doorleefd, de
eerste liefde was haar zoo zoet ver
schenen, thans, helaas! was alles ver
gaan, slechts de doornen der verwelkte
rozen had zij behouden.
Zij stond des morgens reeds vroeg op
en zette zich in de morgenstilte neder,
om Arnold voor de laatste maal te schrij
ven. Het viel baar moeilijk vijf zes
malen nam zij de pen ter hand, maar
legde haar telkens weer neder. Eindelijk
na lang zoeken en denken, begon zij
met bevende hand te schrijven
Mijnheer,
De woorden ontbreken mij, orn alles
uit te drukken, wat ik lijd. en verbood
mij de plicht het niet, ik zoude zwijgen.
Doch ik moet spreken, de noodzakelijk
heid dwingt mij. Ik wilde u dan zeggen,
dat door hetgeen ik vernomen, heb onze
vriendschap, of hoe Gij die nader wilt
noemen, voor goed heeft opgehouden te
bestaan. Van heden af scheiden zich voor
altijd onze wegen. Vaarwel voor eeuwig!
Mathilde Van den W.
Zij sloot den brief dicht en begaf zich
naar hare Tante. Ook deze had reeds
den vorigen avond hare meening aan
Arnold uitgedrukt en Mathilde zelve
bracht de beide brieven naar de post.
Denzelfden avond ontving Arnold ze
nog. Zooals zich laat denken las hij dien
van Mathilde het eerst. Ieder woord sneed
hem als een dolksteek door het hart,
en wanhopig viel hij in zijn stoel achter
over.
«Vader, Vader riep hij uit
wat hebt gij gedaan Niet uw verlies
treft mij, ik kan mij bekrimpen zon
der dai iemand het hier zal opmerken,—
maar dit verlies, het verlies van deze
liefde, maakt mij radeloos. Mathilde,
Mathilde, verlaat ge mij omdat mijn
vaders vermogen verminderd is? O, ik
had gedroomd, dat uwe liefde hechter
was. Kan de liefde dan niet ontberen,
is zij niet rijk genoeg uit haar zelve?"
Moedeloos legde hij Mathildes brief op
tafel en staarde eenigen tijd gedachten-
loos voor zich uit. Eindelijk brak hij
ook Martha's brief open en las met even
veel smart
«Mijnheer,
U zult mij niet onbillijk kunnen noe
men, wanneer ik u melden moet, dat
Gij en Mathilde voortaan elkander vreemd
zullen zijn. Hetgeen ik in de laatste
dagen vernomen heb, rechtvaardigt mij
volkomen. Breek ook Gij dus van uwe
zijde de verbintenis met mijne Nicht af
en doe geen enkele poging meer om
haar te naderen ik zou u aan vernede
ring of teleurstelling moeten blootstellen.
Ook van brieven aan haar gericht hoop
ik verschoond te blijven, daar ik ze on
gelezen vernietigen zal.
De Weduwe Van den Winter.
Arnold had moeite deze weinige rege
len te lezen, geen enkele hoop was hem
gelaten.
Ja, het is eene groote macht, het
geld, zeide hij in zichzelven, doch
dat het machtiger dan de liefde was,
had ik nimmer durven vermoeden. Wat
zal mijn leven voortaan zijn, nu ik u,
Mathilde missen moet Wat anders dan
een leven van ergernis en strijd, van
wanhoop en rouw, een leven van ver
loren liefde?
Hij verliet zijne kamer; het was hem
hier te eng geworden doelloos dwaalde
hij de stad rond, maar hij vond geen
rust; onophoudelijk klonken Mathilde's
woorden hem in de ooren.
Na een uur rondgedoold te hebben,
keerde hij weer naar zijne kamer terug
en las nog eenmaal al de brieven, die
Mathilde hem geschreven had.
Zou die liefde voor mij verloren
zijn? dacht hij, o, 't is te hard
om waar te zijn."
