MIE UWE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT EN GELDERLAND. No. 67. Woensdag 22 Augustus 1888. Zeventiende Jaargang. VOOR VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort. BINNENLAND. Feuilleton. DE STRANDJUTTER. AMEBSFOORTSCIE COURANT. abonnementsprijs: Per 8 maanden 1.— Franco per post door liet geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. advertentien: Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent. Advertentien viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Omtrent den gezondheidstoestand van Z. M. den Koning kunnen wij me- dedeelen, dat Z. M. ten gevolge eener zware koude, die hij gevat heeft, tijdelijk het bed moet houden. ReJen van dade lijke bezorgdheid is er niet, maar met 'toog op Zr. Ms. gevorderden leeftijd wordt meer dan gewone zorg vereischt. Utr. DU. Naar Het Vad. verneemt, is bij den Raad van State in onderzoek een wetsontwerp tot regeling van kinder- en vrouwenarbeid, welk ontwerp in hoofd zaak is gebouwd op de gevolgtrekkingen waarmede de meerderheid van de com missie voor de arbeids-enquète haar rap port heeft besloten. Bij beschikking van den Minister van Waterstaat enz. is bepaald dat met ingang van 1 September a, s. de afdee- ling «spoorwegen" bij zijn departement wordt opgeheven, en dat de daaraan verbonden werkzaamheden zullen worden overgebracht naar de afdeelingen Water staat, Handel en Nijverheid en compta biliteit. In verband daarmede zullen de hoofd commies jhr. van Citlers, de sectie ingenieur jhr. Repelaar van Driel, de hoofdopzichter van Roosendaal en de commies Putters naar die afdeelingen overgaan. Voorts is bepaald dat de heer Michaë- lis, chef aan de opgeheven afdeeling, met de voltooiing van het spoorwegnet blijft belast en als technisch adviseur voor spoorwegzaken zal optreden. Aan hern wordt een kleine staf van ambtenaren, nl. de heeren van den Berckhof, van Tricht, Haring, Bom en Duymaer van Twist toegevoegd, terwijl de overigen, zijnde de heeren Witsen Elias, Simon Weenink, Stortenbeker, Danner, Lind- hout, Riel. Riko, Dewald en Le Comte, respectievelijk met I Januari, 1 April en 1 Juli 1889, van hunne betrekking bij de spoorwegen zullen worden ont heven. Een den 18 dezer bij het Departe ment van Koloniën ontvangen telegram van den Gouverneur-GeDeraal van Neder- landsch-Indië bevat het volgende bericht: «Op aanwijzing uit Solo zijn aldaar, zoomede in de residentiën Kediri.'Pasoe- roean en Madioen, ettelijke geestdrijvers met hunne aanhangers gevat, als ver dacht van onrust te stoken. Het bestuur is overal waakzaam. Rustverstoring on waarschijnlijk." Op de vraag naar nadere berichten omtrent den toestand in Solo en Sragen (het laatste genoemd naar aanleiding van een door particuliere dagbladen mede gedeeld telegram), is door den Gouverneur- Generaal van Nedl.-Indië bij telegram van 20 dezer aan den Minister van Koloniën geantwoord «Toestand Sragen en Solo rustig. Na arrestatie van ettelijke verdachten niets gebeurd." Staats-Ct. Bij de familie J. M. Hondius, te Wageningen, is het treurig bericht ont vangen van het overlijden van den oud sten zoon, 34 jaar oud, administrateur bij de Deli-Maatschappij in Ned.-Indië, en zulks door een noodlottig toeval: het omslaan met paard en rijtuig. De militaire manoeuvres waarbij proeven met wielrijders zullen worden gehouden, zullen plaats hebben van 3 tot 7 September in het land van Altena tus- schen Heusden en Woudrichem en van 3 tot 12 September in westelijk Noord- Brabant tusschen Wouw en Rozendaal. Door den Alg. Ned. Wielrijders-Bond is voorgesteld, dat door het Rijk voor logies zal worden gezorgd, hetzij door inkwartiering, hetzij door het verschaffen van veldtenten met toebehooren, en waar zulks niet kan geschieden aan de deel nemers f 1.25 per nacht en der hoofd uit te keeren. Aan hen, die zulks verlan gen, zullen van wege den Bond reiskos ten en levensonderhoud worden vergoed. Onder de vele bewijzen van instem ming en belangstelling, die het Bestuurvan verschillenden zijde mocht ontvangen, is ook een schrijven van den luitenant der infanterie jhr. H. W. Storm van 's-Gra- vesande te Arnhem, die aan de manoeu- zal deelnemen. In dit schrijven worden zeer vele raadgevingen en wenken voor de wielrijders, die aan de oefeningen deelnemen, ten beste gegeven, wat be treft o.a. hunne kleeding en bewapening en de diensten, die aan hen kunnen wor den opgedragen. Door de beide generaals-commandan- ten, die de oefening zullen leiden, zijn voorloopig aan de deelnemers de volgen de eischen gesteld De wielrijder is ge heel en al soldaat. Hij moet de grootst mogelijke geheimhouding in acht nemen ten aanzien van mondeling ontvangen berichten en mag de hem toevertrouwde brieven aan niemand anders dan aan de geadresseerde ter hand stellen. Hij moet de constructie van zijn wiel goed ken nen en zich vertrouwd hebben gemaakt met het lezen der kaart. Door het bestuur is voor elke twee of drie wielrijders een oppasser aange vraagd. Verschillende goede rijders heb ben zich bereids aangemeld. Door het Bestuur is daaruit reeds eene keuze van zestien personen gedaan, zijnde het be- noodigde getal. (IV. R. Ct Het opleidings-schip Anna Paulow- na, te Rotterdam, wordt 1 October a.s. buiten dienst gesteld. De commandant van dien bodem, de kapt. ter zee Arriens, wordt op denzelfden datum eervol van het bevel ontheven. Alle houten bakens, ten dienste der Marine, langs de Texelsche kust ge plaatst, worden door ijzeren vervangen. De stevige ijzeren gevaarten, welke men thans bezig is te plaatsen, worden ver vaardigd aan de ijzerfabriek van den heer Van Spall, te Alkmaar. De bevolking van Nederl. Mettray vierde jl. Zaterdag een harer jaarlijksche feesten. De heer J. P. Adelink, directeur van deze stichting, herdacht zijn geboor tedag. 's Ochtends vroeg reeds begon de pret. De reveille werd nu geblazen door het aldaar bestaande muziekcorps, waarna de jongens in vroolijke troepjes hunne woningen verlieten, om het fraai versier de terrein in oogenschouw te nemen. Eindelijk verscheen de directeur, en nu verdrong groot en klein zich, om hem, hun aller vriend de hand te drukken en geluk te wenschen. Na den middag be gonnen de feestelijkhedenwandelen, mastklimmen, verschillende wedloopen, tonnetje steken enz., alles opgeluisterd door muziek en afgewisseld door het gebruiken van versnaperingen. Alom heerschte groote vroolijkheid en toch orde. De voornaamste pret echter zou nog komen, 's Avonds hadden alle jon gens zic^op zeer uiteenloopende en ver makelijke wijze gecostumeerd en gegri meerd en nu ging het zingende,en dan sende rond het terrein. Een vuurwerk besloot de feestelijkheden, waarna de muziek het snaar bed" blies en allen zich ordelijk ter ruste begaven. Bij velen in den lande is «Mettray" onbekend. Anderen meenen, dat het eene straf kolonie is, bepaald bestemd voor ondeu gende jongens. Die de kolonie bezocht heeft en zij is een bezoek overwaard of zich de beschrijving herinnert, die wij er in ons feuilleton van 1 Februari tot 17 Maart 1884 van gaven, weet beter, en die op een feestdag als Zaterdag II. de kweekelingen in recht feestelijke stemming aantreft, zal met ons die 142 knapen moeten bewonderen, die te mid den van de grootste pret zich zóó weten te gedragen, dat geen enkele wanklank wordt gehoord. Alles wat men hoort en ziet, brengt tot de overtuiging, dat er op Mettray ernstig naar wordt gestreefd, om de stichting te doen zijn wat zij moet wezen eene opvoedingsplaats in gezonden zin en daardoor een zegen voor velen, die anders verstandige, mensch- lievende leiding zouden moeten missen. Utr. DU. Aan het Groot Internationaal Concours te Tilburg voor Harmonie- en Fanfare gezelschappen zullen aan 't Concours 31 verschillende Muziekvereenigingen mede dingen in de volgende afdeelingen: 12 3 en 4e afdeeling voor uitvoering, le en 2e Afdeeling «Lecture a Vue" en ééne Afdeeling «Concours de Soli". Iedere af deeling is in twee Secties gesplitst. In Sectie A. kampen de Harmonie- en in Sectie B de Fanfare-Vereenigingen. In iedere Sectie zijn buiten de prijzen in medailles één prijs in geld en één be staande in een kunstvoorwerp, terwijl in de le Afdeeling «Lecture a Vue" een kunstvoorwerp is gesteld, geschenk dei- meest beroemde Instrumenten-Fabriek L'association générale des Ouvriers réunis. L. Francois, Maitre en Co te Parijs, ter waarde van fl. 150. In de 2e Afd. «Lecture a Vue" in iedere Sectie een kunstvoor werp, geschenk der Tilburgsche Dames, ieder ter waarde van fl100. In de Af deeling «Concours de Soli" in Sectie A een kunstvoorwerp geschenk van de Socië teit Philharmonie en in de Sectie B een kunstvoorwerp, geschenk der werkende leden beide van circa 75 gld. waarde. Bovendien heeft de Stad Tilburg een prijs van 150 gld. gesteld. Hét-feest begint des Maandag-avonds 27 Augustus met een Feestconcert der Jury aangeboden door de Nieuwe Konink lijke Harmonie, dat tegen 8 uur in den tuin der Sociëteit plaats heeft. 28 Augustus tegen 101/2 uur heeft er een Optocht plaats; na afloop, omstreeks 1 uur begint de Wedstrijd voor Fanfare-sociëteiten, 's Avonds te 7 uur heeft de «Concours de Soli" plaats en 29 Augustus 's morgens te 10 uur de «Lecture a Vue" voor Fanfare gezelschappen. Te 1 uur beginnen de Harmonie gezelschappen den Wedstrijd, te 7 uur voor de Afd. Lecture a Vue en te 8 uur de «Concours de Soli". lederen avond zal de tuin der Sociëteit prachtig verlicht worden. De Jury bestaat uit de volgende heeren: Rich. Hol, Directeur der Sted. Muziek school enz. Utrecht. Alex. W. A. Heijblom, Hoofd-redacteur v. «De Muziekbode" enz. Rotterdam. Joh. il. Coenen, Directeur v. h. Paleis v. Volksvlijt. Officier Kapel meester Amsterdam. D. Dagnelies, Com ponist Officier der Academie Charleroi. G. Tack, Kapelmeester v. h. le Regt. Lanciers Namen. IV. Van Hemelrijk, Ridder der Leopoldsorde, Officier der Academie enz. Brussel. O. Wolf, Directeur der Sted. Muziekschool Maastricht. Fr. Hennen, oud-Kapelmeester der Engelsche Opera enz. te London, Heerlen. F. L. Van den Bogaerde, Ridder der Leopoldsorde, oud-officier Kapelmeester Aalst. N. A. Bou- man, Kapelmeester 3e Regt. Inf. Bergen- op-Zoom. Joh. van Dam, Kapelmeester v. h. 2e Regt. Huzaren. Venlo. II. Reuland, Componist Verviers. M. Edzard Crefe, Directeur der Muziekschool Sneek. G. K. Van Aken. Kapelmeester v, h. 5e Regt. Inf. Nijmegen. Het valt niet te betwijfelen, of het zal een der schitterendste feesten zijn op dit gebied, ooit in ons land gegeven en zal gewis voor duizenden muziekliefheb bers een bezoek waard zijn. Te Purmer is een der laatste vete ranen van 1S13, J. de Vries, die echter behalve bij Waterloo, ook op de Citadel bij Waterloo streed, in 95-jarigen ouder dom overleden. (Schets uit het Texelsche Volksleven.) DOOR D. DEKKER. 6) 't Was opmerkelijk, hoezeer de blinde de liefde bezat, nipt alleen van al de huisgenooten maar ook van al wie in zijne omgeving leefden. Vader en Moeder had den lang geschreid en getreurd over het ongeluk hun eenigen zoon getroffen, maar ze hadden zich langzamerhand aan 't droevig denkbeeld zijner blindheid gewend en de tijd lenigde hunne smart. Jansje, zijne pleegzuster, deed al wat in haar vermogen was on haren onge- lukkigen broeder zijn leed, zoo veel mo gelijk te doen vergeten. Zij kwam 't eerst op het denkbeeld, dat hij tot verpozing van zijn eentonig werk, het vlechten, zich op een muziek instrument moest oefenen, en dat denkbeeld verwezenlijkte zij ook zeer spoedig, daar zij voor hare spaarpenningen, hem een accordeon kocht en hem in zijne oefeningen bijstond. Hoe verheugde zich de blinde over dat denk beeld zijner znster, vooral toen hij door hare goede hulp zulke uitmuntende vor deringen maakte en er vroolijkheid door in de huishouding bracht. Dirk Scherrel, die het timmeren leerde, bracht bijna al zijn vrijen tijd bij zijn blinden vriend door, en was altijd bereid hem voor te lezen en alles te doen wat hij wist dat hem kon behagen. Meermalen, als Scherrel met hem over zijn ongeluk sprak en zich beklaagde dat zijne onbezonnenheid er de oorzaak van was, sloot hij hem den mond met een woord, dat van zijne onderwerping ge tuigde of speelde op zijn instrument de melodie van een der evangelische gezan gen, waarvan de inhoud spreekt van be rusting in den wil der Voorzienigheid. Zoo leefde hij in zijne blindheid vrij gelukkig, en bij feestelijke gelegenheden, ook aan den avond van den dag, waarop de hooibouw eindigde, was hij bij 't feest dat ten huize van Jan Volkert gevierd werd, de ziel, zoo door zijn spel, als door zijn verstandig en geestig onderhoud. Het geluk, dat de familie Volkert ge durende eenige jaren had genoten, bleef niet steeds haar deel. Eene reeks van rampen trof haar. De allereerste was de dood van moeder Volkert, die, in nog krachtvollen leeftijd, na eene hevige maar kortstondige ziekte, overleed. Dat gaf wat rouw m het huisgezin. De goede vrouw, ze scheen voor haar verscheiden een voorgevoel te hebben van dit wee dat hare dierbaarste betrekkingen be dreigde. Zij had op haar sterfbed over de moeilijkheid gesproken dat hare pleeg dochter nog eenmaal door hare bloed verwanten kon worden wedergevonden, en had haar onderscheidene malen op het hart gedrukt, om haar man en zoon in geen geval te verlaten. Het meisje dat een dankbaar en gevoelig hart be zat en de weldaden, die zij van hare pleegouders had genoten, zoo zeer er kende en waardeerde, had haar geheel vrijwillig beloofd, dat zij Volkert en haren broeder steeds dezelfde hartelijke liefde zou toedragen, dat zij hem nimmer zou verlaten, al ware het ook dat hare dierste wenschen, om hare afkomst en verwanten te kennen, verwezenlijkt werden, waarop zij trouwens zeer weinig hoop had. 't Scheen dat dit de arme vrouw kracht schonk om haar einde meer getroost te verbeiden. De oude Volkert was door de smart vernietigd bij dit onverwacht sterf geval; 't scheen of zijn levensgeluk ge heel was vervlogenlangen tijd zag men in dit huisgezin, waar anders gulle scherts en vreugde den zetel scheen gevestigd te hebben, zelfs geen glimlach meer op 't gelaat- Niet dat men ongevoelig was voor de troostgronden, die de godsdienst in deze droevige omstandigheden aanbood, maar de sombere gedachte aan het verlies der geliefde vrouw deed de vroegere vreugde en vroolijke toon, die in 't huisgezin heerschten, in diepe ernst en droefheid veranderen. Nauwelijks was men eenigszins van den geleden slag bekomen, of een ramp, maar van den anderen aard, trof de oude Volkert. Op zijn stal brak de be smettelijke ziekte onder 't rundvee uit, die in ons vaderland zoo vele welgezeten veehouders ten onder heeft gebracht. Het eene dier na 't andere bezweek er aan, en in korten tijd zag hij zich vun vee, zijne voornaamste bezitting, beroofd. Alsof de maat zijner rampen nog niet vol was, verloor hij kort hierna, door de zelfde oorzaak, waardoor de vader van Jan Volkert zijne hut zag vernielen, door den bliksem, zijne woning en meubelen, die in een oogenblik eeDe prooi der vlam men werden. Er was kracht noodig bij de familie Volkert, om zoo vele verliezen, zulk eene opstapeling van ongelukken, met gelatenheid te dragen, en toch de laatste rampen troffen niet zoo zeer als het verlies van de dierbare afgestorvene. Thans kwam de kunst door den blinde, vroeger meer beoefend om werkzaam heid dan gewin, eerst recht te stade, want in de hut, die men na dit onheil betrok, ontbrak genoegzaam alles, en vader Volkert was door die smart te veel ter neer geslagen, om dadelijk te arbei den of middelen tot onderhoud te zoeken. Hij, zoowel echter als Jansje, ondersteunde den blinde naar zijn vermogen in zijn werk, en zij wonnen door dit bedrijf althans zoo veel, als voor hunne drin gendste behoeften noodig was. 't Scheen wel dat Volkert, door al deze ongelukken wezenloos was geworden, maar de liefde zijner kinderen, die zeiven zooveel opbeu ring noodig hadden, die er zelve zoo veel onder leden, behoedde hem wel voor te groote overgave aan de smart, maar kon niet verhinderen, dat hij kwijnde en leed. Met bezorgdheid zag de pleegdochter den oude dikwijls aan; met diepe smart ontdekte zij op zijn gelaat de sporen van verval zonder dat zij dit haren blinden broeder durfde openbaren. Wel heerschte er sedert dien tijd dolfe wanhoop en smart in het gezin, dat vroeger zoo ge zegend en welvarend was. De krachten van den gewezen «strandjutter," die reeds bij den dood zijner echtgenoote meer hadden geleden dan hij zelf, en zij die met hem leefden, wisten, waren niet be-

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1888 | | pagina 1