BUITENLANDS!! OVERZICHT.
Gemengd Nieuws.
Plaatselijke berichten.
Het loopende gerucht, als zou in de
legerplaats te Soeslerberg de typhus zijn
uitgebroken, kunnen wij beslist tegen
spreken.
De heer A. Buma, oud-lid der
Tweede Kamer,, heeft in den gemeente
raad van Hindeloopen voorgesteld eene
tramlijn te doen aanleggen van het station
der Holl. IJzeren Spoorwegmaatschappij
aldaar door de gemeenten Hemelumer
Oldephaert en Noordwolde, Gaasterland
en Haskerland, in aansluiting met de
lijn JoureHeerenveen. Daardoor zou
het zuidwesten van Friesland met het
midden der provincie worden verbonden,
iets wat nog veel te wenschen overlaat.
Het voorstel werd door den raad met
sympathie ontvangen, en het dagelijksch
bestuur werd belast zich onmiddellijk
te wenden tot de betrokken gemeente
besturen en met de Nederl. Tramweg
maatschappij in correspondentie te treden.
Onder de koloniale troepen, die
dezer dagen weder na volbrachten dienst
tijd in het vaderland terugkeerden, be
vond zich een Duitscher, die 10 jaar ge
leden van Rotterdam vertrok. Bij zijn
vertrek overhandigde hij aan een vriend,
die in behoeftigen toestand verkeerde,
een ''a0 lot in de Staatsloterij, waarop de
prijs van f 100.000 viel kort nadat de
Duitscher zee gekozen had. De vriend
begon met dit geld eene zaak, welke
zich in bloei mocht verheugen. Toen nu
de Duitscher voet aan wal zette, werd
hij door zijn vriend opgewacht, die hem
met zich naar huis nam en hem daal
de f 4000 overhandigde, 't Was voorzeker
een aardig buitenkansje voor den gepen-
sionneerde.
Omtrent het bezoek der Koninginnen
aan het kamp te Oldebroek opj.l. Muan-
dag schrijft men aan het Handelsblad:
Te 11 uur naderden de beide Koningin
nen het kamp, in 3 rijtuigen, waarvan
dat der Vorstinnen met 4 paarden be
spannen; in de beide overigen waren
gezeten de hofdames bar. v. Ittersum
Rengers en freule v. d. Poll; verder de
adjt. kapt. luit. ter zee Zeegers Veeckens,
de kapt. De Ranitz, particulier secretai is
en de ordonnans-officier baron v. Sytzarna.
De afstand van ongeveer 5 uren gaans
was in 2 uur afgelegd, de richting werd
genomen over Epe, waardoor de Vorstin
nen over den Woldberg reden en al da
delijk een prachtig gezicht genoten over
het gelieele kampement, waaromheen ge
reden werd, totdat het vorstelijk rijtuig
in het lage gedeelte bij de paradeplaats
de troepen naderde.
Daar stonden de zes batterijen in ééne
lange linie, onder bevel van den kolonel
Doprman, terwijl de le afdeeling werd
gecommandeerd door den luit.-kolonel
Boogaard, de 2e door den rr.ojoor Van
Lelijveld.
Nadat het rijtuig langs de troepen had
gereden, keerde het naar den berg
terug, vanwaar men een goed overzicht
had over de manoeuvres, welke vervol
gens door het regement werden uitge
voerd.
Het was een prachtig gezicht, toen de
vuurmonden in ééne lijn in batterij ge
schaard, van de rechter- naar de linker
zijde stuk voor stuk vuurden, waardoor
in een oogwenk de heide met kruitdamp
was vervuld.
Plotseling werd de geheele lijn in een
ander front geplaatst en daarop wederom
het vuur geopend. De manoeuvre duurde
ongeveer uur.
Na de manoeuvre in het vuur werd
door de batterijen gedefileerd, eerst in
draf, daarna in galop, welk défilé in alle
opzichten goed slaagde.
Vervolgens werd het oog geslagen op
de onbereden troepen en een bezoek ge
bracht aan de vestingbatterij, waar de
majoor Alwin, directeur der schietschool,
de honneurs bewees. Ook daar donderde
weldra het zware geschut, waarbij met
scherp tegen eenige aarden batterijen werd
gevuurd.
Het oogenblik scheen toen gekomen
,,Het spijt mij dat te hooren," en de
groote man nam andermaal een snuifje en
vraagde toon of er een rijtuig gereed was
om hen naar Wolchester terug te brengen.
Er was niet anders te doen dan geduldig
liet einde af te wachten, naar het scheen, en
dc beroemde dokter kou zijn kostbaren tijd
niet verspillen bij patiënten, die hopeloos
waren. Zulke gevallen mogen winstgevend
zijn, maar men verwerft er geen roem door
en roem was bij dezen man hoofdzaak,
geld was van meer ondergeschikt belang.
De heereu vau Wolchester konden zeer good
den kranke nagaan en hun had hij nog het
een en ander medegedeeld, dat zij iu acht
nemen moesten; mocht cr intusschen iets
onvoorziens plaats grijpen, dan kwam hij op
het eerste bericht daarvan naar Tliirby Cross
terug. Hij vertrok, en Aynard liet een auder
geneesheer uit Londen ontbieden, daar hij
in de verklaring vau den geleerdo niet be
rustte en bij deze gelegenheid dezelfde stijf
hoofdigheid toonde te bezitten, als de man
in wien hij zooveel belang stelde.
Maar dc eene geneesheor kwam toot, de
andore na en allen gaven geen andere hoop,
als slechts een zeer flauw greintje dat oven
good u as, als of zij den zicko hopeloos noem
den; en do eene dag verliep naden andere
en Ned werd niet beter.
Hot was den tweeden September, en een
treek was er voorbijgegaan dat hij zoo ge-
eene verfrissching te nemen, waartoe door
de officieren in de cantine een collation
was aangeboden.
De officierspaviljoens, de cantines van
officieren, die van onderofficieren en die
der manschappen, de verdere gebouwen
en ook het eigenlijke kamp, het tenten-
leger, werden daarop bezocht.
Ten slotte reden de officieren een
zoogenaamde schnitzeljacht,
waarbij over hindernissen werd ge
sprongen; een paar heggen, en sloot
en een aarden wal, zeven in het geheel.
Het aantal deelnemers bedroeg ongeveer
dertig, alle hoofd- en subalterne officie
ren van de kampeerende batterijen namen
daaraan deel.
Geen enkel ongeluk deed zich voor,
allen gingen vlot over de hindernissen
heen.
De jacht eindigde in een flat-race, waar
toe door H. M. twee prijzen werden be
schikbaar gesteld.
De le prijs werd behaald door jhr.
Van Altena met Avonbridge; de 2e prijs
door kapitein Hinlopen met Banderolle.
Na nog een oogenblik in de cantine
te hebben vertoefd, namen de Vorstinnen
ongeveer te 4 uur afscheid van het kamp,
en werden met luide hoera's gevolgd.
HH. MM. hebben f250 geschonken om
onderofficieren en minderen te onthalen.
De bepaling dat geen burgers mochten
toegelaten worden, scheen niet zoo ern
stig gemeendwel werd ruim baan ge
maakt in den omtrek waar de Koningin
zich bevond, maar overigens, kon men
zich vrg bewegen.
Omtrent de vermoedelijke samen
stelling van het nieuwe ministerie, waarbij
de heer Tak van Poortvliet als kabinets
formeerder optreedt, verneemt het libl.
o. a., dat de heer Tak zich met de porte
feuille van binnenlandsche zaken zal be
lasten en de heer Van Tienhoven met
die van buitenlandsche zaken. Voor finan
ciën wordt thans weder mr. G.N. Pierson
genoemd, wiens deelneming in het nieuwe
kabinet de vorige week nog zeer onze
ker was.
In de troonrede, waai mede Woensdag
avond de zitting van het Britsch Parle
ment is gesloten, werd verklaard dat de
betrekkingen met alle mogendheden steeds
gekenmerkt worden door vrede en vriend-
schap. Gewag wordt gemaakt van het
sluiten van een verdrag met Portugal
over Oost-Afrika en met Italië over
Noordoostelijk Afrika. De onderhandelin
gen met de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika omtrent de quaeslie van de
Behringszee zijn ver gevorderd, maar
niet afgeloopen.
De troonrede wijst er op, dat de Fran-
sche Kamers de overeenkomst met Enge
land om het geschil aangaande New
foundland aan een scheidsgerecht te
onderwerpen, nog niet hebben goedge
keurd, en dat de ratificatie van de be
sluiten der Brusselsche anti-slavernij-con-
ferentie, zoomede die van het Noordzee-
verdrag omtrent den drankverkoop zijn
uitgesteld.
Over Duitschland komt in de troonrede
niets voor.
Gewezen wordt op de belangrijke ver
betering in den toestand van Ierland.
Ten slotte werdt een overzicht gegeven
van de wetten, in deze zitting tot stand
gekomen.
Volgens den correspondent van de Lon-
densche „Standard" te Konstantinopel
heeft Rustem-pasja, de Turksche gezant
te Londen, overeenkomstig den last, hem
door de Porte gegeven, ter kenDis ge
bracht van lord Salisbury, dat de Turk
sche Regeering gaarne de onderhande
lingen weer zou openen betreffende de
ontruiming van Egypte door de Engelsche
troepen. Naar de correspondent verneemt,
antwoordde de Britsche premier dat de
tijd, om deze onderhandelingen te her
vatten, hem niet geschikt voorkomt.
legeu bad en zeer vermagerd was, daar bij
zeer weinig en met veel moeite voedsel ge
bruikte. Hij was nu volkomen bij zijne ken
nis, maar zwakker dan een kind; hij ver
langde nu niet langer te spreken, maar al
leen te slapen een ander slecht teeken
zeide men en als hij niot sliep scheou
hij in ernstige gedachten verzonken, als ware
er iets, dat hem hinderde. Zoo- sukkelde hij
voort, al zwakker en zwakker wordende, en,
zeide men, nog ééne week zou het zoo kun
nen duren en dan zou hij kalm en stil het
leven verlaten, dat hij ter nauwernood geno
ten had. Meu had het voorschrift van den
geneesheer getrouw gevolgd, hem niets ge
vraagd aangaande het voorval in het Boot
huis; naar Wolchester en al de hekken aan
het park eu de tolhekken tusschen Wolches
ter en Upham en tusschen llpham en Tliirby
Cross bevatten biljetten, waarin oene aanzion-
lijke belooning word toegezegd aan hen, die
eenige inlichting gevon konden aangaande
hem of hen, dio op dien gewichtigen nacht
inbraak eu moord in Aynard's Hol gepleegd
hadden. Toen hij zwakker werd besloten zij
hem cr naar te vragen, maar hij antwoordde
niet. Nog niet, misschien eerlang; hij dacht
na wat hem te doen stond en hij zou het
hun iu tijds mededeelen. Hij kon nu zeer
zacht spreken, maar hij wilde zijne stem nog
niet oefenen, daar hij anders tot eene ver
klaring aan dei rechter zoude geroepen worden.
De berichten uit Britsch-Indië zijn
slecht. Voortdurend heerscht er een felle
hitte zonder regen; de vooruitzichten
zelfs op een middelmatigen oogst zijn
nagenoeg verdwenen.
De plotselinge ongesteldheid, die de
Belgische koningin te Laeken overviel
toen zij op het punt was naar Spa te
vertrekken, heeft gelukkig geen ernstige
gevolgen gehad. Woensdagmorgen kon
zij met haar dochter Prinses Clémentine
weer een wandeling in het park doen;
de Koning was reeds naar Ostende terug
gekeerd, en zijzelve is Donderdag naar
Spa gegaan. Uit alles blijkt, dat de ziekte
niet van bedenkelijken aard was en dat
alleen de angst des Vorsten, die meende
dat zij zou sterven en die daarom op de
toediening der H. Sacramenten aandrong,
aan de voorbijgaande ongesteldheid zulk
een verontrustend karakter heeft doen
geven.
De Fransche Minister van Binnenland
sche Zaken, de heer Constans, heeft in
een redevoering te Bagnères de Luchon
de noodzakelijkheid betoogd van een op
lossing der maatschappelijke vraagstuk
ken! waartoe o. a. het ontwerp betref
fende de werklieden-verzekeringkassen
moet dienen. Daartoe moeten evenzeer
belangrijke geldelijke offers gebracht wor
den als voor de reorganisatie der legers,
die niet is ter hand genomen met oorlog
zuchtige bedoelingen, maar om sterk te
zijn en daardoor ontzag in te boezemen.
Ook het landbouwcrediet denkt de Re
geering nader te regelen; vervolgens zou
de heer Constans zijn taak als afgewerkt
kunnen beschouwen, om den politieken
arbeid aan jongere krachten over te la
ten.
In Hongarije hing sinds geruimen tijd
een ministerieële crisis in de lucht. Het
streven der opvolgende trans-leithaansche
Kabinetten is steeds geweest beperking
op administratief gebied, van de bevoegd
heden der gewestelijke en plaatselijke
besturen en versterking van het centraal
gezag, ten einde de instellingen des lands
meer in overeenstemming te brengen met
de toestanden in de overige deelen der
monarchie. In die richting voortgaande
heeft de President-minister Szapay dit
jaar bij liet Hongaarsch Volkshuis een
wetsontwerp ingediend' hoofdzakelijk ten
doel hebbende de rechterlijke en adminis
tratieve ambtenaren door de Regeering
te doen benoemen, in plaats van door
de Comitaten of gewestelijke besturen,
welke laatste te alle tijden lot ergelijke
misbruiken aanleiding g if. De uiterste
linkerzijde, vreezende door deze hervor
ming haar invloed bij verkiezingen te
zullen verliezen verzet zich met taaie
volharding en heeft gedaan weten te
krijgen dat twee maanden lang is gede
batteerd over hét eerste artikel van het
ontwerp, dat er 278 telt, iets wat
door het gebrekkig reglement van orde
niet kan worden belet. Alle pogingen
door Szaparv aangewend om de beslissing
te verhaasten, bleven vruchtloos.
Thans heeft de minister in overleg met
zijn ambtgenooten voorgesteld het le
artikel, waarin de grondtrekken der her
vorming volledig zijn aangegeven, aan te
nemen, en hem bij de wet machtiging
te verleenen, het plan nader uit te werken.
Over dat artikel is Donderdag beraad
slaagd het werd ten slotte aangenomen
met 164 tegen 49 stemmen, terwijl n;et
minder dan 198 leden, door zich van
stemmen te onthouden, betuigden dat zij
den maatregel niet verijdelen, maar even
min het Ministerie steunen wilden. Voor
het tweede artikel stelde nu de Minister
Szapary een nieuwe redactie voor; na
de aanneming zou de Verdere behande
ling van het onderwerp worden verdaagd
met voorbehoud dat de Regeering haar
programma handhaaft. Na een warme
discussie in de vergadering van Vrijdag
werd aldus besloten. Graaf Apponyi, de
leider der rechterzijde, die de Regeering
behulpzaam is, vroeg waarom niet liever
het Huis ontbonden werd, waarop de
Minister als zijn oordeel te kennen gaf,
dat de voorgenomen hervorming door
Op den eersten Woensdag in December
kwam Aynard, die nog altijd bij dag een
gast was op Thirby Cross en des avonds
naar llpham terugkeerde, in Delancy's kamer,
om hem voor zijn vertrek goeden nacht te
wenscheD.
„Gaat gij nu reeds heen, Hugh?" vraagde
Delancy.
„Ik moet op mijn post le llpham zijn,
Ned."
„Wat hebt gij daar aan de hand?"
„Wel, ik ben uw plaatsvervanger op het
orgel," antwoordde hij „tot gij weder ge-
zoud en sterk zijt."
Ilug Aynard hield volstrekt vol, dat zijn
vriend niet hopeloos was, ofschoon het den
lijder zeiven was bekend gemaaktdeze ge
loofde het bericht, dat hem zeer omzichtig
was medegedeeld, nu alle hoop vervlogen
was.
Delancy glimlachte.
,,Ik hoop dat gij hen op geen al te lange
naspelen vergast, Hugh."
Hij dacht aan Mr. Weston, eu hoe deze
tegen zulke lauge naspelen was.
„Het gaat nog al wel," zeide Hugh,,ik
heb hun gezegd dat gij spoedig weder zelf
spelen zult, eu dat zij met mij zoo lang maar
geduld hebben moeten, tot gij mijne plaats
weder inneemt."
„Mr. Aynard," zeide Mrs. Delancy, van
de tafel waaraan zij in haren bijbel zat te
deze Regeering en met dit Parlement
behoorde te geschieden, en hij langs dezen
weg een positief resultaat hoopte te be
reiken, nu het beginsel eenmaal was
aangenomen.
Uit Parijs wordt bericht dat de heer
Ribot, Minister van Buitenlandsche Zaken,
een onderhoud heeft gehad met den se
cretaris van het Chineesche gezantschap
over de onveiligheid der Fransche zende
lingen en andere Europeanen in de Zui
delijke provinciën van China.
De Chineesche Regeering verklaart dat
zij de noodige maatregelen tot het her
stellen der rust heeft genomen doch daar
deze niet tot uitvoering schijnen te zul-
lën komen, knoopen de Europeesche mo
gendheden, die in de zaak betrokken zijn,
onderhandelingen aan waaruit wellicht
een gezamelijk optreden in China zal
voortvloeien.
Een ander bericht maaktgewag van bespre
kingen tusschen Engeland en Frankrijk
over een gemeenschappelijk optreden te
gen China, om hun landgenooten te be
schermen, desnoods door een betooging
met een gecombineerde vloot, waarbij
vermoedelijk ook Duitschland zich zou
aansluiten. Volgens mededeelingen uit
Canton is men daar weer zeer bevreesd
voor uitbarstingen der volkswoede. Het
volk zegt, dat het den 3en September zijn
slag zal slaan tegen de vreemdelingen.
Voorhands wisten de autoriteiten de rust
te bewaren: zij hebben, naar aan „Daily
News" wordt gemeld, de Zendelingen
verzocht wat minder te preeken en de
vreemdelingen in 't algemeen zich zoo wei
nig mogelijk te vertoonen.
Tot dusver schijnen de drie bovenge
noemde Europeesche mogendheden alleen
te verlangen, dat aan een commissie van
hooggeplaatste Chineesche ambtenaren
een onderzoek naar en bestraffing van
de schuldigen wordt opgedragen.
Verleden Dinsdag is de commandant
van het Fransche eskader van het Noor
den, admiraal Gervais, met 40 officieren
en 16 onderofficieren van Petersburg naar
Moscou gegaande ontvangst aldaar,
door de stedelijke autoriteiten en de
geestdriftvolle bevolking, overtrof alles
wat men tot dusver in Rusland had on
dervonden.
Bij het vertrek uit Kroonstad werd het
eskader tot Kopenhagen door Russische
schepen begeleid.
De Italiaansche Regeering ontving van
der, President van het in Juli j.l. gehou
den Landbouwcongres een memorandum
waarin wordt uiteengezet dat het stelsel
van invoerrechten, ten bate van eenige
in Italië met gering succes uitgeoefende
industrieën sedert 1887 geheven, groot
nadeel berokkent aan den landbouw, daar
het hooge tarief het afbreken van han
delsbetrekkingen veroorzaakt, het sluiten
van overeenkomsten verhinderd en den
achteruitgang van Italië's voornaamste
bestaanmiddel teweeggebracht heeft.
Op vermindering der invoerrechten en
op het sluiten van vrijzinnige en billijke
handelsverdragen wordt in dat stuk aan
gedrongen.
Bijkens achterstaande advertentie
zal kapitein Léon Mary ^Léon Antienne,
ingenieur te 's Gravenhage) bij gunstig
weder Woensdag 19 Augustus met zijn
ballon vWilhelminu" in den tuin van het
café de Arend alhier opstijgen.
Uit de verslagen van medereizigers in
eeriige dagbladen blijkt ons dat zulk een
tochtje een ongekend genot moet aan
bieden, vol afwisseling en eigenaardige
schoonheid, terwijl de ervarenheid, han
digheid en vlugheid van den kapitein,
die reeds voor de 93ste maal opstijgt, er
borg voor staan, dat de reis snel en voor
spoedig volbracht zal worden.
Wij twijfelen er niet aan, of ook in
onze stad zal menigeen zich opgewekt
gevoelen, om onze aarde eens van boven
af te beschouwen, hetgeen vooral in onze
schoone omstreken ongetwijfeld een be
lezen, „gij moet Edmund daarover niet zoo
veel voorpraten, alsof bij beter zou worden.
Mijn jongen is vol moed en vreest den dood
niet."
„Neen, hij is niet bevreesd," hernam De
lancy, „alleen om zijne moeder."
„En ik zal sterk zijn om uwentwil."
„Gij moet niet zooveel over sterven spre
ken," zeide Aynard zenuwachtig; „dat moet
hem schokken, en ik houd mij overtuigd dat
hij herstellen zal, de geleerde heeren mogen
praten wat zij willen. Clara deelt met mij
in hetzelfde gevoelen."
„Ik heb getracht Clara te doen besluiten
Thirby Cross te verlaten," zeide Mrs. Delan
cy, „het is voor haar de geschikte plaats
haar niet."
„Zij zal niot gaan," zeido Aynard; „zij
is er do vrouw niet naar, om een huis te
verlaten wanneer er droefheid heerscht."
„Waar is Anna Judge?" vraagde De
lancy.
„Mijno trouwe helpster is dezen avond bij
Clara. Ik heb haar een toertje aangeraden,
daar zij beiden er zoo bleek en naar uitza
gen," zeide Mrs. Delancy. „Het is heden
Anna's geboortedag."
„Waarlijk," zeide de zwakke stem van het
bed; „dan is zij heden zeventien jaar."
„Juist, mijn lieve."
„Ik zou haar gaarne hier zweeg
hij, en ging na eene pauze voort „eens
langwekkend schouwspel zal opleveren,
dat eveneens het geval zal zijn met het
vullen van den ballon en zijne opstijging,
waarbij men, tegen matigen entreeprijs,
in den tuin van genoemd Café kan te
genwoordig wezen.
Gisteren avond heeft in de Helling
straat een treurig ongeluk plaats gehad.
Een knaap van zeven jaren gaf zijn ka
meraadje van gelijken leeftijd een stoot
op de borst, waardoor dit kind achter
over met het hoofd op de straat viel,
juist op het oogenblik dat een beladeu
kar, bespannen met een paard kwam
aanrijden. Voor nog de voerman aan in
houden kon denken, was het wiel reeds
over het hoofd van den knaap gegaan,
die tengevolge van schedelbreuk op de
plaats dood bleef. Blijkens onderzoek door
de politie en verklaringen van ooggetui
gen is dit ongeval geenszins aar, te hard
rijden, nóch aan onvoorzichtigheid van
den voerman te wijten.
De heer de Brazza, gouverneur van
Fransch-Congo, telegrafeert dat de expe-
ditie-Crampel den 9. April vermoord is.
De achterhoede van het escorte is terug
getrokken naar Bangui, van waar een
kanonneerbootde manschappen naar Braz
zaville zal brengen. Behalve Crampel,
zoude ook de Arabische tolk door de Mo
hammedanen vermoord zijn. Het doel dezer
expeditie was een kolonie te stichten aan
het Tschad-meer, teneinde op deze wijze
de Fransche kolonies aan den Congo en
den Senegal met elkaar in verbinding te
stellen. De expeditie bestond uit 4 blan
ken, 30 gewapende Senegal-negers, 90
andere negers en 128 dragers. De expe
ditie bracht 220 dagen door in het groote
woud waardoor Stanley getrokken is.
Wederom twee spoorwegongelukken,
het eene in Noorwegen, het andere in
Rusland.
Bij het eerste derailleerden een locomo
tief en vier waggons, doordat een rots
blok de spoorweglijn versperd had. De
machinist werd onmiddelijk gedood, ter
wijl verscheidene reizigers gekwetst wer
den, waaronder eenige zeer ernstig.
Nog ernstiger in zijn gevolgen was het
spoorwegongeluk, dat den 8en Augustus
plaats had op de lijn Tavastgourt. Een
personentrein kwam in botsing met een
trein, die een detachement militairen ver
voerde. Een personenwagen van dezen
laatsten trein werd totaal verbrijzeld,
waarbij 2 soldaten gedood en 48 gekwetst
werden onder deze laatsten bevond zich
de kolonel Borodini.
De Noord-Amerikaanschen bison, die
voorheen de uitgestrekte vlakten van Noord
Amerika tot zijn gebied rekende en er
door ontelbare kudden vertegenwoordigd
was, dreigt langzamerhand te zullen uit
sterven. Reeds in den aanvang dezer eeuw
was het dier uit de oostelijke staten ver
dreven, in 1875 waren de kudden uit
Mexico verdwenen en in 1884 uit Canada,
terwijl volgens de jongste opgave van
Harnaday van de millioenen dezer kroes
harige buffels op 1 Januari 1889 nog
slechts een 1100 tal overgebleven waren,
waarvan ongeveer de helft in Britsch
Noord^merika. In het nationale park van
Yellowstone bevinden zich nog 200 stuks,
die onder bescherming derregeeringstaan,
in verschillende diergaarden en menage
rieën 256, in Texas 25, in Zuid-Wyoming
26, in Montana 10, in Noord- en Zuid
Park 20 en in West-Dakota 4. Het laat
zich aanzien, dat binnen een niet al te
lang tijdperk de bison, zoowel als de
roodhuid, van den aardbol zullen verdwe
nen zijn.
He in Duitschland nog altijd bestaan
de gewoonte om conducteurs van spoor
wegen onder het rijden de controle der
kaartjes te laten verrichten, heeft deze
week wederom aan een hunner zoo niet
het leven, dan toch de gezondheid gekost.
spreken en haar geluk wenschen."
„Zij zal hiermede zeker zeer blijde zijn,"
zeide Mrs. Delancy.
Aynard vertrok; het rijtuig keerde met
Lady Burlinson en hare gezclschapsjufvrouw
terugMrs. Holmes zag even in de zieken
kamer en werd met de boodschap naar bene
den gezonden, dat Mr. Delancy Miss Judge
wenschte te spreken, zoo spoedig het haar
gelegen kwam.
„Wat duurt dat lang hoe hecht hij
zich nog aan het leven, als had het nog
eenige waarde voor hem," zeide Mrs. Holmes
zacht fluisterend. „Liever zou ik een snel
len dood hebben, dan zoo dag aan dag met
angstige verwachting zijne komst te gemoet
te zien en verbaasd te zijn over zijn lang
uitblijven,"
„Hij is geenszins beangst en evenmin ver
baasd, want hij heeft goed geleefd, Mrs.
Holmes."
„En dat heb ik niet gedaan," zuchtte de
huishoudster in zich zelve, toen zij vertrok.
„Zou dat een verwijt zijn Zou zij iets van
mij kunnen weten?"
Eene vergeetachtige vrouw, die Mrs. Hol
mes vergeetachtig op dat oogenblik, daar
zij het het zich niet scheen te herinneren,
wat zij aan Mrs. Delancy op zekeren nacht
zelve beleden had.
Wordt vervolgd).
