1IEUWE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT en GELDERLAND. INA KERSTMIS, Nb. 51. Zaterdag 25 Juni 1892. Een-en-twintigste jaargang. verschijnt woensdag en zaterdag. In de Unie. binnenland. f e uilleton. AME8SF00RTSCIICODRANT. VOOR abonnementsprijs: Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk. Afzondert ij ke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentien: Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. In het begin van Maart des volgenden jaars is het mandaat van den President der Vereenigde Staten van Noord-Amerika ver streken, daar het Hoofd der groote Republiek voor vier jaren wordt benoemd, doch herkiesbaar is. Jaars te voren is evenwel de strijd reeds beslist en de keuze bepaald. Daar men thans midden in de voorbereiding is en de bladen ons reeds bekend hebben gemaakt met den uitslag der eerste stappen, achten wij het niet ongepast, iets te zeggen van deze gebeurtenis, waarbij ditmaal zeer gewichtige belangen, ook voor Europa, betrok ken zijn. De verkiezing van den President en van den Vice-president ge schiedt met een trap; in eiken Staat worden door het volk de kiezers aangewezen. Hun aantal is gelijk aan dat van de Senatoren en afgevaardigden te zamen, waar op elke Staat, overeenkomstig het bevolkingscijfer, recht heeft. Be doelde kiezers stemmen door mid del van briefjes; de stemopneming heeft plaats te Washington, door den president van den Senaat, in een vereenigde vergadering der beide Huizen. Er zijn in de Vereenigde Staten twee partijen, die zich de Repu- blikeinsche en de Democratische noemenwaarom zij die namen dragen is niet met juistheid te zeggen. Deze partij-onderscheiding dagteekent uit den tijd vóór den burgeroorlog, toen het vraagstuk van de slavernij alle gemoederen in beweging bracht, in de noor delijke Staten was zij afgeschaft, in het Zuiden, waar de landbouw het voornaamste bestaansmiddel uitmaakte, werd zij bestendigd. En zoozeer drong deze quaestie op den voorgrond, dat de zuide lijken, die zich democraten noem den, het plan beraamden om zich af te scheiden van de Unie, welk plan tot rijpheid kwam toen bij de verkiezingen van 1860 Abraham Lincoln, een beslist tegenstander van de slavernij, de overwinning behaalde. Nadat de ontzaglijke worsteling, die toen volgde, ten voordeele van de noordelijken of republi keinen was beslist, en de edele Lincoln, pas als President her kozen, ais slachtotfer van een sluipmoord was gevallen, was het streven van den Vice-president Johnson, thans overeenkomstig de Grondwet als hoofd van den Staat optredende, de klove te dempen, door den broederkrijg tusschen Noord en Zuid ontstaan. Maar door zijn tyrannieke.ruwe houding en de onhandige wijze, waarop hij zijn wil zocht door te drijven, verbitterde hij de republikeinsche meerderheid in de beide Huizen van het congres, die het hem niet kon vergeven dat hij vroeger tot de democratische partij had be hoord, en eiken maatregel tot herstel van de rechten der zui delijken met wantrouwen bejegen de. De tegenstelling der partijen werd er des te heftiger door. Daarbij kwam nog, dat de republikei nen van hun overwicht een slecht gebruik maakten. Alle middelen werden aangewend, om hun macht te versterken; in de Negers, aan wie het stemrecht was verleend, vonden zij willige en gemakkelijk omkoopbare werktuigen van hun baatzuchtige politiek. Avonturiers uit het Noorden bereisden de zuidelijke Staten om stemmen te winnen, en, daar een aantal staats betrekkingen bij keuze worden vervuld of ter beschikking van den President zijn, werden de bemoei ingen en de kosten ruim beloond. De afschuwelijke staatkunde, waar van het bekende gezegdeDe buit behoort den overwinnaars, het motto is, weid door de republi keinsche partij op de onbeschaamd- ste wijze ten troon verheven. Onder het bestuur van Joh- son's opvolger, den als krijgsman hoogvereerden, als staatsman zwakken Ulysses Grant, konden de republikeinen letterlijk doen wat zij wilden. Grant trad op in 1869 en werd herkozen. In die dagen vormden zich de beruchte «ringen" welker leden door ver meestering van de staatsambten, door allerlei oplichterijen met fic tieve spoorwegondernemingen zich verrijkten. Een der daartoe aan gewende middelen was het gaan deweg verhoogen van de invoer rechten, in het belang van de industrieëlen van het Noorden, maar tot nadeel van de zuidelijke Staten, waar de landbouw een steeds hoogere vlucht nam en men dus geen heil zag in protectionis tische maatregelen, waarvan het gevolg was dat de vrije toegang tot de markten van Europa, op welke men voor de ruime oogsten plaatsing wenschte, zou worden bemoeielijkt. Zoo is het gekomen, dat de partij-onderscheiding, na dat de slavenquaestie opgelost en de gelijkstelling van Noord en Zuid een voldongen feit geworden was, zich hoofdzakelijk bepaalt tot de economische beginselende democraten zijn vrijhandelaars, de republiekeinen protectionisten. In 1876 werd er over gedacht, Grant ten derden male te benoe men maar zijn meegaand bestuur had zooveel tegenstand gewekt, door de misbruiken die het oog luikend had toegelaten, dat hijzelf van de candidatuur afzag, en de Presidents-zetel aan den gematig den republikein Rutherford Hyes ten deel viel. Reeds diens zege praal was op het kantje af, en de invloed der democraten nam gaan deweg toe. Hayes volgde een ver standige, verzoenende politiek, en heeft veel gedaan om het bederf in de ambtenaarswereld tegen te gaan. Dit kon niet beletten dat bij een volgende Presidents-ver- kiezingde democrat en zegevierden hun candidaat was de nobele Ja mes Garlield. Deze heeft slechts vier maanden het bewind gevoerd den 2en Juli 1881 door den kogel eens moordenaars zwaar gewond, overleed hij den 19en September daaraanvolgende, zoodat wederom de Vice-president Arthur den zetel op het Witte Huis innam. De de mocraten overwonnen ook de vol gende maal in den persoon van Grover Cleveland. De protectionistische strooming, die in de Oude wereld schier alle Staten meesleepte, nam ook in Amerika in kracht toede groot- industrieëlen wendden alle midde len aan om in het congres de re publikein sche partij de meerderheid te verschaffen. Het geld, noodig om de kiezers in die richting te brengen, was niet weggeworpen uit «den buit" kon het ruimschoots worden teruggenomen. Bij de ver kiezing van '1888 zegevierde de candidaat der republikeinen, Har rison de overmacht der partij maakte het den Senater M'cKinley mogelijk, zijn buitensporig hoog tarief van invoerrechten door te drijven. Over deze quaestie loopt nu de verkiezing. De niet-officieële voor bereiding geschiedt in groote ver gaderingen van gedelegeerden der partijen, uit alle Staten, de zoo genaamde conventies, waar de candidaten worden aangewezen daarna wordt al het mogelijke gedaan om stemmen te winnen bij de keuze der Presidents-kiezers. De republikeinsche conventie te Mineapolis gehouden, heeft Har rison geproclameerdop het oogen- blik dat wij deze regelen schrijven vergadert de democratische con ventie te Chicago. Dat voor de handelsbetrekkingen, met deEuro- peesche Mogendheden de uitslag der aanstaande verkiezingen, van welker loop nog niets met zeker heid is te zeggen, van veel be- teekenis is, ligt voor de hand. Wat is peraequalie. Bij de be handeling der belastingvoorstellen, die heden in de Tweede Kamer aanving, zal menigeen het woord peraequatie in den mond der leden liggen. Velen zullen niet weten wat dit woord beduidt. Wij laten daarom hier de verklaring volgen, die het Hdbl. er van aan zijn lezers geeft: »Het woord heeft betrekking op de grondbelasting. Deze wordt geheven naar de geschatte belastbare opbrengst d,er landerijen en gebouwen. Ruim een halve eeuw geleden is nagegaan, hoeveel de jaarlijksche opbrengst in geld was van elk grondbezit en over het gezamelijk bedrag werd toen de som omgeslagen, wefke de grondbelasting moest opbren gen. In den loop der tijden is echter die opbrengst veel veranderd en de last daar door zeer ongelijkmatig geworden. DOOR WILKIE COLLINS. Naar het Engelsche: Miss or Mrs1?) 2) „Indien de stille aanhoudt," ging hij voort, terwijl hij zich tot Sir Jozeph wendde, ,,dau vree6 ik, Graybrooke, dat ik niet bij machte zal zijn u tegen het einde der week naar de haven terug te voeren, van waar we zijn uit gezeild." „Wanneer ge 't goed acht, Richard I" ant woordde de oude heer met onderwerping„op welken tijd ook, 't is mij wél." „Op welken tijd ook,maar binnen redelij ke grenzen, Jozeph," sprak Miss Lavina blijkbaar gevoelende, dat haar broeder te veel toegaf. Zij zei dat met Sir Jozeph' zachte afge meten stem. Twee jonggeboren tweelingen zou den bezwaarlijk meer naar elkander hebben kunnen lijken. Terwijl deze weinige woorden onder de anderen werden gewisseld, werd een geheel bijzondere gemeenschap tusschen de twee jonge lieden ouder de kajuittafel gevoerd. Nathalie's voet was uitgegleden en had behoedzaam, duim voor duim, zijn weg over het tapijt gevonden tot dat die met Lauuce's laars in aanraking was gekomen. Launce, die zijn ontbijt gebruikte, zag dadelijk van zijn bord op, en sloeg toen weder, bij eeDe tweede aanraking van Nathalie, in een geweldigen haast, de oogen naar beneden. Na een poosje, ten einde zich te verzekeren dat zij door de anderen niet werd gadeslagen, nam Nathalie haar mes op. Onder een uitmuntend volge houden spel, alsof zij, de jonge dame, zich in verstrooiing van gedachten daarmee bezig hield, begon zij een hompje ham, dat op een hoekje van haar bord overgebleven was, in zes dunne stukjes te verdoelen, Launce's oog staarde van ter zijde vol verwachting naar dat gedeelte op nog eens gedeelde hompje. Duidelijk verbeidde hij 't oogenblik dat bij die verzameling van stukjes, die met een of andere telegrafische beteekenis zoo waren af gedeeld, behoorlijk kon gedeslaan, eene be teekenis, waaromtrent zijne buurvrouw zich zeker vooraf met hem had verstaan. Inmiddels duurde 't gesprek 'tusschen de overige personen aan de ontbijttafel voort en Miss Lavina wendde zich tot Launce. „Weet ge wel, gij onnadenkende jongen, dat ge me dezen morgen een grooten angst hebt aangejaagd? Ik sliep met mijn kajuit venster open, en ik werd onthutst wakker door een schrikkelijken plomp in 't water. Ik riep om de hofmeesteres en zeide haar, dat ik vast geloofde dat er iemand in 't water gevallen was!" Sir Jozeph sloeg een levendigen blik op haar; zijue zuster had toevallig een oude herinnering bij hem opgewekt. „Als ge zoo spreekt van over boord val len," begon hij, „brengt ge me een buitenge woon voorval in de gedachte Hier viel Launce hem in de rede, en veront schuldigde zich. ,,'t Zal niet weêr gebeuren, Miss Lavinia," zeide hij. „Morgen ochtend zal ik mij heel en al in olie doopen, en zoo stillétjes in 't water sluipen als eeu zeerob." „Van een buitengewoon voorval," hernam Sir Jozeph, „dat mij vele jaren geleden we dervoer, toen ik nog een jonkman was, La vinia?" Hij hield even op en zag vragenderwijs naar zijne zuster. Miss Graybrooke knikte met haar hoofd ten antwoord, en zette zich in haar stoel in postuur, als om hare aan dacht reeds te spitsen, in afwachting dat die zou worden ingeroepen. Voor hen die met broeder en zuster bekend waren, voorspelden die schikkingen, dat een belangwekkend ver haal zou worden opgedischt, en dat van ge weldig langen adem wezen zou. De beide oudjes vertelden altijd een verhaal te zamen, en verschilde altijd onderling wat de feiten betreft: de broeder weersprak op beleefde wijs de zuster, wanneer deze aan 't woord was. Indien zij echter niet bij elkauder en dus ontslagen waren van elkanders gewone wisseling van tegenspraak, kon men zich niet herinneren dat zij ooit een pogiug hadden aangewend om 't eenvoudigste verhaal te doen, af zij waren daarin blijven steken. ,,'t Was vijf jaren voor ik u leerde kennen, Richard," zoo ging Sir Jozeph voort. „Zes jaren," merkte Miss Graybrooke op. „Ik vraag u om vergiffenis, Lavinia." „Neen, Jozeph, ik heb 't in mijn dagboek Laten we dat punt in 't midden laten." (Sir Jozeph bezigde deze formule altijd, als een geschikt middel, zoowel om zijne zuster te verzoenen, als om met zijn verhaal voort te varen). „Ik voer op de Mersey, in eene Liverpoolsche loodsboot. Ik had de boot af gehuurd met een mijner vrienden, die vroeger heel bekend in de Londensche kringen was, onder den bijnaam van „Mahogany Dobbs," naar de eigenaardige bruine kleur van zijn bakkebaarden." Naar de kleur van zijn liverei, Jozeph, niet naar de kleur van zijn bakkebaarden." „Mijn waarde Lavinia, gij hebt de soort van zeegroen in de gedachten, dat hij voor de liverei zijner bed:enden aannam, in 't jaar toen hij sheriff was." „Dat geloof ik niet, Joseph." „Ik vraag u wel om verschoouing, Lavinia." Richard Turlington's knoestige vingers trommelden ongeduldig op de tafel. Hij zag naar Nathalie been, zij was als 't ware ach teloos bezig met haar stukjes ham in een figuur op haar bord te schikken; Launcelot die nog achteloozer scheen, staarde naar 't figuur op het bord. Nu, daar hij dit zag, loste Richard het vraagstuk op, dat hem op 't dek zoo zeer had bezig gehouden, 't Was volslagen onmogelijk dat Nathalie genegen heid kon koesteren voor zulk een ijdelen dwaas, zooals Linzie zich voordeed. Sir Jozeph ging met zijn verhaal voort: „Wij bevonden ons op tien of twaalf mijlen van den mond van de MerseyI" „Zeemijlen, Jozeph?" „Dat doet er niet toe, Lavinia." „Ik vraag wel om verschooning, broeder, wijlen de groote en goede docter Johnson zei dat men altijd nauwkeurigheid betrachten moest, zelfs in de kleinsten zaken." ,,'t Waren gewone mijlen, Lavinia." ,,'t Waren zeemijlen, Joseph." „Laten we dit punt in 't midden laten. Mahogany Dobbs en ik waren beneden in de kajuit, en juist..." Wordt vervolgd)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1892 | | pagina 1