1IEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
UTRECHT en GELDERLAND.
INA KERSTMIS,
Nb. 51.
Zaterdag 25 Juni 1892.
Een-en-twintigste jaargang.
verschijnt woensdag en zaterdag.
In de Unie.
binnenland.
f e uilleton.
AME8SF00RTSCIICODRANT.
VOOR
abonnementsprijs:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzondert ij ke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentien:
Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
In het begin van Maart des
volgenden jaars is het mandaat
van den President der Vereenigde
Staten van Noord-Amerika ver
streken, daar het Hoofd der groote
Republiek voor vier jaren wordt
benoemd, doch herkiesbaar is.
Jaars te voren is evenwel de strijd
reeds beslist en de keuze bepaald.
Daar men thans midden in de
voorbereiding is en de bladen ons
reeds bekend hebben gemaakt
met den uitslag der eerste stappen,
achten wij het niet ongepast, iets
te zeggen van deze gebeurtenis,
waarbij ditmaal zeer gewichtige
belangen, ook voor Europa, betrok
ken zijn.
De verkiezing van den President
en van den Vice-president ge
schiedt met een trap; in eiken
Staat worden door het volk de
kiezers aangewezen. Hun aantal
is gelijk aan dat van de Senatoren
en afgevaardigden te zamen, waar
op elke Staat, overeenkomstig het
bevolkingscijfer, recht heeft. Be
doelde kiezers stemmen door mid
del van briefjes; de stemopneming
heeft plaats te Washington, door
den president van den Senaat, in
een vereenigde vergadering der
beide Huizen.
Er zijn in de Vereenigde Staten
twee partijen, die zich de Repu-
blikeinsche en de Democratische
noemenwaarom zij die namen
dragen is niet met juistheid te
zeggen. Deze partij-onderscheiding
dagteekent uit den tijd vóór den
burgeroorlog, toen het vraagstuk
van de slavernij alle gemoederen
in beweging bracht, in de noor
delijke Staten was zij afgeschaft,
in het Zuiden, waar de landbouw
het voornaamste bestaansmiddel
uitmaakte, werd zij bestendigd.
En zoozeer drong deze quaestie
op den voorgrond, dat de zuide
lijken, die zich democraten noem
den, het plan beraamden om zich
af te scheiden van de Unie, welk
plan tot rijpheid kwam toen bij
de verkiezingen van 1860 Abraham
Lincoln, een beslist tegenstander
van de slavernij, de overwinning
behaalde.
Nadat de ontzaglijke worsteling,
die toen volgde, ten voordeele
van de noordelijken of republi
keinen was beslist, en de edele
Lincoln, pas als President her
kozen, ais slachtotfer van een
sluipmoord was gevallen, was het
streven van den Vice-president
Johnson, thans overeenkomstig de
Grondwet als hoofd van den Staat
optredende, de klove te dempen,
door den broederkrijg tusschen
Noord en Zuid ontstaan. Maar
door zijn tyrannieke.ruwe houding
en de onhandige wijze, waarop
hij zijn wil zocht door te drijven,
verbitterde hij de republikeinsche
meerderheid in de beide Huizen
van het congres, die het hem niet
kon vergeven dat hij vroeger tot
de democratische partij had be
hoord, en eiken maatregel tot
herstel van de rechten der zui
delijken met wantrouwen bejegen
de. De tegenstelling der partijen
werd er des te heftiger door.
Daarbij kwam nog, dat de republikei
nen van hun overwicht een slecht
gebruik maakten. Alle middelen
werden aangewend, om hun macht
te versterken; in de Negers, aan
wie het stemrecht was verleend,
vonden zij willige en gemakkelijk
omkoopbare werktuigen van hun
baatzuchtige politiek. Avonturiers
uit het Noorden bereisden de
zuidelijke Staten om stemmen te
winnen, en, daar een aantal staats
betrekkingen bij keuze worden
vervuld of ter beschikking van den
President zijn, werden de bemoei
ingen en de kosten ruim beloond.
De afschuwelijke staatkunde, waar
van het bekende gezegdeDe buit
behoort den overwinnaars, het
motto is, weid door de republi
keinsche partij op de onbeschaamd-
ste wijze ten troon verheven.
Onder het bestuur van Joh-
son's opvolger, den als krijgsman
hoogvereerden, als staatsman
zwakken Ulysses Grant, konden
de republikeinen letterlijk doen
wat zij wilden. Grant trad op in
1869 en werd herkozen. In die
dagen vormden zich de beruchte
«ringen" welker leden door ver
meestering van de staatsambten,
door allerlei oplichterijen met fic
tieve spoorwegondernemingen zich
verrijkten. Een der daartoe aan
gewende middelen was het gaan
deweg verhoogen van de invoer
rechten, in het belang van de
industrieëlen van het Noorden,
maar tot nadeel van de zuidelijke
Staten, waar de landbouw een
steeds hoogere vlucht nam en men
dus geen heil zag in protectionis
tische maatregelen, waarvan het
gevolg was dat de vrije toegang
tot de markten van Europa, op
welke men voor de ruime oogsten
plaatsing wenschte, zou worden
bemoeielijkt. Zoo is het gekomen,
dat de partij-onderscheiding, na
dat de slavenquaestie opgelost en
de gelijkstelling van Noord en
Zuid een voldongen feit geworden
was, zich hoofdzakelijk bepaalt tot
de economische beginselende
democraten zijn vrijhandelaars, de
republiekeinen protectionisten.
In 1876 werd er over gedacht,
Grant ten derden male te benoe
men maar zijn meegaand bestuur
had zooveel tegenstand gewekt,
door de misbruiken die het oog
luikend had toegelaten, dat hijzelf
van de candidatuur afzag, en de
Presidents-zetel aan den gematig
den republikein Rutherford Hyes
ten deel viel. Reeds diens zege
praal was op het kantje af, en de
invloed der democraten nam gaan
deweg toe. Hayes volgde een ver
standige, verzoenende politiek, en
heeft veel gedaan om het bederf
in de ambtenaarswereld tegen te
gaan. Dit kon niet beletten dat
bij een volgende Presidents-ver-
kiezingde democrat en zegevierden
hun candidaat was de nobele Ja
mes Garlield. Deze heeft slechts
vier maanden het bewind gevoerd
den 2en Juli 1881 door den kogel
eens moordenaars zwaar gewond,
overleed hij den 19en September
daaraanvolgende, zoodat wederom
de Vice-president Arthur den zetel
op het Witte Huis innam. De de
mocraten overwonnen ook de vol
gende maal in den persoon van
Grover Cleveland.
De protectionistische strooming,
die in de Oude wereld schier alle
Staten meesleepte, nam ook in
Amerika in kracht toede groot-
industrieëlen wendden alle midde
len aan om in het congres de re
publikein sche partij de meerderheid
te verschaffen. Het geld, noodig
om de kiezers in die richting te
brengen, was niet weggeworpen
uit «den buit" kon het ruimschoots
worden teruggenomen. Bij de ver
kiezing van '1888 zegevierde de
candidaat der republikeinen, Har
rison de overmacht der partij
maakte het den Senater M'cKinley
mogelijk, zijn buitensporig hoog
tarief van invoerrechten door te
drijven.
Over deze quaestie loopt nu de
verkiezing. De niet-officieële voor
bereiding geschiedt in groote ver
gaderingen van gedelegeerden der
partijen, uit alle Staten, de zoo
genaamde conventies, waar de
candidaten worden aangewezen
daarna wordt al het mogelijke
gedaan om stemmen te winnen
bij de keuze der Presidents-kiezers.
De republikeinsche conventie te
Mineapolis gehouden, heeft Har
rison geproclameerdop het oogen-
blik dat wij deze regelen schrijven
vergadert de democratische con
ventie te Chicago. Dat voor de
handelsbetrekkingen, met deEuro-
peesche Mogendheden de uitslag
der aanstaande verkiezingen, van
welker loop nog niets met zeker
heid is te zeggen, van veel be-
teekenis is, ligt voor de hand.
Wat is peraequalie. Bij de be
handeling der belastingvoorstellen, die
heden in de Tweede Kamer aanving,
zal menigeen het woord peraequatie in
den mond der leden liggen. Velen zullen
niet weten wat dit woord beduidt. Wij
laten daarom hier de verklaring volgen,
die het Hdbl. er van aan zijn lezers
geeft:
»Het woord heeft betrekking op de
grondbelasting. Deze wordt geheven naar
de geschatte belastbare opbrengst d,er
landerijen en gebouwen. Ruim een halve
eeuw geleden is nagegaan, hoeveel de
jaarlijksche opbrengst in geld was van
elk grondbezit en over het gezamelijk
bedrag werd toen de som omgeslagen,
wefke de grondbelasting moest opbren
gen.
In den loop der tijden is echter die
opbrengst veel veranderd en de last daar
door zeer ongelijkmatig geworden.
DOOR
WILKIE COLLINS.
Naar het Engelsche: Miss or Mrs1?)
2) „Indien de stille aanhoudt," ging hij voort,
terwijl hij zich tot Sir Jozeph wendde, ,,dau
vree6 ik, Graybrooke, dat ik niet bij machte
zal zijn u tegen het einde der week naar de
haven terug te voeren, van waar we zijn uit
gezeild."
„Wanneer ge 't goed acht, Richard I" ant
woordde de oude heer met onderwerping„op
welken tijd ook, 't is mij wél."
„Op welken tijd ook,maar binnen redelij
ke grenzen, Jozeph," sprak Miss Lavina
blijkbaar gevoelende, dat haar broeder te veel
toegaf. Zij zei dat met Sir Jozeph' zachte afge
meten stem. Twee jonggeboren tweelingen zou
den bezwaarlijk meer naar elkander hebben
kunnen lijken.
Terwijl deze weinige woorden onder de
anderen werden gewisseld, werd een geheel
bijzondere gemeenschap tusschen de twee jonge
lieden ouder de kajuittafel gevoerd. Nathalie's
voet was uitgegleden en had behoedzaam,
duim voor duim, zijn weg over het tapijt
gevonden tot dat die met Lauuce's laars in
aanraking was gekomen. Launce, die zijn
ontbijt gebruikte, zag dadelijk van zijn bord
op, en sloeg toen weder, bij eeDe tweede
aanraking van Nathalie, in een geweldigen
haast, de oogen naar beneden. Na een poosje,
ten einde zich te verzekeren dat zij door de
anderen niet werd gadeslagen, nam Nathalie
haar mes op. Onder een uitmuntend volge
houden spel, alsof zij, de jonge dame, zich
in verstrooiing van gedachten daarmee bezig
hield, begon zij een hompje ham, dat op
een hoekje van haar bord overgebleven was,
in zes dunne stukjes te verdoelen, Launce's
oog staarde van ter zijde vol verwachting
naar dat gedeelte op nog eens gedeelde hompje.
Duidelijk verbeidde hij 't oogenblik dat bij
die verzameling van stukjes, die met een of
andere telegrafische beteekenis zoo waren af
gedeeld, behoorlijk kon gedeslaan, eene be
teekenis, waaromtrent zijne buurvrouw zich
zeker vooraf met hem had verstaan.
Inmiddels duurde 't gesprek 'tusschen de
overige personen aan de ontbijttafel voort
en Miss Lavina wendde zich tot Launce.
„Weet ge wel, gij onnadenkende jongen,
dat ge me dezen morgen een grooten angst
hebt aangejaagd? Ik sliep met mijn kajuit
venster open, en ik werd onthutst wakker
door een schrikkelijken plomp in 't water.
Ik riep om de hofmeesteres en zeide haar,
dat ik vast geloofde dat er iemand in 't water
gevallen was!"
Sir Jozeph sloeg een levendigen blik op
haar; zijue zuster had toevallig een oude
herinnering bij hem opgewekt.
„Als ge zoo spreekt van over boord val
len," begon hij, „brengt ge me een buitenge
woon voorval in de gedachte
Hier viel Launce hem in de rede, en veront
schuldigde zich.
,,'t Zal niet weêr gebeuren, Miss Lavinia,"
zeide hij. „Morgen ochtend zal ik mij heel
en al in olie doopen, en zoo stillétjes in 't
water sluipen als eeu zeerob."
„Van een buitengewoon voorval," hernam
Sir Jozeph, „dat mij vele jaren geleden we
dervoer, toen ik nog een jonkman was, La
vinia?"
Hij hield even op en zag vragenderwijs
naar zijne zuster. Miss Graybrooke knikte
met haar hoofd ten antwoord, en zette zich
in haar stoel in postuur, als om hare aan
dacht reeds te spitsen, in afwachting dat die
zou worden ingeroepen. Voor hen die met
broeder en zuster bekend waren, voorspelden
die schikkingen, dat een belangwekkend ver
haal zou worden opgedischt, en dat van ge
weldig langen adem wezen zou. De beide
oudjes vertelden altijd een verhaal te zamen,
en verschilde altijd onderling wat de feiten
betreft: de broeder weersprak op beleefde
wijs de zuster, wanneer deze aan 't woord
was. Indien zij echter niet bij elkauder en
dus ontslagen waren van elkanders gewone
wisseling van tegenspraak, kon men zich niet
herinneren dat zij ooit een pogiug hadden
aangewend om 't eenvoudigste verhaal te doen,
af zij waren daarin blijven steken.
,,'t Was vijf jaren voor ik u leerde kennen,
Richard," zoo ging Sir Jozeph voort.
„Zes jaren," merkte Miss Graybrooke op.
„Ik vraag u om vergiffenis, Lavinia."
„Neen, Jozeph, ik heb 't in mijn dagboek
Laten we dat punt in 't midden laten."
(Sir Jozeph bezigde deze formule altijd, als
een geschikt middel, zoowel om zijne zuster
te verzoenen, als om met zijn verhaal voort
te varen). „Ik voer op de Mersey, in eene
Liverpoolsche loodsboot. Ik had de boot af
gehuurd met een mijner vrienden, die vroeger
heel bekend in de Londensche kringen was,
onder den bijnaam van „Mahogany Dobbs,"
naar de eigenaardige bruine kleur van zijn
bakkebaarden."
Naar de kleur van zijn liverei, Jozeph,
niet naar de kleur van zijn bakkebaarden."
„Mijn waarde Lavinia, gij hebt de soort van
zeegroen in de gedachten, dat hij voor de
liverei zijner bed:enden aannam, in 't jaar
toen hij sheriff was."
„Dat geloof ik niet, Joseph."
„Ik vraag u wel om verschoouing, Lavinia."
Richard Turlington's knoestige vingers
trommelden ongeduldig op de tafel. Hij zag
naar Nathalie been, zij was als 't ware ach
teloos bezig met haar stukjes ham in een
figuur op haar bord te schikken; Launcelot
die nog achteloozer scheen, staarde naar 't
figuur op het bord. Nu, daar hij dit zag,
loste Richard het vraagstuk op, dat hem op
't dek zoo zeer had bezig gehouden, 't Was
volslagen onmogelijk dat Nathalie genegen
heid kon koesteren voor zulk een ijdelen dwaas,
zooals Linzie zich voordeed.
Sir Jozeph ging met zijn verhaal voort:
„Wij bevonden ons op tien of twaalf mijlen
van den mond van de MerseyI"
„Zeemijlen, Jozeph?"
„Dat doet er niet toe, Lavinia."
„Ik vraag wel om verschooning, broeder,
wijlen de groote en goede docter Johnson
zei dat men altijd nauwkeurigheid betrachten
moest, zelfs in de kleinsten zaken."
,,'t Waren gewone mijlen, Lavinia."
,,'t Waren zeemijlen, Joseph."
„Laten we dit punt in 't midden laten.
Mahogany Dobbs en ik waren beneden in
de kajuit, en juist..."
Wordt vervolgd)