NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
UTRECHT en GELDERLAND
IEL QEMQNIQ,
No. 8.
Zaterdag 26 Januari 1895.
Vier-en-twintigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
BINNENLAND.
Plaatselijke berichten.
F euilleton.
IMEBSFOfllTSCIE COUMT.
VOOR
abonnementsprijs:
Eer 3 maanden f 1.— Franco per post door het geheele Eijk.
Afzonderlijke Nummers 3 £ent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. .T. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentien:
Van 16 regels f 0,40 iedere regel meer B Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
De storm van Woensdagavond heeft
te Scheveningen, weer groote schade aan
gericht. Vele pas of nauwelijks herstelde
schepen hebben weer min of meer be
langrijke schade gekregen, welke ditmaal
geheel door de reeders moet worden
gedragen, daar de assuradeurs dit postje
te gevaarlijk vinden, en daarom de verze
kering hebben opgezegd.
Aan de kust is de schade niet minder
groot. De pas herstelde glooiing is weer
geheel verdwenen, en de duinen hebben
op eentge punten vier en vyf meter ver
loren.
De naald, in 1863, bij de 50-jarigen
herdenking van Nederlandsch onafhanke
lijkheid, opgericht ter herinnering aan
de landing van Prins Willem op 30
November 1813, staat op het punt door
de zee te worden verzwolgen. Voor
dertig jaar stond dit monument zoo ver
landwaarts in, dat men het van het strand
niet kon zien! Thans is er geen twee
ineter giond meer over. Men maakt plan
om het elders op te bouwen.
De bekende uitspanning Zeerust, ligt
vlak aan zee de geheele weg, welke
er voor lag is verdwenen nog een storm,
en het terras zal worden aangetast. Ook
de vuurtoren begint gevaar te loopen.
Alleen de met cement bekleede dijk,
voor een paar weken voor den ingang
van het dorp gemaakt, heeft zich goed
gehouden. Maar alleen door de aanwen
ding van kunstmiddelen: het spannen
van zeilen en het op6taoelen van zakken
zand. Dit opstapelen van zakken moest
aanhoudend worden voortgezet, daar de
zee voortdurend zakken wegnam.
Een groot aantal overheidspersonen
was gister op de plaats der verwoesting
aanwezig. Het bestuur van Delfland was
natuurljjk ijverig in de weer, om te hou
den wat te houden was.
Er zijn maatregelen in overweging
om het monument ter herinnering aan
de aankomst van Prins Willem I te
Scheveningen af te breken en tijdelijk,
tot er een andere plaats gezocht is, in
veiligheid te brengen, ten einde het ge
vaar van instorten te voorkomen, waar
mede het gedenkteeken bedreigd wordt
door het afnemen van den duinvoet.
Ken kostbare vondst.
Ir. den goeden ouden tijd, toen de
solide geldkisten minder algemeen en de
diefstallen viijwat meer dan tegenwoordig
vooi kwanten, zoo schrijft de t>N. Gron.
Crt.," kostte het onzen zuinigen voor
ouders heel wat hoofdbrekens eene goede
bewaarplaats voor hunne spaarduiten
uit te vinden. Dit blykt nog zoo nu eo
dan uit de zonderlinge viodplaatsen van
hunne schatten.
En niet altijd is het juist in de handen
van hunne erfgenamen, dat het toeval
die al te goed bewaarde schatten soms
doet vallen.
Zoo ook, vertelt men, vond dezer dagen
een zekere De Roo te Winsum, lei wijl
hij bezig was een paar oude, door hem
aangekochte schilderijen van de lijsten
te or.ldoen, achter de eene schilderij
eenige oude papieren, welke bij nader
onderzoek obligatie» bleken te zijn ter
waarde van f 40,Uu0.
Vlug werd nu de lijst van de tweede
schilderij gerukt en hierachter vond hij
geldswaardige papieren tot een bediag
van f 92.000.
Er ontbreekt nog maar aan, dat de
schilderijen straks echte Rembrandts blij
ken te zijn.
Den 30en April a.s. zal het 80 jaar
geleden zijn dat door Koning Wilem I
de Militaire Willemsorde werd ingesteld.
Bjj gelegenheid van het 75-jarig bestaan
werd op initiatief van den tegenwoordigen
kanselier der orde, de gep. vice-admiraal
Jhr. de Casembroot, de «Vereeniging de
Militaire Willemsorde" gesticht, die zich
ten doel stelt oude ridders te steunen en
nog krachtige ridders uit de mindere
rangen van het leger eer. hun passende
betrekking te bezorgen.
Het 80-jarig bestaan der orde zou o.i.
een schoone gelegenheid zijn om deze
nuttige vereeniging financieel te steunen.
Een locomotief op de vln.ckt.
Te I oosduinen had gister in den vroegen
ochtend de machinist van den stoomtram
vuur aangemaakt. Door een verzuim of
door een baldadige hand, dat weet
men nog niet maar de stoomkraan
stond open, zoodat de locomotief toen er
stoom genoeg ontwikkeld was, zich in
beweging stelde. Terwijl de machinist
met verbazing de vluchtelinge nastaarae,
ging deze met steeds toenemende vaait
naar Den Haag. De schiik te Loosduinen
was natuuiljjk groot. Zulk een holpartij
moest natuurlijk op ongelukken uitloopen.
Maar wonder boven wonder. De loco
motief heeft niets om- of aangereden;
eerst aan het einde der lijn kwam zij op
de straatsteenen en tegen een boom aan,
waar het gevaarte beschadigd werd en
de schoorsteenpijp verloor.
Aan den avond van Dinsdag 22
Januari genoot de afdeeling Amersfoort
van het Nederl. Werklieden Verbond «Pa-
trimonium" het voorrecht haar 7-jarig
bestaan te vieren. In een wel ingerichte
zaal (verkooplocaal Krommeslraat) brach
ten de leden met hunne vrouwen of ken
nissen, te samen bijna 400 personen,
onder het gebruik van chocolade en het
rooken van een sigaar een recht aange-
namen avond door.
Nadat de voorzitter Jan v. d. Brink
allen een hui lelijk welkom toegeroepen,
van Ps 95 de verzen 2 en 3 doen zingen
en de vergadering rnet gebed geopend
had, sprak hij naar aanleiding van Psalm
73 een kort openingswoord. Hij wees
er op, dat zoo in dien psalm werd ge
tuigd, dat God Israël goed was, ook rnet
dankerkentenis aan den Heere kon ge
zegd worden van Patrimonium »God was
ook ons goed"; en was er sprake van
de voeten bijkans uitgegleden, gelukkig
zoo het dan nog maar bijkans is, daar
er zooveel is dat aftrekt en aftrekken
kan zooals teleurstellingen een onzens-
ïnziens billijk verzoek betreffende loon
en arbeidsduur niet ingewilligd; ge
hoopt en verwacht in het afgeloopen
jaar tot de stembus toegelaten te wor
den, doch de mammon heerschappij ten
opzichte van het kiesrecht gezegeveierd,
de grootste tegenstellingen van arm en
rijk en daarbij die partij, over de ge
heele wereld verspreid, die door meer of
min geweld die toestanden tracht te ver
anderen. Gelukkig dat Patrimonium niet
gelijk zij haar kracht en heil bij zich
zeiven en menschen zoekt en alzoo een
onzekeren toestand tegemoet gaat, daar
toch zij, die hun betrouwen op den Heere
stellen toch zeker geen heil of gelukstaat
op deze aarde verwachten zoolang de
zonde daar heerschende is. Hij sloot
zijne woorden met de opwekking om
wakende bevon len te worden wanneer
de Heere komt.
Uit het verslag van den secretaris bleek,
dat het ledental van 120 tot 176 ge
klommen was. Een openbare vergade
ring was gehouden ter bespreking van
het onderwerp «minimum loon en maxi
mum werktijd", ten einde de wensche-
lijkheid en noodzakelijkheid daarvan meer
algemeen te doen begrijpen; 14 leden
vergaderingen waren gehouden, waarop
onder meer eenige punten voor het
Sociaal Pogram waren behandeld, eenige
lezingen waren gehouden over belangrijke
onderwerpen en nog verschillende zaken
en voorstellen werden besproken, o. a.
het bestrijden der socialistische beginse
len; hetgeen ten gevolge had. het weke-
lijksch verspreiden van een 300 tal
exempl, van »de Keuvelaar."
De penningmeester sloot zijn rekening
met een batig saldo van t 16.21.
De heer J. Koppen als penningmees
ter vao hel ondersteuningsfonds verslag
uitbrengende, deelde mede, dat het leden
tal van dit fonds van 91 tot 136 was
geklommen. Daar zoovelen toegetreden
waren en het lidmaatschap van het onder
steuningsfonds onafscheidelijk aan het
lidmaatschap van Patrimonium verbon
den is, herinnerde hij aan de beginselen
deB verbonds, n.l. gegrond in Gods woord,
waarin toch geen plaats is voor socialis-
terij met haar eischen. Tot die werk
lieden, welke nog gelooven in de waar
heid des Bijbels, maar er niet zoo over
kunnen spreken en men als onkundigen
ten dien opzichte dient te beschouwen
en waarvan bij vertrouwde dat er velen
waren, zeide hij blijf u stellen onder
de leiding van Patrimonium, dat volgens
Gods woord de toestanden tracht te ver
beteren, maar indien er onverhoopt moch
ten zijn, die dat beginsel verloren hebbeD
en met de socialisten heulen, «Och ver
laat ons, wandel niet zoo tweeslachtig;
komt rond en eerlijk voor uwe beginse
len uit en ge zult eerlijk beoordeeld
worden.
Aan 26 personen werd uitgekeerd bijna
83 weken ondersteuning zijnde de som
van f455.05. De ontvangsten bedioegen
604.30. Uitgaven 404.175, welk batig
saldo met het belegde geld de som van
f386.45 vormt.
Hierna bracht een der afgevaardigden
van de afd. Utrecht de beste wenschen
zijner vereeniging over, kracht toewen-
schende in den ongelijken strijd wat het
getal aangaat, tegen ongeloof en Revo
lutiegeest, deed nog eenige mededeelin-
gen omtrent de afd. Utrecht en besloot
zijne woorden met een gedicht van N.
Beets.
«'tis alles goed, wat komt van God."
Verder werden bij afwisseling samen
spraken en voordrachten gedaan, som
migen van ernstigen aard, anderen meer
geschikt om de lachlust op te wekken,
de voordracht «verkiezen" niet te ver
geten
Vooral werd de samenspraak «Waakt
dan" goed gedaan ook de samenspraken
«een raadsvergadering" en de twee hel
den of de verzoening der admiralen
Tromp en de Ruiter door den prins van
Oranje, vonden luiden bijval hetgeen
mocht blijken uit den geestdrift waar
mede het «Wien Neerlandsch bloed"
werd ingestemd.
Nu het zingen werd dien avond dan
ook niet vergeten want tot verpozing
werd menig psalmvers, vaderlandsch lied
of ander gepast vers gezongen.
Aan het einde bracht de voorzitter
dank aan allen die mede gewerkt hadden
tot het welslagen van dit feestelijk samen
zijn waaronder hij zelf zeker niet de
minste plaats vervulde en wel dank ver
wierf voor zijn uitnemende leiding.
En zoo mocht alles mede werken, dat
allen in dankbare en opgewekte stem
ming 's avonds ten ruim 11 ure huis
waarts keerden na alvorens staande het
laaste vers van Ps. 89 gezongen te heb
ben en Gode voor zijne weldaden dank
zegging gedaan te hebben.
D. M.
Onze stadgenoot de heer P. Boks
is voor f19.300 aannemer geworden
van het inrichten der voormalige direc
teurswoning van de Geschut-gieterij te
's-Gravenhage tot gebouw voor de Hoo-
gere krijgsschool.
34 UIT HET FRANSCH.
Toen het nachttoilet voltooid was, gingen
meesteres en kamenier naar bed, maar
het behoeft niet gezegd te worden, dat
men in plaats van slapen praatte. Marina
was onuitputtelijkzij kende het kasteel
en omstreken op haar duimpje, wist al
de sprookjes der vlakte en der bergen,
en het was voor haar een waar genot
hare jeugdige meesteres alle opmerkingen
mede te deelen, die zij bij zich zelve ge
maakt had.
Door deze zachte en heldere stem
gewiegd, begon Alma den slaap op
haar oogleden te voelen, toen eens
klaps den verwijderden galm van een
jachthoorn haar in de eerste dommeling
kwam storen.
«Hoort gij het," zeide zij aan Ma-
rina, zich half oprichtende en scherp
luisterende.
«Ik hoor het volkomen, mejuffrouw,"
antwoordde Marina, «en ik beken u
dat deze jachthoorn op zulk een uur
mij zeer verwondert. Vroeger was er
hier wel een oude jager Roland de Mon-
tecavallo, een flink edelman, die als een
duivel jaagde, maar de oude Roland is
dood, en het is bovendien onder de drij
vers de gewoonte niet een wild zwijn
of een
«ZwijgI zwijg!viel Alma
haar in de rede; «gij verhindert mij te
luisteren."
Het viel Marina moeilijk te zwij
gen en even als hare meesteres te
luisteren.
De hoorn trompette eene fanfare,
meer eentonig dan mooi, en de klagende
tonen van het instrument stierven weg
in de stilte van den nacht, als de stem
van een minnaar onder het venster zijner
geliefde.
«Dat is niet vroolijkl" zede Marina.
«Zwijg! zwyg!" herhaalde Alma luis
terende.
De beide meisjes waren op nieuw
stil, en deze keer was het hun ge
makkelijk te onderscheiden dat de
tonen van den jachthoorn meer en meer
naderden.
«Moet ik eens kijken?... zeide Alma
gespannen en nieuwsgierig.
«Kijken I riep Marina, «denk
er niet aan mejufvrouw, als wij dien
vreeseljjken Bel Demonio nog eens
zagen."
Alma was bewogen en nadenkend.
De klanken van den hoorn op dit uur
gaven haar zoete droomenbovendien
was het de eerste maai niet dat dit
berglied haar in de noren klonk. Het her
innerde haar zoete oogenblikken.
Zij kleurde in den donker, zuchtte en
stond schuchter op.
«Wat my betreft," zeide Marina, haar
navolgende, «ik wil ook wel eens
kijken."
«Neen, blijfl" riep Alma onwillekeurig
uit. «Blijf, zoo er iels is, zal ik het u
zeggen."
Marina behoorde niet tot die soort vrou
wen, voor wie het genoeg is haar iets te
verbieden om het te doen.
Marina gehoorzaamde echter, al was
het tegen haar zin. Onderwijl had
Alma de gordijnen op zijde geschoven
om te zien.
Het was een schoone, heldere nacht,
zooals bijna alle nachten in Italië. De
maan en de sterren schitterden op het
azuur van den hemel als groote gouden
en zilveren versiersels op een fluweelen
mantel. De zoele nachtkoelte ruischte
door de vallei, zacht gemurmel uit hoo
rnen en struiken verwekkend. De nachte
gaal floot zijn minnelied. De maan
scheen in het moeras te zjjn nederge
daald, zooals in de tijden der fabelleer,
toen Phoebé, godin van den wasdom,
van den hemel neer daalde, gevolgd
door haar nimfen, om zich in de
heldere fonteinen te komen baden, voor
dat zij alleen, langs een omweg, in het
diepste der bosschen, broeder Eudymion
ging opzoeken.
Het was een dier schitterende nach
ten, waarvan Salvator spreekt in zijn
vertellingen.
De schildwacht zelf scheen den kwij
nenden invloed van dezen schoonen nacht
te ondervinden. Hjj had zijn musket
naaot zich gelegd, en sliep nu op het
groen van het bolwerk uitgestrekt, zonder
twijfel van eene of andere schoone boerin
van Frioul droomende.
De vallei was verlaten. Eerst onder
scheidde Alma geene enkele menschelijke
schaduw en hoe zij ook luisterde, zij
hoorde niet eens meer de weemoedige
toonen van den jachthoorn.
Zij liet zich echter niet door deze
eerste teleurstelling ontmoedigen, en zij
voer daar wel bijwant na eenige
minuten zag zij op het bolwerk, waar de
schildwacht zich aan zoete rust overgaf,
een man klimmen in de richting van
dat gedeelte van het kasteel waar zij
verbleef.
Deze man zag onrustig om zich heen.
Niets echter ziende, dat hem kon weer
staan of hinderen, deed hij eenige stap-
den naar voren, kruiste de armen, en be
schouwde aandachtig de lijnen van het
oude kasteel van Ercole.
De maan verlichtte het gelaat van den
onbekende' Hij was nu op zeer korten
afstand van Alma's venster, en het jonge
meisje, door nieuwsgierigheid en onge
twijfeld door een voorgevoel gedreven,
boog voorover om zijn trekken te onder
scheiden.
Eensklaps verbleekte zij sprong schie
lijk terug en uitte een kreet.
«Hemel I" riep Marina uit het bed
springende, «wat is er mejuffrouw?"
«Niets, niets," zeide Alma verle
gen, «ga slapen mijn kind, het is
niets."
«O I ik wil weten wat mijne meeste
res angst heeft ingeboezemd.
«Niets, zeg ik u, niets, ga weder
in bed liggen, mijn k nd, ik wil even
het raam open doen De nacht
is helder en ik heb behoefte aan frissche
lucht."
Zij was genoodzaakt Marina bij de
hand te nemen en haar zoo naar
haar bed terug te brengen. Het jonge
meisje gehoorzaamde, maar zij beloofde
zichzelven weldra naar het raam terug
te keereD.