NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT en GELDERLAND IEL QEMQNIQ, No. 8. Zaterdag 26 Januari 1895. Vier-en-twintigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG BINNENLAND. Plaatselijke berichten. F euilleton. IMEBSFOfllTSCIE COUMT. VOOR abonnementsprijs: Eer 3 maanden f 1.— Franco per post door het geheele Eijk. Afzonderlijke Nummers 3 £ent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. .T. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentien: Van 16 regels f 0,40 iedere regel meer B Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. De storm van Woensdagavond heeft te Scheveningen, weer groote schade aan gericht. Vele pas of nauwelijks herstelde schepen hebben weer min of meer be langrijke schade gekregen, welke ditmaal geheel door de reeders moet worden gedragen, daar de assuradeurs dit postje te gevaarlijk vinden, en daarom de verze kering hebben opgezegd. Aan de kust is de schade niet minder groot. De pas herstelde glooiing is weer geheel verdwenen, en de duinen hebben op eentge punten vier en vyf meter ver loren. De naald, in 1863, bij de 50-jarigen herdenking van Nederlandsch onafhanke lijkheid, opgericht ter herinnering aan de landing van Prins Willem op 30 November 1813, staat op het punt door de zee te worden verzwolgen. Voor dertig jaar stond dit monument zoo ver landwaarts in, dat men het van het strand niet kon zien! Thans is er geen twee ineter giond meer over. Men maakt plan om het elders op te bouwen. De bekende uitspanning Zeerust, ligt vlak aan zee de geheele weg, welke er voor lag is verdwenen nog een storm, en het terras zal worden aangetast. Ook de vuurtoren begint gevaar te loopen. Alleen de met cement bekleede dijk, voor een paar weken voor den ingang van het dorp gemaakt, heeft zich goed gehouden. Maar alleen door de aanwen ding van kunstmiddelen: het spannen van zeilen en het op6taoelen van zakken zand. Dit opstapelen van zakken moest aanhoudend worden voortgezet, daar de zee voortdurend zakken wegnam. Een groot aantal overheidspersonen was gister op de plaats der verwoesting aanwezig. Het bestuur van Delfland was natuurljjk ijverig in de weer, om te hou den wat te houden was. Er zijn maatregelen in overweging om het monument ter herinnering aan de aankomst van Prins Willem I te Scheveningen af te breken en tijdelijk, tot er een andere plaats gezocht is, in veiligheid te brengen, ten einde het ge vaar van instorten te voorkomen, waar mede het gedenkteeken bedreigd wordt door het afnemen van den duinvoet. Ken kostbare vondst. Ir. den goeden ouden tijd, toen de solide geldkisten minder algemeen en de diefstallen viijwat meer dan tegenwoordig vooi kwanten, zoo schrijft de t>N. Gron. Crt.," kostte het onzen zuinigen voor ouders heel wat hoofdbrekens eene goede bewaarplaats voor hunne spaarduiten uit te vinden. Dit blykt nog zoo nu eo dan uit de zonderlinge viodplaatsen van hunne schatten. En niet altijd is het juist in de handen van hunne erfgenamen, dat het toeval die al te goed bewaarde schatten soms doet vallen. Zoo ook, vertelt men, vond dezer dagen een zekere De Roo te Winsum, lei wijl hij bezig was een paar oude, door hem aangekochte schilderijen van de lijsten te or.ldoen, achter de eene schilderij eenige oude papieren, welke bij nader onderzoek obligatie» bleken te zijn ter waarde van f 40,Uu0. Vlug werd nu de lijst van de tweede schilderij gerukt en hierachter vond hij geldswaardige papieren tot een bediag van f 92.000. Er ontbreekt nog maar aan, dat de schilderijen straks echte Rembrandts blij ken te zijn. Den 30en April a.s. zal het 80 jaar geleden zijn dat door Koning Wilem I de Militaire Willemsorde werd ingesteld. Bjj gelegenheid van het 75-jarig bestaan werd op initiatief van den tegenwoordigen kanselier der orde, de gep. vice-admiraal Jhr. de Casembroot, de «Vereeniging de Militaire Willemsorde" gesticht, die zich ten doel stelt oude ridders te steunen en nog krachtige ridders uit de mindere rangen van het leger eer. hun passende betrekking te bezorgen. Het 80-jarig bestaan der orde zou o.i. een schoone gelegenheid zijn om deze nuttige vereeniging financieel te steunen. Een locomotief op de vln.ckt. Te I oosduinen had gister in den vroegen ochtend de machinist van den stoomtram vuur aangemaakt. Door een verzuim of door een baldadige hand, dat weet men nog niet maar de stoomkraan stond open, zoodat de locomotief toen er stoom genoeg ontwikkeld was, zich in beweging stelde. Terwijl de machinist met verbazing de vluchtelinge nastaarae, ging deze met steeds toenemende vaait naar Den Haag. De schiik te Loosduinen was natuuiljjk groot. Zulk een holpartij moest natuurlijk op ongelukken uitloopen. Maar wonder boven wonder. De loco motief heeft niets om- of aangereden; eerst aan het einde der lijn kwam zij op de straatsteenen en tegen een boom aan, waar het gevaarte beschadigd werd en de schoorsteenpijp verloor. Aan den avond van Dinsdag 22 Januari genoot de afdeeling Amersfoort van het Nederl. Werklieden Verbond «Pa- trimonium" het voorrecht haar 7-jarig bestaan te vieren. In een wel ingerichte zaal (verkooplocaal Krommeslraat) brach ten de leden met hunne vrouwen of ken nissen, te samen bijna 400 personen, onder het gebruik van chocolade en het rooken van een sigaar een recht aange- namen avond door. Nadat de voorzitter Jan v. d. Brink allen een hui lelijk welkom toegeroepen, van Ps 95 de verzen 2 en 3 doen zingen en de vergadering rnet gebed geopend had, sprak hij naar aanleiding van Psalm 73 een kort openingswoord. Hij wees er op, dat zoo in dien psalm werd ge tuigd, dat God Israël goed was, ook rnet dankerkentenis aan den Heere kon ge zegd worden van Patrimonium »God was ook ons goed"; en was er sprake van de voeten bijkans uitgegleden, gelukkig zoo het dan nog maar bijkans is, daar er zooveel is dat aftrekt en aftrekken kan zooals teleurstellingen een onzens- ïnziens billijk verzoek betreffende loon en arbeidsduur niet ingewilligd; ge hoopt en verwacht in het afgeloopen jaar tot de stembus toegelaten te wor den, doch de mammon heerschappij ten opzichte van het kiesrecht gezegeveierd, de grootste tegenstellingen van arm en rijk en daarbij die partij, over de ge heele wereld verspreid, die door meer of min geweld die toestanden tracht te ver anderen. Gelukkig dat Patrimonium niet gelijk zij haar kracht en heil bij zich zeiven en menschen zoekt en alzoo een onzekeren toestand tegemoet gaat, daar toch zij, die hun betrouwen op den Heere stellen toch zeker geen heil of gelukstaat op deze aarde verwachten zoolang de zonde daar heerschende is. Hij sloot zijne woorden met de opwekking om wakende bevon len te worden wanneer de Heere komt. Uit het verslag van den secretaris bleek, dat het ledental van 120 tot 176 ge klommen was. Een openbare vergade ring was gehouden ter bespreking van het onderwerp «minimum loon en maxi mum werktijd", ten einde de wensche- lijkheid en noodzakelijkheid daarvan meer algemeen te doen begrijpen; 14 leden vergaderingen waren gehouden, waarop onder meer eenige punten voor het Sociaal Pogram waren behandeld, eenige lezingen waren gehouden over belangrijke onderwerpen en nog verschillende zaken en voorstellen werden besproken, o. a. het bestrijden der socialistische beginse len; hetgeen ten gevolge had. het weke- lijksch verspreiden van een 300 tal exempl, van »de Keuvelaar." De penningmeester sloot zijn rekening met een batig saldo van t 16.21. De heer J. Koppen als penningmees ter vao hel ondersteuningsfonds verslag uitbrengende, deelde mede, dat het leden tal van dit fonds van 91 tot 136 was geklommen. Daar zoovelen toegetreden waren en het lidmaatschap van het onder steuningsfonds onafscheidelijk aan het lidmaatschap van Patrimonium verbon den is, herinnerde hij aan de beginselen deB verbonds, n.l. gegrond in Gods woord, waarin toch geen plaats is voor socialis- terij met haar eischen. Tot die werk lieden, welke nog gelooven in de waar heid des Bijbels, maar er niet zoo over kunnen spreken en men als onkundigen ten dien opzichte dient te beschouwen en waarvan bij vertrouwde dat er velen waren, zeide hij blijf u stellen onder de leiding van Patrimonium, dat volgens Gods woord de toestanden tracht te ver beteren, maar indien er onverhoopt moch ten zijn, die dat beginsel verloren hebbeD en met de socialisten heulen, «Och ver laat ons, wandel niet zoo tweeslachtig; komt rond en eerlijk voor uwe beginse len uit en ge zult eerlijk beoordeeld worden. Aan 26 personen werd uitgekeerd bijna 83 weken ondersteuning zijnde de som van f455.05. De ontvangsten bedioegen 604.30. Uitgaven 404.175, welk batig saldo met het belegde geld de som van f386.45 vormt. Hierna bracht een der afgevaardigden van de afd. Utrecht de beste wenschen zijner vereeniging over, kracht toewen- schende in den ongelijken strijd wat het getal aangaat, tegen ongeloof en Revo lutiegeest, deed nog eenige mededeelin- gen omtrent de afd. Utrecht en besloot zijne woorden met een gedicht van N. Beets. «'tis alles goed, wat komt van God." Verder werden bij afwisseling samen spraken en voordrachten gedaan, som migen van ernstigen aard, anderen meer geschikt om de lachlust op te wekken, de voordracht «verkiezen" niet te ver geten Vooral werd de samenspraak «Waakt dan" goed gedaan ook de samenspraken «een raadsvergadering" en de twee hel den of de verzoening der admiralen Tromp en de Ruiter door den prins van Oranje, vonden luiden bijval hetgeen mocht blijken uit den geestdrift waar mede het «Wien Neerlandsch bloed" werd ingestemd. Nu het zingen werd dien avond dan ook niet vergeten want tot verpozing werd menig psalmvers, vaderlandsch lied of ander gepast vers gezongen. Aan het einde bracht de voorzitter dank aan allen die mede gewerkt hadden tot het welslagen van dit feestelijk samen zijn waaronder hij zelf zeker niet de minste plaats vervulde en wel dank ver wierf voor zijn uitnemende leiding. En zoo mocht alles mede werken, dat allen in dankbare en opgewekte stem ming 's avonds ten ruim 11 ure huis waarts keerden na alvorens staande het laaste vers van Ps. 89 gezongen te heb ben en Gode voor zijne weldaden dank zegging gedaan te hebben. D. M. Onze stadgenoot de heer P. Boks is voor f19.300 aannemer geworden van het inrichten der voormalige direc teurswoning van de Geschut-gieterij te 's-Gravenhage tot gebouw voor de Hoo- gere krijgsschool. 34 UIT HET FRANSCH. Toen het nachttoilet voltooid was, gingen meesteres en kamenier naar bed, maar het behoeft niet gezegd te worden, dat men in plaats van slapen praatte. Marina was onuitputtelijkzij kende het kasteel en omstreken op haar duimpje, wist al de sprookjes der vlakte en der bergen, en het was voor haar een waar genot hare jeugdige meesteres alle opmerkingen mede te deelen, die zij bij zich zelve ge maakt had. Door deze zachte en heldere stem gewiegd, begon Alma den slaap op haar oogleden te voelen, toen eens klaps den verwijderden galm van een jachthoorn haar in de eerste dommeling kwam storen. «Hoort gij het," zeide zij aan Ma- rina, zich half oprichtende en scherp luisterende. «Ik hoor het volkomen, mejuffrouw," antwoordde Marina, «en ik beken u dat deze jachthoorn op zulk een uur mij zeer verwondert. Vroeger was er hier wel een oude jager Roland de Mon- tecavallo, een flink edelman, die als een duivel jaagde, maar de oude Roland is dood, en het is bovendien onder de drij vers de gewoonte niet een wild zwijn of een «ZwijgI zwijg!viel Alma haar in de rede; «gij verhindert mij te luisteren." Het viel Marina moeilijk te zwij gen en even als hare meesteres te luisteren. De hoorn trompette eene fanfare, meer eentonig dan mooi, en de klagende tonen van het instrument stierven weg in de stilte van den nacht, als de stem van een minnaar onder het venster zijner geliefde. «Dat is niet vroolijkl" zede Marina. «Zwijg! zwyg!" herhaalde Alma luis terende. De beide meisjes waren op nieuw stil, en deze keer was het hun ge makkelijk te onderscheiden dat de tonen van den jachthoorn meer en meer naderden. «Moet ik eens kijken?... zeide Alma gespannen en nieuwsgierig. «Kijken I riep Marina, «denk er niet aan mejufvrouw, als wij dien vreeseljjken Bel Demonio nog eens zagen." Alma was bewogen en nadenkend. De klanken van den hoorn op dit uur gaven haar zoete droomenbovendien was het de eerste maai niet dat dit berglied haar in de noren klonk. Het her innerde haar zoete oogenblikken. Zij kleurde in den donker, zuchtte en stond schuchter op. «Wat my betreft," zeide Marina, haar navolgende, «ik wil ook wel eens kijken." «Neen, blijfl" riep Alma onwillekeurig uit. «Blijf, zoo er iels is, zal ik het u zeggen." Marina behoorde niet tot die soort vrou wen, voor wie het genoeg is haar iets te verbieden om het te doen. Marina gehoorzaamde echter, al was het tegen haar zin. Onderwijl had Alma de gordijnen op zijde geschoven om te zien. Het was een schoone, heldere nacht, zooals bijna alle nachten in Italië. De maan en de sterren schitterden op het azuur van den hemel als groote gouden en zilveren versiersels op een fluweelen mantel. De zoele nachtkoelte ruischte door de vallei, zacht gemurmel uit hoo rnen en struiken verwekkend. De nachte gaal floot zijn minnelied. De maan scheen in het moeras te zjjn nederge daald, zooals in de tijden der fabelleer, toen Phoebé, godin van den wasdom, van den hemel neer daalde, gevolgd door haar nimfen, om zich in de heldere fonteinen te komen baden, voor dat zij alleen, langs een omweg, in het diepste der bosschen, broeder Eudymion ging opzoeken. Het was een dier schitterende nach ten, waarvan Salvator spreekt in zijn vertellingen. De schildwacht zelf scheen den kwij nenden invloed van dezen schoonen nacht te ondervinden. Hjj had zijn musket naaot zich gelegd, en sliep nu op het groen van het bolwerk uitgestrekt, zonder twijfel van eene of andere schoone boerin van Frioul droomende. De vallei was verlaten. Eerst onder scheidde Alma geene enkele menschelijke schaduw en hoe zij ook luisterde, zij hoorde niet eens meer de weemoedige toonen van den jachthoorn. Zij liet zich echter niet door deze eerste teleurstelling ontmoedigen, en zij voer daar wel bijwant na eenige minuten zag zij op het bolwerk, waar de schildwacht zich aan zoete rust overgaf, een man klimmen in de richting van dat gedeelte van het kasteel waar zij verbleef. Deze man zag onrustig om zich heen. Niets echter ziende, dat hem kon weer staan of hinderen, deed hij eenige stap- den naar voren, kruiste de armen, en be schouwde aandachtig de lijnen van het oude kasteel van Ercole. De maan verlichtte het gelaat van den onbekende' Hij was nu op zeer korten afstand van Alma's venster, en het jonge meisje, door nieuwsgierigheid en onge twijfeld door een voorgevoel gedreven, boog voorover om zijn trekken te onder scheiden. Eensklaps verbleekte zij sprong schie lijk terug en uitte een kreet. «Hemel I" riep Marina uit het bed springende, «wat is er mejuffrouw?" «Niets, niets," zeide Alma verle gen, «ga slapen mijn kind, het is niets." «O I ik wil weten wat mijne meeste res angst heeft ingeboezemd. «Niets, zeg ik u, niets, ga weder in bed liggen, mijn k nd, ik wil even het raam open doen De nacht is helder en ik heb behoefte aan frissche lucht." Zij was genoodzaakt Marina bij de hand te nemen en haar zoo naar haar bed terug te brengen. Het jonge meisje gehoorzaamde, maar zij beloofde zichzelven weldra naar het raam terug te keereD.

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1