NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
INegen-en-twintigste jaargang.
BUlTENLAiMt
FEUILLETON.
No. 32.
Zaterdag 21 April 1900.
'OENSDAG EN ZATERDAG.
Over Boord.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in tezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.40; iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Nog steeds blijven de berichten
omtrent belangrijke krijgsbedrijven
uit. De ofïicieele tijding van bet ontzet
van Wepener laat nog steeds op.zich
wachten, terwijl ook particuliere be
richten van oorlogscorrespondenten
betredende de bewegingen van vriend
en vijand zoo goed als geheel ont
breken. De pers-censuur is weer
stronger dan ooit zoowel in den Vrij
staat als in Natal, hetgeen de Daily
Graphic doet vermoeden dat de ope
raties van lord Roberts van veel
grooter afmeting zijn dan men alge
meen vermoedt Welke die operaties
zijn. is natuurlijk niet te zeggen doch
herhaaldelijk is er door correspon
denten reeds op gewezen dat er zeer
belangrijke gebeurtenissen op til zijn
en deze worden nu met spanning te
gemoet gezien. Er is een bericht, dat
men in Basoeioland beeft hooren
vuren in de richting van Thaba Nchu.
Als dit waar is. zegt de Daily Mail,
dan kan dit alleen een gevolg zijn
van een beweging in Oostelijke rich
ting van een groot deel van lord
Roberts' krijgsmacht met het doel
om de Boerencommando's in liet
Zuiden van den Vrijstaat den terug
tocht af te snijden, liet zou bewijzen,
meent bet blad, dat lord Roberts op
groote schaal de krijgsoperaties heelt
hervat, hetgeen trouwens gestaafd
wordt door Roberts' telegram, waarin
hij zegt dat hij twee divisies tot ontzet
van Wepener beett uitgezonden.
Overigens is er nog slechts een
blijkbaar vertraagd telegiam uit Pre
toria betreffende een succes door
commandant Froneman behaald. Deze
Boerencommandant rapporteert aan
zijn regeering dat bij 400 Engelschen
in de richting van Aliwal Noord over
de Oranjerivier terugsloeg, terwijl hij
verscheiden gevangenen maakte en
wagens en vee als buit meenam.
Verder seinde hij dat de brug bij
Bethulië vernield is. Tegelijkertijd
wordt echter uit Kaapstad gemeld,
dat de tijdelijke spoorwegbrug daar
op het eind van deze week geopend
zal worden. De groote brug is onge
veer een maand geleden toen de Boe
ren de Kaapkolonie moesten verlaten,
door hen vernield en de Engelschen
bouwden een nieuwe, die dan nn
weldra gereed zal zijn. Zou nu deze
brug weder door de Boeren »opge-
blazen" zijn? Dit is haast niet aan
te nemen, daar de Engelschen in
grooten getale bij Bethulië staan
Waarschijnlijker is, dat Froneman op
een afstand de oude vernielde brug
heeft waargenomen en met zijn tele
gram veeleer heeft willen te kennen
geven, dat zij nog niet hersteld was.
Omtrent do bedoeling der Boeren
met hun tocht naar het Zuiden van
den Oranje Vrijstaat, spreekt Winston
Churchill een nieuw vermoeden uit.
Totnutoe was men van meening, dat
de Boeren met hun oprukken naar
het Zuiden sleehts de nieuwe taktiek
van den guerilla-oorlog begonnen
hadden. Zeker is dat ook het geval.
Maar zij hadden daarmee nog andere
bedoelingen. In de eerste plaats liet
opnieuw bijeenbrengen van de «huis-
toe" gegane Vrijstaters en deze ver-
zameliug is, gelijk door de Engelschen
wordt ei kend, met groole snelheid
uitgevoerd zoodat de eerst kleine
commando's thans tot sterke afdee-
lingen zijn aangegroeid. De operaties
in liet Zuiden hadden echter nog een
ander doel waarop Churchill wijst.
De demonstratie, die de Boeren den
15en bij Karee Siding ten Zuiden van
Brandfort tegen generaal Tucker's
divisie hebben gehouden, zegt Chur
chill, werd slechts gedaan om het
aanrukken van een reusachtigen pio
viandtrein te dekken
Men herinnert zich hierbij, dat
voor eenige weken, toen de Boeren
ten Noorden en Oosten van Bloem
fontein weer bedrijvig werden, ge
meld werd dat er een groote in Zui
delijke richting bewegende wagen
trein was gezien. Beide wagentreinen
zijn blijkbaar dezelfde destijds trok
hij leeg naar het Zuiden en thans
is hij met den oogst die nog te red
den was teruggekeerd.
Winston Cliurchil gelooft echter
dat juist het Zuid-Westelijke deel
van den Vrijstaat het viuchtbaarst
is. Moge dit misschien waar zijn
de omstandigheid, dat de Boeren niet
in dat deel zijn doorgedrongen wordt
voldoende verklaard uit het feit, dat
zij daar op heide flanken tusschen
twee spoorweglijnen bedreigd waren
zooveel is echter zeker, dat
het hun gelukt is, trots de bezetting
van den Vrijstaat door de Engelschen
zich de vruchten van hun vlijt ten
minste voor een groot deel te ver
zekeren
En dit niet te loochenen succes,
zegt de Köln. Ztbeteekent weel
een echec voor de Engelschen. De
tegenstanders in een oorlog besttij
den elkaar met alle middelen bij de
afgesloten ligging der BoereiTrepublie-
ken is juist liet afsnijden van piovi-
andtoevoer een zeer gevaarlijk wapen
in de hand der Engelschen. Bord
Roberts heeft daarvan in de onmid-
delijke nabijheid van ziju hoofdkwar
tier geen gebruik gemaakt, terwijl
het toch voor hem zoo gemakkelijk
was zulks te doen, als hij maar voor
een voldoende bezetting van verschil
lende plaatsen had gezorgd. En niet
alleen dat heeft hij niet gedaan, zegt
het Keulsche blad, docit het voor
handen bezettingsleger heeft hij bo
vendien nog, door generaal Clement's
divisie tot zich te trekken, aanmer
kelijk verzwakt.
Zoo ziet men, dat ook lord Roberts,
die zoo onverbiddelijk is geweest in
zijn oordeel over de generaals Warren
en Bulier, de kritiek zij het voor-
loopig nog slechts door liet buiten
land niet wordt gespaard.
Robert's rapport over de genoemde
generaals, heeft overigens in Engeland
een groot en pijnlijk opzien gebaard,
en men verbaast er zich over hoe
het ministerie van oorlog er toe heeft
kunnen hesluiten om nu reeds, terwijl
de oorlog nog in vollen gang is, dit
rapport te publiceeren. Want het kan
niet anders of de openbaarmaking
moet op de troepen in het veld demo
raliseerend werken. Algemeon ismen
van oordeel dat Warren en Buller
niet langer gehandhaafd kunnen wor
den, ja zelfs weet de Evening Stan
dard. reeds mee te deelen dat Warren
teruggeroepen is. liet departement
van oorlog weigerde bij navraag echter
inlichting omtrent de juistheid van
dat bericht te geven.
Woensdagmorgen heeft te Parijs
in de Notre Dame de plechtige lijk
dienst plaats gehad ter nagedachtenis
van kolonel De Villebois Mareuil, die
in dienst der Boerenzaak sneuvelde.
De broeder en de dochter van den
overledene woonden de plechtigheid
bij; evenzoo de admiraals Gervais en
Vèron en verscheidene generaals
waaronder Mercier. Bij het uitgaan
klonk eenige malen de kreet „Leve
het leger!" De politie liet het plein
voor de kerk ontruimen.
De President der republiek had
zich laten vertegenwoordigen door
luit.-kolonel Meaux Samt-Marc. De
consul-generaal der Z.A. Republiek
vertegenwoordigde den gezant, die
niet te Parijs is; ook de consul-
generaal van den Otanje-Vrijstaat
woonde den dienst bij. Deze twee
consuls hadden in opdracht, het re-
publikeinsche driemanschap, thans in
den Haag, te vertegenwoordigen.
De Fransahe tentoonstelling.
De Fransche wereldtentoonstelling
wordt over het algemeen door de
Europeesche pers met vriendschap
pelijke woorden begroet. Allen willen
er gaarne het groote Vredefeest in
zien. De Times waarschuwt, dat de
toeloop van Engelschen niet zoo groot
zal zijn. Er is te veel rouw, zouden
we ook zoo zeggen.
De eerste dag, dat de tentoonstel
ling voor het publiek open was, kwa
men er ruim 150.000 bezoekers, ook
Maandag was het er zeer druk.
De Paiijsche oppositie bladen geven
den nuchteren raad de tentoonstelling
nu weer een maand te sluiten om
het werkvolk rustiger aan den gang
te laten.
In de ofliciësle tentoonstellingskrin
gen is het vertrouwbare bericht ont
vangen, dat de Prins van Wales, die
oorspronkelijk vast besloten gewee. t
was. wegens de aanvallen van een
groot deel van de Fransche pers tegen
Koningin Victoria, van Parijs weg te
blijven, zich nu toch heeft laten over
halen en waarschijnlijk reeds spoedig
na den terugkeer van Kopenhagen
voor het bezoeken der wereldtentoon
stelling naar Parijs komen. Het be
richt was des te aangenamer, omdat
tot dusverre het aantal der regeerende
Vorsten, die voor de tentoonstelling
naar Parijs komen, heel gering is.
Opstand der Asliantijnen
Het land der Ashantis is in vollen
opstand en de Britsche gouverneor,
Sir Frederick Hodgson en zijn eclit-
genoote zijn de gevangenen van de
opgestane Ashantis, die zich reeds
van de hoofstad hebben meester ge
maakt.
Als de oorzaak van dezen opstand
wordt gemeld de opsporing van de
gouden troonzetel van Ashanti. De
gouverneur was op een van zijne
inspectiereizen, waarop zijne echtge-
noote hem vergezelde, toen bij be
richt ontving, dat eindelijk de plek
was opgespoord, waar de beroemde
gouden troonzetel van de koningen
der Ashantis verborgen was. Deze
troonzetel was met nog andere sedert
'200 jaren reeds vermaarde gouden
sieraden, op raad van de edellieden
en van de Fetisli-priesters van As
hanti uit de hoofstad weggevoerd en
verstopt, kort voordat Sir Francis
Scott in 1895 met zijne expeditie te
Koemassi binnentrok en koning Prein-
peh afzette. Alle moeite van de
Engelschen om deze reliquie meester
te worden, was tot dusver te vergeefs.
EWALD AUG. KöNIG.
7)
Rudolph was den laatsten tijd zeer prikkel
baar, aanhoudende arbeid heeft zijne zenuwen
sterk geschokt, zóó kan hij nu en dan een
onbedacht woord gesproken hebben. Ik hoop,
dat hij op nieuw versterkt terugkeere, dan
zal alles wel weder in orde komen!»
»Wij kunnen allen niet meer doen, dan het
wenschen,» zeide Maria.
»De zaak is nog te jong, om nu reeds ont
bonden te worden,» ging de moeder voort;
»het zou jammer van deze bloeiende zaak zijn,
dat zij onfeilbaar te gronde ging. Dat mag
niet gebeuren; ik zal het mogelijke doen, om
dat te voorkomen. En daarin moet gij me
bijstaan, HendrikRudolph stelt uw raad op
hoogen prijs. Indien de ontbinding werkelijk
plaats vond, dan zou Herbert ongelukkig zijn;
het bedrijfskapitaal is toch het eigendom van
Rudolph, Herbert bezit niets, zijn vader was
geheel van middelen ontbloot.»
»Wij zullen allen den vrede aanraden,»
antwoordde Maria, een blik vol innige liefde
op haar verloofde werpende; «wellicht is onze
bezorgdheid ook overdreven.»
Dr. Hackert was opgestaan, thuis wachtte
hem een arbeid, welke dezen avond nog ver
richt moest worden.
Marie vergezelde hem de trap afzij hadden
de huisdeur nog niet bereikt, toen deze haastig
geopend werd en een klerk van den advocaat
binnentrad.
»Nu, wat heb je me te brengen, daar zoo
veel haast bij is?» vroeg de Doctor belang
stellend.
«Een telegram uit Londen,» luidde het ant
woord; »het is zooeven bezorgd, en daar ik u
hier hoopte te vinden, draalde ik niet lang
de zaak is wellicht dringend.»
Dr. Hackert had het telegram reeds geopend
en de weinige woorden spoedig gelezen; zijn
blik was, als de blik van een krankzinnige,
strak op den klerk gevestigd, die het natte
voorhoofd met den zakdoek afwischte.
»'t Is goed,» zeide hij met doffe stem; »een
particuliere zaak; ga, maar, ik volg je onmid
dellijk.»
«Een onaangename tijding?» vroeg Marie
ongerust.
«Laten we in het kantoor gaan,» antwoordde
hij«goeie God, wie had dat kunnen ver
moeden I
Zij volgde hem; een bang vermoeden rees
er op in haar ziel. «De tijding komt uit
Londen zeide zij. «Dan is ddar een ongeluk
gebeurd.»
«Ja, mijn kind, een groot ongeluk,» zeide
hij toestemmend knikkende; »ik vrees, dat
mama dezen slag niet te boven zal komen.
Rudolph was altijd haar lieveling.»
«Is hij dood?» vroeg Marie ontsteld.
»Stil, stil! ik weet het zelf nog niet; de
zin van het telegram is eenigzins onduidelijk;
hier, lees het zelf!»
Met bevende hand nam Marie het papier.
«Ik kom morgen,» las zij. «Ontzettende
gebeurtenis, Rudolf op de overvaart veronge
lukt, bereid moeder en zuster voorzichtig voor,
ben schier krankzinnig. Herbert.»
«Goeie Hemel!» riep Marie, in een stoel
neervallende; «hij is dood, en Mama snakt er
zoo naar, hem terug te zien.»
«Verongelukt,» riep de Doctor knikkende,
«als we de nadere bijzonderheden maar wisten.»
Hij legde de handen op den rug, en liep
eenige keeren met groote stappen de kamer
op en neêr; vervolgens bleef hij vóór den
grooten lessenaar staan, waaraan de broeders
pleegden te werken.
«Moed, mijn lief kind!» zeide hij troostend.
«Aan wat geschied is valt niet. te veranderen,
en we hebben moed noodig, om de zwaarbe
proefde mama het ontzettende te helpen dragen.»
»En hoe zullen wij haar voorbereiden?»
vroeg Marie, de betraande oogen tot hem
opheffende.
«Heden nog niet,» antwoordde hij snel,
»laten we daarmede wachten tot morgen vroeg.
Gunnen wij haar dezen nacht nog rust; mor
gen, na een verkwikkenden slaap, zal zij het
wellicht beter doorstaan. Ik weet, dat het je
zwaar zal vallen, haar een vroolijk gezicht te
toonen; als zij je naar de oorzaak van je
ontstemdheid vraagt, verzin dan een voor
wendsel, opdat zij geen vermoeden kan krijgen.»
»Het zal me zeker zwaar vallen. En wanneer
ik nu weder aan die woordenwisseling denk.»
»Om 's Hemels wil, tob daar niet verder
over,viel hij haar verschrikt in de rede«het
zou tot ontzettende vermoedens kunnen leiden,
welke toch in geen geval een grond zouden
hebben.
«Neen, neen, het zou te ontzettend zijn!»
zeide het meisje, hare oogen met de handen
bedekkende. »Het was ook zeker niet zoo erg,
als ik dacht; wellicht een woordenwisseling
over een mislukte zaakik wil er niet verder
aan denken. Had ik vroeger maar gezwegen,
moeder behoefde het toch niet te vernemen.»
Wordt vervolgd.)