NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
Plaatselijk Nieuws.
BARON MONTEZ
No. 11.
Zaterdag 6 Februari 1904.
Drie-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSRAfi EN ZATERDAfi.
Dit Nummer bestaat uit 2 Bladen.
EERSTE BLAD.
VAN WEEK TOT WEEK.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk
Met gratis Zondagsblad voor binnen de stad (naar buiten tegen vergoeding van port
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telcphoonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berek.nd.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Het leven van een mensch is meer
waard dan
Terwijl ik dit schrijf is de uitslag vari
het onderzoek omtrent het financieele
voor- of nadeel der kermis voor de
neringdoenden nog niet bekend. Het
is goed, nu het vraagstuk der kermis
van de moreele zijde is bekeken, dat
«Handel en Nijverheid." de zaak ook
van den financieelen kant eens wou
bezien, want het geld, niet waar, is
toch maar de ziel van alle zaken.
Zonder geld kan je geen pleizer maken,
zonder geld kan je geen ooi log
voeren, en wie het meeste geld heeft
of krijgen kan wint het. Dat hebben
we gezien in den strijd om de schat
ten van Transvaal, dat zullen we
waarschijnlijk zien in den strijd in
het verre oosten. Het geld maakt den
oorlog en doet hem winnen, het is
meer waard schijnt wel dan wie weet
hoeveel menschenlevens.
Eens werd een Engelsche kapitein
voor de rechtbank gedaagd omdat
zijn schip schade had beloopen. Hij
verdedigde zich: heeren, er was een
man_over boord geslagen en om dien
te redden liet ik het schip een slag
om maken waardoor het beschadigd
werdik meende dat het leven van
een mensch meer waard is dan al
de schepen van de biitsche marine
De bevelhebber werd na dit kloeke
woord vrijgesproken. In de rechts
zaal wordt zoo'n woord mooigevonden
en met geestdrift kan worden ge
redeneerd over de waarde van den
mensch. maar hoe is het in het werke
lijke leven? Menschenvleesch wordt
minder waard geacht dan paarde-
vleesch en een menschenleven minder
dan wat geldgewin.
Uit bovengenoemd onderzoek zal,
naar ik verwacht, blijken, dat de
meeste neringdoenden voordeel hebben
bij de kermis en dus voor het behoud
er van zouden stemmen. In die dagen
wordt toch ruimer gekocht, zoowel
lekkernijen, speelgoed als nuttige zaken
en menigeen doet die inkoopen bij
den gewonen winkelier en niet op de
kermis. Maar al springt nu het finan
cieel voordeel duidelijk in het oog,
dat mag op zichzelf geen reden zijn
om de kermis te behouden wanneer
redenen van zedelijken aard voor af
schaffing pleiten, want het leven van
een mensch is meer waard dan, nu
ja dan het financieel belang van alle
neringdoenden tezamen.
Toch. als ik raadslid was, zou ik
stemmen tegen een onvoorwaardelijke
afschaffing van de kermis. Afschaffen
is goed, maar geef iets beters in de
plaats.
Meergegoeden en ontwikkelden heb
ben geen kermis noodig. hen is ge
legenheid tot uitspanning en edel
genieten genoeg te vinden, en vin
den zij in de stad geen bevrediging
dan kunnen zij het verder zoeken
waar de gelegenheid beter is. Ik denk
echter aan de minder bedeelden, aan
de laagste klassen der bevolking, voor
wie de gelegenheid tot ontspanning
en vermaak zoo gering is. En toch
hebben ook zij daaraan behoefte. Saai
is hun leven, door gebrek aan fortuin
en beschaving blijven zijn nuchteren
van zooveel wat het leven zonnig en
blij en belangwekkend maakt. Hun
bestaan is vol neerdrukkende een-
toonigheid. Ook zij hebben behoefte
aan opwekking en verstrooiing, een
echt menschelijke behoefte die zich
uit in de woorden een mensch moet
toch ook wat hebben
Voor beter bedeelden is er gelegen
heid om wat te hebben, in de laatste
weken zelfs zooveel, dat de krant een
Agenda van vermakelijkheden en bij
eenkomsten kon opstellen, doch wie
geen geld had kon thuis blijven van
de meeste nummers.
Welnu, neem de kermis weg, welke
tot luidruchtige en onedele genietin
gen, voor sommigen tot uitspattingen
aanleiding geeft, maar geef het volk
een feestweek, een week van vreugde
voor iedereen, maar waarin vooral
die minder bedeelden gaven ontvan
gen van geestelijkheid en zedelijk
heid.
In die week geve men concerten,
die voor een kleinigheid toegankelijk
zijn zooals de volksconcerten in het
naburige Utrecht, die zoo goed bezocht
zijn en waar genoten wordt Verder,
voordrachtavonden, tooneelvoorstel-
lingen, een tentoonstelling van prenten,
schilderijen of voortbrengselen van
nijverheid en zoo is er meer aan te
richten.
Van een gemeenteraad is een pro
gramma niet te verwachten, wel mede
werking bij de uitvoering. Als zich
nu eens een comité vormde, dat een
plan ontwierp voor zoo'n feestweek, en
daarmee ging naar B. en W. en zei:
laat ons hiermee een proef nemen
en laat het aan ons over hoe Amers
foort zijn kermis zal vieren En het
dagelijksche bestuur gaf zijn fiat daarop
en de Raad ging met het plan mee?
Zeker, er zou minder geld in de
gemeentekas vloeien, en ook minder
geld allicht in sommige winkelladen;
er zou zelfs geld bij moeten. Maar
daartegenover staan voordeelen die
niet direct in geld uitgedrukt en om
gezet kunnen worden, en het leven
van een mensch, in meer dan één
zin, is toch immers meer waard dan,
dan geld
„Handel en Nijverheid".
Bovengenoemde veteeniging hield
Donderdagavond haar maandvergade
ring in het hotel »De Zwaan", onder
voorzitterschap van den heer S. J.
van Duinen.
Precies op tijd alleen hield de
convocatie het met de stedelijke klok,
terwijl de vergadering aan Greenwich-
tijd de voorkeur geeft werd de
vergadering geopend. Aanwezig waren
behalve een vijftal bestuursleden, 17
gewone leden. Wat jammer toch altijd
zoo'n klein getal, en merkwaardig, ook
altijd dezelfde gezichten. Wat zal er
nog moeten gebeuren eer de lui eens
wakker zijn geschud???
De notulen werden na lezing door
den secretaris, den heer M. R. N.
Oosterveen, ongewijzigd gearresteerd.
Daarna werd het eerste punt van
de agenda in behandeling gonomen.
En wel de mededeeling van den
uitslag van de enquête gehouden om
trent den financieelen invloed der
kermis.
Aan niet minder dan 453 nering
doenden werd eene circulaire verzon
den, wier inhoud wij reeds vroeger
hebben afgedrukt.
357 circulaires werden beantwoord.
Van deze antwoorden moesten er 8
van onwaarde worden verklaard. 34
werden blanco ingeleverd, 105 ver
klaarden, dat de inzenders noch vóór-
noch nadeel bij de kermis hadden, 72
oordeelden de kermis in hun nadeel,
en 138 gaven te kennen, dat zij voor
deel aan de kermis hadden.
De voorzitter, hoewel de vraag stel
lend of iemand naar aanleiding dezer
mededeeling liet woord verlangde,
sprak als zijn oordeel uit, dat deze
zaak minder voor beschouwingen vat
baar was, en stelde daarom voor dit
punt als afgehandeld te beschouwen.
Daarmede ging de vergadering accoord.
Deze mededeeling betrof een ver
zoek aan de Pers. Voorzoover de bladen
betrof die reporters naar de maand
vergaderingen zenden, meende de voor
zitter te moeten opmerken, dat het
is gebleken, hoe de handelingen der
vergaderingen door de buitenwereld
met belangstelling worden gadegesla
gen. De voorzitter, die zich voor de
Pers altijd zeer bereidwillig betoond,
achtte dit een voor die bladen zeer
vleiend feit. Gaarne zou hij nu zien,
dat van de verslagen een exemplaar
in het archief der vereeniging kon
worden opgenomen, waarom hij toe
zending verzocht.
De voorzitter deed vervolgens mede
deeling van hetgeen door den burge
meester en door den voorzitter van
de Kamer van Koophandel is gezegd
bij den aanvang der werkzaamheden
der colleges, waarvan zij de leiding
hebben, in dit jaar.
Onze geachte burgemeester, aldus
de heer Van Duinen, heeft bij de
opening der zitting van 26 Januari
gezegd, dat de handel en de nijver
heid onzer gemeente zich mogen ver
heugen in een toenemenden bloei,
volgens andere verslagen, in een ge
leidelijke ontwikkeling, wat vrijwel op
hetzelfde neerkomt.
Deze uitspraak is in lijnrechte
tegenspraak met wat spr. in de vorige
maandvergadering heeft beweerd.
De heer burgemeester heeft als
maatstaf gekozen het aantal binnen
gevallen schepen, het is zeer moeilijk
te zeggen dat deze maatstaf juist is.
Dat de inhoud grooter is geweest
valt niet te betwijfelen, maar het is
juist do vraag of de grooteren invoer
van bepaalde artikelen, voor Amers
foort, dat een centrum is, wel zoo'n
gunstig teeken is, en of niet juist dat
verschijnsel wjjst op een ongunstigen
toestand die heerscht in de omstreken.
Men zou meer speciaal moeten
nagaan wat alzoo is ingevoerd.
De voorzitter van de Kamer van
Koophandel heeft gezegd niet te hou
den van retrospectieve beschouwingen,
spr. houdt evenmin van profetiën en
hij beaamt wat de heer Kleber heeft
gezegd, nl. het verslag van den toe
stand onzer gemeente af te wachten
en zoolang ons oordeel op te schorten.
In zake de vee- en vleeschkeur
heeft het gemeentebestuur het ant
woord van de slagersvereeniging ver
zonden naar de gezondheidscommissie,
die er een advies aan de Raad over
heeft uitgebracht.
De voorzitter moet het betreuren,
dat aan de vereeniging geen mede
deeling van dat antwoord is gedaan.
Wanneer het verkrijgbaar wordt
gesteld, zal het bestuur trachten een
exemplaar machtig te worden.
DOOR
ARCHIBALD CLAVERING GUNTER.
80
«Naar Panama?" Mijn stem eenigszins
zenuwachtig bij het uitspreken van deze woorden,
want het voorstel is onverwacht en de afstand
van New-York boezemt mij misschien een beetje
vrees in. «Panama, waar zij dat groote kanaal
graven
«Precies, mademoiselle. Juist omdat zij daar
dat groote kanaal graven, doe ik u die vraag."
«Hoe duur is het leven daar?"
«Dat zou ik u niet kunnen zeggen. Het zal
er goedkoop zijn, daar hen ik zeker van oor-
deelende naar de rekeningen, die ik gezien
heb."
«Heel goed," antwoord ik, want ik roei
weer iets van het Amerikaansche zaken-doen
in mij; «wanneer ik ga, zullen wij rekenen
dertig dollars per week, met de onkosten.»
»TJ kunt een stenografisch dictaat in het
Engelsch opnemen?»
«Zeker.»
»En in het Fransch?»
«Ook, maar dat kost tien dollars per week
meer.»
»En in het Spaansch?»
«Uitstekend. Tien dollars extra.»
»Ei,« zegt de kleine klerk, half Amerikaan
en half Franschman, »uw eischen zijn hoog;
maar ieder krijgt wat hij waard is op het
schiereiland.»
Aangespoord door deze openhartige opmerking
en aangevuurd door mijn Amerikaansche inhalig
heid, voeg ik er haastig hij
»Ik neem ook een dictaat op in het Duitsch,
wat weer tien dollars per week is.»
»Laat mij het eens probeeren," zegt de kleine
manen in zes minuten heeft hij mij tot mijn
verbazing een Engelsch, Fransch, Spaansch en
Duitsch dictaat gegeven, dat ik opneem en,
ook tot zijn verbazing, zonder fouten oplees.
«Uw werk is in elke taal zeer voldoende,»
herneemt hij. »U zoudt willen gaan op de door
u gestelde voorwaarden?»
»Dat is, wanneer ik ga, zestig dollars per
week, behalve de onkosten.»
«Is u nog niet zeker, of u New-York wel
zoudt willen verlaten? Heeft u hier familie
betrekkingen
»Neen,« antwoord ik en miin stem heeft
weer, want ik denk aan mijn verlatenheid en
aan mijn moeder, die een jaar geleden van mij
is heen gegaan.
«U zoudt gaarne eenigen tijd beraad hebben
Ik zie rond in de donkere copieer-inrichting
van Miss Work in de Nassaustraat, met de
meisjes over de eindelooze stapels documenten
op haar typewriters gebogenen denkende
aan den zwaren arbeid, die mijn lot is geweest
en mijn lot belooft te blijven, zeg ik wanhopig:
«Ja, ik ga!»
«Heel goed. Denk er aan, dat u een contract
moet teekenen voor een jaar, morgen ingaande.
Dat is dus tot den twingsteu Maart 1889.»
«Ja
«Overmogen moet u gereed zijn om te ver
trekken.»
«Zeker. Maar natuurlijk bevat mijn contract
eerste klas kajuit, heen en terug.»
»Het zal zijn, zooals ik u heb beloofd. Ga
morgen om elf uur naar het kantoor van Flan-
dreau en Co., No 13'/j South Street, om uw
instructies en uw contract te halen. Goeden
middag juffrouw Minturn, niet waar?»
«Ja; schrijf het contract op naam van Louise
Ripley Minturn. Doch u hebt mij den naam
nog niet genoemd van de firma, bij wie ik in
dienst kom.»
»Montez, Aguilla en Co., Panama. Inlichtingen
omtrent hen kunt u inwinnen hij de agenten
van het kanaal, Seligman en Co. bankiers, of
bij den Franschen consul. Zijn deze referenties
voldoende?»
«Volkomen,» hijg ik, overweldigd door de
soliditeit van deze horgen, en ik zijg als het
ware neer voor mijn Remmington, bedwelmd
door hetgeen ik zoo haastig heb gedaan. De
kleine bediende buigt met Franschen zwier voor
miss Work, groet de andere dames en verlaat
het vertrek.
»Montez, Aguilla en Co!» Waar heb ik dien
naam meer gehoord, en Panama de plaats,
waarvan mijn moeder mij heeft verteld, toen
ik nog een kind was Mijn moeder heen
gegaan voor altijdzoodra ik daaraan denk,
springen de tranen mij in de oogen.
Ik krijg mijn kalmte terug, en ga eenige
minuten later naar miss Work, een echte
Amerikaansche vrouw van zaken, van ongeveer
vijf en dertig jaar, en vertel haar mijn ge
schiedenis.
»Ik veronderstelde reeds, dat gij zoudt gaan,
Louise,» zegt zij vriendelijk, «wanneer ik u
voor die betrekking aanbeval. Het verheugt
mij ten zeerste, dat gij een positie hebt ver
kregen, welke u in staat zal stellen, iets over
te leggen. Daarvoor zal op het schiereiland
gelegenheid zijn. Ik kan mij hegrijpen, dat gij
gaarne naar huis zoudt gaan, om de toebe
reidselen voor de reis te maken.
(Wordt vtrvolgd)
