NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Woensdag 11 October 1905.
Vier-en-dertigsten jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
HET KIND DER PRAIRIE.
Wo. 81.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk f 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'h Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Door dc Anti-militair isten te Parijs
zijn in den laatsten tijd niet alleen
opruiende manifesten verspreid, rnaar
ook manifestaties beproefd bij het
vertrek der lotelingen naar iiunne
velschillende garnizoenen, die echter
deerlijk mislukten. Niet alleen dat de
opruiers weinigen in aantal waren,
zoodat de politie hen gemakkelijk
verspreiden kon, maar de recruten
zeiven en de familie-leden en vrien
den, die hen wegbrachten, bleken van
de betooging in het geheel niet ge
diend en vonden daarin aanleiding
tot eene vaderlandslievende tegen-
manifestatie.
Door den Minister van Oorlog Ber-
teaux oud-effecten-makelaaris
eene circulaire tot de corps-comman
danten gericht over de zedelijke op
voeding van den soldaat. School en
leger, zegt bij, moeten er toe samen
werken om den soldaat te maken tot
een element van socialen vooruitgang.
Het doel moet worden bereikt door
leerrijke voordrachten door officieren
en onderofficieren van goeden wil en
met zekere gemakkelijkheid des woords.
Op den weg van Marseille naar
Aix, hij het dorp Saint Antoine, zijn
Zondag twee electrische trams in bot
sing gekomen.
Dertien menschen werden daarbij
meer of minder ernstig gewond.
Te Falmouth is thans de ijzeren
bark Lallah Boosch, uit Australië,
aangekomen, welke niet minder dan
200 dagen onderweg is geweest. Men
beschouwde het schip als met man
en muis vergaan en verleden week
was door Lloyd de verzekerings
premie uitbetaald.
Hel schip bad door stormen zulk
een lange reis.-Na zijn vertrek uit
Brisbane had het 70 dagen achter
een met storm te kampen en het
deed 100 dagen in plaats van 30
over de reis naar Kaap Horn. De
mannen moesten aan lijnen vastge
bonden worden om niet over boord
te geraken.
Men kreeg gebrek aan levensmid
delen, zoodat de bemanning op half
rantsoen werd gesteld, gebrek aan
steenkolen, zoodat men allerlei hout
werk van het schip in d1 machine
stookte; men had op 't laatst niets
andeis te drinken dan regenwater
in kuipen opgevangen en niet te
eten dan tarwe van de lading," in
koffiemolens fijn gemalen.
Maar allen stonden de ontberingen
en gevaren goed door en de dood
gewaande zeelieden kwamen nu veilig
in de Engelsche haven aan.
In Italië is aan de ruim 300 ge
meenten, die door de jongste aardbe
ving werden geteisterd, bij Koninklijk
besluit voor het loopende jaar de be
lasting kwijtgescholden.
Te Monteleone heeft intnssehen an
dermaal een aardbevingsschok plaats
gehad, die eene ware paniek onder
de bevolking heeft teweeggebracht.
De Vesuvius werpt weder met kracht
lavastroomen uit.
Te OJerzo bij Treviso, Venetië is in,
hechtenis genomen de Gravin Callalto,
beschuldigd van moord op hare moeder
en van marteling op haren vader
gepleegd.
Prof. Von Behring heeft Zaterdag
in de slot-zitting van het Tuber-
culose-congres te Parijs zijne mede-
deeling omtrent het nieuwe middel
gedaan, welke met zooveel belang
stelling werd tegemoet gezien.
Hij kwam op tegen de voorstelling,
alsof hij voorloopig een geheim van
zijn middel wilde maken. Wat hij
gevonden had, deelde hij zijnen
collega's mede en dat komt hierop
neder.
Hij meent een middel tot genezing
van tuberculose te hebben gevonden,
hetwelk berust op het overbrengen
van een zelfstandigheid, voortkomende
uit de smetstof van tuberculose,
welke zelfstandigheid Piof. Van
Behring T. C. noemt, in de collen
van het levend organisme, waar het
dan een «symbiotische" werking
oefent. (Onder symbiose wordt ver
staan een samenleven van planten
en dieren, hetwelk gewoonlijk tol
nut van beide strekt)
De toepassing van dat beginsel
heeft bij de proefnemingen op run
deren, waarmee de lloogleeraar sinds
eenige jaren bezig is, goede uitkom
sten opgeleverd, en hij gelooft, dat
men door die nieuwe methode óók
menschen onvatbaar zal kunnen maken
voor besmetting van tuberculose.
Prof. Von Behring zal, na zijn
terugkomst te Marburg, door mannen
der wetenschap proeven doen nemen
met zijn methode, welke, naar hij
hoopt, zijne uitkomsten zullen be
vestigen.
Hij herinnerde, hoe hij in 1800
eene soortgelijke mededeeling als de
tegenwoordige deed omtrent zijn
serum tegen diphtheritus en hoe
na verloop van vier jaren, vooral
ook door de krachtige medewerking
van Dr. Roux, dat middel door de
geneeskundige wereld als doeltreffend
werd erkend.
Hoeveel tijd er zal verloopen vóór
de practische waarde van zijn middel
tegen tuherculose is bewezen, waagt
Prof. Von Behring niet te zeggen.
Maar hij hoopt, dat op het volgend
Tuberculose-congres over drie
jaren, in Amerika van een aan-
merkelijken vooruitgang in den stiijd
tegen de longtering kan worden ge
tuigd.
Prof. Von Behring deelde uitvoerig
mede, hoe de stof T C uit de smet
stof van tuberculose werd vei kregen.
Ook getuigde hij van de blijdschap,
waarmede hij de resultaten van zijn
langdurige onderzoekingen bespeurde.
Ik verzeker u", zeide hij, »dat ik
nooit in mijn leven grooter vreugde
heb gesmaakt, dan in deze dagen,
weken en maanden, toen bet oor
onvatbaarheid voor ziekte, steeds
duidelijker voor mijn oogen oprees."
De mededeeling, door den Marbur
ger geleerde op eenvoudige wijze ge
daan, eerst in de Duitsche taal, toen
in Fransche overzetting werd onder
diepe stilte aangehoord en maakte
grooten indruk. Het slot werd met
levendige toejuichingen ontvangen. Het
was schrijft een correspondent
een historisch oogenblik, minder omdat
bier een afdoend middel werd aan de
hand gedaan dan omdat hier volgens
de meening van bevoegden, een weg
schijnt te zijn geopend waai langs
met goede verwachting naar een in
afzienbare» tijd te bereiken doel kan
worden gestreefd
Prof. Von Behring is sterk tegen
het brengen van levende en tot ver
menigvuldigen bekwame bacillen in
een menschelijk lichaam. Daarom wilde
hij met het door hem uitgevonden
middel tegen runder-tuberculose,
zijn «Bovovaccin" geen proeven
nemen op menschen
Eerst toen hij in »T. C." een zelf
standigheid had gevonden, welke geen
nieuwe bacillen kan verwekken en
een krachtige, beschermende en gene
zende werking kan oefenen, begon bij
ernstig te denken over bet bestrijden
van tuberculose bij menschen.
Er zijn echter vele Congresleden,
die voorbehoud maken omtrent de
waarde van Von Behrings ontdekking
Prof. Von Behring, die zich geërgerd
heeft aan den ophef, waarmede de
eerste berichten omtrent zijn middel
in de Fransche bladen werden mede
gedeeld, zal de uitkomsten der onder
zoekingen, welke op de therapie betrek
king hebben, eerst openbaar maken
als de onschadelijkheid en de goede
werking van zijn middel is bewezen.
Wat hij mededeelde, zal meer dan
waarschijnlijk menige groote verwach
ting, vooral helaas! van ongelukkige
lijders, hebben teleurgesteld, daar
een eigenlijk middel tegen de vreese-
zakelijk verband tusschen inenting en blijkt.
lijko ziekte nog altijd niet gevonden verte kunnen zien.
Maar eene mededeeling op dit ge
bied als deze, en van een zoo groot
man als Von Behring, geeft althans
hoop voor de toekomst.
Koninginnedag in Australië
Men meldt uit Melbourne aan het
N. v. d. Dag.
Zooals gewoonlijk, werd ook dit
jaar weder ter eere van den verjaardag
van Neerlands Koningin een receptie
gehouden ten huize van den Consul-
generaal en Mevrouw Bosschart.
Ilarer Majesteits portret was omlijst
met witte leliën, apple-blossoms,
snowflakes, jonquilles en varens.
De salon en de ververscbingszaal
waren met een keur van bloemen
getooid en de couranten hier beschre
ven de receptie als goed bezocht en
zeer aangenaam te zijn geweest
Aanwezig waren de leden van de
Nederlandsche kolonie, de Nederland-
landscbe Kamer van Koophandel voor
Australië, het Koningin Wilheimina
Ondersteuningsfonds, alsmede vele
dignitarissen en notabelen, waaronder
de Pi ime-Minister van den Australi-
schen Statenbond, de Consuls der ver
schillende mogendheden, de hoofden
der rechterlijke macht en van de
Bonds- en Staatsparlementen en de
hoogste militaire en cifiele autoriteiten
met hunne dames
Onze Consul generaal telegrafeerde
aan Hare Majesteiteit de Koningin
de eerbiedige gelukwenschen van de
Nederlandsche Consuls en kolonie in
Australasia, van het Koningin Wilhel-
mina Ondersteuningsfonds en deNeder-
landsche Kamer van Koophandel voor
Australasia, waarvoor Harer Majesteits
dank werd ontvangen.
De Londensclie correspondent van
het N. v. d. D. schrijft:
Tristan de Cunha is, naar men weet,
een klein en moeilijk genaakbaar
eiland, dat schepen, op weg van St.-
Helena naar Kaapstad, soms in de
Op dat eiland leven weinige lieden,
FRANZ TRELLER.
2.
Ik moetje zeggen Ben," sprak met ruwe doch onderdukte
stem de als Jim aangesprokene, «dat ik je sentimentaliteit
nu moe ben. Wij zijn nu ver genoeg in de woestijn. Dezen
avond jaag ik hem een kogel door den kop en de zaak is
uit."
De andere keek een oogenblik nadenkend voor zich, sloeg
toen zijn donkere oogen op zijn metgezel en sprak op gedemp-
ten toon«mij gaat het aan 't hart Jim. 't Is een kind, zeg
ik je, mijn heele natuur komt er tegen op. Was het een
jongeling met een buks in de hand, dan zou ik hem wel
helpen maar, een weerloos kind, Jim, dat is schande,
dat is laf."
«Dan had je 'tniet op je moeten nemen."
«Ik heb het mij niet zoo voorgesteld en hoewel honderd
dollars een heele som is ik zou 't niet aangenomen hebben
als ik toen geweten had hoe zwaar het is, in koelen bloede
een kind te vermoorden. Yele hebben mijn mes of mijn
kogels gevoeld, maar dat waren mannen en dan was het
toorn of uit zelfverdediging, maar ik zeg je, dat is een
kind."
«Wat moet er dan gebeuren? zullen wij het jongske
weer terugbrengen? Nu?"
De lange Ben dacht even na en sprak toen: «ik zal je
eens wat zeggen, maat, we zijn hier in een woestijn op
honderd mijlen alstand geen mensch niet eens een sluipende
roodhuid we laten den jongen hier er mag dan van
komen wat wil."
«Nuttelooze wreedheid, dan is een kogel nog barmhartig
heid te noemen."
«Dat mag zoo zijn, maar ik kan 'tniet over mijn hart
krijgen. Ik heb het kind hooren bidden
De ander liet een ruwen lach hooren, maar Ben ging
voort, zonder daarop te letten«ik herinnerde mij dat ik
als kind ook gebeden heb, ik zeg je, Jim, we zullen hem
hier alleeen laten."
«Nu, mijnentwege, laat het dan zoo zijn als datje weeke
hart gerust stelt. Maar merktet gij aan den buffel niet dat
er jagers in den buurt waren?"
«Neen, dat beest is van de kudde gescheiden en door de
Coijotes dood gejaagd.
Hierheen komen noch buffels, noch jagers."
«Nu, 't is mij goed, laat den jongen hier-alleen laat
ons maken dat we uit deze elendige steppe wegkomen."
Hierop reden ze zwijgend terug Daar den stilwachtenden
knaap die nu bestraald werd door de laatste stralen der
ondergaande zon.
«Hier willen wij van nacht blijven, Paul, zoek u maar
een goed plaatsje uit, wij kunnen heden den Arkansas
niet meer bereiken."
De knaap steeg gehoorzaam af en de beide mannen deden
eveneens.
De paarden werden ontzadeld, vastgezet waarna zij
zich neerlegden op wollen dekens, die zij van de zadels
hadden genomen.
Zij haalden mondkost te voorschijn uit gedroogd vleesch
en maïsbrood bestaande, gaven den knaap ook daarvan,
die het aannam en langzaam opat, terwijl Jim uit zijn
zadelzak een blikken veldflesch te voorschijn haalde en
met den sterk riekenden inhoud daarvan zijn maal kruide.
De lange deed eveneens. Nadat hij een Hinken slok had
genomen, bood hij dien den knaap aan; deze wilde be
danken, maar een ruw: «nu gauw wat!" drong hem een
slok van dien vurigeD drank te nemen, waarop hij al
hoestend de flesch teruggaf.
Het eenvoudige maal was spoedig genuttigd. Intusschen
was het volslagen donker geworden en Jim nam het zadel
als hoofdkussen, waarna hij zich te slapen nederlegde en
weldra verkondigde zijn snorken dat hij sliep.
Ben zat nog overeind.
Na een poosje zei hij tot den knaap: «ga liggen Paul
en ga slapen."
Met een zachte stem vroeg deze daarop: «waar brengt
gij mij heen? Wat hebt ge met mij voor?"
Dat zul je wel zieu als wij morgen aan den Arkansas
komen; wees maar niet bezorgd niets zal je overkomen
alles zal zich ophelderen."
Paul zweeg en zag op naar den sterrenhemel, vanwaar
die verre werelden hem tegenschitterden.
Ben zat nog overeind en staarde voor zich nit.
Plotseling verbrak hij de stilte met de vraag: «Paul
gelooft gij aan Cod!" (Wordt vervolgt).
