NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor do Provincle Utrocht.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
No. 103.
Donderdag 27 December 1906.
Vijt-en-dertigste jaargang,
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
BUITENLAND
EENE MÉSALLIANCE.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
BureauLangestraat 77. Telephoon no. 69.
ADVEBTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7'I, Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
De troonopvolging in Brunswijk.
De raad van regentschap in het
hertogdom Brunswijk, kennisgenomen
hebbende van het jongste antwoord
des hertogs van Cumberland, heelt
besloten zich tot den Duitschen Bonds
raad te wenden ter beslissing van de
quaestie.
Dit besluit van den regentschaps-
raad is, als uit een artikel van de
Kölnische Zing. blijkt, de Piuisische
Regeering niet naar den zin, die na
het bescheid van den hertog van Cum
herland, haren tegenstander, niet an
ders verwacht had of men zou in
Brunswijk de zaak afgedaan geacht
en een nieuwen iegent gekozen hebben.
De Pruisische Regeering bemerkt nu,
dat de invloed der aanhangers van
Cumberland, de Welfsche partij, in
Brunswijk nog groot genoeg is.
Natuurlijk brengen alle dag
bladen uit de landen waar het «Wei
nachten" in eere gehouden wordt,
massa's Keistnummers, met Kerst-
feuilletons, en Kerst-artikelen, en
Kerstmis-advertenties. Daar zijn er
onder die buitenlandsche bladen, die
hun Kerstnummer het aanzien van
kleine boekdeelen gegeven hebben, en
het is om medelijden met de arme
krantenlezers te kiijgen, die een haast
eindelooze reeks van artikelen, feuille
tons en berichten te doorworstelen
krijgen.
De kroon van alle spant wel het
groote Weener dagblad Neue Freie
Presse, dat Dinsdag is uitgekomen
met een nummer van liefst 86 blad
zijden compressen druk, waarin de
advertenties natuurlijk de meeste
plaatsruimte vergen, maar toch ook
een overweldigende reeks artikelen,
beschouwingen, Kerstverbalen e. d.
zijn opgenomen.
Zooals een Reutertelegram meldt,
heeft de krijgsraad te Petersburg
uitspraak gedaan in het proces tegen
admiraal Nebogatof en zijn medeoffi
eieren, wegens de overgave aan de
Japanneis in den slag van Tsoesjima
Admiraal Nebogatof en de scheeps-
commandanten Smirnof, Lisjin, Grigo-
rief en Sjedof werden Ier dood vei
oordeeld. De krijgsraad zal echter aan
den Tsaar het verzoek richten, de
doodstraf te wijzigen in een vesting
straf van tien jaren en verder over
het lot der veroordeelden te beschikken.
Vier andere beschuldigden werden
tot twee of vier maanden vestingstraf
veroordeeld, de overigen werden vrij
gesproken.
Te Buffalo (Ver. Staten) is een
tandheelkundige Witzhoff, Zwitser van
geboorte, door de politie aangehouden
omdat men met zekeiheid weet, dat
de man in nauwelijks twee jaar tijds
61 tot 98 huwelijken heeft gesloten
en al zijn «echtgenooten" weer in
den steek heeft gelaten. Doze merk
waardige snelhuwer, die uil louter
bescheidenheid slechts 32 huwelijken
bekend heeft, is zijn «loopbaan" be
gonnen te Montreal, waar hij zich in
den echt liet verbinden met een rijke
weduwe, die hij gebruikte om zijn
schulden af te betalen. Daarna verliet
hij haar natuurlijk met de noodige
fondsen, om naar New-York te ver
trekken. Daar bleef hij tien dagen en
huwde in dien korten tijd een andere
weduwe, die hem eenige honderden
ponden sterling opbraclit.
Te Philadelphia kon hij de hand
van een jong meisje plus 800 dollars
krijgen. Hij nam beide aan, behield
de dollars en liet het meisje achtor.
Eenige dagen later plaatste hij in
Springfield een advertentie van den
volgenden inhoud: «Een heer, 32
jaar, net uiterlijk, wenscht in kennis
te komen met oen ernstige en knappe
dame, niet onbemiddeld. Geheim
houding verzekerd, Blieven met op
schrift «Busy Bee",
Op de advertentie van Bussy Beo"
schreveu 12 «ernstige en knappe
dames". Hij huwde er 6 van en ver
liet onmiddellijk daarna de Nieuwe
Wereld. Daarna sloot hij huwelijken
in Italië, eerst in Florence, later in
Genua, vluchtte naar Amerika terug
onder tal van namen, slapie in
't huwelijksbootje als dokter Holler
met een dienstmeisje als John Retter,
adsislent van Edison, met de dochter
van een hoofdonderwijzer. Hij liet
zich trouwen volgens Katholieken,
Israëlitischen en Proiestantschen ritus
Niet altijd liep het even goed af.
Soms kwam hij eenige dagen later
met zijn «bruid" de geliefde van een
dag of wat te voren tegen. Dan liet
bij de dames den strijd onder elkaar
uitvechten en zorgde zelf voor een
veilig heenkomen.
Ten slotte werd hij door eenige
van zijn bedrogen echlgenooten aan
de politie verraden. Bij de eerste
ondervraging heelt hij slechts gedeel
telijk bekend.
Kerstfeest ten hove.
Op den eersten Keistdagmiddag
hebben de Koningin en de Prins der
Nederlanden in de balzaal van het
paleis aan den Kneuterdijk, waarin
fraai versierde kerstboomen waren
opgesteld, aan ruim 1U0 kinderen
van 6—12 jaar van het dienstperso
neel kerstgeschenken uitgeieiki, be
staande uit speelgoed en veisnapeiin-
gen.
Deze plechtigheid, waarbij ook de
chefs van de departementen der
koninklijke hofhouding waren, werd
voorafgegaan en gevolgd door de uit
voering van kerstliederen door een
dameskoor.
Door den heer Districts-School-
opziener in het district «Arnhem" is
aan alle Hoofden van scholen de
navolgende circulaire verzonden
Op 1 Maart 1809 werd Jan Pieter
Heije geboien.
Ik behoef dezen kinderdichter niet
bij U in te leiden. Zijne liederen
zullen ook in Uwe school worden
gezongen.
Door die liederen en zijne Volks
dichten bekoord, gevoelde ik als jon
geling eene onweerstaanbare neiging,
hem persoonlijk te leeren kennen. Ik
had niet alleen het voorrecht, hem
te naderen, maar ik werd zijn vriend,
zijn «jonge vriend", gelijk hij mij
noemde en later zijn biograaf.
Na zijn verscheiden werd, o.a. door
de zorgen van den onvergetelijken
C. H. den Hertog en met geldelijke
bijdragen van schoolkinderen, een
gedenkteeken op zijn graf te Abbenes
geplaatst.
Sedert is hij niet meer gehuldigd,
maar leeft hij door zijne gedichten
en liederen in elke lagere school.
Gevoelen de leerlingen iets, wan
neer zij, onder geestdriftvolle leiding
zijn: «Klein vogelijn op groenen tak.",
zijn Heb-je van de Zilveren Vloot
wel gehoordzijn»o Schitterende
kleuren van Nederlands vlag.", zijn:
«Braaf is braaf en s'echt is slecht"
en nog tal van andere liederen aan
bellen, de onderwijzers waardeeren
en gevoelen mede, wat zij aan hem
te danken hebben. Of was het niet
eene uiting van dankbaarheid toen in
1902 de afgevaardigden voor de Al-
gemeene Vergadering van het N. O.
G., de vertegenwoordigers van de
onderwijzers uit heel Nederland te
Leiden bijeengekomen, eene bede
vaart hielden naar het graf van
den beminden kinderdichter, om
daar een krans van lauwerbladen en
bloemen, het symbool hunner buide,
te hechten aan het monument, twee
van Heijes kernachtige liederen te
zingen en in gevoelvolle woorden te
gewagen van zijn «Goed leven'
Het leven van Dr. Jan Pieter Heije
was onafgebroken gewijd aan bevor
dering van bet welzijn van oud en
jong, inzonder heid van lichamelijk en
geestelijk misdeelden. Als geneesheer
vertoefde hij bij voorkeur in de armen-
al hetgeen hij later tot stand bracht,
wijken en zijne geboortestad en bij
en dat was veel, in velerlei richting,
was zijn oog gericht op volksverede
ling en volksverheffing.
In de uitgave zijner Kinderdichten
vroeg hij den kinderen, op 1 Maart
aan hem te willen denken. IJdele
vraagHij zelf zal wel niet geloofd
hebben aan de verwezenlijking van
dien wensch.
Maar ik hoop en vertrouw, dat U
en allo onderwijzers en onderwijzeres
sen zult willen medewerken om den
lsten Maart 1909, den honderdjarigen
geboortedag van Heije, een feestdag
voor alle schoolkinderen te doen zijn,
een dag van dankbare herinnering
aan hunnen Vriend.
Ik zou mij verheugen, indien, op
Uw verzoek, die dag tot een vrijen
dag werd gemaakt, tot een Heije-dag,
te openen door U, met een woord te
zijner herinnering, te sluiten met het
zingen van eenige zijner liederen.
Maar ik zou meer wenschen, en
hoop, dat de vervulling daarvan niet
ijdel blijke.
Ik zou wenschen, dat alle school
kinderen, ten getale van 850 000 op
1 Maart aanstaande althans één pen
ningske bijdroegen opdat den len
Maart 1909 op de Veluwe kunne
worden geopend een HEIJE-STICH-
TING, die het allermeest beantwoordt
aan heel zijn willen en werken, een
Medisch-paedagogisch instituut voor
onvermogende kinderen.
Zulk eene inrichting bestaat in de
nabijheid van Arnhem onder directie
van den Heer A. J. Schreuder. Haar
doel is o a., tijdelijk of blijvend eene
medisch- en hygiënisch-paedagogische
behandeling te verschaffen aan spraak-
gebrekkige en zwaarhoorige kinderen,
aan kinderen van nerveusen aanleg
en aan hen, wier geestesontwikkeling
te langzaam voortgaat om met het
gewone klasse-onderwijs gelijken tred
te kunnen houden.
Doch deze is uiteraard slechts
toegankelijk voor kinderen van ver-
Mevr. P. SMISSAERT-BOOGAERT.
8)
Terwijl Robert dit alles nog eens op zijnkamer
overdacht, liep zijne moeder rusteloos op het
boudoir op en neer. Op de tafel lagen haar
brieven nog ongeopend. Ze interesseerden haar
niet, het eenige dat haar belang inboezemde
waren Robert, s huwelijks plannen; aan iets
anders kon ze niet deDken. Nooit had ze beseft
zooals bij Robert's begroeting dezen ochtend
wat het haar kosten zou afstand van hem te
doen. Neen ze kon het niet, het was haar
onmogelijk! Hij was haar zoon, haar eenig
over gebleven kind, haar lieveling, Wat al
droomen had ze niet voor hem gedroomd,
met hoeveel liefde en onvermoeide zorg had
ze niet bij zijn ziekbed gewaakt, welk een troost
was hij haar niet geweest bij den dood van
zijn vader! Al de liefde, die zij voor haar
echtgenoot had gekoesterd, had ze overgedra
gen op Robert het eenige dat haar overbleef.
En nu zou ze hem verliezenWant ze was er
vast van overtuigd, dat dit het geval zon
zijn, indien zij volhardde in hare weigering om
haar toestemming tot zijn huwelijk met Elsa
te geven.
Groote tranen rolden laDgzaam langs hare
waDgen en snikkend zonk ze in een stoel neer.
Zoo zat ze eenigen tijd, stil en onbeweeglijk,
het gelaat in de handen verborgen. De mar
meren pendule op den schoorsteenmantel tikte
regelmatig door; de geuren der bloemen die
ook hier in haar boudoir kwistig waren neer
gezet, herinnerden haar de verjaardagen van
weleer, dagen vol vreugde en zonneschijn. Yan
den wand blikte het levensgroote portret van
haar echtgenoot og haar neer en het was, toen
ze opkeek, alsof zijne oogen tot haar spraken
van liefdevol toegeven en zachte berusting.
Ze stond op, strijdensmoede. Het was haar
onmogelijk langer weerstand te bieden aan al
die stemmen, welke haar drongen zich niet
langer tegen Robert's gelnk te verzetten. Ze
was overwonnen
«Willem, ik moet dadelijk het rijtuig hebben,
zoo gauw mogelijk," zei ze tot den knecht, die
op haar schellen binnentrad.
En toen ze korten tijd daarna wegreed, zag
ze met een vochtigen blik naar de ramen der
bovenverdieping, waar haar zoon zat. Nog heden
zou de muur vallen, die tusschen hen was op
gericht, als vroeger zou ze haar jongen in de
armen sluiten,
Yoor het huis der van Gelderens hield de
coupé stil.
«Vraag of juffrouw Vieting thuis is," zei ze
tot den palfrenier, «en geef haar mijn kaartje
zeg dat ik de juffrouw gaarne even alleen wou
spreken."
Weinige oogenblikken later stond zij tegen
over het jonge meisje
Toen zij het huis weer verliet en de paarden
haar in vluggen draf naar hare woning brach
ten, leunde mevrouw van Walensteijn met een
gelukkig, tevreden glimlachje achterover in de
kussens. Nu de strijd volstreden en de groote
stap gedaan was, tobde ze niet meer over wat
had kunnen zijn. Dat aan haar trots nog menige
slag zou worden toegebracht, als familie en
vrienden verwonderd op zouden kijken bij het
hooren van den naam van Robert's aanstaande
vrouw, dat begreep ze heel goed, maar ze
was van plan te berusten in den toestand en
de zaak van den besten kant te beschouwen.
Elsa's lieftalligheid had haar gemoed verzacht
en de ongekunstelde vreugde door het jonge
meisje aan den dag gelegd toen mevrouw van
Walensteijn haar meedeelde, dat zij haar toe
stemming wilde geven, 'had baar hart reeds
een weinig voor haar aanstaande schoondochter
geopend. Nog klonk haar de juichkreet in de
ooren, nog zag ze de mooie oogen, glinsterend
van geluk, voor zich.
Mevrouw van Walensteijn had de van Gel
derens met Elsa dien dag ten eten gevraagd
en 's avonds als verrassing wilde ze Robert zijn
meisje tegemoet voeren.
Mijnheer van Gelderen had haar schalks
gedreigd toen ze hem alles vertelde.
«Zoo, mevrouwtje, dat noem ik iemand uit-
hooren. Het was een ware catechismus, dien u
me gisterenavond afnam. Nu, Robert krijgt
een juweel van een vrouw. Had ik zelf maar
een zoon, dan zou ik haar niet zoo gemakkelijk
aan u afstaan. Ze moet bepaald uit ons huis
trouwen, niet waar Louise zeide hij, zich
tot zijn vrouw wendend.
Het "was haar onmogelijk nog langer koel
te zijn tegen Elsa, als ze zag hoe allen daar
haar liefhadden, en haar stem had hartelijker
geklonken dan ze zelve wel wist toen ze zeide
«Tot van avond dus beste kind, maak je
maar mooi hoor, ik moet eer met je inleggen."
Robert verbaasde zich over de opgewektheid
van zijn moeder aan het dejeuner.
«Wat ziet u er goed uit, moeder! Beat u
weer heelemaal beter?"
«O ja," glimlachte ze, «heelemaal." Zooals
ik je zei het had niets te beduiden, een kleine
duizeling door de bloemen."
Toen ze van tafel opstonden zeide zij
{Slot volgt
