nieuwe
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
DIIIITI1I, DE VRIJWILLIGER
Saterdag 30 November 1907.
Zes-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Parijsche Brieven.
v.
Het ïxa-xt van 12-u.slan.d..
„DE KOZAKKEN.
Mo. 96
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door bet geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoon no. 69.
ADVERTENTIÊN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/i Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Deze week heb ik vlagen gebacl van
warme, koesterende vaderlandsliefde,
die misschien ontaard zou zijn in
chauvinisme en jingoïsme, indien ik
niet kort te voren een hevigen knak
had gehad in de edelste deelen van
mijn patriottisme.
Die deuk in mijn Bataafsche gevoe
lens werd mij toegebracht door een
ietwat zonderling gekleed individu, dat
zich uitte in de Fransche dieventaal,
het beroemde «argot". Verbeeld u
mijn metgezel en ik liepen, ons vreed
zaam onderhoudende in het sierlijkste
Hollandscb, bedoelden persoon voorbij.
Eensklaps lachte de man luidop en
stootte con brio de volgende alleen
spraak uit: «Que'est ce qu'y fricottent,
ces oiseaux Ah ben y font du barouf
avec Ie jargon des chevaux Dat wil,
in behootiijk Nederiandsch, zooveel
zeggen als: «Wat doen ze daar, die
wezens? Ach ja! ze maken lawaai met
het koeterwaalsch der paarden Twee
dingen deed ik toen tegelijkei tijd
ik voelde haastig naar mijn «artiche"
portemonnaie) en dacht op smar
telijke wijze aan Bilderdijk's: «De taal
is gansch het volk." Zijn wij afstam
melingen van Claudius Civilis, dan
rossinanten, dat onze schoone taal
door den eersten den besten «camelot"
oftewel straatventer wordt vergeleken
met paardengehinnik Na deze over
weging was ik eerst van plan den man
in bet populairste Hollandse!) het woord
«Schooier!" toe te bulderen, doch mijn
metgezel sprak «Kijk eens, hoe lekker
hij lacht I" En zie de aansteke
lijkheid van «Ie rire gaulois" wij
lachten nu alle drie
Daarna peinsde ik er over, of de
Franschen wellicht niet aan ónze taal
woorden hebben ontleend, aldus het
idioom der paarden eenigermate
heiligende. En toen schep vreugde,
gij, lezer tusschen Dollard en Schelde!
kwam ik tot de zegevierende ont
dekking, dat het Gallische ras inderdaad
ook bij ons leentjebuur heeft gespeeld
tot vergrooting van zijn woordenschat.
Bij dien uitslag van mijn taalkundige
navorsching zwol mijn hart van warme,
koesterende vaderlandsliefde. Ziehier de
geleende woorden j'en passé
amarrer van meren (van vaar
tuigen).
belandre
bijlander (platb.
vaartuig),
bitter bitter,
boulevard bolwerk,
bouquin boek.
bourgmestre burgemeester,
brandevin brandewijn,
cabillaud kabeljauw,
digue dijk.
dune duin.
échasse schaats.
gnppe
hareng
kermesse
lége (zonder
lading)
lest
matelot
miche
nuque
paletot
pilote
polder
potasse
prame
schooner
stathouder
turbot
.-griep,
haring,
kermis.
leêg.
last.
matroos.
mik.
nek.
paltrok.
piloot.
polder.
potasch.
praam.
schoener.
stadhouder.
tarbot.
vaguemestre wagenmeester.
yacht jacht.
Wat zegt ge er van, landgenooten?
Gij merkt, dat de meeste woorden
betrekking hebben op hot zeewezen,
om welke reden ouze vloot tegen
woordig zoo puik in orde is, dat alle
groote mogendheden er bang voor
zijn.
Vive notre marine!
Wijders is mijn patriottisme heerlijk
aangedaan geworden door het feit,
dat een der meest opmerkelijke
straattypen te Parijs een Hollander is.
Meva is de bijnaam, dien hij zichzelf
heeft gegeven, en Jozef Salomonson
is zijn eigenlijke naam.
Ik zag hem over de boulevardsloopen.
Een zeer kleine man, met een groot
hoofd, omlijst door zeer lange lokken
en een vollen, zwaren baard, waarboven
Merovingische knevels. Het gezicht is
vol rimpels, als van een bejaarden zee
man of van een tooneelspeler in ruste.
Het lichaam is gehuld in een witte
molton-pij. De voeten zijn. zonder
kousen, gestoken in sandalen. In de
rechterhand houdt hij een soort van
pelgrimsstok, die hem ver over het
hoofd reikt. De geheele verschijning
maakt den indruk van een blonden
miniatuur-Johannes, die, door een
wonderlijk anachronisme, uit vorige
eeuwen van de woestijn naar de
huidige «ville lumière" is getranspor
teerd, door middel van een bestuur
baren luchtballon.
Ik hoorde hem roepen: «La vie
naturelle! La nouveau règne universal
de l'homme dans la nature! Un im
becile restera un imbécileü"
Het viel me tegen, dat er geen
enkele moderne Salome was, die riep
»Ich will den Kopf des Jochanaan!"
Oskar Wilde is al doodRichard
Strauss wordt te Parijs bijkans in het
geheel niet gewaardeerden in het
Théatre des Arts danst Loïe Fuller
de rol van Salome in «La tragédie
de Salome," een kijkspel van Robert
d'Humières.
Terwijl wij den twintigste-eeuwschen
profeet naderden, zei mijn makker
mij«Toe, ga hem interviewen,"
Meva wendde het hoofd om en vroeg
me: «Is u Hollander?"
Ja. U ook?
Ja, ik heet van mezelf Jozef
Salomonson en noem me Meva
Is u Otto Knaap?
Ik schrikte lichtelijk.
Ja Maar
Toen ik in Holland was, las ik
dikwijls uw kritieken.
Ah! Mag ik u bezoeken?
Ik zoó graag willen weten, wat u eigen
lijk met «la vie naturelle" bedoelt.
Zeker kunt u mij bezoeken. Ik
woon: Rue Fontaine 24. Maar koopt
u eerst mijn brochure, als u wilt.
Dau is u min of meer voorbereid.
Voor een franc kocht ik het boekske,
op welks titelblad Meva's afbeelding
in pelgrimskostuum en de volgende
woorden prijkten: «The book of love.
Le nouveau règne universel de
rbomme dans la nature. Mens sana
in corpora sano. Meva." Het schemerde
me voor de oogen. Kwam bet van
het avondduister of van het titelblad.
Thuis las ik het boekje. Ik werd
er niet veel uit wijs. Curiositeitshalve
doe ik bier in het Hollandsch alles
volgen wat er in het boekje, dat met
niet minder dan zes portretten van
Meva is verlucht, in het Fransch,
Engelsch, Italiaansch en Duitsch staat.
«Ik ben Meva en wie mij volgt is
Meva. Zoodra ik het juiste oogenblik
gekomen acht, zal ik de beteekenis van
dit woord uitleggen, hoe en waarom
ik het zoo genoemd heb. Het is goed
een naam te hebben; iedereen vraagt
me: «hoe noemt gij uw sekte?" en
dan, een naam leidt vlugger tot de
samenwerking. In den naam «Meva" is
er evenwel een opmerkelijk samen
treffen van de letter »m" en Eva".
»M", de beginletter van «mens", de
ziel, het begin van elke gedachte en
elk menschelijk wezen, is ook de be
ginletter van «man" («menscb" Eng.),
en daaraan wordt verbonden «Eva",
de eerste moederlijke gedachte, oer-
moeder, die het tnenschdom zal baren.
Mijn banier, evenals mijn onderschei-
dingsteeken, is groen (chlorophyl) met
een rooden bal (bloed) in bet raidden.
Neem uw voedsel uit het planten
rijk, al wat gij goed en aangenaam
oordeelt. Volg zooveel mogelijk de
jaargetijden en eet bij voorkeur wat
kan gedijen in het klimaat, waarin gij
leeft. De vruchten en noten kunnen
uw hoofdvoedsel zijn. Eet, zoo moge
lijk, rauw en rijp, en indien gij kookt,
behoud de zouten en de sappen in
het voedsel (damp). Deze plantaardige
producten der aarde, die uw voedsel
zijn, zijn uw medicijn. Gebruik als
voedsel geen enkel produkt van het
delfstoffenrijk, dus ook geen zout; het
zout is de duivel. De schillen en dop
pen van rauwe vruchten moet gij met
eten. Kauw uw voedsel goed. Nuttig
niet meer dan drie malen per dag en
herinner u, dat minder voedsel in het
algemeen meer welzijn en kracht aan
lichaam en ziel geeft. Tracht den dorst,
zoo mogelijk, te verdringen door sap
pig fruit te eten. Drink zoo min moge
lijk. Kleed en dek u, indien het noo-
dig is
By Joveik houd het niet verder
uit. In die taal en met dien gedachten-
gang komt nog de andere helft.
Mag ik nu niet vragenernst of
kortswijl
Ja. en: zelfbedrog of pose?
Het bezoek bij Meva leerde mij, dat
hij wel heel hoog, doch vrij geriefelijk
woont. Een parketvloer, een goed,
groot bed en verdere deugdelijke meu
bels Boeken zag ik er niet; wel
eenige kranten.
Ik vernam, dat hij vroeger chef van
de firma Herman Salomonson te Sema-
rang is geweest; dat hij. na zijn ver
mogen verloren te hebben «la vie
naturelle" is gaan toepassen; dat hij
een lijfrente heeft van 1500 francs per
jaar, en er, door zijn levenswijze,
ruimschoots meè kan toekomen; dat
hij eenige patiënten heeft genezen,
die reeds door doktoren waren op
gegeven enz. enz. Hij vergeleek zich
met Brahma, Mozes, Boeddha, Jezus,
Mahomed en eigenaardige samen
koppeling! Wagner. «Wag
ner is om dezelfde reden groot als
de anderen de reden vernam ik
niet. Maar zij allen hadden het groote
geluk niet vermogen te brengen, om
dat zij vleescheters waren Onder-
tusschen wenschte hij niet onder de
OF
UIT NORMAN HANSEN'S «TOEMAN"
Verhalen uit den Russisch-Japanschen oorlog
naar het Dcensch.
9)
Was die geheele oorlog, die wij medegemaakt
hebben niet eenzelfde doolhof? En gaan wij
allen tegenwoordig niet langs nog veel afschrik
wekkender dwaalwegen, zonder dat wij ook
maar eenigszins kunnen vermoeden in welken
donkeren hoek het wilde beest zich verscho
len heeft om ons te overvallen?
«Ik draag het hart van een wilde in mijn
borst rond en toch ben ik er niets op gesteld
er nog meer van te zien! Ik zal trachten te
ontsnappen, vóór ik het monster ontmoet
heb, zelfs al moest ik mij een weg banen
dwars door de wanden! Wanneer ik je zeg,
dat mijn vader een wilde was, die in de bergen
leefde, en dat mijn broeders wilden gebleven
zijn, die op de berenjacht gaan in den Kau-
kasus. Maar mij hebben ze naar de lage
landen gestuurd, zij hebben mij doorspekt
met Latijn en Grieksch, ze hebben mijne
hersenen er mede overladen, om mij te ver
zadigen met beschaving. Maar nu, nu ik uit
eigen oogen heb leeren zien, heb ik den bodem
van jullie beschaving ontdekt en uitgevonden
waarheen dat alles leidt. En daarom spuug
ik op dat alles, latijn en grieksch en al die
onverteerbare dingen die van mij een mensch
zonder hart hebben gemaakt en mij van alles
een afkeer doen hebben. Ik heb er een afkeer
van, van jullie zoogenaamde ontwikkeling,
jullie beschaving, ik spuug er op! Ik heb
genoeg van al dien schijnWanneer ik moet
leven in een omgeving van barbaren, dan
wil ik ook een barbaar met de barbaren zijn...
Ik zal dat alles van mij afwerpen en ik wil
terugkeeren naar de bergen waar ik geboren
ben; daar zal ik leven als een wilde met de
wilden, mijne broeders!
Maar Dimitri, hoe is het met hem af-
geloopen
Luister: de laatste maal zag ik Dimitri
dezen morgen bij die bewuste loods, waar de
krijgsraad zitting hield. Hij werd natuurlijk
veroordeeld om gefusilleerd te worden, want
zie je, in zijn geval was het nog een verzwa
rende omstandigheid, dat hij niet dronken
was, zooals de andere muitersEn nu veron
derstel ik, dat uit diegenen zijner makkers
die in het stof gekropen zijn en op beide
knieën vergiffenis hebben gesmeekt, de mannen
gekozen werden, die het executie-piquet moes
ten vormen. Dat ellendig overblijfsel van wat
eertijds een mensch moet geweest zijn, en
dat wij daar straks bij onze kozakken hebben
gelaten, heeft er waarschijnlijk deel van uit
gemaakt
«Ja, ik heb Dimitri van morgen gezien
hij werd bewaakt door kozakken te voet, met
de bajonnet op den loop hunner karabijnen
en toch scheen het mij toe dat de bevelvoerende
officier zenuwachtig en ongerust was. Rechtop
gaande, tusschen hun in, met zijn verwonde
arm in een doek, had Dimitri in zijn geheele
houding een voorkomen van dapperheid, dat
ik niet kon nalaten hem te bewonderen. Ik
kon dan ook niet nalaten een glas vodki in
te schenken om het hem aan te bieden
wijn en vodki was er in overvloed op de
tal'el voor de rechters. Maar de officier met
de overspannen zenuwen geraakte geheel in
de war en zich tot de manschappen wendende
riep hij uit: «Sloesshil') Voorwaarts, onmid
dellijk. Schiet dat beest neer!"
Geeft acht,
55
Ras, dwa, tri, Kasaki
Staande in hunne stijkbeugels, de draagband
van den «nagaika"los aan den gordel han
gende, en de spitse lansen stevig aan den
stijgbeugelriem bevestigd, draven de kozakken
zoo snel ze maar kunnen voorbij op hun ruw
behaarde paardjes. Een wolk van fijne sneeuw
stuift in den zonneschijn voor hen op en
lichtjes flikkeren door de weerkaatsing van
de zon op de punten hunner lansen, op het
puntje van den vlaggestok van den vaandrig
en op de groote klokken van de rinkelende
schelleboomen die hoog voor den troep uit
gedragen worden. Deze zijn versierd met twee
kwasten van paardenhaar een roode en een
witte; vroolijk klingelen de zilveren klokjes,
vroolijk klinkt het gezang en het hoerageroep
der kozakken Zou die vroolijkheid een
weerklank zijn van het lustig onbezorgd
leventje, dat de kozakken leiden?
Ras, dwa, tri, de kozakken van den
Czaar komen te paard de stad in?
Eén, twee, drie, Kozakken!
1) kozakkenzweep.
Wordt vervolgd).
