NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
tour de Provincie Utrecht.
[J
C
I
J
FEUILLETON.
rtlo. 69.
Woensdag 26 Augustus 1908.
Zeven-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
ZOMER.
EENZAAM.
Amersfoortsche Courant
H 1MB
f A v 1
s
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/j Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsrnimte
De ouderwetsche zomers zijn voorbij,
'tis tenwoordig grog van Zomer!
Een zomer vol teleurstellingen voor
de bewoners der kustlanden. Eiken
dag koestert men de stille hoop, dat
het eindelijk eens uit zal zijn met
de heerschappij van wind en regen
en iederen dag is een herhaling van
de voorgaande. Lacht de ochtend dan
stort de avond tranenis de nacht
kalm en helder, dan is het daags
niet pluis.
Intusschen verstrijkt Augustus, de
maand van ontspanning en rustig
genieten. Jammer voor hen, die zulke
mooie plannen hebben gemaakt,
jammer ook voor die velen, in welker
jaarrekoning de voordeelen van een
warmen zomer niet gemist kunnen
worden, 'tls waar eenmaal vastge
stelde plannen worden om een donkere,
dreigende lucht niet licht verschoven,
maar wie het besluit nam het maar
bij plannen te laten en rustig thuis
te blijven bleek veeltijds de beste
partij gekozen te hebben.
Wat heeft men aan een uitgaan,
wanneer men door water en wind
van het strand wordt gejaagd en
bovendien alles, wat men met handen
of tanden aanraakt bestoven is door
het fijne duinzand.
Wat is een boottochtje wanneer
de zonnetent dienst moet doen als
paraplu; wat een rijtoer met zorg
vuldig gesloten kap?
Zeker, de rechte opgewekte stem
ming laat zich niet door wind en regen
verdrijven, maar wie uitgaat om te
genieten heeft toch het liefst dat om
hem heen alles lacht en zich vertoont
ih een kleed, dat in overeenstemming
is met het zijne.
Die heerlijke zon, met die tastbare
warmte boven de roodbruine heide en
te midden der lichtgele korenakkers,
en daarnaast het donkere woud van
beuken en eiken en geurige dennen,
waar het zachte mos eene verleidelijke
rustplaats biedt!
Die stille, zoete avonden, waarop
het vlammetje der buiten gezette
lamp nauwelijks door tocht in be
weging wordt gebracht en de ver
kwikkende atmosfeer dringt tot het
wijd openzetten van deuren en ven
sters en uitnoodigt om plaats te nemen
onder het met sterren bezaaide dak
van den grootschen koepel.
Dat is de zomer, waarnaar zoo
velen verlangen en die thans voor het
grootste gedeelte ontbeerd wordt.
Waar is de schoone Augustusmaand?
En toch! In spijt van betrokken
luchten gaat in de natuur alles ziju
geregelden gang. Eene week of veertien
dagen later dan andere jaren, maar
de rozen bloeiden en geurden; het
koren werd geel en de aren zwaar;
de vruchten waren overvloedig en
werden rijp. Wanneer de tijd een
maal is aangebroken, is in de natuur
alles gereed.
Is hel zoo ook niet rnet ons, genot-
zoekende menschen?
Dagen, weken, maanden soms vooraf
worden plannen overwogen en vast
gesteld; daarna voorbereidende maat
regelen getroffen en verder alles in
gereedheid gebracht; en, is dan het
bepaalde tijdstip aangebroken, dan
vermag eene toevallige weergesteld
heid ons niet meer tegen te houden.
Wij moeten uit en vertrekken vol
goeden moed, dat de lucht onderweg
zal opklaren en wij het wel zullen
treffen.
Gelijk het jonge groen door de
voorjaarswarmte uit deknoppen berst,
zoo komt in den zomertijd de reizende
menschheid te voorschijn.
Zij stort zich uit over stad en land,
zwerft door bosch en veld, vult hotels
en middelen van vervoer en stelt zich
bloot aan de aanslagen van overge-
willige en dienstvaardige lieden van
allerlei slag, maar die dit met elkander
gemeen hebben dat zij hunne hand
voortdurend geopend gereed houden.
De reisroutes kruisen zich als de
draden van een spinnewiel, of beter,
als de paden van een doolhof, die
eindigen bij het punt waar zjj zijn
begonnen en de meest grillige kronke
lingen maken.
Wie van uit de hoogte die be
weging kan overzien, die onrust, dat
gewriemel als in een mierenhoop, hij
zou moeilijk kunnen gelooven, dat
één zelfde behoefte aan ontspanning
en aan rust er de oorzaak van is.
Toch is dit het geval. Zeker, men
richt zich bij voorkeur naar streken,
die bekend zijn om hun treffend
natuurschoon, doch de berinnering
daarvan is vaag en verward, doordat
de eene indruk door de andere wordt
verdrongen; de eigen omgeving biedt
in den regel zoo niet even grootsche,
dan toch wel even liefelijke tafereelen
aan.
Het bekoorlijke van het reizen in
den vreemde, wat dit ten slotte tot
eene behoefte maakt, is voor de
meeste de omstandigheid, dat men
uit den gewonen sleurt in andere
omgeving is, los van de beslomme
ringen en zorgen van het dagelijksche
leven.
De zorgen en beslommeringen van
het reizen zijn vele, maar zij zijn
anders, ze zijn nieuwde vermoeie
nissen zijn dikwijls zwaar, de inspan
ning groot, maar ze gaan gepaard
met andere ervaringen en nieuwe
verrassingen vrijwillig getroost men
zich ontberingen en Jegt men zich
lasten op, omdat ze gepaard gaan
met vreemde genietingen en ten
slotte keert men verfrischt en ver
jongd huiswaarts.
Wat telt hij dit alles een regen
achtige dag of een winderige lucht.
Wie op reis ging trof altijd goed
weer 1
Het sparen op de tentoonstelling
Opvoeding van het kind.
A man with
An original Idea
And what he
Did with it.
Aan den beer Walter Burns van
Chicago is de groei en de bloei te
danken van de practische invoering
der huisspaarbusjes bij banken. Hij
maakte een practisch spaarbusje en
organiseerde een wijze van werken
waardoor deze spaarbusjes in handen
van het publiek kwamen en de
daarin bespaarde penningen konden
overgedragen worden aan de banken,
om daar rente op te brengen, het
geen den spaarder weder ten goede
kwam.
Wellicht is er niemand in den
laatsten tijd, die op financieel gebied
zooveel goeds tot stand gebracht
heeft en zeker heeft niemand zooveel
menschen tot sparen gebracht en
grooter bedragen doen sparen dan hij.
Zijn succes is een voorbeeld van
hetgeen verkregen kan worden door
een hoog en bepaald doel met ken
nis en volharding na te jagen. Hij
heeft het huisspaarsysteem en den
naam W. F. Burns Co. overal doen
kennen en waardeeren, waar moderne
bankmethoden in zwang zijn; en de
naam van zijn maatschappij is syno
niem met goed en degelijk werk en
degelijk succes.
Reeds twintig jaar werkt de W.
F. Burns Co. in Amerika en heeft
zooals te begrijpen was, overal veel
succes gehad en natuurlijk ook na
volgers gekregen.
Het spaarbusje van de W. F. Burns
Co mag echter niet nagemaakt wor
den, daar er overal patent op ge
nomen is.
Meer en meer wint het denkbeeld
ook in Nederland veld dat alle mid
delen in het werk gesteld moeten
worden de menschen die iets terzijde
kunnen leggen daartoe te brengen en
hen zelf in hunne woningen op te
zoeken. De huisspaarbus is een van
de vele middelen, en zeker niet het
minst belangrijke dat in de laatste
jaren vooral bij spaarbanken ingang
gevonden heeft. Het stelsel beoogt
den spaarder gelegenheid te geven
bedragen, die te gering zijn om daar
voor naar de spaarbank te gaan, tot
een grooter bedrag bijeen te bren
gen, waarvoor het wel de moeite loont
deze op een spaarbankboekje te bren
gen. Het busje in huis biedt den
spaarder het middel aan om te spa
ren wanneer hij wil en daartoe in
staat is, terwijl bedragen, eenmaal
in bet busje gedaan, er niet meer
uit verwijderd kunnen worden en dus
onmogelijk voor andere doeleinden
kunnen gebruikt worden, daar de
sleutel van bet busje bij de spaar
bank verblijft.
»De spaarbank thuis" dient om
den spaarzin van het publiek te ver-
boogen en het sparen gemakkelijk te
maken.
Begin dezes jaars bood de W. F.
Burns Co aan de Nederlandsche Voor-
schotbankmetWinstafdeelingleRoller-
dam baar huispaarsysteem ter invoering
aan, welk aanbod gaarne geaccep
teerd werd. hetgeen pleit voor den
helderen en verzienden blik van de
directie dezerNaamlooze Vennootschap.
De Bank leent de busjes kosteloos
uit aan spaarders, die dan een spaar
bankboekje ontvangen waarop, zoo
lang zij op deze wijze sparen, als
waarborgsom een klein bedrag moet
blijven staan, daar de spaaiders ver
plicht zijn b.v. bij beschadiging, rer-
nietiging of niet teruggave van bet
busje, de waarde aan de Bank te
vergoeden.
Van den beginne af had de Bank
met de nieuwe spaarmethode succes
en menigeen nam zoo'n spaarbusje
in huis om kleine bedragen te be
sparen, die anders niet naar de spaar-
benk gebracht worden en dagelijks
worden nieuwe busjes geplaatst.
Toch is de directie nog niet tevre
den en zij wil dat elke inwoner van
's-Gravenhage en Scheveningen. zoo'n
busje neemt en om dit te bevorderen
heeft zij ook haar busje geëxposeerd
op de tentoonstelling Opvoeding van
het Kind.
Wij hebben daar de busjes, die
ons trouwens reeds bekend waren,
gezien en bewonderd, als een eerste
Uit het Zweedsch van
SOPHIE ELKAN.
2)
Het was juist op dit uur van den avond, dat bij
gewoon was thuis te komen. Hoe vlug snelde bij de
trappen op, met welk eeD gevoel van vreugde boord
zij niet in bet sleutelgat morrelen, immers als zij
dat geluid vernam, kon zij zeker wezen dat
bij bet was, ofschoon zij niet gewoOD was zieb
in zijn voetstap te vergissen.
Dan bet zij alles, waar zij mede bezig
was, in den streek om bem te gemoet te
vliegen. Zij hield er duizend middeltjes op na
bem te verrassen, hem op verschillende wijzen
te ontvangen, vooral des avonds, wanneer hij
geregeld tegen zeven uur huiswaarts keerde.
Nu eens verborg zij zich achter de deur en
verheugde er zich als een kind over wanneer
bij zich om den tuin liet leiden en om de
deur van de keuken riep: //Kristin, is mijne
vrouw uitgegaan? Ik kan baar Diet vinden."
Dan weder lag zij uitgestrekt op bet berenvel
en hield zich alsof zij sliep, tot bij haar met
en kus wakker maakte; of wel ja, wat
was zij kinderachtig, maar ook hoe gelukkig ge
weest! En daarna den tijd, den korten tijd,
dat zij hem zwijgend ontving met den vinger
op den mond en fluisterde: //Doe heel stil, bet
jongske slaapt!" Neen, neen, zij moest niet
nadenken, zij moest zich voornemeD bet een
of ander te doen.
Mijn God, wat was dat Zij sprong overeind
zij boorde voetstappen op de trap, de haastige
voetstappen van een manzij boorde bet wel
bekende rammelen van bet sleutelgat. Zonder
na te denken slechts gehoor gevende aan eene
opwelling, die zij niet kon bedwingen, snelde
zij toe en opende de deur. Zij drukte met een
krampachtig gebaar de band tegen bet hart
bet was alsof bet laatste ontzettende jaar
niet geweest was. Indien de sleutel omge
draaid ware geworden, de deur zich geopend
had en baar man ware binnengetreden, zou
zij niet bevreesd, nauwelijks vebaast zijn ge
weest. Zij verwachte dat bijna. Maar neen, de
snelle schreden spoeden zich voorbij, naar boven,
eene verdieping booger; daar werd de sleutel
in de voordeur gestoken natuurlijk. O!
zulk eene hartklopping te krijgen, zoodanig
over bet gansobe lichaam te beven, omdat
mijnbeer Holm, die boven haar woonde, om
zeven uur thuiskwam en zijn buissleutel bij
zich had en daarmede naar bet sleutelgat
tastte als de meeste heeren 1 Wat was zij
onnoozel! Zij wist toch wel, dat zij niet de
eenige was, die het buis bewoonde 1
Zij ging de eetkamer binnen, schonk een
glas water in en dronk. Daarna zette zij zich
aan de schrijftafel neêr en maakte bare reke
ningen in orde. Zij wist niet, dat het buis
zoo slecht gebouwd was, dat men alles kon
booren, wat bij de bovenburen voorviel. An
ders zou zij dit appartement zeker niet gebuurd
hebben. De vorige dagen, toen zij zooveel
leven en drukte om zich been bad gehad, was
baar dat niet opgevallenmaar van avond 1 Zij
hoorde waarlijk bet minste gedruiscb van daar.
Nu weerklonken er zware mannenstappen boven
baar hoofd. Ja, dat sprak van zelf, de zitkamer
der Holm's lag daar vlak boven. Zij ving
bet geluid van lichte, vlugge schreden op, die
bet vertrek doorsnelden.
De vrouw des buizes was zeker in de keuken
geweest en kwam binnen, om baar man te
verwelkomen en nu volgde er familieleven,
familiegeluk. En wat was dat voor een wel
bekend, o 1 zóó welbekend geluid Kleine,
trippelende kinderstapjes en bet gedruiscb van
bet een of ander speelgoed, dat over den vloer
werd getrokken. Waarschijnlijk een bouten
paardje met een plompen kop en een onmo-
gelijken, witten staart. Zij kende die soort
paarden, zij bad er zelf zulk een, zonder staart
en gebroken, bier naast zich in de lade der
schrijftafel liggen een reliquie, een aanden
ken zooals al bet overige. 01 die trippelende
kindervoetjes, dat rollende bouten paard, dat
nu eens omviel en dan weder overeind werd
gezet 1 Thans verstomde het geluidbet kind
werd zeker op vader's knie getild; zij zag ze
allen in baar verbeelding, den vader, de moeder,
bet kind. Zij was niet jaloerch, bun geluk
werd niet door haar misgund, maar koD zij
niet in vrede worden gelaten in bare eenzaam-
beid? Neen, zij wilde daar niet blijven zitten
toeluisteren. Zij ging naar de keuken. Kristin
was nog altijd bezig het fraaie geschuurde
koperwerk op den schoorsteenmantel te schikken.
Het zag er even keurig uit als in een poppen-
buis; baar beele kleine woning was mooi en
poëtisch ingericht, vooral de zitkamer. Als
zij daar slechts met rust kon wonen, als zij
maar niet langer bare buren behoefde te booren 1
Zij zeide dat zij vroeg eten wildezij was
zoo afgemat dat zij vroegtijdig naar bed zou
gaan. Daarna ging zij weder naar binnen.
Maar zij bleef op den drempel der zitkamer
staan.
(Wordt vervolgd)
