NIEUWS
*Êf Nieuws- en Advertentieblad 1jjj£
voor de Provincie Utrecht. K»
FEUILLETON.
BENJAMIN
Wo. 25
Zaterdag 27 Maart 1909
Acht-en-dertig&te jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
DE WEEK.
Plaatselijk Nieuws.
Karin 2v£iclia,ëlis.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nnmmers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno.69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
25 Maart.
Heb ik 't u niet voorspeld, dat wat
de Kamers onzer Staten-Generaal nog
vóór Juni-maand zouden afdoen aan
practischen arbeid, weinig of niets
om 't lijf zou hebben? Ja, de
beer Röell, de volijverige Parlements
voorzitter, maakt nog «lijstjes van
werkzaamheden" op No, ja,
misschien dat er nog iets, met veel
moeite en bijeentrommelen van leden
wordt gewerkt 't Zal echter
bitter weinig beduiden. De vereenigde
vergadering, voor de wetsontwerpen
op Regentschap en voogdij, zijn daar
nu óók weêr tusschen-gekomen. Met
de regeling, zooals zij daar ligt, schijnt
men zich vrijwel te kunnen vereenigen.
Waar, bij art 2 der ontwerpen,
trouwens aan Koningin Emma de
faculteit wordt gelaten om, als Zij
dat wenscht en nuttig acht, den
regeerlast op den Prins over te dragen,
krijgt het voorstel bovenal het karakter
eener aan de Koningin Moeder en Haie
voortreffelijke gaven van hart en van
geest alleszins toekomende hoffelijk
heid en hulde
Intusschen kan 't wei zijn, dat de
«techniek" der ontwerpen tot allerlei
opmerkingen aanleiding zal geven.
En ook zal men van de zijde der
sociaal-democraten zeer waarschijnlijk
eene manifestatie van «gevoelens en
beginselen" krijgen, zonder welke zij
nu eenmaal dergelijke dingen niet
kunnen laten passeeren, op strafte van
door de Wijnkoop's als «handjes-
gevende," lauwe, naar de «burgerlijke
partijen" afzakkende handlangers en
volgelingen, oogendienaars, der «bour
geoisie" te worden uitgekreten
Keeren we terug tot het Haagsche
Binnenhof.
Het daghet in den Oosten
Schoon dan nog niet «het licht is
overal." Maar toch!
De heer De Savornin Lohman gaat,
met zijn hartstochtelijk-onstuimig
initiatief, vooraan
Men wil het Reglement van Orde
herzien.
't Wordt ernst!
Men wil wst al zóó lang had
moeten geschied zijn een commissie,
permanente, welke met de regeering
in voortdurende samenwerking, ge-
dachtenwisseling, blijft.
In trouwe, 't gaat den goeden
weg op.
In do Kamerzitting van Woensdag
j.l. is, op voorstel van mr. Patijn,
besloten eene Commissie van Voor
bereiding te benoemen. Men wil nu
o, wat het Juni-vooruitzicht toch
niet weet te bereiken «fullspeed"
gaan. De Commissie is, door president
Röell, al benoemd ook. Kant en
klaar! T Zijn de h.h. Kuyper,
Borgesius, Tydeman, Drucker, Loeft,
De Visser en Troelstra, die de zaak
hebben voor te bereiden. Wie óf
onpartijdigheid van keuze óf «zeer
bekwamen spoed" bij president Röell
wenscht te laken, hij zegge 't.
In vollen ernst nu. Dit streven
opent een goed, blij vooruitzicht op
practischer werk methode van de Kamer,
't Werd dan ook tijd!...
De motie-Bos, over de «nieuwe
spelling", eilacy, ze is uitgegaan
als een nachtkaars.
Wat te verwachten viel.
Gesproken is er, Woensdag jl., nog
wel over de zaak.
Zélfs door dr. Kuyper, die de goede,
oude, mooie stelling verdedigde, dat
de spelling moet komen uit het «soe
vereine volk"de spelling, die is als
de huid vau bet lichaam, dewelke
immers leeft van, gevoed wordt door
het bloed, 't levensbeginsel zelf...
Dr. Kuyper wil hier geen «veto"
van den Staat. Wel vrijheid. Eene
staatscommissie?.. Nu ja, daar heeft
de Ommensche afgevaardigde niet
zooveel bezwaar tegen...
Kwam nog, in debat, mr. De Beau
fort, die zei, dat men hier met gemak
zucht bovenal te maken heeft. Neen
roept dr. Bos uit, 't is hier de
strijd tusschen praclisch of weten
schappelijk standpunt; anders niet...
In de Oost laat de heer Thom
son erop volgen is Koiiewijn prach
tig. Wat zeuren jelui toch over nieuwe
dingen Wij menschen, hadden
indertijd, zóóveel honderd eeuwen
geleden wel «staartwervels". Nu
óók nog?... Welnu clan
De minister hield voet bij stuk.
Herbaalde, dat de heele zaak opge
schroefd is. Het volk, in al zijn ge
ledingen, koud laat. Eene Staatscom
missie Geen sprake van... Ik dénk
er niet aan!...
Bij deze woorden ging, over Ommen,
eene lichte rilling van verbaasde ver
ontwaardiging.
En op hetzelfde moment gaf de
ontijdige, onnoodige rr.otie-Bos den
doodsnik...
Voor de eenheid in de sociaal
democratische gelederen ziet 'ter nog
steeds verre van hoopvol uitMag
men «Het Volk" gelooven, dan is
't den Wijnkoop's en Ceton's slechts
te doen om bevrediging van eigen
eer- en heerschzucht; het brengen
van splijting, verdeeldheid, twist,
met gewetenlooze opoffering dus van
de «belangen der machtsverovering
door de arbeiders". Nu is 't in den
boezem der S. D. P'ers, die van
de internationale bemiddelings-voor-
stellen niet gediend blijken ook al
mis geworden... De hoeren Mendels
en Gorter worden «verdacht" eigenlijk
nog verkapte-revisionislen te zijn
Wat natuurlijk, in Wijnkoopiaansche
oogen, genoeg is om gewantrouwd te
worden met groote vreeze... 't Is een
naar, onverkwikkelijk gehaspel en ge
kibbel, dat een zonderlingen indruk
geeft van smettelooze onbaatzuchtig
heid, broederzin, gevoel voor solidari
teit, met achterstellen van persoonlijke
opvattingen, wenschen e. d. in de
bier-bedoelde kringen!...
Met veel ingenomenheid zal in bree-
den kring het bericht zijn ontvangen
der benoeming van den heer Du Bois
tot opvolger van wglen Armand Sas
sen als directeur van de Rijkspost
spaarbank.
De gewezen onder-directeur dier
instelling is een man van meer dan
rijpen leeftijd, doch beter dan iemand
anders is hij op de hoogte van de
ingewikkelde techniek der Bank, en
bovendien is directeur Du Bois (die
feitelijk reeds geruimen tijd, terwijl
Sassen lijdende was, het opperbeheer
waarnam) iemand van krachtig,
pittig initiatief, die begrijpt hoe, in
onze dagen de R. P. B., onder vol
doende waarborgen, voor verschillende
economische belangen van nut kan
zijn. Thans heeft bij nog de volle
kracht om zijn eventueelen opvolger
voor te bereiden op de moeilijke taak
der Bank-directie, zeker wanneer men
die uit breeder oogpunt beziet dan
zuiver-administratief
Het overlijden der schilderes mevrouw
Sienije Mesdag—Van Houten is voor
zeer ruimen kring, in en buiten de
Hofstad, een gevoelig verlies, Ook,
zeker, voor de kunst, hoewel de mee-
ningen ever haar beteekenis als schep
pende kunstenares uiteen-liepen. Me
vrouw Mesdag was echter een van
die echt-eenvoudigen, van edelen
aard en tredenden zin tot helpen,
steunen, waar dat werkelijk noodig
en verdiend mocht heeten, dat
de mare van haar verscheiden, naar
ik stellig overtuigd ben, in stilte vele
tranen van oprechte rouw zal hebben
doen storten.
Mr. ANTONIO.
De uitvoering van de Christelijke
ZangvereenigiGg «Looft den Heer"
j.l. Woensdag in «De Arend" gegeven
mag uitmuntend geslaagd heeten.
Zang, voordrachten en samenspraken
wisselden elkander af. De zangnum
mers waren gelukkig gekozen, terwijl
de uitvoering dikwijls niet veel te
wenschen overliet, ja, in sommige
gedeelten van de gezongen liederen
uitstekend slaagde. De uitspraak wordt,
dunkt me, ook steeds beter en de
heer H. Koopmans, de ijverige en
bekwame directeur, die blijkbaar zijn
taak niet licht opvat, heeft eer van
zijn werk en zal van zijn zangver-
eeniging maken, wat er van te maken
is. Ook de voordrachten vielen zeer
in den smaak, blijkende uil de beide
toejuichingen van de talrijke aan
wezigen. Een kleine opmerking moet
ik hier maken. Bij de samenspraken
werd door sommige dames te zacht
gesproken. Achter in de zaal waren
ze niet altijd te verstaan.
Na de pauze sprak Ds. K. den
Hollander over «Leven en Lied." De
zang is aantrekkelijk. Ieder normaal
mensch heeft behoefte aan een lied.
De boozen, wier hart bedorven is,
zingen niet. Wees oprecht in 't geen
ge zingt. Met kracht trok spreker
te velde tegen het gedachteloos zingen
van liederen en wees met nadruk op
het kwade, dat hierin gelegen is. Met
een sprekend vooi beeld werd dit ge
ïllustreerd.
Het was reeds vrij laat, toen de
uitvoering was afgeloopen en allen
hoogst voldaan konden huiswaarts
keeren.
De statuten van de N. V. Mij.
tot exploitatie van het sportterrein
»Birkhoven« zijn Koninklijk goedge
keurd.
In verband met de feestelijke opening
van de baan (vermoedelijk op 22)
April, door de Militaire Sportver-
eeniging, hebben de voorzitter en
secretaris dezer vereeniging reeds een
parcours voor een jachtrit uitgezocht.
Het concours-hippique bij Birk-
hoven is een week uitgesteld en zal
riu worden gehouden op 28 en 30
April.
Door de Penningmeesteres van
het Provinciaal comité voor het vreug-
deblijk der Utrecbtsche vrouwen aan
II. M. de Koningin is een deel der
DOOR
ii)
De nachten waren vol van vreemde geluiden.
Hoewel er eiken avond kleine sitslappen voor de
ruiten werden gehangen, vielen er vreemde licht-
schfjnselen in de kamer, die slopen over de meubels,
zweefden over haar bedden en opkropen langs de
muren
De bedden waren dicht bfj elkaar geschoven, het
groote scherm aan 't voeteneind er om heen gezet,
en bet geld werd onder Jane's hoofd bewaard, omdat
zij de moedigste was. In haar slaap wrong ze hare
handen ten bewfjze dat ze oppaste, maar tegen de
monsters uit de Openbaring kon ze zich niet ver
dedigen- Dikwfjls schreeuwde ze in haar slaap en
dan vlogen de anderen op en dachten dat de dieven
er waren.
Ze sloegen kleine haken en knippen op de slaap
kamerdeur.
's Avonds trokken ze met vreemde krachten den
grooten ijzeren bout voor de keukendeur, sloten de
zaal af, grendelden de dubbele tuindeurmaar wat
hielp het?
Slechte menschen konden wel door schoorsteenen
kruipen dat was haar vreeseffjkste gedachte.
Klotilde beefde gewoon van angst, wanneer ze in
de schemering den theeketel opzette op het groote,
open vuur, welks vonken den schoorsteen indansten.
Vroeger keek ze altijd zoo graag op naar den
blauwen hemel door de zwarte berookte opening
en nu durfde ze de oogen niet van den ketel op
te heffen.
De gauwdieven konden langs een regenpijp naar
boven klauteren en in 't dakkamertje sluipen. Of
ze konden door den tuin komen en de ruiten inslaan.
Ze konden 't huis in brand steken.
Soms gingen ze 's avonds, als door een zwijgende
overeenkomst, geen van allen naar bed, maar bleven
opzitten ieder voor haar kantkussen. Af en toe
beproefden ze te spreken, maar ze schrikten zóó
van 't geluid van haar eigen stemmen, dat ze
dadelijk weer zwegen. En daarna was de stilte
dubbel drukkend.
Niemand zei hoe laat het was. Niemand keek op
de klok, maar wanneer de Bornholmmer sloeg,
bogen ze de hoofdjes dieper over haar werk.
Eens dommelden ze 's nachts in, de een na de
andere en toen ze wakker werden, stond de zon
vroolijk in de kamer.
Toen begon Klotilde te huilen en de anderen
huilden mee, totdat ze ineens aan haar koffie dach
ten die moest heerlijk smaken en dan 't was zulk
lekker warm weer.
Vroeger hadden ze altijd eiken dag gezamenlijk
samen een wandeling gedaan öf naar de bron bf
naar de gravenvroeger zaten ze 's avonds in den
tuin onder den vlierboom, terwijl ze heel zachtjes
oude wijsjes neurieden.
Nu was er geen sprake van, dat ze allen tegelijk
van huis durfden, en in den tuin durfden ze na
zonsondergang niet meer te komen.
Beurt om beurt deden nu de oudste en de jongste
tweelingen een gezondheidsloopje naar 't kerkhof
of deden inkoopen, maar degenen die uit waren,
waren al even ziek van angst als degenen die thuis
bleven.
Zelfs op klaarlichten dag was alles op nachtslot
en de twee die uit waren geweest, moesten een
paar geheimzinnige tikjes op de tuindeur geven,
om naar binnen te kunnen glippen.
Het loopmeisje, dat in de kast onder de trap
sliep, werd weggejaagd. Haar vader was van Zi
geuner afkomst en die soort was nooit te vertrou
wen. Ze moesten dus alles zelf doen, en dat viel
die kleine, magere handjes zwaar genoeg.
Als 't onweerde waren ze heelemaal wanhopig.
Dan borgen ze 't geld in den grooten koperen in-
maakpot zetten er bet deksel op en tilden den pot
op de bovenste plank van de provisiekamer. En
zoolang het donderen duurde, stonden de vier zus
ters schreiend met de armen om elkaar heen in
de afgesloten provisiekamer, een Fransche sjaal
over haar vier hoofden.
Tie sloeg voor, dat ze door den blikslager een
soliede sterke ijzeren kist, met een ketting er aan,
zouden laten maken, dan konden ze 't geld vast
klinken aan den muur onder de bedden in een
veiligen hoek-
Maar Jane antwoordde zeer terecht dat dieven
en moordenaars ijzeren kettingen doorbraken of't
niets was en bovendien, als de blikslager het
eens te weten kwam, hadden ze eer er een week
om was, de dieven in huis.
Drie keer vond Jane een voorwendsel, om een
kijkje te nemen in de spaarbank van buiten zag
hfj er soliede genoeg uit. Maar telken keer kwam
ze even verontwaardigd terug bij Jelle, die buiten
wachtte: zooals daar alles door elkaar slingerde,
boeken papieren en menschenEn 't geld kon ieder,
die maar wou, wegpakken en er mee van door
gaan, dat lag zoo maar in een zwarte kast met
planken en een bos sleutels in 't sleutelgat!
Maar eens op een avond, terwijl ze thee dronken,
fluisterde Klotilde Tie iets in, Tie fluisterde 't
verder tot Jelle en Jelle tot Jane.
Het was, of twee van haar niet liever naar
Kopenhagen zouden gaan en 't geld in de nieuwe
bank daar plaatsen; daar hadden ze kelders van
groote steenen en ijzeren kasten voor het geld.
Men zei, dat zelfs de bliksem het geld daar niet
in brand kon steken.
Jane antwoordde niets, maar begon haar liedje
over het verwelkte viooltje te zingen dat zong
ze altijd, wanneer ze erg blij was over iets.
En de drie moesten, of ze wilden of niet, diep,
'diep zuchten. Nu zagen ze het einde van al haar
ellende.
Jana had gezegd, dat wanneer er twee op reis
moesten, dan gingen ze liever alle vier. Dat had
Klotilde heelemaal niet verwacht-— dat allerminst.
Maar ze zweeg; ze wist dat Jane's wil de sterk
ste was.
(Wordt vervolgd).
