KUITENLAND.
BINNENLAND.
Plaatselijk Nieuws.
onzes levensbehoefte vaststellen Want
de reusachtige kapitalen waarmede
een bank werkt zijn maar voor een
onbeduidend deel bijeengebracht door
de aandeelhouders in die bank, en
toch rust bij hen (in meer beperkte
zinbij de door hen te benoemde
directeuren en commissarissen), het
beheer der kapitalen die ten goede
of ten kwade de andere veertig kapita
len vormen in beweging kunnen zetten
Wanneer wij een volgend maal de
zaak eens van dit standpunt uit zullen
bezien, zullen wij er mede hebben te
houden dat de fondsen waarmede
eene bank werkt bijeengedragen zijn
door datzelfde publiek dat dienstbaar
gemaakt wordt om door middel van
van «lossende" prijzen dit bankkapi
taal goed te doen rendeeren. Volgt
hier dan uit dat deze winsten weder
in zijn zak terug vloeienVolstrek
niet. Het plubliek ontvangt zijn vaste
rente, hij zij dan depocitant of reke
ning- courant houder of houder van
eene levensverzekering polis. Want
verzekeringsbanken hebben en moes
ten hebben enorme bedragen van
hun reserve in liquide vorm, dus als
contract geld, bij diveise banken ge
stort deze bedragen zjjn zoowel als
de geheele reserven, de geaccuuleerde
gestorte premies der pohshouders die
veilig beheert moeten worden om
aan latere verplichtingen der verzeke
raars te kunnen voldoen.
De opening d. Wereldtentoonstelling.
Terwijl de zon door de dreigende
wolkengevaai ten brak, die den ge-
ijerl o Zaterdagmorgen den feestgan
ger- hei erg-te nadden doen vreezen.
b-i a i koning Albei t, met zijn gemalin
en een gionl gevolg om even twee
nor oei centerend versieide hoofl-
g - ou i waar reeds een uitgelezen
zei chap hijeen was.
Oe l.iaiste dagen en nachten heeft
h -i un oerend cumiié met buitenge-
\v e inspanning doen arbeiden. 111
hoop, dat de opening der Belgische
wei eldientoonsielhng een uitzondering
zou kunnen maken op den regel, dat
exposities nimmer op den aangegeven
tijd gereed zijn: het heeft niet mogen
zijn.
Niettegenstaande de haast boven-
mensciielijke inspanning der 10 tot 12
duizend werklieden, veikeeren de
meeste afdeelingen nog in het wordings
stadium; een enkele sectie, zooals de
Duitsche en Japansche, maken hierop
een gunstige uitzondering.
Een moeilijke taak rustte zeker op
de schouders der commissieleden, die
den ommegang na de opening hadden
te regelen. Hoeden desolaten toestand
der verschillende afdeelingen te ver
bergen voor de oogen van den vorst?
Koning Albert heeft het de heeren
gemakkelijk gemaakt en slechts een
zeer vluchtig overzicht genomen van
het geheel; hij wandelde door de af
deelingen, zonder zich ergens in het
bijzonder op te houden, zoodat de stoet
om ruim vijf uur het feestterrein we
der verliet.
Nadat de koning, omringd door een
kleurige schaar van hoogwaardigheids
bekleders, op den, met den Belgischen
Leeuw versierden troonzetel had plaats
genomen, trad de voorzitter van het
uitvoerend comité naar voren, om
allereerst de vorstelijke personen te
danken voor hun aanwezigheid enden
koning warme hulde te brengen voor
zocht hij, met een kaarsje, in de keu
ken naar restje-eten. Verslond het
koude kliekje-aardappelen, door Ka
overgelaten. En een stukje steenhard
brood...
Sinds dien dag beheerschte Guu9
zich als Marie begon over duiten.
Ging-ie naar z'n kamer en dronk daar
zijn anderhalf borreltje, totdat het
sein werd gegeven van aan tafel
gaan—
Vandaag deed-ie heel anders. De
jobstijding over den melkboer hoorde
hij glimlachend aan.
nik verzeker je, de vent is niet van
de deur te krijgen. Hij maakt buren
gerucht. As-jij 't dan asjeblieft maar
zelf bereddert, hoor! Jij smeert 'm
naar kantoor, en ik kan met het
schandaal zitten had Marie gedreigd.
Maar Guus trommelde met z'n
vingers op tafel, floot zachtjes een
deunj- uit de «Carmen" en keek
vroo vtje aan met glinsterend-verliefde
oogjes Marie kwam dicht bij z'n
i I. ronk of-ie bijgeval ook extra-
lij.' ge-uaptbad. Sloot het karafje,
v «o alle securiteit, inaax weg. Hij
liet 't zich welgevallen.
n3t lijkt wel stapel!" viel ze uit
den steun, welke hij zoo ruimschoots
aan deze onderneming verleend heeft
Ook herinnerde hij met groote erken
telijkheid aan hetgeen koning Leopold
gedurende zijn werkzaam leven voor
België's grootheid en vooruitgang ge
daan heeit. Ten slotte wees de voor
zitter op de groote beteekenis van
deze wereldtentoonstelling en betoogde
dat zulk een onderneming niet vol
doende geslaagd mag beeten, indien
zij ook niet dienstig is gemaakt aan
het hooge werk der beschaving.
Na hem nam de Minister van Arbeid
het woord.
Evenals de Grieken, zoo sprak hij
ongeveer, eertijds onder Hellas' schit
terende zon het station binnenstroom
den, om zich te verlustigen in den
aanblik der Olympische spelen, zoo
snellen in deze dagen de drommen
toe, om den wedstrijd van wetenschap
en industrie gade te slaan en te be
wonderen.
Hierop trad hij in een uitvoerige
beschouwing over den vreedzamen
wedstrijd tusschen de volkeren op het
gebied van hel tentoonstellingswezen
waar vooruitgang en beschaving steens
nieuwe triomfen vieren op elk terrein
der menschelijke bedrijvigheid.
«Deze wereldexpositie zal een ver
heerlijking blijken van den arbeid, die
nieuwen glans zal werpen over ons
geliefd vaderland".
Nu was het de beurt van den jeug
digen, sympathieken vorst, om de daad
der eigenlijke opening te verrichten.
Zich verhellend van zijn zetel, sprak
hij, wachtend na iederen zin, langzaam
en met heldere stem zijne rede uit,
waarin hij allereerst een eerbiedige
hulde bracht aan de nagedachtenis
van koning Leopold If.
Met vreugde, zoo klinkt het dan
«eider, open ik deze tentoonstelling,
die een trotsch beeld vormt van België's
arbeidskracht en scheppenden geest.
De Belgen vari thans zijn hun voor-
vadeien waardig, die eens met nim
mer wankelenden ijver den zandigen
bodem tot vruchtbaarheid dwongen.
Nieuwe takken van industrie zijn ont
staan, de Belgische werkkracht heeft
zich een uitweg moeten banen naar
Afrika.
De deelneming der vreemde natio
naliteiten noemde de koning een bewijs
van de achting en vriendschap, welke
deze voor het Belgenland koesteren.
«De wereldtentoonstelling van 1910
zij door haar internationaal karakter
een machtig pleidooi voor den vreed
zamen kamp in het strijdperk van
arbeid en vooruitgang, waarin de
volkeren zich steeds meer en meer
gaan meten zij moge een dier werken
van vrede en broederschap blijken te
zijn, waardoor de vrije wedijver het
vroegere wapengeweld naar den achter
grond dringt. Deze wensch ten minste
spreek ik hier, aan het begin mijner
regeering en in tegenwoordigheid der
bevriende Staten, luide uit, en ik boop
dat zij een weerklank moge vinden
in aller harten."
Onder de tonen der Brabanqonne
en de luide vivats eener onafzienbare
menigte ving daarop de ommegang
aan over het tentoonstellingsterrein.
Op de Nederlandsche afdeeling werd
de vorst begroet met den kreet «Leve
de Koning."
Het eerste avondfeest dat Zaterdag
de opening besloot, is uitstekend ge
slaagd.
Een groote menigte bewoog zich
door de lanen der tuinen, welke schit
terend geillumineerd waren. Om tien
Maar nijdig was Guus niet te krijgen...
Toen gebeurde dat met Ka... Van
dat tusschen de tanden pruttelen,
terwijl de meid met haar bord-eten
zou weggaan.
«Hadt-je iets?" vroeg mevrouw nog
eens. «Dan mot-je 't maar zeggen,
hoor!"
«Ik ga net-zoo-lief bij m'n moeder
eten!" riep Ka uit «daar hebben ze
't breeder as hier bij jeluiIs me dat
middageten voor een meisje, dat den
godganschelijken dag moeten werken...
Twee stukkies rollende... Zoo droog
as kurk... En dan nog praats op den
koop toe... Ik..." Weg was ze. Dicht
smakte de deur...
Marie haar na-
Maar Guus hield 'r bij een slip van
d'r huisjurk tegen knikte, knipoogde,
wenkte...
«Och, la-me..." met een woedenden
ruk aan d'r jurk, «je bent gewoon
weg boven je theewater... 't ïs..."
Toen gebeurde het wonderbaarlijke.
Hield Guus haar een smal reepje
papier vóór het gezicht. Lichtgroen...
Hij vouwde een hoekje ervan om-
Bankje vaii veertig—
«Hèriep ze uit, en haar gezicht
veranderde zófy dat 't tooverwerk leek...
uur had een groote taptoe plaats met
fakkellicht, welke tegen het hooge hout
van het Bois de Cambre een feeërie
ken indruk maakte.
In de taveernen van Oud-Brussel
werd het feest tot laat in den avond
voortgezet.
De World's Fair, zooals de Brus
selaars hun tentoonstelling niet zeer
juist betitelen, is geopend.
De liquidaties.
Voortdurend komen nieuwe «enor
miteiten" aan het licht betreffende
de wijze waarop Duez zijn taak als
liquidateur der congregaties opvatte
en 's lands belangen behartigde.
De reizen van Staatshoofden en
ministers jagen de schatkist dikwijls
op groote uitgaven. Maar die onkosten
zullen toch vaak blijven beneden de
sommen, welke Duez en zijn medewer
kers daarvoor in rekening brachten.
In de boeken van den vereffenaar
staat een bedrag genoteerd voor reis-
en verblijfkosten van één millioen
francs
Daar de rechter Albanel toch wel
gaarne iets naders wilde weten aan
gaande dezen fabelachtig post, vroeg
hij uitlegging aan de verantwoordelijke
secretaresse van Duez, mejulïrouw
Dumortet.
Deze noemde de boekhouder van
haar patroon «vreemd". Voor elke te
vereffenen congregatieboedel opende
hij drie rubrieken, een voor de reis
kosten, een voor de algemeene on
kosten aan zijn personeel. De posten
werden daarop op goed geluk inge
schreven, volgens een uiterst opper
vlakkige berekening. In 1904 moest
zij een weinig orde brengen in dezen
chaos. Met de algemeene onkosten en
die voor het personeel bad zij niet
veel moeite, maar met de rekening
en verantwoording der reiskosten wist
zij geen weg.
De posten der beide eerste rubrieken
wezen een veel lager totaal aan dan
eerst. Dueg wist er echter wel raad
ophij telde eenvoudig dit verschil
op bij het bedrag voor de reiskosten
en het millioen was verantwoord.
De Zeppelin II verongelukt.
De Zeppelin II, rukte zich, volgens
de «Nassauer Bote," Maandagmiddag
om 1 uur van zijn anker los, nadat
de ballon opnieuw met gas gevuld
was. Het luchtschip vloog in N. W.
richting, zonder dat iemand er zich
in bevond en kwam 1,30 bij Weil-
burglahn, geheel verwoest op den
grond terug. Naar het «Kreisblatt"
meldt, is het luchtschip middendoor
gebroken en hangt bet iu de boomen,
die zich op den Webergberg bevinden.
De »Z. II," streed reeds den gebee
len morgen op de landingsplaats bij
Lemburg, tegen de krachtige wind-
slooten. Even vóór een uur greép een
rukwind, met een snelheid van l8m.
per sec. het luchtschip links terzijde
aan. De staaldraadtrossen, waarmee
de ballon verankerd was, knapten af.
en tevergeefs trachtten de manschap
pen bet luchtmonster vast te houden.
De »Z. II," vloog in razende vaait
op Weilburg aan, en werd tegen het
paviljoen op den heuveltop geslingeid.
waarbij het achterste gedeelte bleef
hangen, en het voorste gedeelte naar
beneden omknakte.
Bij het ongeluk werd niemand
gekwetst.
De ïZeppelin II" is één der drie
stuurballons, die Vrijdag en Zaterdag
te Homburg in tegenwoordigheid van
«Hè
Maar 't was geen droom. Daar lèg,
vóór haar, op tafel, tusschen Guus
z'n soepbord en 't hare in, lapje
van veertig. Het «postje" bij de Ver
zekering-maatschappij. waar Guus
agent van was, het postje, waar
ze niet eens meer aan dachten... Er
door gekomenOver drie maanden
weêr een lapje van veertig. Va9te
inkomst zoolang de polis liep... De
jonge patroon had er zich voor ge
ïnteresseerd. Gemaakt, dat de zaak
tot stand kwam.
«Dat noem-jij nou 'n lammen kerel
verweet Guus, en Marie kreeg 'r tra
nen van in de oogen— Voelde echt-
berouw.
Guub rommelde met de tafelschel.
Ka vertikte 't...
Zou die armoedzaaiers wel eens
toonen, dat ze zich niet langer liet
uitbuiten— Ka d'r «aanstaande" was
aan den felrooien kant... Laat die
kerel-binnen maar schellen— Hij kan
lang wachten— Piet zou er lol in
hebben as-ze 't hem vertelde...
«Kaatje!" riep Guus, aan de kamer
deur, «och, kom-je even hier?"
Met gloeiend gezicht verscheen de
meid. Als-ie wat durft te zeggen— 't
Keizer Wilhelm gemanoeuvreerd
hebben.
Zo< a's we reeds in een vorig nummer
melden, was het dit schip, 't welk
ook een poos boven Limburg gema
noeuvreerd heeft.
Het eerste geschilderde portret van
Prinses Juliana.
Onder de veriassingen, aan Z. K.
H. Prins Hendrik ter gelegenheid van
zijnen verjaardag bereid, behoorde ook
het portret van Prinses Juliana, op
last van H. M. de Koningin naar het
leven geschilderd door mevrouw
Thérèse Van DuylSchwartze.
De kunstenares, die het stuk daags
te voren ten paleize had opgesteld,
werd op den ochtend van den vei-
jaardag door Z. K. H. ontboden, die
haar persoonlijk zijne groote tevreden
heid en dank wilde betuigen.
Aan H. M. de Koningin werd
Vrijdagavond de eerste haring aange
boden door de Zeevisscberij «Neder
land", De Zeeuw en Van Raait te
Vlaardingen.
Mr. I. A. Levy.
Nederland's geleerdste jurist. Mr, I
A. Levy, vierde Maandag zijn 50-jarig
doktersjubileum, Nederlands geleerdste
in dien zin, Nederland's eerste jurist,
ja, zoo mogen wij Mr. Levy zonder
twijfel betitelen Een kennis van de
wereldliteratuur op juridisch gebied
en op het terrein van elk onderdeel
daarvan als Mr. Levy bezit, treft men
bij geen enkele onzer rechtsgeleerden
aan. Ja, zelfs bij onze geleerde Oos
telijke naburen zouden ze weinig man
nen kunnen vinden, die Levy in be
lezenheid overteffen. En dan niet enkel
tot de juristerij bepei kt zich Levy's
kennis: wie hier te lande is beter
thuis in Kant dan I. A. Levy?
Mr. I. A. Levy is geen professor,
geen kamerlid, geen lid van provin
ciale staten of gemeenteraad. Hij is
niets anders dan: Mr. I. A. Levy,
advocaat te Amsterdam. Maar men
zou zich vergissen, wanneer men dacht
dat de jubilaris van heden niet te
vreden was met dien eereiitel. Want
het «nobile ofliciuma (het edel be
roep) van den advocaat houdt hij
hoog als geen zijner collega's. En bij
vat het ook op, dat beroep, met een
«noblesse» als men onder oe gilde
der advocaten ter nauwernood zóó
zal aantreffen. Winstbejag, zucht naar
roem, naar succes... het is hem alles
vreemd; hij dient het Recht. Voor
hem is dat geen vaag begrip; in zijn
lang, in zijn onvergelijkelijk werkzaam
leven heeft bij zich een scherp omlijnd
begrip Recht gevormd, gebaseerd op
onomstootelijke beginselen, die door
hem heilig worden geacht Dat Recht
te dienen, Mr. Levy beschouwt het
als zijne hooge roeping. Dat op die
wijze geen groote winstgevende prak
tijk Levy's kantoor heeft opgezocht,
het behoeft nauwelijks betoog.
Wie Levy eens heeft hooren spreken,
vergeet berri nooit meer. Welverzorgde
taal, lijkdom van gedachten, slaag
vaaidigheid in het debat, gloed, over
tuiging... al de eigenschappen die een
man geschikt maken een vergadeiing
mee te sleepen, Mr. Le«y bezit ze,
en met recht mocht Pi of. van Hamel
in een tafelredevoering aan het feest
maal van de vergadering der Juristen-
Vereemging in 1908 te Amsterdam
gehouden, opmerken, dat zonder Levy
MiiiBte of geringste... Dan zal ik 'm—
Ik krijg nog drie gulden veertig van
ze— En dan Beek, de melkboer, met
z'n brietie...
Ze wachtte, Kaatje, in uitdagende
houding. Strijdvaardig, kant en klaar...
Hij most maar opkomen...
«Kaatje" zei Guus ijzig-bedaard «och
wil-je eveD dit bankje van veertig
gulden wisselen... Bij den slager maar-
Bij Bakker, hé?...
Ka d'r oogen gingen van meneer
naar mevrouw... D'r strijdlust versmolt..
Nog volhardde ze in haar gekrenkte
houding. Eu mevrouw keek haar strak
aan met vroolijke spottende oogen...
Hé, dat valt je tegen!— Nou ben-je
toch wel koest— Hadt-je niet gedacht...
Een kwartiertje later rinkelde het
zilvergeld op tafel. Had Ka d'r drie
veertig. En het geld voor Beek... En
Hakker, de slager, had zijn zes gulden
kunnen afhouden. Dubbeltje fooi ge
geven aan Kaatje— Gezegd dat-ie zich
«wèl gerecommandeerd hield..."
Vertoonde Ka zelfs wonderbare
gedienstigheid. Meneer en mevrouw
konden, van-avond, gerust uitgaan,
hoor. 't Gaf-niks... Heelemaal-niks. Ka
zou wel een ander avondje voor zich
nemen. Had al, in de gauwigheid, om
een vergadering der Vereeniging in
compleet zou zijn. Want van welken
aard ook het onderwerp is dat daar
ter sprake kornt: burgerlijk recht,
straf-, staats- of handelsrecht, Levy
staat vooraan in het debat, brengt
er vuur en leven in.
Waarom dan zulk een man, met
zoodanige qualiteiten, geen dei eere
ambten bekleedt die de maatschap
pelijke conventie als hoogst aanzien
lijk pleegt te betitelen Waarom deze
geleerde geen hoogleeraar, deze poli
ticus van den eersten rang, geen
minister, geen kamerlid? Omdat Levy's
karakter niet die plooibaarheid bezit,
die noodzakelijk is tot het bereiken
van maatschappelijke eer en roem.
Omdat Levy niet weet van schipperen,
van loven en bieden, van schikken
eD transigeeren, omdat hij alleen staat
met zijn rotsvaste overtuiging en
strijdt zonder genade voor zijn tegen
partij. En ook, wij mogen het niet
verhelen, omdat Levy's geleerdheid
hem wel eens van het werkelijke
leven heeft vervreemd, omdat hern de
feiten van het bijzonder geval onver
schillig zijn en hem slechts de quaestie
die daaaionder verborgen ligt belang
inboezemt. Dat alles neemt niet weg
dat men zich een man als hij is,
geplaatst, denkt op den professorszetel
men zegt dat hem er een te Groningen
werd aangeboden, maar door hem
werd geweigeid, wijl bij voor zijn
veelomvattenden geest het bonte leven
der hoofdstad niet kon ontberen.
Maar had niet juist hier, in het hart
van het land, mr. Levy achter den
professoralen katheder behooren te
staan
Er zijn velen onder de Nederlansche
juristen, die Levy's verdiensten niet
naar waarde schatten, hem een kamer
geleerde theoreticus heetenmaar is
er wel niemand die niet zal erkennen
dat in wetenschap geen hem overtreft
en ook geen in hooge, edele opvatting
van het vak der juristen, van den
dienaar des rechts? De zekerheid,
vijftig jaar lang zijn taak zoo boog
te hebben opgevat, geeft zij geen
oneindig grooter voldoening dan die
welke hooge ambten, orden, titels
konden schenken? Het Nederlandsche
juristendom bracht een eerbiedig en
nederig eere-saluut aar. den geleerd-
sten, den nobelsten zijner vakgenooten.
Mr. Levy's leven te beschrijven, zijn
werken op te sommen: zijn zware
juridische monographieën, zijn brochu
res over allerlei onderwerpen, zijn
redevoeringen over duizend quaesties
van maatschappelijk belang het
ware een monnikenwerk En trouwens
waartoe zou het dienennog steeds
gaat er bijna geen week voorbij, of
men ziet Mr. Levy's naam in dag
en weekbladen, als schrijver, spreker,
politicus, kunst-criticus, filosoof. Want
zoo sterk is de levenskracht in dezen
meer dan zeventigjarige, dat vijftig
jaren overzware arbeid niet de ge
ringste afbreuk hebben gedaan aan
zijn jeugdig vuur, zijn lust om voor
overtuiging op de bres te slaan!
J.l. Zondag vergaderde het Cen
traal Genootschap voor Kinder hei stel
ling?- en Vacantiekolonies in de Arend
onder voorzitting van mr. L. N. Roo-
denburg ie 's-Gravenhage. De vooi
zilier dr. A. Sikkel uit den Haag, was
verhinderd.
De tonn, aldus de voorzitter, kan
den hoek, getelefoneerd naar de zaak,
waar Piet, de «aanstaande", in be
trekking was. Ze had'm «veel nieuws'
te vertellen—
«Toen Guus en Marie, tegen acht
uur, door de straat wandelden, ge
armd als in de wittebroodsperiode,—
In 't heerlijk, veilig, bewustzijn, dat
ze tot einde-maand alles konden be
talen— Er was nog een dikke dertig
nop over. Hij had tientje gehouden-
Na al de misère van den laatsten tijd
mochteri ze toch wel iets ervan nemen—
Och, niks-bijzonders— Een bioscoopje
en zoo— Dan gezellig een halfuurtje
naplakken in een café-restaurant... Dat
vond Marie altijd zoo «eenig leuk".
Hadden ze er in geen maanden van
kunnen nemen—
Toen ze, op weg naar bioscoop-
en-zoo bij Hakker langs kwamen,
groette de slager, allerhoffelijkst. Zóó
diep...
«Zie-je dat?" vroeg Guus, en Marie
was 't of alle verdriet en duiten
misère voor-goed aeliter den rug
waren.
«Ik hèb altijd een voorgevoel gehad"
zei ze «dat 't terecht zou komen. Van
nacht heb ik van vlammen gedroomd.
En de vorige week van stèpels bank
dit jaar heel w
liet vorige, toe
deeling moest
stop te zetten,!
snel was, dat a[
den onderdak g
zijn de vooruil
worden. De gri
geweest, al is
stuur geen o
gemaakt. Than
gen tegen 86 i|
bewijst, dat dezi
bezig is volksj
nationaal belail
ming vindt. D
opzettelijk gev
cijfers.
In 1909 aan
tegen f 2350
van het ledent
digend. Het
De aandacht v^tuur is hierop
foorzitler een
eiing om de
gevestigd. Ook
beroep op de,
propaganda te
Waar van O] lid gesproken
wordt is het
weldra te opei
De behoefte ha
voelen; de vr;
gelden bijeen t,
tkter zijn dati
|em de mede-
pi opaganda
de groei zoo
en niet kon-
irden. Thans
junstiger ge-
bevredigend
liet Hoofdbe-
propaganda
1100 afdeelin-
[leze toename
Iheidskolonie
ivorden, een
Êeral instem-
laganda niet
iijkt uit deze
akosten f320
De toename
e van bevre-
172 lot 231.
stigd op het
koloniehuis.
eds lang doen
inaar hoe de
Verschillende
plannen werdetkt cn ook weer
afgekeurd, doclfift>?comité «Ter
wille van het
ling over het g|
was ongedacht
gift los voor ha
was nu waarl
H B. was niet
om niet te EgJ
dan De tijd dl
aangewend om|
verkrijgen te
lag te laag.
bleef Egmond
gaf hier een
terrein van 2
Iu 1909 wa
verpleging zeei]
te Nunspeet.
Dit kan ook|
worden, wat
dat versterkinl
Ten slotte e|_
het werk, de ;ri de zorg, die
besteed zijn ge floor de afdee-
een ïnzame-
[d. Het succes
m een groote
tuis. De vraag
plaatsen. Het
ntratie, daar-
maar waar
in gen werden
jk gronden te
Z.; dit terrein
alleen over-
ix te 's Hage
beschut duin-
[ifpacht.
esultaten der
één sterfgeval
janciën gezegd
weg neemt,
lodzakelijk is.
lan dank voor
lingen. Een
directrices en g|
toewijding, waj
ben verricht.
Hierna werd|
en on middel lijl
wone vergadeij
ging van bet
dat werd aangj
Tot de alg.
gaan om de
Het jaarver!
goedgekeurd.
Het getal
het aantal be;
Dit jaar tral
missie van tor
koloniehuis t(
Het kolonie!
kelijk uitgebre
houten statioi
ruimte voor
In hulde aan
Ivoor de groote
I hun taak heb-
ferg. geopend
een buitenge-
jden tot wijzi-
Ihjk reglement,
gd nu overge
te handelen.
1909 werd
ging vooruit;
achteruit,
eerst een Com
dvies voor hei
3t in werking.
|ijk is aatuner-
tnkoop van een
zoodat er nu
til is.
papier... stèpel
Hij lachte a
«Spot jij izei ze «vuur en
papiergeld... lalrvan droomt
krijgt geluk!nepje 't toch!—"
Weêr lacht, Maar ze waren,
dien avond, vtelukkig, te zalig
in het verlicham' zorgenpak om
ergens boos o orden.
Zoo gingen .inlicht stralende
bioscoop-geboiinnt*n
«Tachtig ceaompeMe bij, en
trok een bedegA?icht: «'t heeft
al bij de vier guc°8t, van-avond?
fluisterde hij !°e-
Maar zij Jen van gróóte
lichtzinnigheióflj In de bioscoop
was 't allerleiBest. Ze had een
punchje gedroj
hadden hen
Guus had haa
hebben— Wijs|
magnifieke pó
schien over del
Op 't laatst!
eraan geven,
voor twaalhoc
«Pflf, 't is
minachtend,
cents-feestsiga
Bestelden de
Samen voor el
Wenkte
biertje... 't Sc
Marie zoo dc
blouse van vi|
gekeken hadd
reikbaars, vanj
juist zeggen
ding... vóórda
naar z'n port
I paar kennissen
zien zitten...
Es van 't puik-
|dat een tweede
ust was— Mis
plden provisie.
heele kantoor
kapot-sappelen
wat!" zei hij
van zijn vier
den kellner.
(ats du soir"—
een versch
te-binnen, dat
die grijszijden
waar ze naar
laar iets onbe-
lde... Woft net-
haal-je het
|eg is..." Tastte
om haar met-
