NIEUW E
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
ut-s- 1
Schetsen uil de rechtzaal.
BINNENLAND.
J. P. RflETZGER Jr., Tuinarchitect.
Aanleg van Buitenplaatsen, Parken, enz.
Ao. 62
Woensdag 3 Augustus 1910
Negen-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
Verjaardag van de Koningin-Moeder.
2 Anpstns.
Steniaweg ZEIST.
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden niter lijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestrant 77. Telephoonn». 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Dc Hooge Vrouwe, die verjaart
Der Koninginne-Moeder
.Blecv' thans ook weer dit jaar gespaard
Door d'gunst van d'Albehoeder.
Moog dan deez' heugelijke dag
Jïog dikwijls wcderkeeren
De vreugd, gewijd in lied en vlag
Voor Haar, die wij vcreeren.
Vroolijker dan ooit wapperde deri
2en Augustus het nationale dundoek
van het lustslot te Soestdijk, want
toen verjaarde de Koningin-Moeder.
Zij, de alom geachte en beminde
Koningsvrouwe is sinds de Koningin
de teugels van het bewind in handen
nam meer op den achtergrond getie-
den, doch is voortgegaan te arbeiden
tot heil van het volk.
Het Nederlandsche volk voelt zich
één met het stamhuis van Oranje en
ons Vorstenhuis gevoeit die éénheid.
Bij een volk met eene geschiedenis
als het onze bestaat er een nauw
verband tusschen het regeerend Vor
stenhuis en de natie. Daarom blijft
de verjaardag van Koningin Emma
steeds een dag van nationale hulde
want ons volk heeft groote verplich
tingen aan haar.
Hoe menige daad, hoe menige gift
getuigt dat Koningin Emma een lief
devol hart heeft voor al wat lijdt eri
niets onbeproefd laat om hel leed van
anderen te verzachten. Haar woord,
de glimlach dezer Vorstin zijn voor
tallooze kranken eene verkwikking
geweest, wanneer Zij ging van zaal
tot 'zaal van bed lot bed en Hare
vriendelijke verschijning was eene ver
kwikking in het eentonig en kwijnend
bestaan der lijdende menscbheid.
Als een echte Prinses van Oranje
heeft zij het zwakke lief en beschermt
dit. Het Nederlandsche volk is daarom
blijde dat de Koningin-Moeder verjaart.
Met onovertrolïen tact en talent
heeft de Hooge Vrouwe zich van de
taak als regentes gekweten schitte
rend heeft zij de taak van Koninlijke
Moeder vervuld om Hare dochter voor
te bereiden op de zware en schoone
roeping, die Haar wachtte, het dragen
der kroon.
En thans nog richt Zij als een ware
Moeder steeds Hare schreden naar die
plaatsen waar leed verzacht kan
worden.
Waar Zij bespeurt, dat er iets ge
daan moet worden in het algemeen
belang is Zij bereid dit niet alle
krachten te sleunen.
Koningin Emma heeft in Nederland
Haar tweede vaderland gevonden. Het
Nedeilandscbe volk draagt haar op
de hande.n en Zij heeft alles gedaan
wat Zij kon om Hare roeping waardig
te vervullen. Vraag het slechts aan
hen bij wie Haren steun of weldadig
heid werd ingeroepen vraag het slechts
aan hen, beoefenaars van kunsten en
wetenschappen hoe koningin Emma
onverdroten belang stelt in alles wat
ons land op gebied van kunst en
wetenschappen betreft.
Het Nederlandsche volk heeft met
de Koningin-Moeder ernstige en blijde
dagen doorleefd.
Slechts korten tijd nadat ons Konings
paar eene dochter geboren werd,
overleed de Koning en ving voor de
Koningin-Moeder de schoone doch
moeilijke taak aan, als Regentes het
hoofd van den staat te zijn. Het ware
bljjde dagen voor Koningin Emma
toen Haar dochter met den man Harer
keuze in het huwelijk trad en toen
Zij verleden jaar grootmoeder werd.
Als Christin van de daad protesteert
koningin Emma steeds tegen den
heidenschen geest van onze dagen, die
alleen het sterke wil doen beerscheri
over het zwakke.
Zij is de eerste waar het geldt de
beoefening van werken van barm
hartigheid en weldadigheid. Zij acht
het als edele aristocrate niet beneden
zich armen en kranken te bezoeken
en in stilte wel te doen.
Worde Koningin Emma dan nog
lang zeer lang voor ons gespaard.
Geheel Nederland viert dezen jaar
dag met de Koninklijke familie mede.
Van de torentransen wapperde vroolijk
hel nationale dundoek en op Soestdijk
waren gisteren de oogen van het
Nederlandsche volk gevestigde, waar
de Koninklijke familie thans zomer
weelde mag smaken.
Stemmen wij daarom allen in met
den blijden kreet:
Leve de Koningin-Moeder!
door geheel Nederland.
Levering der verschillende gewassen tegen BILLIJKE PRIJZEN.
De Koninklijke Familie op Soestdijk.
Men schrijft uit Soestdijk:
Het was Zondag hier buitengewoon
druk, vooral in den omtrek van het
Paleis, waarvoor zich een groole me
nigte had verzameld, met liet oog op
het verblijf van de Koninklijke Familie
aldaar. Af en toe deed een stortbui
de menschenmassa uiteengaan, doch
zoodra het droog was geworden, waag
de men weer spoedig een poging om
de Koningin en haar Dochtertje te zien.
In den voormiddag verscheen de
Koningin met het Prinsesje op het
balkon van het Paleis, en werden
Moeder en Dochter luide toegejuicht.
De Koningin-Moeder begaf zich met
gevolg naar de Hervormde Kerk te
Baarn, alwaar de predikatie werd
gehouden door ds. Laan uit Brussel.
Toen in den middag het weder op
helderde, reed de Koningin met de
Koningin-Moeder en Prinses Juliana
uit. Te 3 uur keeiden de vorstelijke
personen ten paleize terug, na een
rijtoer door de gemeente Soest gemaakt
te hebben. De Prins was intusschen
per auto uitgereden.
In den namiddag verscheen de
Koninklijke Familie andermaal op het
balkon van het Paleis en vertoefde
aldaar geruimen tijd. De Koningin-
Moeder hield het Prinsesje op den arm.
terwijl de Koningin naast haar was
gezeten. De menigte buiten het hek
juichte de vorstelijke personen harte
lijk toe en wuifde met zakaoeken. Aan
het gejubel kwam schier geen einde.
Stoomploegen der Nederlandsche
Heidemaatschappij.
Voor belangstellenden is het zeker
wederom een genoegen te vernemen,
dat de Nederlandsche Heidemaat
schappij te Utrecht in de gemakkelijk
te bereiken omstreken van Maars-
bergen, terroinen met den stoomploeg
gaat bewerken.
Het apparaat, het tweede dat thans
door deze Maatschappij in 't werk is
gesteld (het andere ploegt op het
oogenbhk in Brabant) bestaat uit twee
groote locomobielen die de benoodigde
kiacht leveren en den zwaren ploeg
aan een kabel verbonden, tusschen
zicli heen en weer trekken.
Wij bevelen een ieder aan, die
belang stelt in dit werk, eens te gaan
zien, op welke wijze deze eerste
grondbewerking voor 'i in cultuur
brengen der beide, wordt uitgevoerd.
Den bezoekers wordt echter aange
raden niet vóór den ploeg te loopen.
in verband met de mogelijkheid van
het breken van den kabel.
Ofschoon deze kans gering is, daal
de kabel extra sterk is genomen, be
staat ze niettemin. Ook zou de ploeg
kunnen omslaan, en men zij dus op
zijne hoede er niet te dicht bij te
komen. Het ploegterrein, op 20
minuten gaans van het station Maars
bei gen gelegen, is het gemakkelijkst
te bereiken, wanneer men gaande van
dit station de spoorbaan oversteekt
en den straatweg vandaar in zuide
lijke richting volgt. Er zullen twee
stukken grond geploegd worden.
Het èène waarmede men bezig is
behoort toe aan het Opvoedingsgesticht
der Nederlandsche Hervormde Kerk,
terwijl het andere het eigendom is
van den heer Mr. W. B. Blijdenstein
te Amsterdam.
Gedurende den geheelen dag, be
halve op het middaguur, is men-met
ploegen bezig en duren de ploegwerk-
zaamheden tot het einde dezer week.
Nederlandsche soldaten tc Brussel.
Onder dezen titel: «Een Belgische
kazerne door Hollandsche troepen
ingenomen«, schrijft de «Pairiotes van
Brussel
«Deze sensationeele gebeurtenis
heeft deze week te Brussel plaats
gehad, maar het ging er vreedzaam toe.
«Bij gelegenheid van het schitterend
internationaal gymnastiekfeest op de
Tentoonstelling had de Nedei landscho
minister van oorlog een detachement
soldaten van Maastricht veroorloofd
de Limburgscbe gymnastiekvereeni-
gingen naar Brussel te vergezellen.
Deze Nederlandsche soldaten, in uni
form en het geweer op den schouder,
aangevoerd door een officier, liepen
mede in den stoet, die door Brussel
trok en werden op het sportterrein
van de tentoonstelling warm toege
juicht na hun oefeningen met de
bajonet, die volmaakt werden uitge
voerd. Des avonds traden deze sol
daten in goede orde de Brus-
selsche kazerne binnen, waar zij door
bun Belgische makkers met groote
hartelijkheid werden ontvangen.
«Het was de eerste maal sedert
1830, dat een troep Nederlandsche
soldaten door Brussel trok.a
De Leuvenumsche bosschen.
In verband met de ten-verkoop
bieding der Leuvenumsche bosschen
wijst de heer Van Hulzen in Holland
„Te hoog"!
Boeve-liefde.
«Wat ga-je dan uitvoeren, Van
Heuven?» vroeg de directeur hem,
en hij trachtte te zien wat er op het
gelaat van den man, wiens straftijd
nu verstreken was, omging...
«Vertel me dat nu eens eerlijk. Ik
wil aannemen dat je bedoeling om
een ander leven te beginnen, oprecht
is... Zeker, daarvan ben ik zelfs over
tuigd. Je weet, Van Heuven, ik denk
anders over je dan sommigen. Bn 't
zou me plezier doen wanneer 'tje
verder wèl ging in de wereld. Beter
kan ik toch niet zeggen!»
Langzaam richtte de man den blik
van zijne oogen op den directeur dei-
gevangenis. Die blik was somber en
norsch, maar toch lag er ietsdank
baars in.
it Weg, hier-vandaan!» bromde
hij, en keek direct weèr naar den
grond.
«Daar heb-je gelijk aanantwoordde
de directeur, «dat is een verstandig be
sluit, maar één ding raad ik je nog,
Van Heuven, wanneer je bij dat be
sluit blijft... Haast je dan!»
De ander begreep, 't Was of de
spieren van zijn gelaat werden bewogen
door 'n galvanisch trekje. Men voelde,
't stormde in zijn gemoed. Z'n neus
vleugels trilden en bij tastte, graaide
met de vingers... Hij kon niet uiten
wat nu zoo barsch in hem opwelde...
Maar de directeur begreep den man.
Niemand kon ben hier beluisteren,
maar toch sprak bij zachter, den
ontslagen gevangene nog radend:
»Denk er niet meer over na. Wik
en weeg niet. Handel onmiddelijk. Pak
je boeltje bijeen aan contanten ont
breekt 't je nu niet, Zoek geen oude
kennissen meer op. Geniet van de
vrijheid, Van Heuven, die je nu ber
kregen hebt. En schrijf mij als je daar
ginds bent aangekomen. Hebt-ge mijn
raad in een of ander noodig... Vraag
't me gerust. Wees sterk, Van Heuven I»
En hij reikte hem de hand. Hij
voelde bet koortsig-branden van de
vingers, die de zijne even aanraakten.
Even kon bij zien wat er in de oogen
van den ex-gevangene leefde... Haastig,
met scbuwige snelheid werden ze
weer afgewend.
De directeur keek den man, die
zijne kamer verliet, na... Haalde de
schouders op... 't Bleef een stuivertje
op z'n kant... Tien tegen een, dat
't toch mis zou gaan.
»Wij moesten hem zoo kunnen op
nemen... Een-twee-drie de boot in...
Wat jij, Hansen?» vroeg de directeur
den inmiddels binnengetreden hoofd
bewaarder »we hebben toch wel
erger kereltjes' bier gehad as dien
Van Heuven, hè?»
«Och,» zei Hansen gewoon de zaken
koel-nuchtertjes op te vatten, zich
niet drnk-makend over de cel-men-
scben, die bij als «nummers» be
schouwde... als cijfers op zoo'n plaat
van 'n eleetrisch-bord, op z'n tijd ver
springend...
»Oehzei de boofdbewaarder, "bij-
zonderen list hebben we met vier-en-
tachtig nooit ondervonden... Dat schikt
vrijwel...»
En de directeur begreep dat de «psy
chologische kant» van bet geval Han
sen koud liet... Absoluut-onverschillig.
Hij teekende de papieren af, die Van
Heuven noodig bad om vrijgelaten te
worden. Er was ook een pakketje
brieven bij... Even hield de directeur't
apart... Overwoog of bij den man, die
moest worden losgelaten, nog zou
radenlaat mij die dingen nu maar-
Hij had zich voor 't geval geïnteres
seerd. AYist wel, waar voor Van Heu
ven 't gevaar nu school... En waarom
bij zich zoo vast bad voorgenomen,
direct verder te gaan... De stad, bet
land uit... Anders zou 't weêr...
Maar 't was den directeur of een on
zichtbare macht, een vreemde drang
hem noodzaakte 't pakketje te leggen
bij de andere voorwerpen, die Van
Heuven nü zou krijgen...
«In orde!» zei bij, en schoof 't
den boofdbewaarder toe. Deze maakte
een militaire groetbeweging...
»Nog iets van uwe orders, directeur?»
vroeg Hansen.
De chef knikte van-neen. Hij moest
toch noch worstelen met den aandrang
om Van Heuven niet te laten gaan,
nog... Temidden van verderen arbeid
hield hem dat geval bezig...
Hij schelde. Vroeg of de man al
vertrokken was...
«Al tien minuten geleden!» was 't
ietwat verwonderde antwoord van den
portier.
«Had ik 't hem maar afgenomen»
dacht de directeur... En 't was hemof-ie
eigenlijk voor een deel de schuld droeg
van wat nu toch wel stellig volgen
zou...
«Vóór den avondzoebt-ie baar weer
op» piekerde hij... En glimlachte over
zijn eigen dwaasheid. Ze hadden 't
hem wel gezegd... Hij was veel te
sentimenteel voor bet baantje. Oeh-
wat, de kerels waren toch allemaal
met een sop overgoten... En de directeur
schelde om zijn elfunrskopje koffie.
Dat zou 'm opfrisscben. Er was, dien
dag, nog zooveel voor 't mes...
«Je raadt nooit wien ik een kwar
tier geleden tegen bet lijf ben geloopen»
zei rooie Dammetje tegen zijn vriend
Karei, bijgenaamd «de slotemaker»,
vanwege zekere bijzondere vaardigheid
in zeker onderdeel van 't «vak»... »Jan
van Heuven... je weet toch wel, dien
van blonde Ka...» De ander bleef
staan, banden in broekzakken.
Pruim achter kiezen van rechts naar
links duwend... «Jan Tikkertje!?»
«Dezelfde.»
Karei bleef op z'n pruim kouwen.
Was overbluft door 't groote nieuws
Was stellig in de verbeelding dat Jan
nog op z'n minst zes of acht maanden...
»Hij ging naar t station.»
«Hél?»
