BUITENLAND.
Plaatselijk Nieuws.
Gemengd Nieuws.
Expres ter navolging op de Zwitserscho
wet tot bescherming van het bosch.
Niet meer dan een zeker percentage
bosch mag daar alle jaren worden
uitgehakt en dan moet er weer even
veel aangeplant. Dit is een afdoende
manier om roekelooze ontbosschingen
met de daaraan verbonden gevolgen
voor het landelijk schoon en in klima
tologisch opzicht tegen te gaan.
Een medewerker van de nMatin"
hoeft te Weenen mevr. Schubel ge
sproken, een schoonzuster van Johann
Orth, den verdwenen Aartshertog
Johann Salvator van Oostenrijk.
Mevr. Schubel, een gewezen zangeres
die nu te Weenen lessen geeft, heeft
slechts zeer weinig hoop, dat haar
zuster Milly en haar zwager nog in
leven zouden zijn. Zij houdt het voor
zoo goed als zeker, dat Milly anders
wel hare familie iets van zich had
laten booren. Zij was altijd zoo harte
lijk; nog in haar laatsten brief, waarin
zij sprak van de reis om Kaap Horn,
die »Janny", zooals zij schreef, met
tegenzin ondernam en waarna zij
waarschijnlijk geen reizen meer zouden
ondernemen.
Frau Schubel kwam met veront
waardiging op tegen den laster, die
omtrent haar zuster is verspreid. Milly,
zeide zij, was een engel van reinheid.
Zij was aan het ballet; maar haar
gedrag was onberispelijk. »Janny" was
formeel met haar verloofd en kwam
eiken avond bij haar in den huiselijken
kring, waar hij door allen als een lid
der familie werd behandeld en waar
niemand een Aartshertog in hem zag.
Hij werkte in den tuin en deed aller
lei dingensoms ook haalde hij worst
in een naburigen winkel.
Op zekeren dag kwam «Jannys
zeggen, dat hij het werkeloos prinsen
leven moede was. Hij wilde iets gaan
doen; maar in Oostenrijk wilde bij
niet blijven. »Ik ga het land uit»,
zeide bij »en ik neem Milly mee».
De familie stemde daarin toe, onder
voorwaarde dat hij met baar trouwde.
Het huwelijk werd in Engeland vol
trokken. Eenigen tijd later vertrok
Johann Orth naar Argentinië en Milly
volgde hem later, met een kamenier,
Augusta Reinecke, daarheen. Haar
laatste brief was uit La Plata; zij
schteef daarin over die reis om Kaap
Hoi 11.
»AL ge mij eenige hoop kunt geven,
mijnheer*, zoo besloot mevr. Schubel,
»dan ga ik terstond naar Argentinië.
Maar boe zou het mogelijk zijn nog
te hopen, na twintig jaren niets van
hem te hebben gehoord!»
Ook de bloedverwanten van Johann
Orth twijfelen niet, of hij is met de
»St.-Margaretha« verongelukt. De ge
wezen Aartshertog, die vol levenslust
en drang tot werkzaamheid was en
juist om die reden de banden verbrak
waaraan hij door zijn vorstelijke af
komst was gelegd, bad geen enkele
reden om zijn verblijfplaats geheim te
'houden en hij zou zeker zijne moeder
en zijn broeder, den onlangs overleden
Groothertog van Toscane, niet zonder
eenig bericht hebben gelaten.
Zondagmiddag hadden op den
Arnhemschen straatweg tusschen de
Hertekop bij Amersfoort en Ede plaats
de door den N. W. B. uitgeschreven
»Op reis. Naar de boot... Weet 'k
veel... Niks meer mee te doen...//
Karei de //slotemaker// slenterslofte
een pas of wat voort. Peinsde, piekerde
sterk over het geval...
En 't was of zij alle twee instinct
matig, intuitief, zonder dat ze
verder een woord met elkattr wissel
den, -in dezelfde richting werden
gedreven.
Dezelfde straatjes en steegjes door...
Tot ze stonden voor het welbekende
huisje van moeëke-Anne... Voor het
smalle deurtje, waar nog hier en daar
een brokje groene verf was te zien...
//Mijn kop-af,// zei Sammetje, «als
Jan niet al-lang...//
Maar Karei lachte slechts, klopte
driemaal... Heel zachtjes... Je kón niet
te voorzichtig wezen. Telkens was er
//bezoek» bij moêke-Anne...
Het deurtje ging open.
En het dikke wijf met de karmijn-
roode hangwangen en het vurige
mopneusje liet hen binnen.
Karei fluisterde iets... Zij knikte
//nou» tegen Sammetje, z/wht heb ik
je gezegd... Wat...»
Doch een por in z'n rug waar
schuwde. Most-ie nu alles bederven...
ïinnen, in k*t •pkamertje,
wedstrijden om het Kampioenschap
van Nederland op den weg en een
wedstrijd voor nieuwelingen de eerste
over 50, de laatste over 25 KM.
Er was zeer veel publiek; de weg
was in zeer goeden staat, het bleef
droog en het was niet overwarm.
Aan den wedstrijd om bet kam
pioenschap namen deel 41 van de
47 renners, die zich hadden doen
inschrijven.
Zij werden opgesteld ter hoogte
van het buiten »Nimmerdonr, een
der bestuursleden reed aan het hoofd
iets voorbij de Hertekop was de eind
streep.
Om tien minuten na eenen vertrok
ken de deelnemers; al spoedig werkten
enkelen zich los uit het peleton en
in een goed gangetje ging het nu tot
bij Ede, waar het keerpunt was.
Een goed uur later waarschuwden
de veiligheidsposten, langs den weg
opgesteld, door het zwaaien met hun
roode vlag, dat de renners alweer
in het gezicht kwamen en na 1 uur
29 minuten en 36 seconden passeerde
H. D. Tamse, uit Gouda, weder de
eindstreep.
Hij werd daardoor kampioen van
Nederland en kampioen van Zuid-
Holland.
Kort na hem volgde: G. rf. Fransen
uit Hilversum, die daardoor het kam
pioenschap van Noord-Holland verwierf
Na hen kwamen terug: 3. P. van
Kersen, uit Dordrecht; 4. D. M. Nijland
uit Hilversum; 5. H. Hollaar, uit Den
Haag; 6. C. van der Wiel, uit Rot
terdam, en J. K. C. Schippers, uit
Rotterdam.
Doordien het publiek, niet wetend
dat er nog meer renners in aantocht
waren, riu onder de touwen doorkroop
en daardoor de baan niet meer vrij
was, kwamen de tien nu volgende
renners vlak bij de eindstreip op en
over elkaar te vallen.
De jury, die zelf in het gedrang
was geraakt en met den besten wil
de juiste tijden niet kon opnemen,
besloot, dat van deze laatst aange
komene de plaatsing zou worden be
slist door het lot.
Aanvankelijk werd daarin toegestemd
door de renners, die nu gerekend
werden in deze volgorde te zijn aan
gekomen 8. A. ten Berk de Boer,
uit Apeldoorn; 9. J. Trampen, uit
Amsterdam10. G. van Staveren,
uit Oude Wetering; 11. A. A. Bel-
lersen, uit Vinkeveen12. R. Huizinga
uit Den Ham; 13. A. J. Bersée. uit
Bloemendaal14. P. van der Wiel,
uit Rotterdam; 15. »Sollyuit Zetten
16. J. Aupers, uit Amsterdam, en 17.
M. W. van Diedenhoven, uit Utrecht.
Toen de jury dezen uitslag bad
bekend gemaakt, kwam er echter
zulk een protest, dat besloten werd,
over te loten en nog drie renners
te voegen bij bovengenoemde tien.
Het eind was, dat het bestuur be
sloot een nader onderzoek in te stellen,
zoodat eerst later dilinitief zal wor
den beslist over de prijzen na de
7de en de kampioenschappen in de
andere gewesten dan Noord-Holland
en Zuid-Holland. Een en ander mee
te deelen in »De Fiets», het bonds
orgaan.
In dien tusschentijd was echter de
wedstrijd voor nieuwelingen aange
vangen.
Ook deze vertrokken 67 van de
75 die zich hadden doen inschrijven
van vóór »Nimmerdor« in een kalm
gangetje, doch zoodra bij de streep
het teeken was gegeven, dat de eigen
lijke wedren was begonnen, trachtten
zaten ze met z'n-vijven. In den hoek,
bij 't raam, een man met de pet scheef
op het hoofd. En met de vuisten op
tafel leunend... Luisterend naar wat
hem verteld werd...
»Zóó'n jaap!» ging de kerel, die
zat te vertellen, voort, «heeft-ie haar
gegeven...» En hij wees op z'n arm,
»ik bezweer je, dat 't een wonder mag
heeten dat het wijf niet op de plaats
is doodgebloeid
«Secuur, hoorbevestigde een ander
in het schemerlicht van 't opkamertje
spiedend hoe Van Heuven 't opnam...
die verklaard had nog dienzelfden avond
te zullen vertrekken... Hij verdraaide
't verder. Had er geuoeg van... Ging
in het buitenland werk zoeken... Des
noods kapot... Maar de jongens hadden
verder niet op 'm te rekenen, 't Was
uit... Ze wisteD, als Jan Tikker zich
iets voornam, hé?...
Even had de tijding beroering ge
bracht. Men rekende al zoo stellig op
Van Heuven z'n ijzeren kneusten, z'n
»lef//, z'n bedrevenheid... Zóó-een te
moeten missen...
Kooie-Luk was, op dit moment, de
eenige, die het zaakje doorzag. Anne
riep hij de waardin //vertel jij eens
effetj es van dat ge vallet j e met blonde-Ka
enkelen reeds uit het peleton weg
te loopen en in de eerste bocht van
den weg volgde een bijna algemeene
val, op en over elkaar tegen de
boomen, in de slooten.
Maar het liep toch nog beter af
dan de ooggetuigen hadden vermoed.
Een van de renners biak den lin
kerpols, een andere kneusde ernstig
het linker sleutelbeen; talrijk was
het aantal vleeschwonden en het
meerendeel der ren-karretjes, met
houten velgen, alles even lichtgebouwd
was hopeloos beschadigd.
De tuin van de Hertekop geleek
wel spoedig een groote verbandplaats
enkele onder de toeschouwers, die
een verbandcursus hadden gevolgd,
verleenden de eerste hulp, terwijl een
semi-arts en een dokter later de
ernstigst gewonden bijstonden. Som
migen, die van een emd ver werden
gedragen, bleken slechts door den
schrik bevangen.
De uitslag van den nieuwelingen
wedstrijd was deze: 1. A. Gaillard,
uit Tilburg, die de 25 KM. afrende
in 47 minuten 55 seconden2. W.
A. Althuizen, uit Den Haag; 3. H.
Paling, uit Woerden 4. P. Hulleman,
uit Gouda5. P. Straat, uit Amster
dam 6. P. Dijkshoorn, uit Wateringen
7. A. L. Rutten, uit Amsterdam; 8.
A. Stroethoff, uit Amsterdam: 9. S.
Wulfs-% uit Dordrecht; 10. »N.N.«,
uit Apeldoorn; 11. J. Tijsze, uit
Amsterdam; 12. J. van de Korve, uit
Nijmegen: 13. J. de Jong, uit Utrecht;
14. C. T. van Vliet, uit Gouda; 15.
H. P. Tormmerijn, uit Den Haag, en
16. B. van der Kroft uit Leiden.
Groote Nationale en Provinciale
Landbouwtentoonstelling te
Amersfoort in Juli of
Augustus 1911.
Het genootschap voor Landbouw-
en Kruidkunde in de provincie Utrecht,
opgericht in 1S41 en het oudste lana-
bouwgenoolschap in ons land, zal in
bet volgend jaar zijn zeventig jarig
bestaan luisterrijk vieren, o.a. door
het houden van eene groote Nationale
en Provinciale Lanhouw Tentoonstel
ling.
Aan Amersfoort zal het voorrecht
te beurt vallen deze tentoonstelling
binnen hare grenspalen te zien plaats
vinden, aangezien het Hoofdbestuur
van het Genootschap zich verzekerde
van het mooiste en het op touw zet
ten van eene dergelijke feestelijkheid
meest geschiksle terrein dat in de
geheele provincie te vinden is, betgeen
Birkhoven ongetwijfeld genoemd mag
worden. Daar het programma zoowel
nummers voor nationale als voor
provinciale mededinging zal bevatten
en de boofdbestaansbrorinen van den
Ülrechtschen landbouw, paardenfok
kerij en veeteelt zijn. kunnen wij met
allen grond talrijke inzendingen van
paarden en vee uit verschillendeoorden
van het gewest en uit flinke veestreken
van ons land worden verwacht. Het
zwaartepunt van de tentoonstelling
zal dan ook liggen in de rubrieken
groot- en kleinvee en paarden, en
waar komt eene mooie collectie dieren
beter tot haar recht, dan op een ter
rein met zoo voortreffelijken bodem,
zoo mooie omgeving en zulke goede
verbindingen naar alle streken van het
land, als juist Birkhoven is! Voorts
biedt het ongeveer 11 H.A. groote
terrein voldoende ruimte voor het
opstellen van groote houten en linnen
tenten voor inzendingen van allerlei
aard en voor het bijeenbrengen van
diverse, den landbouw betreffende
De vorige week Vrijdag?...// »Als ik
een vent was geweest// zei Anne. die
niet eens knipoogjes behoefde om te
snappen, waar 't om ging, »as ik een
vent was geweest, zou'k dien kerel...»
En ze balde een van de vettige
vuistjes... Ze maakte 'n beweging van
iemand, die ranselt... Vertelde van de
mishandeling. Hoe Ka gekreund had...
en drie dagen kreupel liep...
Van Heuven zat te luisteren. De
kring van ouwe-kennissen werd nau
wer om hem heen. Ze speurden, spied
den, loerden... Of 't indruk maakte?...
Of rooie-Link gelijk zou hebben... dat
Jan de //slotenmaker» nog altijd zoo
dol, zoo razend was op 't wijf... Of-ie
zou doorzetten het plan om heen te
gaan...
Eensklaps stond hij op.
Ging zwijgend naar de deur.
Niemand durfde iets vragen.
Ze keken elkaar aan, met zekere
verbazing.
Alleen rooie-Luk wenkte, wenkte...
van: laat 'm nu stilletjes betuilen.
"Wat ik jelui zeg: 't komt terecht...
komt best terecht...
Op het bankje aan 't eind van de
stille boschlaan, waar geen mensch
machines en werktuigen, die voor een
deel in werking zullen kunnen zijn.
Moge te zijner tijd een zeer ruim
bezoek van belangstellenden en bij
den landbouw betrokkenen bewijzen,
dat men de groote moeite en inspan
ning voor de voorbereiding van een
tentoonstelling in zoo geschikte om
geving, op prijs weet te stellen.
De leden van de Amersf. Zwem
en Poloclub hebben zich in den na-
tionalen zwemwedstrijd te Zwolle flink
gehouden. De heer J. E. de Boer
behaalde den eersten prijs bij bet 80
M. buikzwemmen in 1 min. 11 3/5
sec. No. 2 was een Amsterdammer,
no. 3. H. J. Smit in 1 min. 43 1/5
sec. De strijd tusschen 1 en 2 was
vooral zeer spannend. De winnaar
kreeg een groot applaus.
In het nummer rugzwemmen over
80 M. behaalde K. Beem den tweeden
prijs in 1 min. 27 sec. Het verschil
met no. 1 was slechts 2 2/5 sec.
No. VI was een estafettetocht voor-
4 deelnemers, 40 m. Spaansche slag,
40 m. schoolslag, 40 m. rug en 40
m. Engelscbe slag. Daar een der
Amersfoortsche deelnemers niet meer
kon uitkomen, nam do heer Smit zijn
taak over, en hij kweet er zich kranig
van. Hij deed dus 40 m. Spaansche
en schoolslag, Beem rug-, en De Boer
Engelsche slag. Zij behaalden den
tweeden prijs.
Het record van 600 M., staande op
naam van den heer L. Pezie (sedert
1903) in 10 min. 27 sec., is gisteren
door den heer P. Ooms met 1 1/5
sec. verbeterd.
Rijks-Postspaarbank.
De Directeur der Rijks Postspaar
bank brengt ter algemeene kennis,
dat alle spaarbankboekjes, uitgegeven
in de maand Aug., en waarop de
rente over het afgeloopen jaar nog
niet werd bijgeschreven, zoo spoedig
mogelijk ter verificatie en rente-
bijscbrijving bij hem worden ingewacht.
Voor de toezending daarvan kan
gebruik gemaakt worden van omslagen
met gedrukt adres, kosteloos aan de
kantoren der Posterijen veikrijgbaar.
Afgifte der boekjes tot voornoemd
doel aan die kantoren geschiedt tegen
bewijs van ontvangst.
Lijst van Brieven en Briefkaar
ten, geadresseerd aan onbekenden,
verzonden van bet postkantoor re
Amersfoort, over de 2e helft van
Juli 1910.
Brieven Binnenland.
C. Lekkerkerk Bodegraven.
D. v. d. Burgh Hilversum.
J. M. Jansen Scbettens.
Akke Zijlstra
Briefkaarten Binnenland.
Mej. M. Bredewold Amsterdam.
Mej. A. Verstede Ootmarsum.
B. Smit Utrecht.
Mej. J. v. d. Horst Utrecht.
L. de Vries
Mej. G. v. d. Bergh
Mej. E. de Waard
er. 4 Briefkaarten zonder adres
Brief Buitenland.
R, de Favange Weenen.
Briefkaarten Buitenland.
Schutten Duitschland.
Parker Remage a Rhein.
Geslaagd voor het eindexamen
H. B. S.: W. G. v. d. Berg. G. J.
Bremer, F. A. Holleman, A. F. Ver-
hoeff en Jeannette G. de Vries.
hem immers kon beloeren, daar
ging Jan van Heuven zitten. En het
bundeltje, dat-ie bij zich droeg, legde
hij naast zich neer.
Voor den trein van drieën was 't
nu toch te laat. Hij had noch ander
half uur tijd... Hij zette z'n pet af,
want 't gloeide en hamerde in z'n
kop. Een stuk eten kon-ie niet naar
binnen krijgen... Al hadden ze hem
goud gegeven, 't was of z'n keel
dichtgeschroefd werd... Dorst had hij,
heel erg.
Maar hij zou er tegen vechten. Al
smachtte 't hem nog zoo in den mond-
Hij zoit doorzetten. Ze wisten 't im
mers, als Jan van Heumen zich
iets voornam...
Hij keek om zich heen, niemand
was er. Toen stak hij een hand in
het bundeltje, dat ze hem 's morgens
hadden meegegeven... Daar had-ie 't
pakketje, dat de directeur wilde terug
houden, toen Hansen, de hoofdbe
waarder, kwam met de stukken om
af te teekenen...
Verscheuren zou-ie 't... De enveloppe,
waarin het portret zat, ongeopend
verscheuren.... Een-twee... Maar hij kön
niet. Hij dacht aan die jolige, vroo-
lijke, blauwe oogen, en aan het volle,
liet peleton van het le regi
ment Huzaren dat op »Houtrust«
deelnam aan de militaire wedstrijden,
uitgeschreven door den Bond voor
lichamelijke opvoeding, en zoowel bij
het voetbal als doelbalspel te paard
den eersten prijs verwierf, werd j.l.
Maandag met de muziek aan het hoofd
door het regiment feestelijk ingehaald.
Het 5e regiment infanterie behaalde
bij dezelfde spelen bij bet voetbalspel
mede den le prijs en verwierf daar
door tevens den Mulier-wisselbeker.
Kegelconcours Verecnigiug.
Uitslag vrije baan wedstrijd.
No 1 de heer A. Nefkens met 41
punten cijfers: 9 9 6 8 9. No 30 de
heer M. Jacobs met 33 punten 6 7
7 7 6.
Winner Weekprijs 30 Juli G. C de
Jager met 38 Houten8 7 7 7 9.
Dr. Crippen.
Kendall, de kapitein van de «Mont
rose», heeft aan de Daily Mail per
draadlooze telegraphie een omstandig
relaas doen toekomen omtrent het doen
en laten van dr. Crippen en miss Le
Neve aan boord van het stoomschip.
Korten tijd nadat zij het schip hadden
betreden, werd de argwaan van den
kapitein reeds gewekt door den eigen-
aardigen omgang van den vader met
zijn zoogenaamden zoon. Miss Le Neve
had zich in jongenskleeren gestoken
en moest doorgaan voor den zoon van
dr. Crippen, die zich als Robinson bad
laten inschrijven. Maarzij verloochende
in die vermomming geenszins hare
vrouwelijke eigenaardigheden en aan
de wijze, waarop zij at en dronk, zich
bewoog en zich uitliet, merkte Kendall
alras, dat de bedeesde jeugdige passa
gier een meisje was. Hij bield het paar
derhalve nauwlettend in het oog en
voerde langdurige gesprekken met
Robinson over litteratuur, reizen en
andere zaken, waarbij hem vooral op
viel dat deze zoo dikwijls gebruik
maakte van medische termen. Robin
son, die zijn snor had laten afscheren
en zijn baard het groeien, kreeg hoe
laüger hoe meer bet uiterlijk van een
eerzamen landbouwer, hetgeen hij
blijkbaar zeer aangenaam vond, want
hij streelde voortdurend met een zeker
welbehagen zijn aankomend baardje.
Behalve aan den eersten officier,
had Kendall aan niemand aan boord
ook maar de geringste aanduiding
gegeven omtrent zijne vermoedens ten
opzichte van de passagiers, wier gangen
hij met zoo grootezorgzaamheid naging
en van welke hij door allerlei midde
len trachtte te ontdekken of zij werke
lijk de gezochte dr. Crippen en zijn
gezellin waren.
Zoo vertelde hij Robinson eenige
malen grappige verhalen, ten einde,
wanneer deze lachte, zich te kunnen
overtuigen, dat zijn tanden met goud
geplombeerd warenterwijl hij ook
andere middelen te baat nam orn be
wijzen te vinden voor de juistheid van
zijn vermoeden.
Eens, terwijl het voorwerp van zijn
achterdocht argeloos op het dek wan
delde, riep hij plotseling: »Mr. Robin
son". waarop deze, blijkbaar een
oogenblik de aangenomen rol ver
getend, heelemaal niet reargeerde.
Toen de geroepene later merkte, dat
hij een oogenblik uit zijn rol was
gevallen, was hij erg bedremmeld;
miss Le Neve echter had dadelijk een
excuus bij de hand.
mooie, glanzende blonde baar... 'n
Ferm wijf was ze, die Ka... Een fiksch,
flink wijf... z/Zéó'n jaap!» bad Luk
gezegd... En hij frommelde de enveloppe
in z'n vingers. Verbeeldde zich dien
schooier beet te hebben... 't "Was hem
of hij 't doorleefde... Zij, blonde-Ka,
gebeukt door de knuisten van dien
ploert... Roepend om hulp... Hulp...
En dan, hij, Jan, 't hoorend. De
deur intrappend van de kamer. Aan
vliegend op den laffen ellendeling...
Haar bevrijdend... In z'n armen
nemend... Die ander, die kerel... Hou
den kon ze onmogelijk van hem...
Dat wist Jan van Heuven... DJdr
zou-ie een eed op durven doen...
't Bonkte, bonsde, gonsde harder in
zijn kop. De aderen op z'n handen -
waren dikke koorden.
Hij scheurde de verfrommelde en
veloppe open... Al dien tijd had-ie het
portret niet onder de oogen gehad.
Al die maanden, niet... En toen
't daar vóór hem lag barstte Jan
't uit... Kon hij niet langer. Schreide
de ontslagen gevangene als een knaap...
Ziedde in hem op, met volle kracht,
de razende woede tegen dien ander-
die haar in z'n macht had... haar
mishandelde... //Zóó'n jaap!...//
