NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. SohelseQ uil de rectaal. rvo 68 Woensdag 2U Augustus 1910. IVegen-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG Moderne manier voor zakendoen. Plaatselijk Nieuws. J. P. METZGER Jr., Tuinarchitect. Steniaweg ZEIST. Aanleg van Buitenplaatsen, Parken, enz. FEUILLETON. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15; Franco per post door het geheele Rijk 1.25. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en V rij dag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels 0.50; iedere regel meer Tl, Cent. Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. De middenstandsbeweging, die in de laatste jaren in ons land, evenals daarbuiten, de middenstanders uit Handels en Nijverheidskringen uit hun dommelenden slaap beeft wakker ge schud, bracht menig vraagstuk aan de dagorde om door oplossing daarvan, den middenstand van een dreigenden achteruitgang te redden. Voor den kleinbandelsstand zijn drie vraagstukken zeer vele geweest. Wij herinneren hierbij slechts aan de volgende onderwerpen die dooi den winkelier van onbetwist groot belang waren, zoo b. v. de wijze, waarop geadveiteerd moest worden om de zaak bij het publiek bekend te maken, over de wijze waarop ge- etaleerd moet worden om den koopers een goed denkbeeld van de ten ver koop voorhanden zijner artikelen te geven, en tevens een juist beeld te geven van den smaak van den winke lier, vervolgens over de wijze waarop de winkelier verkoopen moet n. 1. contant of op crediet,zijn boekhouding, zijn omgang met het publiek enz Wij zullen de laatste zijn om te ont kennen, dat de winkelier is den tegen- woordigen tijd zijn aandacht aan al onze onderwerpen moet schenken, wijl hij in den kleinhandel zijn bestaan blijven vinden, doch ons wil het voor komen, dat de voornaamste voorwaarde is en blijft het zaakkundig in- en verkoopen, Over dat zaakkundige zul len wij in dit artikel het een en ander zeggen. Men zal het er wel algemeen over eens zijn, dat het niet mogelijk is zoo goed en zooveel te verkoopen. Zien wij eens rondom ons, en stel len wij eens de vraag hoevele winke liers er tegenwoordig nog zijn die een artikel, dat uitmunt voor goede hoe danigheden, naar waarde kunnen waardeeren of die de fouten of kleine gebreken daarin weten aan te tooneri Zij mogen in zijde of lluweel, in wol of katoen, in ijzer of koper, in bout of metaal handelen, het zijn uitzonde ringen indien zij volkomen op de hoogte van hun vak zijn en omtrent de fabricatie en de herkomst en be werking der grondstoffen volkomen op de hoogte zijn. Men ziel het dan ook zeer dikwijls geschieden, dat de winkelier zich altijd bij klachten beroept op en zich vei schuilt achter den fabrikant. En dat maakt ten slotte een onaange name!) indruk bij den klant, omdat daaruit ten sterkste blijkt, dat hij de veikooper onbevoegd in zijn vak is. Zijn er dan in den tegenwoor- dtgen tijd geen uitzonderingen aan te wijzen. En aanstonds viel hel ons op, dat de kooper van automobielen en motorrijtuigen stellig in dat uit- zonderings geval een voorname plaats inneemt. En waarom? Omdat hij de geheele -nstructie van zijn auto kent, omdat hij zoowel omtrent den motor, de assen, de overige machinedeelen alles weet, wat noodig is om bem in staat te stellen direct te knnnen zeggen waar een eventueele storing door ontstaat. In 't kort: hij verstaat zijn vak. Een zeer groot deel van kleine winkeliers zelfs inkoopers van grootere winkelzaken en menigmaal ook de reizigers van grossiers en fabrikanten zijn totaal onbekend met de geheimen der vervaardiging of bewerking der grondstoffen van de artikelen die ze koopen en verkoopen. Zij weten zelfs in de meeste gevallen niet waaruit die grondstoffen bestaan, die voor de artikelen; die zij verkoopen betioodigd zijn nog minder weten zij iets van de plaatsen waarvan deze grondstoffen betrokken worden terwijl de fabricatie zelf voor hen bet grootste geheim is. Nu spreekt bet toch van zelf, dat waar zij zelf onwetend zijn in al deze zaken zij niet bevoegd kunnen zijn om de waarde der artikelen die zij inkoopen, te beooi'deelen nog minder om uit volle overtuiging iets aan hunne klanten te vertellen omtrent de goede hoedanigheden van hetgeen zij verkoopen. De winkelier die voor een dertigtal jaren geleden, zijne zaken dreef, was gewoonlijk goed op de hoogte van liet artikel waarin hij handelde. De artikelen, die hij inkocht, nam hij niet omdat de verkooper hem daartoe door zijne veelbespraaktheid over haalde. doch hij het zich leiden door zijn eigen vakkennis. Bij het verkoopen behoefde hij niet angstvallig er voor te zorgen geen nonsens of verdichtsels omtrent zijne artikelen te zeggen, waardoor zijn gebrek aan vakkennis aan bet licht zou komen, doch vakman als bij was, kon hij met overtuiging over de goede hoedanigheden van zijn artikelen spreken, omdat hij ze door en door kende. Heerlijk frisch weder begunstigde het concours-hippique jl. 'Zondagmid dag door de N. V. Mij. tot expl. van Feest-, Sport- en Tentoonstellings terreinen op »Birkhoven« gehouden. Een ongekend groot aantal bezoe kers vulden dan ook tribune en mid denterrein en volgde met belangstelling de verschillende nummers. Vooral het springconcours en de jachtrit achter een jagermeester waren interessant. Het terrein was uitnemend in orde en de regeling liet, niettegenstaande het groot aantal deelnemers, niets te wenschen over. Als juryleden fungeerden voor de afdeeling tuigpaarden, de heeren H. Tromp van Holst, D. C. Hasselman en J. J. Diemont; voor de afdeeling bestgaand rijpaardritmeester M. Gronahout. ritm. G. J. A. A. baron van Heemstra en kapitein U. J. N. Doornbos; voor het groot spring concours: de ritmeesters Grondhout en baron van Heemstra en de heer A. v. Hoboken van Hoedekenkerken voor den jachtrit: de ritmeesters door geheel Nederland. Levering der verschillende gèivassm> tegen BILLIJKE PRIJZEN. Grondhout en van Heemstra en kapt. Doornbos. De uitslag was als volgt I. Concours eenspannen, ingespan nen voor tweewielig rijtuig, toebe- hoorende aan landbouwers die uit sluitend het land bouwbedrijf ui toefenen. Aantal deelnemers 8 le prijs, f 80: D. Oskam te Cothen, met Julia; 2e prijs, fGO: D. van der Grift te Baarn, met Emmo; 3e prijs, f 40: J. Koper draad te Muiderberg, met Casimir; eervolle vermelding: D. van der Grift te Baarn, met Pruis. II. Concours eenspannen, toebehoo- rende aan particulieren, hoogte stok- maat boven 1.54 M. Aantal deel nemers 5. le prijs, groote verguld zilveren medaille, met f 10 voorden koetsier: J. L. van Eijk te Gouda, met Golden Chain2e prijs, groote zilveren medaille met f5 voor den koetsier: Jbr. F. van Reenen te Zeist, met Cousin Bobby 3e prijs, zilveren medaille, met f2 50 voor den koetsier: J. Harff te Utrecht, met Mariëtte; eervolle vermeldingJ. L. van Eijk te Gouda, met Vulcano en Gustaaf; J. Koot te Baarn, met Charley. III. Concours tweespannen, toebe- hoorende aan particulieren, stokmaat boven 4.54 M. Aantal deelnemers 5. le prijs, groote verguld zilveren medaille, met f 10 voor den koetsier: J. L. F. Dijckmeester te Utrecht, met Ricolo en Diabolo; 2e prijs, groote zilveren medaille, met f 5 voor den koetsier; John Wurfbain te Voorburg; 3e prijs, zilveren medaille, met f2 50 voor den koetsier; Jhr. T. van Reenen te Zeist, met Consin Bobby en His Grace; eervolle vermelding: A. J. Korthals Altes te Baarn, met Socrates en Xantippe en J. L. van Eeijk te Gouda met Golden Clain en Vulcano. IV. Concours voor bet bestgaande rijpaard, toeheboorende aan officieren of heerrijders. Aantal deelnemers 11. le prijs, f150: luit. R. J. Wilson te Haarlem, met Debutant; 2e prijs, f 100: luit. J. Knel, te Haarlem, met Red Cap; 3e prijs, f 50luit. J. J. van Santen ta Amersfoort, met Intreprid. Bestuursprijzenluit. R. J. Wilson met de Hengst en luit. Jhr. K. F. Quarles van Ufford te Arnbern, met Jeanne d'Arc. V. Groot spriog-concours voor springpaarden, toebehoorende aan officieren of heerrijders. Een achttal hindernissen moesten hierbij worden genomen, waarvan vooral lastig bleken, twee aan elkaar sluitende schapenhokken (3 sprongen). Er werd op tijd gereden. Aantal deelnemens 25. le prijs, f150: luit J. A. van Gel- licum te 's-Gravenhage, metPowserful 2e prijs, f 100: luit. baron van Voorst tot Voorst te 's-Gravenhage, met Maayke Men; 3e prijs, f50: luit. H. Mathon te Leiden, met Held4 prijzen f25: luit. H. C. Labouchère te Amers foort, met Vanguaro, Dr. Bemelmans te Rotterdam, met Black Paddy, (gere den door luit. Coblijo), luit. baron van Voorst tot Voorst, met Gravin Ada en luit J. M. de Kruijf te Amers foort, met Meg (R. P.). VI. Jachtrit achter een jagermeester, eindloop van 1200 M., voor officieren en heerrijders. Als jagermeester fun geerde luit. G. J. Pitlo (art. N. I. L.) Aantal deelnemers 6. le prijs, f150: luit. J. J. van Santen Een engagement. Mrs. Pecksniff. i/JtUtó!» riep de oude dame uit, en zij zag meneer De Wijs door hare glin sterende lorgnetglazen aan met zóó hautain-minachtende koelheid, dat me vrouw toch eigenlijk stekelig woordje op de tong kwam zweven... Ze wist toch ook precies, op 'n haartje, hoe zwaar de Boelen's wogen... Maar André was en bleef een goede partij... Knappe jongen, die er met z'n praktijk als arts wel komen zou... Fiksche kerel, waar al de meisjes van hun kennissen dol- jaloersch op waren... Dan: de erfenis van oom Hendrik... Neen, in zoo'n geval moet een mensch zich iets laten wel gevallen... njiiéd!» zei mevrouw Boelen, en zij wreef het topje van haar neus en snoof eens zeer bedenkelijk, «als u met zülke bezwaren komt, meneer De Wijs. ...Kijk 's aan, beste vriend, je weet- mijn man was toch al zoo uiterst moei lijk te overreden, hè Hij had liever gezien, dat André nog 'n heelen tijd ongetrouwd was gebleven. Met zijn avenir Met zijn vooruitzichten... Je weet, dat freuletje Wielens deHaere, dat snoezige Eefje, was 'n protégée van mijn man. Als André hédr nu eens... Maar enfin...» »Ik vermoed,» merkte mevrouw De Wijs op, en er schoten nu toch gift pijltjes uit haar oogen, »dat de oude baron Wielens... hm...» Majesteitelijk-beseffend, hoè graag men haar zoon wilde accepteereu, richtte bezoekster het hoofd naar gast vrouw... »Wat vermoedt u?» vroeg ze lang zaam en streng. De andere durfde niet verder gaan- Voelde het gevaar van ruzie naderen... Dachtstraks schroeven zij hun eischen nog hooger op— »lk dacht zoo, die Eefje Wielens is toch nog 'n kind, hè?» Adèle, aanstaande bruid, zat te plukken aan een borduurwerkje; beet zich op de lippen... Scheurde draadjes en pluisjes stuk van inspan ning, om niet los te barsten hij het geschacher... En hij, de vader, woelde zich met grijpende, hulpeloos-tastende vingers door het witte krulhaar. Tel kens maakte hij nerveuse slikbeweging- Verschoof zijn bril, veegde aan de gla zen, trok hem stijver op den neus. Wischte zich zweetdroppels af, die parel den op 't voorhoofd. Keek z'n vrouw- die toch iets weten, iets begrijpen moest... zoo smeekend aan. Draaide de schakels van zijn gouden horlogeketting om en om... Dacht dan weer aan den brief in z'n borstzak— De aanmaning van het Amsterdamsche bankiershuis in zake de prolongatie van die drie stukjes— Wreef zich over den schedel, waarin de pijn van het .zwoegende den ken over twee, drie dingen tegelijk schroefde, afmatte, zoodat 't hem soms duizelde voor de oogen... En zacht-hoffelijk, beklemd door het perspectief van wat straks, over een maand, over een halfjaar kön gebeu ren... terwijl hij even schuwig gekeken had naar 't blonde hoofd van zijn dochter, van aanstaand bruidje Adèle, die al-maar zat te plukken aan half- voltooid borduurwerkje— voelend hoe 't haar moest martelen... zei hij tegen bezoekster "Gelooft u niet, dat 't tegenover jonge menschen voorzichtiger gehan deld is om voorloopig... Ziet u, in 't begin... De rente... De rente van een kapitaal uit te keeren... Dan... Later..." Aanstaand bruidje was uit de kamer gegaan, door bezoekster nageoogd met ijselijk-koud gezicht— »ïk ben blij, dat Adèle even weg is, dan kunnen we vrijer praten, niet waar?" ging gastheer voort. »0, ik heb alle vertrouwen, 't volste vertrou wen in uw zoon. Maar toch— toch..." »Wat toch!? vroeg mevrouw Boelen, op den toon van rechter van instructie... Wenkbrauwen fronzend, bij-voorbaat in moederlijken trots ge krenkt— »U weet ook wel uit eigen ervaring, wat decepties beteekenen," viel gast vrouw, die 't niet langer harden kon, uit... Of zij 't soms glad-vergeten was, hoe meneer Boelen een jaar of twaalf geleden 'n soort van »accoordje" had moeten sluiten met crediteuren, zaakje, dat toen binnen de grens van intiemen kring was gebleven— Het woord bracht even stilte. Me vrouw Boelen was bleek geworden, met trillende neusvleugels... Meneer De Wijs snoot z'n neus om te verber gen kleur van hevigen schrik over de herinnering... Bezoekster was opgestaan. »M... Maar," haastte gastheer in te vallen, »maar het geluk van Adèle gaat ons natuurlijk hoven alles— Wan neer u en meneer Boelen van oordeel zijn... Als u inderdaad meent— Ja, ziet u— Zij stak gastheer de toppen der vingers toe— Mevrouw scheen ze niet eens te zien- Het gevaar kwam nader en nader... En plotseling greep Adèle's moeder haar bij een arm. Snikte zij 't uit... Ontspanden zich de getergde zenuwen. Begreep mevrouw De Wijs, dat 't nu er op of er onder zou wezen... »0 God, Marie!" barstte ze uit, waarom moet je dat nou zóó hoog opnemen Als ik iets gezegd heb, dat je krenkte, vergééf 't me dan— We kennen elkaar toch al zóó lang... Bij de veertig jaar— Herinner je je nog van de school bij madame Legrand- op het Singel— Zeg, Marie?—" Gauw liet mevrouw Boelen zich niet verteederen. Maar toch— toch... einde lijk drukte ook zij neusdoekje even tegen oogen. Zoenden de dames elkaar— Verzekerde gastvrouw nogmaals, dat ze niets, absoluut »niets kwaads" be doeld had... Onwillekeurig was een mensch wel eens onhandig in z'n woor-

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1910 | | pagina 1