NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
SohelseQ uil de rectaal.
rvo 68
Woensdag 2U Augustus 1910.
IVegen-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
Moderne manier voor zakendoen.
Plaatselijk Nieuws.
J. P. METZGER Jr., Tuinarchitect.
Steniaweg ZEIST.
Aanleg van Buitenplaatsen, Parken, enz.
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en V rij dag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer Tl, Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
De middenstandsbeweging, die in
de laatste jaren in ons land, evenals
daarbuiten, de middenstanders uit
Handels en Nijverheidskringen uit hun
dommelenden slaap beeft wakker ge
schud, bracht menig vraagstuk aan
de dagorde om door oplossing daarvan,
den middenstand van een dreigenden
achteruitgang te redden.
Voor den kleinbandelsstand zijn drie
vraagstukken zeer vele geweest.
Wij herinneren hierbij slechts aan
de volgende onderwerpen die dooi
den winkelier van onbetwist groot
belang waren, zoo b. v. de wijze,
waarop geadveiteerd moest worden
om de zaak bij het publiek bekend
te maken, over de wijze waarop ge-
etaleerd moet worden om den koopers
een goed denkbeeld van de ten ver
koop voorhanden zijner artikelen te
geven, en tevens een juist beeld te
geven van den smaak van den winke
lier, vervolgens over de wijze waarop
de winkelier verkoopen moet n. 1.
contant of op crediet,zijn boekhouding,
zijn omgang met het publiek enz
Wij zullen de laatste zijn om te ont
kennen, dat de winkelier is den tegen-
woordigen tijd zijn aandacht aan al
onze onderwerpen moet schenken,
wijl hij in den kleinhandel zijn bestaan
blijven vinden, doch ons wil het voor
komen, dat de voornaamste voorwaarde
is en blijft het zaakkundig in- en
verkoopen, Over dat zaakkundige zul
len wij in dit artikel het een en ander
zeggen.
Men zal het er wel algemeen over
eens zijn, dat het niet mogelijk is zoo
goed en zooveel te verkoopen.
Zien wij eens rondom ons, en stel
len wij eens de vraag hoevele winke
liers er tegenwoordig nog zijn die een
artikel, dat uitmunt voor goede hoe
danigheden, naar waarde kunnen
waardeeren of die de fouten of kleine
gebreken daarin weten aan te tooneri
Zij mogen in zijde of lluweel, in wol
of katoen, in ijzer of koper, in bout
of metaal handelen, het zijn uitzonde
ringen indien zij volkomen op de
hoogte van hun vak zijn en omtrent
de fabricatie en de herkomst en be
werking der grondstoffen volkomen
op de hoogte zijn.
Men ziel het dan ook zeer dikwijls
geschieden, dat de winkelier zich
altijd bij klachten beroept op en zich
vei schuilt achter den fabrikant. En
dat maakt ten slotte een onaange
name!) indruk bij den klant, omdat
daaruit ten sterkste blijkt, dat hij
de veikooper onbevoegd in zijn
vak is. Zijn er dan in den tegenwoor-
dtgen tijd geen uitzonderingen aan
te wijzen. En aanstonds viel hel ons
op, dat de kooper van automobielen
en motorrijtuigen stellig in dat uit-
zonderings geval een voorname plaats
inneemt.
En waarom? Omdat hij de geheele
-nstructie van zijn auto kent, omdat
hij zoowel omtrent den motor, de
assen, de overige machinedeelen alles
weet, wat noodig is om bem in staat
te stellen direct te knnnen zeggen
waar een eventueele storing door
ontstaat. In 't kort: hij verstaat
zijn vak.
Een zeer groot deel van kleine
winkeliers zelfs inkoopers van grootere
winkelzaken en menigmaal ook de
reizigers van grossiers en fabrikanten
zijn totaal onbekend met de geheimen
der vervaardiging of bewerking der
grondstoffen van de artikelen die ze
koopen en verkoopen. Zij weten zelfs
in de meeste gevallen niet waaruit
die grondstoffen bestaan, die voor de
artikelen; die zij verkoopen betioodigd
zijn nog minder weten zij iets van
de plaatsen waarvan deze grondstoffen
betrokken worden terwijl de fabricatie
zelf voor hen bet grootste geheim is.
Nu spreekt bet toch van zelf, dat
waar zij zelf onwetend zijn in al deze
zaken zij niet bevoegd kunnen
zijn om de waarde der artikelen die
zij inkoopen, te beooi'deelen nog
minder om uit volle overtuiging iets
aan hunne klanten te vertellen omtrent
de goede hoedanigheden van hetgeen
zij verkoopen.
De winkelier die voor een dertigtal
jaren geleden, zijne zaken dreef, was
gewoonlijk goed op de hoogte van
liet artikel waarin hij handelde. De
artikelen, die hij inkocht, nam hij
niet omdat de verkooper hem daartoe
door zijne veelbespraaktheid over
haalde. doch hij het zich leiden door
zijn eigen vakkennis.
Bij het verkoopen behoefde hij niet
angstvallig er voor te zorgen geen
nonsens of verdichtsels omtrent zijne
artikelen te zeggen, waardoor zijn
gebrek aan vakkennis aan bet licht
zou komen, doch vakman als bij
was, kon hij met overtuiging over de
goede hoedanigheden van zijn artikelen
spreken, omdat hij ze door en door
kende.
Heerlijk frisch weder begunstigde
het concours-hippique jl. 'Zondagmid
dag door de N. V. Mij. tot expl. van
Feest-, Sport- en Tentoonstellings
terreinen op »Birkhoven« gehouden.
Een ongekend groot aantal bezoe
kers vulden dan ook tribune en mid
denterrein en volgde met belangstelling
de verschillende nummers. Vooral het
springconcours en de jachtrit achter
een jagermeester waren interessant.
Het terrein was uitnemend in orde
en de regeling liet, niettegenstaande
het groot aantal deelnemers, niets te
wenschen over.
Als juryleden fungeerden voor de
afdeeling tuigpaarden, de heeren H.
Tromp van Holst, D. C. Hasselman
en J. J. Diemont; voor de afdeeling
bestgaand rijpaardritmeester M.
Gronahout. ritm. G. J. A. A. baron
van Heemstra en kapitein U. J. N.
Doornbos; voor het groot spring
concours: de ritmeesters Grondhout
en baron van Heemstra en de heer
A. v. Hoboken van Hoedekenkerken
voor den jachtrit: de ritmeesters
door geheel Nederland.
Levering der verschillende gèivassm> tegen BILLIJKE PRIJZEN.
Grondhout en van Heemstra en kapt.
Doornbos.
De uitslag was als volgt
I. Concours eenspannen, ingespan
nen voor tweewielig rijtuig, toebe-
hoorende aan landbouwers die uit
sluitend het land bouwbedrijf ui toefenen.
Aantal deelnemers 8 le prijs, f 80:
D. Oskam te Cothen, met Julia; 2e
prijs, fGO: D. van der Grift te Baarn,
met Emmo; 3e prijs, f 40: J. Koper
draad te Muiderberg, met Casimir;
eervolle vermelding: D. van der Grift
te Baarn, met Pruis.
II. Concours eenspannen, toebehoo-
rende aan particulieren, hoogte stok-
maat boven 1.54 M. Aantal deel
nemers 5.
le prijs, groote verguld zilveren
medaille, met f 10 voorden koetsier:
J. L. van Eijk te Gouda, met Golden
Chain2e prijs, groote zilveren medaille
met f5 voor den koetsier: Jbr. F.
van Reenen te Zeist, met Cousin Bobby
3e prijs, zilveren medaille, met f2 50
voor den koetsier: J. Harff te Utrecht,
met Mariëtte; eervolle vermeldingJ.
L. van Eijk te Gouda, met Vulcano
en Gustaaf; J. Koot te Baarn, met
Charley.
III. Concours tweespannen, toebe-
hoorende aan particulieren, stokmaat
boven 4.54 M. Aantal deelnemers 5.
le prijs, groote verguld zilveren
medaille, met f 10 voor den koetsier:
J. L. F. Dijckmeester te Utrecht, met
Ricolo en Diabolo; 2e prijs, groote
zilveren medaille, met f 5 voor den
koetsier; John Wurfbain te Voorburg;
3e prijs, zilveren medaille, met f2 50
voor den koetsier; Jhr. T. van Reenen
te Zeist, met Consin Bobby en His
Grace; eervolle vermelding: A. J.
Korthals Altes te Baarn, met Socrates
en Xantippe en J. L. van Eeijk te
Gouda met Golden Clain en Vulcano.
IV. Concours voor bet bestgaande
rijpaard, toeheboorende aan officieren
of heerrijders. Aantal deelnemers 11.
le prijs, f150: luit. R. J. Wilson
te Haarlem, met Debutant; 2e prijs,
f 100: luit. J. Knel, te Haarlem, met
Red Cap; 3e prijs, f 50luit. J. J. van
Santen ta Amersfoort, met Intreprid.
Bestuursprijzenluit. R. J. Wilson
met de Hengst en luit. Jhr. K. F.
Quarles van Ufford te Arnbern, met
Jeanne d'Arc.
V. Groot spriog-concours voor
springpaarden, toebehoorende aan
officieren of heerrijders.
Een achttal hindernissen moesten
hierbij worden genomen, waarvan
vooral lastig bleken, twee aan elkaar
sluitende schapenhokken (3 sprongen).
Er werd op tijd gereden. Aantal
deelnemens 25.
le prijs, f150: luit J. A. van Gel-
licum te 's-Gravenhage, metPowserful
2e prijs, f 100: luit. baron van Voorst
tot Voorst te 's-Gravenhage, met
Maayke Men; 3e prijs, f50: luit. H.
Mathon te Leiden, met Held4 prijzen
f25: luit. H. C. Labouchère te Amers
foort, met Vanguaro, Dr. Bemelmans
te Rotterdam, met Black Paddy, (gere
den door luit. Coblijo), luit. baron
van Voorst tot Voorst, met Gravin
Ada en luit J. M. de Kruijf te Amers
foort, met Meg (R. P.).
VI. Jachtrit achter een jagermeester,
eindloop van 1200 M., voor officieren
en heerrijders. Als jagermeester fun
geerde luit. G. J. Pitlo (art. N. I. L.)
Aantal deelnemers 6.
le prijs, f150: luit. J. J. van Santen
Een engagement.
Mrs. Pecksniff.
i/JtUtó!» riep de oude dame uit, en
zij zag meneer De Wijs door hare glin
sterende lorgnetglazen aan met zóó
hautain-minachtende koelheid, dat me
vrouw toch eigenlijk stekelig woordje
op de tong kwam zweven... Ze wist
toch ook precies, op 'n haartje, hoe
zwaar de Boelen's wogen... Maar André
was en bleef een goede partij... Knappe
jongen, die er met z'n praktijk als arts
wel komen zou... Fiksche kerel, waar
al de meisjes van hun kennissen dol-
jaloersch op waren... Dan: de erfenis
van oom Hendrik... Neen, in zoo'n geval
moet een mensch zich iets laten wel
gevallen...
njiiéd!» zei mevrouw Boelen, en
zij wreef het topje van haar neus en
snoof eens zeer bedenkelijk, «als u met
zülke bezwaren komt, meneer De Wijs.
...Kijk 's aan, beste vriend, je weet-
mijn man was toch al zoo uiterst moei
lijk te overreden, hè Hij had liever
gezien, dat André nog 'n heelen tijd
ongetrouwd was gebleven. Met zijn
avenir Met zijn vooruitzichten... Je
weet, dat freuletje Wielens deHaere,
dat snoezige Eefje, was 'n protégée
van mijn man. Als André hédr nu
eens... Maar enfin...»
»Ik vermoed,» merkte mevrouw De
Wijs op, en er schoten nu toch gift
pijltjes uit haar oogen, »dat de oude
baron Wielens... hm...»
Majesteitelijk-beseffend, hoè graag
men haar zoon wilde accepteereu,
richtte bezoekster het hoofd naar gast
vrouw...
»Wat vermoedt u?» vroeg ze lang
zaam en streng.
De andere durfde niet verder gaan-
Voelde het gevaar van ruzie naderen...
Dachtstraks schroeven zij hun eischen
nog hooger op—
»lk dacht zoo, die Eefje Wielens
is toch nog 'n kind, hè?»
Adèle, aanstaande bruid, zat
te plukken aan een borduurwerkje;
beet zich op de lippen... Scheurde
draadjes en pluisjes stuk van inspan
ning, om niet los te barsten hij het
geschacher... En hij, de vader, woelde
zich met grijpende, hulpeloos-tastende
vingers door het witte krulhaar. Tel
kens maakte hij nerveuse slikbeweging-
Verschoof zijn bril, veegde aan de gla
zen, trok hem stijver op den neus.
Wischte zich zweetdroppels af, die parel
den op 't voorhoofd. Keek z'n vrouw-
die toch iets weten, iets begrijpen
moest... zoo smeekend aan. Draaide de
schakels van zijn gouden horlogeketting
om en om... Dacht dan weer aan den
brief in z'n borstzak— De aanmaning
van het Amsterdamsche bankiershuis
in zake de prolongatie van die drie
stukjes— Wreef zich over den schedel,
waarin de pijn van het .zwoegende den
ken over twee, drie dingen tegelijk
schroefde, afmatte, zoodat 't hem soms
duizelde voor de oogen...
En zacht-hoffelijk, beklemd door het
perspectief van wat straks, over een
maand, over een halfjaar kön gebeu
ren... terwijl hij even schuwig gekeken
had naar 't blonde hoofd van zijn
dochter, van aanstaand bruidje Adèle,
die al-maar zat te plukken aan half-
voltooid borduurwerkje— voelend hoe
't haar moest martelen... zei hij tegen
bezoekster
"Gelooft u niet, dat 't tegenover
jonge menschen voorzichtiger gehan
deld is om voorloopig... Ziet u, in
't begin... De rente... De rente van
een kapitaal uit te keeren... Dan...
Later..."
Aanstaand bruidje was uit de kamer
gegaan, door bezoekster nageoogd met
ijselijk-koud gezicht—
»ïk ben blij, dat Adèle even weg
is, dan kunnen we vrijer praten, niet
waar?" ging gastheer voort. »0, ik
heb alle vertrouwen, 't volste vertrou
wen in uw zoon. Maar toch— toch..."
»Wat toch!? vroeg mevrouw
Boelen, op den toon van rechter van
instructie... Wenkbrauwen fronzend,
bij-voorbaat in moederlijken trots ge
krenkt—
»U weet ook wel uit eigen ervaring,
wat decepties beteekenen," viel gast
vrouw, die 't niet langer harden kon,
uit... Of zij 't soms glad-vergeten was,
hoe meneer Boelen een jaar of twaalf
geleden 'n soort van »accoordje" had
moeten sluiten met crediteuren,
zaakje, dat toen binnen de grens van
intiemen kring was gebleven—
Het woord bracht even stilte. Me
vrouw Boelen was bleek geworden,
met trillende neusvleugels... Meneer
De Wijs snoot z'n neus om te verber
gen kleur van hevigen schrik over de
herinnering...
Bezoekster was opgestaan.
»M... Maar," haastte gastheer in te
vallen, »maar het geluk van Adèle
gaat ons natuurlijk hoven alles— Wan
neer u en meneer Boelen van oordeel
zijn... Als u inderdaad meent— Ja,
ziet u—
Zij stak gastheer de toppen der
vingers toe— Mevrouw scheen ze niet
eens te zien-
Het gevaar kwam nader en nader...
En plotseling greep Adèle's moeder
haar bij een arm. Snikte zij 't uit...
Ontspanden zich de getergde zenuwen.
Begreep mevrouw De Wijs, dat 't nu
er op of er onder zou wezen...
»0 God, Marie!" barstte ze uit,
waarom moet je dat nou zóó hoog
opnemen Als ik iets gezegd heb, dat
je krenkte, vergééf 't me dan— We
kennen elkaar toch al zóó lang... Bij
de veertig jaar— Herinner je je nog
van de school bij madame Legrand-
op het Singel— Zeg, Marie?—"
Gauw liet mevrouw Boelen zich niet
verteederen. Maar toch— toch... einde
lijk drukte ook zij neusdoekje even
tegen oogen. Zoenden de dames elkaar—
Verzekerde gastvrouw nogmaals, dat
ze niets, absoluut »niets kwaads" be
doeld had... Onwillekeurig was een
mensch wel eens onhandig in z'n woor-