nriEuwi
Nieuws- en Advertentieblad
voor do Provincie Utrecht.
is van heden af^yeder verkrijgbaar.
PlaatselljR lïfeuws.
No. 89
Zaterdag 5 November 1910
Negen-en-dertigste Jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
ONZE RECRUTEN.
FEUILLETO 5\S
DE INVASIE DER DÜITSCHERS.
T- nDucïiateaia..
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS;
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door bet geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukkenin te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: LaDgegtraat 17. Telephooun». 09
ADVERTENTIÊN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer Tl, Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groo_to"letters en vignetten naar plaatsruimte.
[Je laatste dagen van Augustus en
de eerste dagen van September zijn
*oor duizenden jongelieden in den
lande van groot gewicht geweest,
voor een groot deel van hen voor
vrees en angst en voor honderden
ouders van smart en droefheid, omdat
de loting voor de Nationale Militie
zou uitmaken wie der jonge mannen
bet vaderland als militair zouden
moeten dienen en zich zullen moeten
schikken in een geheel andere om
geving dan waarvan zij gewoon zijn.
De vaders putten zich uit met het
geven van goeden raad en de moe
ders sloven zich af om hare vertrek
kende kinderen te voorzien van het
een en ander, dat dienst kan doen
als zalf voor de wonde, ontstaan door
eene bittere scheiding.
't Is zeker in vele gezinnen woont
dan smart, in veler harten angst en
droefheid. De bezorgde moeders heb
ben, nu de loting uitgemaakt heeft
dat hare zoons soldaat moeten worden,
geen rust, en als het tot daadzaken
komt, en de roepstem gebiedend
klinkt: jKornt, 't is tijd !i dan hebben
ze geen oogenbhk tijd dag noch nacht,
dan smelten ze weg in tranen door
liefde tot en door viees voor hare
kinderen.
Tal van jongelingen houdt zich
goed, handelt en wandelt en praat
en redeneert, bluft, en snijdt op,
alsof er niets buitengewoons en zoo
genaamd angstwekkend te wachten
stond. Tegenover hunne gewone om
geving weten zij zich te gedragen,
als waren ze het meest onverschrok
ken, maar in de eenzaamheid tikt het
hart en breekt het angstzweet uit,
ir: de afzondering is het beven en-
rillen. Is het te verdedigen, dat er
geweeklaagd, gejammerd wordt door
jongelieden, die krachtens bunnen
leeftijd en krachtens hunne verplich
tingen als het ware geroep-m zijn om
als flinke mannen op te treden, wan
neer gevaar dreigt? Dat is niet te
verdedigen. Een jonge man behoort
gaarne vader moeder en pappot te
willen verlaten voor onze Koningin.
Is het te verdeuigen dat sommige
vaders en vele moeders zoo in angst
zitten over hun zonen, als die naar
het leger moeten trekken om gevormd
te worden tot flinke knappe militairen?
We antwoorden daarop Ten opzichte
van de scheiding wel. doch ten op
zichte van de oorzaak der scheiding
niet Scheiden baart altijd smart en
vooral als het er een geldt tusschen
ouders en kinderen. Doch als de smart
voortkomt uit haat tegen en afschuw
voor den militairen stand als het leed
geboren wordt uit de meening, dal
hel leven in de kazerne een honden
leven is, dat de behandeling in dienst
allerwreedst is, dan is de droefheid
der ouders zeer te laken. Er wordt
geloof gehecht aan allerlei praatjes,
die natuurlijk het rechte van de zaak
niet melden en dat geloof baart zoo
veel smart in gezinnen, waar weldra
een der leden «onder dienster moet.
De militaire stand is een hoogst
eervolle stand, zoowel voor den nede-
rigen soldaat, als voor den boogge-
plaatsten generaal. Niemand behoeft,
ol liever mag er zich voor schamen
den soldatenrok te dragen. Want wie
wapenen draagt en leert hanteeren
in den dienst van het vaderland, in
den dienst van het Hoofd van den
Staat, wie zich oefent om gereed te
kunnen slaan ter verdediging, als er
gevaar dreigt, staat hoog. Daarom
moeten de jonge mannen er een eer
in stellen soldaat te zijn en dien stand
nooit onteeren.
Het soldatenleven is een goed leven.
Voor kleeding en voeding en ligging
en in geval van ziekte voor
verpleging wordt uitnemend gezorgd.
Alles is wel eenvoudig maar toch
goed. Van weelde is natuurlijk geen
sprake. Alles is er op ingericht om
te ontberen, zonder lichamelijk te
lijden, om te leeren zich te harden
tegenover allerlei moeielijkheden. die
het soldatenleven, als het er eens op
aankomt aanbiedt. De militaire stand
vormt flinke onverschrokken kerels,!
die voor geen klein gerucht vervaald
zijn. iets wat een alujd thuis blijven
onder vaders en moeder's bescher
ming riiet doet.
De oefeningen eischen veel. zeer
veel inspanning en oplettendheid. Er
is veel aan vast, alles wat tot de
exercitie behoort, aan te leeren, doch
een ijzeren wil eri bovenal liefde voor
het vveik overwinnen alle moeilijk
heden. Het is waar, dat sommige
instructeurs niet zelden minder zacht
dan het behoort uitvallen, doch daar
toe bestaat dan meestal wel reden.
Onder de recruten zijn van die domme
schepsels, wier begrip nihil is. En
bewaar nu maar altijd het geduld
tegenover zulke wezens! Opletten is
ook in het militaire leven de bood
schap.
En nu de straf. Ja, die moet er
vooral zijn op plaatsen, waar een
gioot aantal peisonen onder discipline
gehouden moeten worden. Discipline
•zonder straf is niet denkbaar. Niemand
behoeft onder dienst te vreezen voor
straf, als hij slechts zorgt voor het
nakomen van alles wat zijn militaire
plicht hem oplegt. Er zijn er, of er
waren soldalen, die steeds straf op-
liepon, nu eens licht, dan weer zwaar,
doch alles door zijn eigen schuld er
zijn, of er waren er ook, die nooit
gestraft beboetdeii te worden, omdat
ze hunne verplichtingen kenden en
die slipt nakwamen.
Werkelijk, het leven in den mili
tairen stand is uitnemend, als zij, die
militair zijn, het goede willen en
vooral geen omgang zoeken met kame
raden, die willens en wetens een
gedrag leiden dat onteerend is voor
den stand en sloopend voor lichaam
en ziel. Aanstaande recruten en de
ouders van hen, gaat de toekomst
rustig tegemoet enkel en alleen door
de gedachte dat een soldaat, die zijn
plicht kent en nakomt, een zeer acb-
tanswaaidig persoon is in het oog
van ieder weldenkend mensch.
nix Bokbier
De gemeenteraad zal a s Dins
dag alweder vergaderen, ter behande
ling van den motie der heeren van
Esveld c.s. en eenige voorstellen van
Burgemeester en Wethouders.
Omtrent deze motie schreven B. en
W. aan de raadsleden
Naar aanleiding van de motie be
treflende de handelsschool, die door
uwe leden H. W. van Esveld, C. J.
Plomp, D Gerritsen, N. Veis lleyn
en M. R. N Onsterveen in uwe ver
gadering van 1 November j.l. is inge
diend, h bben wij heden eene bespreking
gehad met het bestuur van de ver-
eeniging «Handelsschool voor Amers
foort en omstreken« Het bestuur
heeft ons medegedeeld, dat, zoodra
de beschikking over de noodige sub
sidies verkregen zal zijn, het bestuur
onverwijld zal beginnen met de noo
dige voorbereidingenen de exploitatie
der sehool gaarne zal ter hand nemen.
Aanneming van de mode zal dus,
indien ook de provincie medewerkt,
stellig exploitatie van een dergelijke
school in de gemeente tengevolge
hebben. Bezwaar tegen aanneming
van de motie bestaat bij ons college
niet.
De heer J. Visser, thans te
Velsen, benoemd Directeur van het
Kijks-np.voedingsgesticht op den Berg,
zal 16 November zijn nieuwe functie
aanvaarden.
Zeer vermoedelijk zal het al
dan niet doorgaan der vliegdemon-
straties hij Soesterberg of bij Ede
hier worden aangeduid door een vlagje
op den St. Joriskerkioren.
Het Bestuur der plaatselijke
afdeeling van het Centraal-genoot-
schap voor kinder-herstellings- en
vacantie-kolonies zal trachten tegen
half Januari een muzikale soiree te
houden ten bate van de kas der
afdeeling.
Weldra zal van Gemeentewege
worden aanbesteed het maken van
een heischstijger aan den eersten
omloop van den Lieve Vrouweloren
Het werk, dat dient voor het her
stellen van den toren, moet 1 Febr.
1911 worden opgeleverd.
Tot Rentmeester van het Kroon
domein in het rentambt Amersfooit
is benoemd jlir. mr. dr J. M. Haersma
de With, te Apeldoorn.
In plaats van majoor Van
Schevichaven, die naar Haarlem wordt
overgeplaatst, zal hier als eerstaan
wezend ingeneur in het garnizoen
optreden de kapitein der genie J. L.
H. van Holk, thans te Arnhem.
De ambtenaar van het openbaar
ministerie bij de Rechtbank te Utrecht
concludeerde Donderdag tot vrijspraak
van den automobilist uit Overveen,
die 26 Juli op den Leusderweg een
meisje overreed, met doodelijk gevolg.
Bij Kon. besluit is benoemd tot
registratie-ontvanger van de burger
lijke acten eu successierechten te
Arnhem de heer C. J. Plomp, thans
ontvanger bij de legistratie en do
meinen alhier.
Herinnerd zij, dat morgen hier
alleen geopend is de apotheek van
den heer D. H. G. Ittmann, Lange-
straat 9.
38) D00B
«De Dotaris kan niet schuldig wezen»,
hernam Edmond. «Niemand, hij zoo
min als een ander, wist iets van onze
onderneming als men het echter voor
heilzaam houdt een voorbeeld te stel
len of op die wijze schrik wil versprei
den, dan kan zelfs in den ontschuldig-
sten brief in dezen tijd geschreven,
wel een volzin gevonden worden,
waaruit men voldoende venijn ban
zuigen, om iemand te veroordeelen.
Mijne meening is kapitein, dat de man
moet gered worden ik vraag U niet
alleen de mogelijkheid daarvan in over
weging te nemen, maar verzoek U
dringend mij binnen een uur, met allen,
die van een buks zijn voorzien, af te
zenden, om te beproeven of mijn plan
uitvoerbaar is.»
«Gij hebt dus reeds een plan ge
vormd
«Laat eens hooren, hoe gij het wilt
aanleggen om met onze twintig ge
weerdrager! rlen den nntnris te bevrii-
den.»
Edmond legde den aanvoerder thans
zijn plan uit en drong nogmaals op
spoed aan.
«Onuitvoerbaar is het niet«. ant
woordde de kapitein, «maar de minste
tegenspoed kan U in het verderf stor
ten. Ik wil U echter, ofschoon de
onderneming gewaagd is, mijne goed
keuring niet onthouden, gij zult U
evenwel te vreden moeten stellen met
het aantal uwer kameraden, die vrij
willig met U gaanis hun getal niet
groot genoeg, dan zult ge van de vol
voering van uw plan moeten afzien;
ziedaar mijn besluit; onderzoek thans
wie U volgen willen.»
«Gij hoort het vrienden, ik kan al
leen diegenen onder U gebruiken, wélke
van een buks zijn voorzien; die zijn
leven wil wagen, om een onschuldig
veroordeelde aan de macht van den
vijand te onttrekken, voege zich hij
mij.»
Na deze woorden ging Edmond eenige
schreden terzijde, doch werd op den
voet gevolgd door het geheele vrijcorps
Maar gij hebt immers geen geweer
Splinter en gij ook niet van Straal
en gij en parbleu, wil jelui mij in
steek laten 0 rlen dp kapitpin, zich
heimelijk verkneuterende over den
moed zijner volgelingen.
«Geen geweer?!» riepen er drie te
gelijk, «wij zullen er wel een vinden
daar ginds.»
Getroffen door dit welsprekend be
wijs van aanhankelijkheid en vertrou-
wen. was het Edmond onmogelijk in
het eerste oogenblik zijn dank te be-
tuigen. Eindelijk sprak hij
«Dat de kapitein hier beslisse, mij
is het onmogelijk uwe hulp af te wij
zen.»
Welnu, dan zal ik onmindelijk de
zaak uitmaken.»
Allen, die een buks dragen, stellen
zich onder het bevel van van Roden
burg, die onmiddellijk met zijn afdee
ling vertrekt. De overigen zullen on
der mijDe aanvoering op eenigen af
stand volgen, om U des gevorderd te
ondersteunen.
Ga thans houdt U kloek en vóór
alles, een vaste hand jongens ik
volg U.
HOOFDSTUK IK.
Een verkwikkende regen had aan
het heerlijk plantsoen om de oude
bisschopsstad nieuwe frisschheid gege
ven de in de ruimte zweevende stof
was neergeslagen, en afgekoelde lucht,
bezwangerd met welriekende bloemen
geuren, trilde van de muziek der
vogelenkoren, welke niets wisten van
den strijd der menschen.
Hier en daar zag men wel, als naar
gewoonte, de lieden aan den arbeid,
en hoorde nog het dreunen van den
hamer op het aambeeld van den smid,
doch deze bedrijvigheid was verre van
algemeen. Zij, wier middelen het toe
lieten, waren grootendeelsde bedreigde
stad ontvlucht en hadden hun verblijf
gekozen in een of ander dorp, ver
van de vijandelijke batterijen, die haar
granaten reeds tot in de buitenwijken
wierpen.
Nu en dan ijlde een schutter door
de eenzame straten naar zijne woning,
om den korten rusttijd van enkele
uren, te midden der zijnen door te
brengen. In de weinige dagen die zij
thans onder de wapenen waren, had
het voorkomen dier lieden reeds een
aanmerkelijke verandering ondergaan.
De saaie langzaamheid, waarmede de
vreedzame burgerwacht gewoon was
naar het exercitieveld te wandelen,
was verdwenenrap schreden zij thans
voorbij, met die fiere uitdrukking in
het oog, welke alleen gewekt wordt
door het bewustzijn dat men nuttig
is voor het welzijn van allen.
»Ha, ha! het doet me genoegen je
te zien oude jongen, mevrouw wèl?
kom aan wat kan ik je offreeren
een glas madera? Wel zeker! geen
plichtplegingen.» Met deze woorden
ontving de architect Ramer zijn vriend
Rudolfs, toen deze, aan de ontvangen
uitnoodigiDg gevolg gevende, hem
dien middag een bezoek bracht. «Om
je de waarheid te zeggen,» vervolgde
de architect, zonder zijn gast gele
genheid te geven om aan het woord
te komen, «had ik je al lang verwacht;
je kunt niet half gelooven, hoe schrik
kelijk vervelend ik dien oorlog vind;
een mensch weet waarachtig met zijn
tijd geen raad.»
«Ik dacht dat gij daar althans geen
last van' zoudt hebben uwe be
kwaamheden als technisch ambtenaar..»
»'t Mocht wat! neen, goede
vriend, voor het werk daar buiten
zijn er liefhebbers genoeg; ik bedank
voor de eer, en geloof, dat ik daar
mede den lande een grooter dienst
bewijs, dan dat ik het getal in den
weg loopers met één zou vermeerderen
gij weet wel, veel honden zijn des
