NIEUWS Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. ISO. 92. Zaterdag 18 November 1911. Veertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. De Geschiedenis van eene Verpleegster. BUITENLAND. FEUILLETON. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15; Franco per post door het geheele Rijk 1.25. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephoonn0. 09. ADVERTENTIËN: Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'l, Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. No. 34 '18 November 1911. mm G «rfestUtj&iiicnrt •iOaahtfcatiL— Dit zeer actueele Nummer, bevat als voorplaat: Itabaansche Cavaleristen, in de straten van Tripoli, hunne gevange nen met zich voerende, die bestemd zijn orn te worden gefusileerd. Voorts: de groote St. Bernard, met bet bekende Hospitaal der Augustirier- mouniken. Italiaansche tverkeloo- zen trekken over den pas van den St. Bernard. St. Bei nardbonden vinden een in den sneeuw veronge lukten reiziger. Het Wesl-Frieseb Museum te Hoorn. Protest tegen den Oorlog. De Centrale Brand weerkazerne te Amsterdam. - De Schipbreukelingen van het s s. ïSiiro". Het Armhuis te Haarlem. Een nieuw Volksbad in de Residentie. Beruchte buurt te Amsterdam. De nieuwe Burgemeester van Benne- broek. Fransche Opera, met 1 portretten. Mevrouw Mann-Bouw- meester. De opvoering van de Revue «Flora Uitstappen" in het Floia-theater te Amsterdam. De Wijnoogst in het Moezelland, met 4 illustraties. Een drijvend politie bureau te Rotterdam. Eenige kiekjes uit het Geïllustreerd Sport- bulletin van «Pak me Mee". Tenslotte portretten van landge- nooten, de rubriek van Redacteur X. het Kindernummer «Ons Prinsesje en het begin van den boeiender) roman De geabonneerde wonende wenscht zich te abonneeren op het weekblad „PAK ME MEE", tegen den prijs van 3'/j cents thuis bezorgd. ZD© Oorlog-. Geen vlootdemonstratie. De officieuse verklaring, welke de «Corriere della Sera« wereldkundig maakt. n.l. dat niet zal worden over gegaan tot een vlootdemonstratie, vóórdal de oase van Tripolis jn de macht der Italianen is, is van groot gewicht. Concentreert Italië nl. al zijn kracht op bet Tnpolitaanscbe ge vecbtsveld, dan beeft men ten minste kans, dat bier spijkers met koppen worden geslagen en eenig resultaat wordt bereikt. Want, zooals de toe stand geworden is na de annexatie' verklaring, waardoor Italië elke mogelijkheid voor een verzoenende oplossing van het geschil heeft afge sneilen, moeten de wapenen de beslissing brengen. En dan is het maar beter, alles op baren en snaren te zetten om dit resultaaat zoo spoe dig mogelijk te bereiken. Ware Italië overgegaan lot een actie in de Aege'pche Zee en had hét hiermede ook werkelijk iets willen winnen, dan ware dit zeker niet ten voordeele gekomen aan de krijgsverrichtingen in Tripohtanië. daar dan de Itali aansche krachten nog meer versnip perd waren geworden. Men vergete niet, dat nu reeds het expeditiekorps verdeeld is over een kuststrook van 1900 K M. Natuurlijk zal het bericht op de Italiaansche chauvinisten wel eenigs- zins ontnuchterend werken, maar het wil ons toch voorkomen, dat de Italiaansche regeering onder wel ken invloed dan ook een zeer verstandig besluit heeft genomen. Het gerucht over het terugroepen van de vloot uit de Aegeïscbe Zee heeft al dadelijk aanleiding gegeven tot het opwerpen van vredeshypo- thesende «Italian verzekert uit be trouwbare bron te kunnen meedeelen, dat het werkeloos blijven van de vloot in verband staat met de mogelijkheid op een spoedigen vrede. Ook de Romeinsche «Malin «-correspondent maakt gewag van in de hoofdstad in omloop zijnde geruchten over een aanstaanden vrede: Tuikije zou Barka en Tripolis willen afstaan tegerr een aanzienlijke schadeloosstelling. Hoewel bet beriebt niet zeer waar schijnlijk klinkt, vernielden wij het volledigheidshalve. hun manschappen, voor wie zij de grootste zorg hebben, schrijft de »Matin«-correspondent, moeten onder brengen. De meest voortvarenden hebben maar op eigen gelegenheid zich zoo gauw mogelijk geholpen:zij hebben hun menschen aan bet werk gezet om gangen te graven, welke met planken en aaide worden afgedekt In verband met de aan Italië en zoo als woonplaats ingericht. Bo toegeschreven plannen tot uitbreiding j vendien begint beschikbare plaats van het oorlogstooneel, beweert de voor de steeds aankomende verster- »Avanti«, dat Oostenrijk-Hongarije kingen te ontbreken. De troepen zijn zijn leger en vloot gedeeltelijk gemo- '•*- biliseerd heeft. De «Giornale dei Lavori Pubbhcci« betoogt, dat het onder de wapens roepen van de lichtingen 1887 en 1888 volstrekt niet er op behoeft te wijzen, dat deze troepen bestemd zijn voor Tripolis, doch wellicht zullen moeten landen in niet-Afrikaansche havens van Turkije. Wij gelooven veeleer, dat die oude lichtingen zul len moeten dienen, om de jongere troepen in de Italiaansche sleden te vervangen, en dezen naar Afrika zul len gaan om generaal Frugont in de gelegenheid te stellen met een behoor lijk leger de beslissende actie te kunnen beginnen. Vau het oorlogstooneel. Hoe scbaarsch ook de berichten zijn over hetgeen voor Tripolis gebeurt (van de overige punten van bet oor logstooneel verneemt men heelernaal niets), zoo valt hieruit toch af te leiden, dat de voorwaai tscha beweging der Italianen, zoo zij al opschiet, dan toch uiterst langzaam vooitgang heeft. En toch blijkt het zoo hoog en hoog tijd te worden, dat de Italiaansche troepen de gelegenheid krijgen, om zich wat huiselijker in te richten in de Tripolitaansche oase. Want de re genmoesson is aangevangen en zonder ophouden stortregent het. De kooplui zieD hun weinige voorraden bederven, daar alle opslagplaatsen voor de lege ring der troepen in beslag zijn geno men. De officieren weten niet, hoe zij in uitgestrekte tentenkampen gele gerd, in afwachting van het gereed komen van bouten loodsen, welke in allerijl worden opgeslagen. Zoowel in de stad als in deze tentenkampen springen zoo nu en dan eenige Turk- sche granaatkartetsen, betgeen bet gevoel vari veiligheid onder de afge matte Italiaansche troepen niet ver- boogt. De eetste koude doet zich reeds duchtig gevoelen, zoodat den soldaten een tweede deken is verstrekt. Uit Milaan wordt aan de «Voss. Zeitunga geseind- «Op het oorlogstooneel in Tripolis heerschen voortdurend onweder, re gens en zware stormen. Het Italiaansche legerbestuur is van plan de geheele oase plat te branden, daarna aan de grenzen van oase en woestijn versterkingen te bouwen. Men gelooft op deze manier alleen een einde te kunnen maken aan den zonderlingen toestand, dat 3000 Tur ken 30000 Italianen voortdurend in bedwang bouden.« Vrede in zicht? Aan de «Neue Freie Presse« wordt uit Rome geseind, dat Turkije bij de groote mogendneden stappen heeft edaan, die binnen zeer korten tijd tot vredesonderhandelingen zullen leiden. In bel «Berl. Tageblada vertelt prof. hij uit de stad naar zijn in het neger dorp Dabara gelegen woning terug keerde, zijn verzameling handschriften en studieboeken vond. Manuscripten waarin hij jaren en jaren gewerkt bad, lagen verscheurd en vertrapt, overal verspreid. Wat aan wetenschappelijke schatten is verloren gegaan, schrijft hij, zal de wetenschap pas na tien tallen, wellicht honderdtallen van jaren weer verzameld hebben. Zijn boeken kast was totaal leeggeplunderd waarheen alles verdwenen is, het is en blijft een raadsel. Van deze werken waren zeer velen voorzien van kant- teekeningen en opmerkingen bet resultaat van jarenlange studie. De geleerde besluit zijn jammerklacht met de verklaring, dat hij geen scbade- lossstelling zal vragen. Ik ben geen handelsman, zoo schrijft hij, ik heb mijn gansche leven gewijd aan de wetenschap en nimmer uit eigenbelang gehandeld. «Een oogenblik heb ik mij afge vraagd of ik het doen moest, om het geld le kunnen geven aan de nagelaten betrekkingen van de doodgeschoten inlanders of aan de bevriende neger slaven, die mij reeds zoo vaak gevraagd hebben, ben in de gelegenheid te stellen naar Soedan terug te keeren. «Maar beginsel blijft beginsel. Ik zal geen schadeloosstelling vragen. Trouwens, het zou ook onmogelijk zijn een maatstal daarvoor te vinden. Boeken, die bij den handelaar te krij gen zijn, zijn te taxeeren maar hoe wil men deri arbeid schatten van tien tallen jaren?" De opstand. Het was een treffend tooneel het welk eergisteren in het keizerlijk pa leis te Peking werd afgespeeld. Daar stond dan tegenover den prins-re gent en de keizerin-weduwe de man, dien zij drie jaar geleden van zijn hoog voetstuk stieten, als onwaardig de belangen van rijk en dynastie Krause uitvoerig in welk een desolaten verder voor te staan Hoe waren de toestant hij op zekeren ochtend, toen I rollen nu omgekeerd! IDT ID IE] DIE PTE. EEN A5IERIKAANSCHE GESCHIEDENIS. 29) "Dan is de vergadering geopend, in naam van Plnto, den grooten onder- aardschen God!" «Het zij zoo!" klonk liet van vier zijden. «Wie is daar in onze vergadering gevoerd en door den zwarten blind doek als een vreemde, aangeduid." «Jim Meijerantwoordde eene stem achter Fulton. «Wat zoekt hij hier?" «Hij heeft een vordering op de onderaarschen «Waarin bestaat zij?" «Hij is de gevolmachtigde der erf gename van onzen broeder Frans Hol der en wil de erfenis ontvangen." «Is broeder Frans Holder dood?" «Hij is dood!" klonk het dof, als honderdstemmig door de zaal, en Jim Fulton rilde het klonk als een beschuldiging van geesten. «Kan Jim Meijer zich legitimeeren «Dat kan hij «Waarmede «Met geloofwaardige papieren!" «Waar zijn ze?" Jim Fulton hoorde nu iemand hem naderen en papieren vragen hij droeg ze bij zich en overhandigde ze werk tuigelijk. Zij werden lnid voorgelezen. Eerst de akte van overlijden, toen het testament, vervolgens de procuratie. «Is dat alles in orde vroeg de stem driemaal, en driemaal antwoordde men: »Ja!" uit de vier windstreken. Fulton haalde geruster adem. «Het is in orde! Wie uwer heeft iets tegen de betaling van het geld aan te voeren?" Er ontstond een korte pauze, Fulton beefde en luisterde met gespitste ooren. «Ja," antwoordde een scherpe, als metaal klinkende stem, wier klank als die van een springend glas door de ruimte trilde. Fulton ontstelde; deze stem had hij reeds vroeger gehoord, maar zwak ker, bedaarder. «En wat heeft mijn broeder tegen te werpen?" vroeg de heldere stem van zooeven. «De papieren zijn niet voltallig, er ontbreekt de doopakte aaD van Rosa Holder, die niet gehuwd zijnde, min derjarig is en geen geldende volmacht kan geven." De scherpe stem zeide dat langzaam, duidelijk, op elk woord drukkend. Fulton slaakte een kreet en rukte met een snellen greep den blinddoek van zijne oogen. Hij moest dien vijand, wiens stem hem bekend was, leeren kennen, mocht het kosten wat het wil, want een ongekende vijand is een halve vijand. Maar deze verraderlijke handeling baatte Fulton niet, want al de personen in het ruime keldergewelf droegen halve zwarte maskers en roode domino's Zoodra de blinddoek viel, werd hij bij de armen gegrepen, en hij voelde de koude mondingen van twee pistool- loopen aan zijne slapen, want dicht naast hem hadden twee vermomden wacht gehouden. Toen de oogen van Fulton zich aan het licht gewoon hadden gemaakt, zag hij een zonderling tafereel voor zich. Aan een lange met zwart be- kleede tafel, waarop zeven driearmige kandelaars stonden, zaten misschien honderd vermomde mannen, en midden onder hen, op een verheven zitplaats een wezenlijke reuzengestalte, die een gouden band om het hoofd droeg. Overigens was de ruime, lage, ouder- aardsche ruimte donker en slechts in vier hoeken brandden kleine mijn werkerslampen, bij wier licht men vier ook vermomde mannen zag, op welker blanke zwaarden de kleine lichten weerkaatsten. Aan de tafel klonk een heesche lach,en de heldere stem zeide: «Dwaas, die gij zijt, geloofdet gij, dat wij uwe bedoelingen niet doorgronden? Zie om u heen en leer, dat men bij ons niets ziet, maar wij alles zien! Volgens onze willen hadden wij de lichten kunnen uitdooven, verdwijnen om u aan uw lot overlaten, dat hier de dood, van een ellendig verhongeren zou zijn geweest; maar de onderaard- schen hebben mededoogen met n en gij zult leven, niet omdat gij het ver dient, maar omdat ge als een ei in onze hand zijt, dat wij nog altijd kunnen platdrukken. Jim Meijer, doe inkeer, het is tijd Fulton lachte grimmig. «Boerenbe drog, anders niet! maakt met uw maskers kinderen bang, maar geen mannen, preekt moraal tot wie ge wilt, maar niet tot mij. Ik ben een man als de beste onder u, en strijd hierbij met open vizier zegt liever eerlijk, zoo ge het geld niet meer hebt, zoo alles humburg is, zoo ge mij bestelen wilt!" De voorzitter van het geheime ge nootschap wenkte: «Treed nader," zeide hij ernstig en met waardigheid, «en overtuig u, men kan niet verlangen, dat ieder aan eerlijkheid gelooft!" Fulton naderde. «Hier is ons boek, hier is de vond ingeschreven. Het was in het geheel eene som van 99,560 do'lars, die Hol- der ontdekte, en waarvan de bond i een derde toekomt, zoodat voor de erfgenamen, na aftrek van 1000 dollars, welke de vinder vroeger nam, nog 65,373 dollars 661/» cent overblijven, en hier is het geld." De voorzitter opende eene kleine, met paarlemoer ingelegd ebbenhouten cassette, die op de tafel voor hem stond, en nam er een pak bonds obligatien ieder van 1000 dollars uit. «Och," riep Fulton, begeerige blik ken op het pakket werpend, «wat doe ik met een afrekening en uw eerlijk heid, die mij ophoudt en ten laatste voor den gek houdt; want gij zijt onvatbaar als lucht en licht, geeft he

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1911 | | pagina 1