NIEUWS
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
ISO. 92.
Zaterdag 18 November 1911.
Veertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
De Geschiedenis van eene Verpleegster.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonn0. 09.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'l, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
No. 34 '18 November 1911.
mm G
«rfestUtj&iiicnrt •iOaahtfcatiL—
Dit zeer actueele Nummer, bevat
als voorplaat:
Itabaansche Cavaleristen, in de
straten van Tripoli, hunne gevange
nen met zich voerende, die bestemd
zijn orn te worden gefusileerd.
Voorts: de groote St. Bernard, met
bet bekende Hospitaal der Augustirier-
mouniken. Italiaansche tverkeloo-
zen trekken over den pas van den
St. Bernard. St. Bei nardbonden
vinden een in den sneeuw veronge
lukten reiziger. Het Wesl-Frieseb
Museum te Hoorn. Protest tegen
den Oorlog. De Centrale Brand
weerkazerne te Amsterdam. - De
Schipbreukelingen van het s s. ïSiiro".
Het Armhuis te Haarlem. Een
nieuw Volksbad in de Residentie.
Beruchte buurt te Amsterdam.
De nieuwe Burgemeester van Benne-
broek. Fransche Opera, met 1
portretten. Mevrouw Mann-Bouw-
meester. De opvoering van de
Revue «Flora Uitstappen" in het
Floia-theater te Amsterdam. De
Wijnoogst in het Moezelland, met 4
illustraties. Een drijvend politie
bureau te Rotterdam. Eenige
kiekjes uit het Geïllustreerd Sport-
bulletin van «Pak me Mee".
Tenslotte portretten van landge-
nooten, de rubriek van Redacteur X.
het Kindernummer «Ons Prinsesje
en het begin van den boeiender) roman
De geabonneerde
wonende
wenscht zich te abonneeren op het
weekblad „PAK ME MEE", tegen den
prijs van 3'/j cents thuis bezorgd.
ZD© Oorlog-.
Geen vlootdemonstratie.
De officieuse verklaring, welke de
«Corriere della Sera« wereldkundig
maakt. n.l. dat niet zal worden over
gegaan tot een vlootdemonstratie,
vóórdal de oase van Tripolis jn de
macht der Italianen is, is van groot
gewicht. Concentreert Italië nl. al zijn
kracht op bet Tnpolitaanscbe ge
vecbtsveld, dan beeft men ten minste
kans, dat bier spijkers met koppen
worden geslagen en eenig resultaat
wordt bereikt. Want, zooals de toe
stand geworden is na de annexatie'
verklaring, waardoor Italië elke
mogelijkheid voor een verzoenende
oplossing van het geschil heeft afge
sneilen, moeten de wapenen de
beslissing brengen. En dan is het
maar beter, alles op baren en snaren
te zetten om dit resultaaat zoo spoe
dig mogelijk te bereiken. Ware Italië
overgegaan lot een actie in de
Aege'pche Zee en had hét hiermede
ook werkelijk iets willen winnen, dan
ware dit zeker niet ten voordeele
gekomen aan de krijgsverrichtingen
in Tripohtanië. daar dan de Itali
aansche krachten nog meer versnip
perd waren geworden. Men vergete
niet, dat nu reeds het expeditiekorps
verdeeld is over een kuststrook van
1900 K M.
Natuurlijk zal het bericht op de
Italiaansche chauvinisten wel eenigs-
zins ontnuchterend werken, maar het
wil ons toch voorkomen, dat de
Italiaansche regeering onder wel
ken invloed dan ook een zeer
verstandig besluit heeft genomen.
Het gerucht over het terugroepen
van de vloot uit de Aegeïscbe Zee
heeft al dadelijk aanleiding gegeven
tot het opwerpen van vredeshypo-
thesende «Italian verzekert uit be
trouwbare bron te kunnen meedeelen,
dat het werkeloos blijven van de vloot
in verband staat met de mogelijkheid
op een spoedigen vrede. Ook de
Romeinsche «Malin «-correspondent
maakt gewag van in de hoofdstad in
omloop zijnde geruchten over een
aanstaanden vrede: Tuikije zou Barka
en Tripolis willen afstaan tegerr een
aanzienlijke schadeloosstelling.
Hoewel bet beriebt niet zeer waar
schijnlijk klinkt, vernielden wij het
volledigheidshalve.
hun manschappen, voor wie zij de
grootste zorg hebben, schrijft de
»Matin«-correspondent, moeten onder
brengen. De meest voortvarenden
hebben maar op eigen gelegenheid
zich zoo gauw mogelijk geholpen:zij
hebben hun menschen aan bet werk
gezet om gangen te graven, welke
met planken en aaide worden afgedekt
In verband met de aan Italië en zoo als woonplaats ingericht. Bo
toegeschreven plannen tot uitbreiding j vendien begint beschikbare plaats
van het oorlogstooneel, beweert de voor de steeds aankomende verster-
»Avanti«, dat Oostenrijk-Hongarije kingen te ontbreken. De troepen zijn
zijn leger en vloot gedeeltelijk gemo- '•*-
biliseerd heeft.
De «Giornale dei Lavori Pubbhcci«
betoogt, dat het onder de wapens
roepen van de lichtingen 1887 en
1888 volstrekt niet er op behoeft te
wijzen, dat deze troepen bestemd zijn
voor Tripolis, doch wellicht zullen
moeten landen in niet-Afrikaansche
havens van Turkije. Wij gelooven
veeleer, dat die oude lichtingen zul
len moeten dienen, om de jongere
troepen in de Italiaansche sleden te
vervangen, en dezen naar Afrika zul
len gaan om generaal Frugont in de
gelegenheid te stellen met een behoor
lijk leger de beslissende actie te
kunnen beginnen.
Vau het oorlogstooneel.
Hoe scbaarsch ook de berichten
zijn over hetgeen voor Tripolis gebeurt
(van de overige punten van bet oor
logstooneel verneemt men heelernaal
niets), zoo valt hieruit toch af te
leiden, dat de voorwaai tscha beweging
der Italianen, zoo zij al opschiet, dan
toch uiterst langzaam vooitgang heeft.
En toch blijkt het zoo hoog en hoog
tijd te worden, dat de Italiaansche
troepen de gelegenheid krijgen, om
zich wat huiselijker in te richten in
de Tripolitaansche oase. Want de re
genmoesson is aangevangen en zonder
ophouden stortregent het. De kooplui
zieD hun weinige voorraden bederven,
daar alle opslagplaatsen voor de lege
ring der troepen in beslag zijn geno
men. De officieren weten niet, hoe zij
in uitgestrekte tentenkampen gele
gerd, in afwachting van het gereed
komen van bouten loodsen, welke in
allerijl worden opgeslagen. Zoowel in
de stad als in deze tentenkampen
springen zoo nu en dan eenige Turk-
sche granaatkartetsen, betgeen bet
gevoel vari veiligheid onder de afge
matte Italiaansche troepen niet ver-
boogt.
De eetste koude doet zich reeds
duchtig gevoelen, zoodat den soldaten
een tweede deken is verstrekt.
Uit Milaan wordt aan de «Voss.
Zeitunga geseind-
«Op het oorlogstooneel in Tripolis
heerschen voortdurend onweder, re
gens en zware stormen.
Het Italiaansche legerbestuur is van
plan de geheele oase plat te branden,
daarna aan de grenzen van oase en
woestijn versterkingen te bouwen.
Men gelooft op deze manier alleen
een einde te kunnen maken aan den
zonderlingen toestand, dat 3000 Tur
ken 30000 Italianen voortdurend in
bedwang bouden.«
Vrede in zicht?
Aan de «Neue Freie Presse« wordt
uit Rome geseind, dat Turkije bij de
groote mogendneden stappen heeft
edaan, die binnen zeer korten tijd
tot vredesonderhandelingen zullen
leiden.
In bel «Berl. Tageblada vertelt prof.
hij uit de stad naar zijn in het neger
dorp Dabara gelegen woning terug
keerde, zijn verzameling handschriften
en studieboeken vond. Manuscripten
waarin hij jaren en jaren gewerkt bad,
lagen verscheurd en vertrapt, overal
verspreid. Wat aan wetenschappelijke
schatten is verloren gegaan, schrijft
hij, zal de wetenschap pas na tien
tallen, wellicht honderdtallen van jaren
weer verzameld hebben. Zijn boeken
kast was totaal leeggeplunderd
waarheen alles verdwenen is, het is
en blijft een raadsel. Van deze werken
waren zeer velen voorzien van kant-
teekeningen en opmerkingen bet
resultaat van jarenlange studie.
De geleerde besluit zijn jammerklacht
met de verklaring, dat hij geen scbade-
lossstelling zal vragen. Ik ben geen
handelsman, zoo schrijft hij, ik heb
mijn gansche leven gewijd aan de
wetenschap en nimmer uit eigenbelang
gehandeld.
«Een oogenblik heb ik mij afge
vraagd of ik het doen moest, om het
geld le kunnen geven aan de nagelaten
betrekkingen van de doodgeschoten
inlanders of aan de bevriende neger
slaven, die mij reeds zoo vaak gevraagd
hebben, ben in de gelegenheid te stellen
naar Soedan terug te keeren.
«Maar beginsel blijft beginsel. Ik
zal geen schadeloosstelling vragen.
Trouwens, het zou ook onmogelijk zijn
een maatstal daarvoor te vinden.
Boeken, die bij den handelaar te krij
gen zijn, zijn te taxeeren maar hoe
wil men deri arbeid schatten van tien
tallen jaren?"
De opstand.
Het was een treffend tooneel het
welk eergisteren in het keizerlijk pa
leis te Peking werd afgespeeld. Daar
stond dan tegenover den prins-re
gent en de keizerin-weduwe de man,
dien zij drie jaar geleden van zijn
hoog voetstuk stieten, als onwaardig
de belangen van rijk en dynastie
Krause uitvoerig in welk een desolaten verder voor te staan Hoe waren de
toestant hij op zekeren ochtend, toen I rollen nu omgekeerd!
IDT ID IE] DIE PTE.
EEN A5IERIKAANSCHE GESCHIEDENIS.
29)
"Dan is de vergadering geopend,
in naam van Plnto, den grooten onder-
aardschen God!"
«Het zij zoo!" klonk liet van vier
zijden.
«Wie is daar in onze vergadering
gevoerd en door den zwarten blind
doek als een vreemde, aangeduid."
«Jim Meijerantwoordde eene stem
achter Fulton.
«Wat zoekt hij hier?"
«Hij heeft een vordering op de
onderaarschen
«Waarin bestaat zij?"
«Hij is de gevolmachtigde der erf
gename van onzen broeder Frans Hol
der en wil de erfenis ontvangen."
«Is broeder Frans Holder dood?"
«Hij is dood!" klonk het dof, als
honderdstemmig door de zaal, en Jim
Fulton rilde het klonk als een
beschuldiging van geesten.
«Kan Jim Meijer zich legitimeeren
«Dat kan hij
«Waarmede
«Met geloofwaardige papieren!"
«Waar zijn ze?"
Jim Fulton hoorde nu iemand hem
naderen en papieren vragen hij droeg
ze bij zich en overhandigde ze werk
tuigelijk. Zij werden lnid voorgelezen.
Eerst de akte van overlijden, toen het
testament, vervolgens de procuratie.
«Is dat alles in orde vroeg de
stem driemaal, en driemaal antwoordde
men: »Ja!" uit de vier windstreken.
Fulton haalde geruster adem.
«Het is in orde! Wie uwer heeft
iets tegen de betaling van het geld
aan te voeren?"
Er ontstond een korte pauze, Fulton
beefde en luisterde met gespitste ooren.
«Ja," antwoordde een scherpe, als
metaal klinkende stem, wier klank
als die van een springend glas door
de ruimte trilde.
Fulton ontstelde; deze stem had
hij reeds vroeger gehoord, maar zwak
ker, bedaarder.
«En wat heeft mijn broeder tegen
te werpen?" vroeg de heldere stem
van zooeven.
«De papieren zijn niet voltallig, er
ontbreekt de doopakte aaD van Rosa
Holder, die niet gehuwd zijnde, min
derjarig is en geen geldende volmacht
kan geven." De scherpe stem zeide dat
langzaam, duidelijk, op elk woord
drukkend.
Fulton slaakte een kreet en rukte
met een snellen greep den blinddoek
van zijne oogen. Hij moest dien vijand,
wiens stem hem bekend was, leeren
kennen, mocht het kosten wat het
wil, want een ongekende vijand is een
halve vijand.
Maar deze verraderlijke handeling
baatte Fulton niet, want al de personen
in het ruime keldergewelf droegen
halve zwarte maskers en roode domino's
Zoodra de blinddoek viel, werd hij
bij de armen gegrepen, en hij voelde
de koude mondingen van twee pistool-
loopen aan zijne slapen, want dicht
naast hem hadden twee vermomden
wacht gehouden.
Toen de oogen van Fulton zich
aan het licht gewoon hadden gemaakt,
zag hij een zonderling tafereel voor
zich. Aan een lange met zwart be-
kleede tafel, waarop zeven driearmige
kandelaars stonden, zaten misschien
honderd vermomde mannen, en midden
onder hen, op een verheven zitplaats
een wezenlijke reuzengestalte, die een
gouden band om het hoofd droeg.
Overigens was de ruime, lage, ouder-
aardsche ruimte donker en slechts in
vier hoeken brandden kleine mijn
werkerslampen, bij wier licht men
vier ook vermomde mannen zag, op
welker blanke zwaarden de kleine
lichten weerkaatsten.
Aan de tafel klonk een heesche
lach,en de heldere stem zeide: «Dwaas,
die gij zijt, geloofdet gij, dat wij uwe
bedoelingen niet doorgronden? Zie
om u heen en leer, dat men bij ons
niets ziet, maar wij alles zien! Volgens
onze willen hadden wij de lichten
kunnen uitdooven, verdwijnen om u
aan uw lot overlaten, dat hier de
dood, van een ellendig verhongeren
zou zijn geweest; maar de onderaard-
schen hebben mededoogen met n en
gij zult leven, niet omdat gij het ver
dient, maar omdat ge als een ei in
onze hand zijt, dat wij nog altijd
kunnen platdrukken. Jim Meijer, doe
inkeer, het is tijd
Fulton lachte grimmig. «Boerenbe
drog, anders niet! maakt met uw
maskers kinderen bang, maar geen
mannen, preekt moraal tot wie ge
wilt, maar niet tot mij. Ik ben een
man als de beste onder u, en strijd
hierbij met open vizier zegt liever
eerlijk, zoo ge het geld niet meer
hebt, zoo alles humburg is, zoo ge
mij bestelen wilt!"
De voorzitter van het geheime ge
nootschap wenkte: «Treed nader,"
zeide hij ernstig en met waardigheid,
«en overtuig u, men kan niet verlangen,
dat ieder aan eerlijkheid gelooft!"
Fulton naderde.
«Hier is ons boek, hier is de vond
ingeschreven. Het was in het geheel
eene som van 99,560 do'lars, die Hol-
der ontdekte, en waarvan de bond
i een derde toekomt, zoodat voor de
erfgenamen, na aftrek van 1000 dollars,
welke de vinder vroeger nam, nog
65,373 dollars 661/» cent overblijven,
en hier is het geld." De voorzitter
opende eene kleine, met paarlemoer
ingelegd ebbenhouten cassette, die op
de tafel voor hem stond, en nam er
een pak bonds obligatien ieder van
1000 dollars uit.
«Och," riep Fulton, begeerige blik
ken op het pakket werpend, «wat doe
ik met een afrekening en uw eerlijk
heid, die mij ophoudt en ten laatste
voor den gek houdt; want gij zijt
onvatbaar als lucht en licht, geeft he