NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
No. 10.
Zaterdag 3 Februari 1912.
41e jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
PREMIE.
„Pak-me-Mee"
geïllustreerd weekblad
BUITENLAND.
VERVLOEKT EN VERSTQOTEN.
foortsc
Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonn0. 69.
AD VERTENTIRN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
voor de lezers van deze courant
Het heden verschenen nummer van
bevat o. a. de volgende actueele illu
straties
Als voorplaat: Het portret van
Baron van Hardenbroek van Lockhorst,
Kamerheer van H. M. de Koningin.
De strijd in Marokko. De Per
zische troebelen. Spoorwegonge
luk te Parijs. De ontsporing bij
Hardegarijp. Kunstrijden te Ber
lijn, met 3 foto's. Wintersport in
Zwitserland. Wedstrijd te Leeu-
waiden om het kampioenschap van
Nederland. Ijsvermaak op de Am
sleidamsche IJsclub. Wintersport.
Het Oranjeplein te 's-Gravenhage.
Het jubileum van Willem Rooy-
aaids, met 2 foto's, waarvanWillem
Rooyaards in wandelco*tuum en als
Svengali in Trilby De sleepboot
ïBaifema'' in botsing melde «Hydra".
Brand m de Neder landsche Fabi lek
van Spoor- en Ti amwegmatei leel te
Amsterdam De nEmpire Music-
Hall" te Amsterdam ingestort
Onthulling van het moi nment van
wijlen P. Louwerse. De inrichting
»Voorgeesl'' hij Oegstgeest. Ver
der: Een elIlal foto's van bekende
landgenooten. De lubriek van re
dacteur X, die ditmaal een Esperan-
to-vraag-tuk opneemt. Het kin-
dernummer van »Ons Prinsesje" met
onderhoudende lectuur voor de Jeugd
en het vervolg van den roman,
getiteld «Zieleleed" door Eline van
Stuwe (Jacqueline Reyneke van Stuwe).
De ondergeteekende wenscht bij
zijne Courant geregeld de geillu-
streerde Premie „Pak me niee" te
ontvangen.
WOONPLAATS NAAM/
Roosevelt als candidaat?
De Times-correspondent te Was
hington maakt melding van een inter
view met den heer Roosevelt, dooi de
Evening Post van Chicago gepubli
ceerd. Volgens dit interview zou
Roosevelt hebben verklaard, dat hij
een candidatuur niet begeert, noch
zoekt, maar dat hij haar zou aan
vaarden, indien de repubhkeinscbe
paitij haar hem aanbiedt. Deze ver
klaring, indien zij weikelijk is afgelegd
men dient met intervieuws in
Amerika wat voorzichtig ie zjjn
zou dan een bevestiging zijn van de
geruchten, die omtrent Roosevelt's
houding reeds lang in omloop zijri.
Roosevelt zou ook nog verklaard
hebben, dat hij geen candidatuur ver
wacht, evenmin verwacht dat hij ge
kozen zou worden, maar nog steeds
van ooideel is, dat president Taftzal
worden herkozen. Dit laatste wordt
nu natuurlijk weer uitgelegd als een
aanwijzing,dai Roosevelt toch eigenlijk
de nederlaag van Tafc verwacht.
De Trmej-corresporulent wijst er
op. dai met of zonder dementi van
dit interview, de ihans gedane publi
catie in elk geval het resultaat zal
hebben, dat de beweging ten gunste
van den ex-presnlent in kiacht zal
winnen.
Uit de berichten der Amerikaarische
corresporidenieii en de daaraan vast
geknoopte beschouwingen hlykt wel
dit, dal de toestand in de Urne zeer
onduidelijk is, èn dat van het resultaat
van den thans begonnen polilieken
strijd nog niets is te zeggen, nu de
beide groote partijen, republikeinen
en democraten, zoozeer verdeeld zijn,
dat het nog een veirassing zal wezen,
wie van al die verschillendecandidaten,
welke thans genoemd worden, ten
slotte de zegepraal zal behalen. Maar
juist die verdeeldheid in beide partijen
wordt door velen gunstig geacht voor
de kansen van Roosevelt, van wie het
dan nu, als de Evening Post gelijk
heeft zou vaststaan, dat hij zich aan
een candidatuur niet zal onttrekken.
Italië en Turkije.
Gisterochtend werden uit een aero
plane, waarin de aviateur Rossie en
kapitein Montu gezeten waren, bom
men geworpen op het belangrijke
grond voor
wegen.®
den aanleg van spoor-
De feestelijkheden die waren voor
bereid voor het bezoek van Koning
George aan Gibraltar waren wegens
den dood van den Hertog van Fife
afgelast; maar toch heelt Gibraltar
den Koning bij de aankomst der
Arabische kamp. De Arabieren schoten 1 Medina een hartelijke welkomstgroet
op de aeioplane; vier projectielen j gebracht. Ook de Spaansche schepen
raakten het vliegtuig Kapitein Montu i in de haven begroetten de Medina
met saluutschoten toen ze binnenvoer
Aan land werd het koninklijk paar
luide toegejuicht door een groote
menigte, die was samengestroomd,
niettegenstaande het afschuwelijke
weer, den stroomenden regen en den
stormwind, die de versieringen ver
nielden.
werd licht gewond.
Twee Italiaansche oorlogsschepen
bombardeeiden Shelk-es-Said en vei-
trokken toen in noordelijke lichting.
Donderdag nam een Italiaanse)]
oorlogsschip tien inlandsche paarlvis-
schers gevangen. Twee visschers, die
naar het strand zwommen, werden
gedood.
Op '24 dezer werd Hoha gebombar
deerd. Djebbanah den 27sten en
Hodeida zal waarschijnlijk hedennacht
gebombardeerd worden.
De oorlogscorrespondent van de
«Berliner Morgenpostt seinde 29
Januari uit Tripolis, welk telegram
31 Jan. uit Djerba verzonden werd:
»ln de laatste dagen worden de Itali
aansche linies de een voor, de ander
na, op alle punten door den vijand
aangevallen. Daar in verband met een
bevel van den oppercommandant nie
mand buiten de engere verdedigings
linie gelalen wordt zoogenaamd
wegens bet groote gevaar, m werke
lijkheid om kritiek te vermijden
is men aangewezen op het officieels
bericht van het persbureau, dat de
vei liezen van de Italianen verzwijgt
en alleen over hun overwinningen
spreekt. In werkelijkheid zijn al deze
gevechten zeer hardnekkig geweest
en waren de verliezen der Italianen
zeer belangrijk. Gisterennacht viel de
vijand Ain Zara viermaal aan. De
geheele oase wordt langzamerhand
veranderd in een groot versterkt kamp
Van dén opmarsch in bet binnenland
hoort men nog niets. Deltalianen zijn
begonnen met het uitgraven van den
Er staat weer een spion terecht
voor het rijkshooggerechtshaf in Leip
zig. 't Is een Engelschman, Bertrand
Stewart. Hij wordt verdacht van ver
raad van militaire geheimen. De be
klaagde is advocaat en hij is zóó be
middeld, dat hij den tijd dien zijn
bezigheden hem overlieten, gebruikte
voor groote reizen door Europa en
Afrika. Hij is den 2ti Augustus j.l.
in Bremen gearresteerd. Vroeger is
hij officier geweest.
De Duitsche regeering zal waar
schijnlijk de uitvinding koopen van
een jeugdig ingenieur, die een toestel
uitgedacht heeft om met groote zeker
heid draadloos te seinen van een
vliegmachine naar een station op de
aarde. De man beeft proeven genomen
en mooie resultaten bereikt. De Keizer
stelt bijster veel belang in bet geval
en wil zelf de proeven bijwonen, die
in het midden van Februari zullen
plaats hebben.
De Duitsche Kroonprins en de
Kroonprinses zijn Donderdagmiddag
om balfvier uit Berlijn vertrokken op
reis naar Zwitserland.
De Servische kroonprins Alexander
heeft moeten wijken voor de macht
der vereeniging van de Zwarte Hand,
en heeft zijn betrekking als inspec
teur-generaal van het leger neergelegd,
omdat de minister van oorlog machte
loos is tegen den almachtigen olficie-
renbond.
Is dat de voorbode der onttroning
van het geslacht der Karageorge-
witsjen
In den vroegen ochtend van 31
Januari ontdekten de enkele reeds in
het stationsgebouw te Orleans aan
wezige wachters, dat er inbrekers aan
het werk waren en bezetten de uit
gangen.
Toen de dieven zich ontdekt zagen,
trachtten zij met geweld buiten het
gebouw te komen, kwetsten daarbij
twee spoorwegbeambten door revolver
schoten en wisten toen te ontkomen.
Naar verschillende richtingen weid
toen het signalement van de dieven
getelegrapheerd, waarbij tevens het
vermoeden te kennen werd gegeven,
dat deze met den snel trein naar Toulouse
waren vertrokken.
Toen korten tijd daarna de gendar
merie in het station Etampes een
coupé van den gereedstaanden trein
binnentrad, vond zij daar een elegante
heer, die in een hoek zat te slapen.
Men verzocht hern mede te gaan naar
den chef. Nauwelijks echter was hij
in diens bureau gekomen, of hij haalde
een revolver voor den dag en schoot
zich dood. Men dacht eerst met een
der dieven te doen te hebben, dit
schijnt echter niet het geval te zijn
geweest.
Van een reizigster vernam de politie
nu, dat zij even voor Angerville twee
mannen uit den trein had zien springen.
Nu werd wederom naar links en
rechts getelegrapheerd en de geheele
politiemacht kwam op de been. Twee
agenten, die van Angerville uitge
zonden waren, haalden twee vluch
tende personen in. Toen deze uniformen
zagen, bpgonnen zij op de agenten ie
Een Roman uit de laatste Poolsche Revolutie
VAN
JULIUS ALICZNY.
1)
De torenklokken van Warschau had
den zoo even de elfde ure des avonds
verkondigd, en ver heen weergalmde
de laatste slag. Het was de nacht van
den 14 Januari 1863. Het geraas der
rijtuigen, die anders den wandelaar als
de dof bruisende golven der zee in de
ooren klonken en hem de nabijheid der
stad verried, was verstomd; een diepe
stilte lag over de geheele stad gespreid.
Eenzaam en ledig waren de openbare
pleinen als reuzige grafgesteenten van
een groot kerkhof verhieven zich de
gebouwen daar, en ernstig en zwijgend
staken de torens der kerken, beschenen
door de stralen der maan op den donker-
blauwen met sterren bezaaiden hemel af.
Met akelig gloeiende oogeD, het voor
hoofd in sombere plooien gelegd, wan
delde Murawieff, de Russische gouver
neur in de ruime kamer van zijn paleis.
Somwijlen bleef hij een oogenblik voor
de marmeren ronde tafel staan, om bij
het licht der reeds laag afgebrande
waskaarsen, de papieren te lezen, welke
hij in de hand hield. Plotseling schit
terden zijne oogen en zijn mond trilde,
doch slechts een oogenblik, dadelijk
kwam weder de gewone, strenge kalmte
op zijn gelaat terug. Hij ging op nieuw
eenige keeren heen en weder en las
andermaal verder. Eindelijk wendde
hij zich tot den brenger dezer papieren,
die bij den ingaDg der kamer op eer
biedigen afstand stond en vroeg met
steeds hooger opvlam menden toorn:
«Dus heden nacht waren trots mijne
bevelen weder vergaderingen in die
huizen
De directeur van politie want
deze was de brenger bevestigde het.
«Hoeveel personen van deze rustver
stoorders zijn in hechtenis genomeD
//Veertig Polen, waaronder de graaf
Dewbinsky,die de raddraaier en tegelijk
die de ziel van het geheel is.
//Goed wij zullen de ziel van het
lichaam weten te scheiden.»
De generaal naderde de schrijftafel
en schreef haastig eenige regels op een
vel papier.
//Hier,» zeide hij tot den beambte,
»is het hevel tot het transport der
gevangenen naar Siberiëzorg er voor
dat alles schielijk en zonder opzien te
baren geschiedt, en binnen hoogstens
een uur graaf Dewbinsky voor mij
staat. Ik zal met die lieden kort
proces maken!»
Buigend verwijderd zich de directeur
van politie. De minuutwijzer der pen
dule had den omloop van een uur na
de verwijdering van den politiechef,
nauwelijks ten halve afgelegd, toen
deze andermaal door een lakei werd
aangekondigd en op een wenk van
Murawieff gevolgd door een jongen man,1
binnentrad. Deze was forsch van ge
stalte en kon ongeveer zes en twintig
jaren oud zijn. Het fraai ovaal gezicht j
was omgeven door zwaar donkerbruin
haar, dat lang en krullend op de breede
krachtige schouders neerviel; onder
de lange wimpers schitterden donkere
oogen en dikke, dicht bijeen staande
wenkbrauwen, zoomede het hooge
breede voorhoofd getuigden van geest
en energie. Een zware knevel bedekte
de lippen en een kortere baard de kin.
De gouverneur had zich in een pur
per fluweelen armstoel neergelaten en
aanschouwde met somberen blik den
gevangene, die in de houding van een
volmaakt man der wereld en met open
gezicht de toespraak van den Russi
schen generaal afwachtte.
//Mijnheer de graaf, gij hebt in weer
wil van mijn streng verbod eene ver
gadering der revolutionaire razenden
niet alleen bijgewoond, maar zelfs als
president gefungeerdDeze ver
gaderingen, die slechts revolutionaire
plannen bewerkten, duld ik niet; ik
behoef geen staatsverbeteraarsBuiten
dien geeft ge heimelijk een dagblad
uit, dat de grootste smaadartikelen
tegen onze regeering bevat.»
//Mijnheer de generaal, ik veroorloof
mij te doen opmerken, dat ik slechts de
misbruiken der Russische regeering
»Wat!» viel de van zijn armstoel
zich oprichtende Murawieff in de rede,
»ge waagt het mij dit te zeggen en u
te verdedigen Gij behoort tot eene
natie, die de constitutie van haar eigen
land zoo lang verbeterd en veranderd
heeft, tot het verbrokkeld en verdeeld
werd, en nu trekken de lieve Polen
in alle landen met hunne weeklachten
rond, zaaien overal onrust en nemen
deel aan iedere omwenteling, aan alle
opstanden, zoo als de raven, die aller-
wege, waar aas is, bijeenkomen.»
Dewbinsky stond hoog opgericht met
fonkelende oogen, het rood des toorns
op het gelaat, voor den spreker.
»Houd op, heer generaal!» riep hij,
«gij beleedigt niet mij, maar mijn arm
vaderland
»Uw vaderland is thans Rusland,
van hetwelk Polen slechts een klein
deel vormt,» viel de generaal hem in
de rede. »0, men kent u, heer graaf
men kent uw bespraakte gladde tong,
men kent uwe scherpe, bijtende pen
in uwe dagbladartikelen Maar ge
bedriegt u zoo ge mij poogt te bedrie
gen Ik weet alles wat hier gebeurt,
en zal vóór alles zorgen voor de rust
en veiligheid der stad. Ware uw oom
niet in aanzien bij het hof van den
Czaar, ik zou u zonder eenige om
standigheden laten fusilleeren nu ben
ik echter tot mijn leedwezen gedwon
gen, tegen mijn wil en mijne over
tuiging zachtmoedig te zijn!»
Wordt vervolgd).
