NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
gofememee
FEUILLETON.
Vo. 21
Zaterdag: 14 Maart 1914.
43e jaargang
Id gezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
PREMIE
ALS ANDEREN.
HET BABYLON HOTEL
Amersfoortsche
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER
Bureau: Langestraat 77. Telephoonu. A9.
ADVER1 ENTIËN:
Van 16 regels 0.60; iedere reg9l meer 7'/, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend
Groote letters eD vignetten naar plaatsruimte.
voor de lexers van deze courant.
Het beden verschenen 50ste nummer
van den vijfden jaargang van
«figittiiithsrla rt m
bevat o.a.:
Dr. C. W. Bollaan j-, de bekende
lupusbestrijder. Kijkjes in Nieuw-
Zeeland. Het Rotorua-meer.
Een dok in een dok. Prins Carna
val te den Haag. bij gelegenheid van
het 15-jarig bestaan van ïLimburgia''.
Dynamiet-aanslag op den Bisschop
v. Debreczin. Oefeningen in de
nieuwe remise te Amsterdam met het
opvijzelen van een tramwagen.
Ontzettende ketelontploffing in de
.Anilinefabriek te Rumrnelsburg
(Duitschiand.) Robert Ullman, een
10-jarige beeldhouwer. De Engel-
sche reus Teddy Bobby, 2 67 M. lang.
Eenige mooie kiekjes van onze
Huiskatten. Begrafenis «an Staats
raad Mr. Tb. L. M. H. Borret. De
groote Vootjaarsmesse te Leipzig.
Rotterdamsche Gymnasten- en Athle-
tenclub Wilhelmma-Garde
Het Kindernummer «Ons Prinsesje."
De geabonneerde
wonende
wenscht zich te abocneeren op het
weekblad „PAK ME MEE", tegen den
prjjs van 3'/s cents thuis bezorgd.
Tegenover het streven van enkelen
om zich los te maken van huu omge
ving, hooger te stijgen dan het peil
der geboorteomstandigheden aanwees,
belaas ook niet zelden om daar
beneden weg te zinken staat een
algemeene gelijkbeidsdrang. Kleine
verschillen daargelaten, zoeken wij te
voldoen aan bet aangenomen type,
waarin zoo ongeveer de kenmerken
zijn samengevat van de groep, tol
welke wij bebooren.
Dat is het uitvloeisel van bet maat
schappij leven. Om er in te passen
moeten wij de geijkte afmetingen heb
ben, en voor de overeenstemming is
het noodig. dat wij geen dissoneerende
klanken doen hooren. Wie niet is als de
anderen, niet leeft als zyzijn gedach
ten niet ricbl naar de bunne wordt
wel geduld me» zal bem niet
bannen uit de gemeenschap, bem
niet van een waarschuwend stempel
voorzien, maar toch, tot een geheele
aansluiting hem toe te laten, daar
mag nog wel even over gedacht wor
den.
Die maatschappij bij al haar
ingewikkeldheid beeft zij toch wel
iets van een kudde, met deze afwij
king, dat de leiding niet geschiedt
door wezens van een andere soort,
maar door rasgenooten. Gewis h-eft
dat zijn goede zijde, het waarborgt
zekere stabiliteit, die aan de vruch
ten van een nooit te weren vooruit
gang duurzaamheid schenkt en den
opmarsch een karakter van rustigheid
vet leent.
Nu is, in den moderneu tijd, groo-
ter verscheidenheid merkbaar dan te
voren. De kudden blijven niet meer
zoo in massa bijeen, zij verdeelen zich
in troepjes, die eigenwegen inslaan
achter afzonderlijke leiders aan. Mogen,
in het oog dat kan doordringen tot
bet wezen der zaak, de scheidings-
oorzaken niet zoo diep liggen als be
weerd wordt door wie er gevolg aan
geven, zoodat ook hierop van toepas
sing is het bekende woord: Hoe meer
bet verandert, hoe meer het 't zelfde
blijft er zijn toch splitsingen, die
een wrijving teweeg brengen, waarvan
wellicht vei heldering en waarschijnlijk
versterking van werkzaamheid is te
verwachten. Doordien er lieden op den
voorgrond treden, die zich niet ver
genoegen met te zijn als de anderen,
worden er zijsprongetjes gedaan, die
'de algemeene levendigheid verhoogen,
idoor welke ten slotte de geheele
massa wordt voortgestuwd.
Dat zijn de uitzonderingsgevallen,
welker veelvuldiger voorkomen in
sommige tijden van vermeerderde be
weeglijkheid geen afbreuk doen aan
den regel, dat de samenleving is door
trokken van een geest van volgzaam
heid. Zeker, onze eigenliefde noopt
ons weieens, dat te ontkennen; wij
houden ons als er een soort van ver
wijt in ligt dat io de inrichting van
ons leven zoo weinig oorspronkelijk
heid zich openbaart. Eu toch, ons
hooggeroemd individualisme is meest
namaak, en terwijl wjj beweren op
eigen beenen te staan, leunen wij
met beide armen op de schouders van
anderen. Het nederig deuntje, dat wij
fluiten, zoowel als de verklinkende
accoorden, die sommigen doen hoo
ren, 't zijn allen min of meer aan
eengeschakelde herinneringen aan 't
geen reeds sinds lang is vernomen
behoudens een gewaagde nieuwe
klank die op eenmaal daar boven uit
diingt.
In dat «behoudens" ligt de kneep,
de knoop aan den opgroeienden halm
waar een nieuw blad zich vormen
gaat. Op dat punt komen de men-
schen te staan, die niet zijn als de
anderen. Bij zichzelf iets eigens ont
dekt hebbende, konden zij de begeerte
niet weerstaan, dat in bet licht te
brengen opdat ieder bet zien zou.
Daar verheffen zij zich, die bij huu
kudde niet ingedeeld willen blijven,
maar neiging bezitten om zelf een
troep te vormen als er slechts zijn
die mee willen gaan.
Zoo komen de «richtingen" in de
wereld.
Het gebeurt dat zij diep zich in
graven en de bedding ploegen van
een stroom, met zware lijn zich af-
teekenende op de kaart van de histo
rie der menschheid. Dan is er een
hervorming, een omwenteling gebo
ren. Maar niet zelden ook blijft bet
bij een nietig geultje; ondanks de
inspanning om het geboord te krij
gen, was er geen water in te bren
gen, en de gelijkmakende voet der
onverschilligheid drukte spoedig alles
weer plat, zoodat de plek, waar de
pionier in bet zweet zijns aanschijns
de spade bad gestoken, niet was te
onderkennen. Ten slotte wordt hg
allicht gehoond wegens de dwaasheid
om niet te willen zijn als de ande
ren.
Aldus is het wel gekomen, dat wie
een nieuwe gedachte in zich gloren
meende, met wijs beleid er den dom
per op zette, ter wille van een rustig
bestaan. Wie een nieuwen weg in
slaat heeft niet te verwachten, dat
de rozen voor bem zullen opbloeien
noch door vriendenhand worden ge
strooid, en wie kalm wil voortleven,
genietende van de beten gras welig
of schraal, al naar bet valt, zal liever
blijven voortstappen tus-chen de ge
zeilen van zijn kudde Hij loopt dan
de kans niet, tot de orde te worden
geroepen en met uitbanning bedreigd.
Daar zijn ook andersgezinden.
Ook, wien de drang te machtig wordt,
die er uit willen, die los zich tukken
en er niet om geven dat men hen
vreemd en raar vindt. De groote vraag
is nu maar, of die drang echt is, en
of zij, die niet doen als anderen, iets
waardevols brengen.
De moeilijkheid ligt daar, en in
onzen tijd, die wat onrustiger is dan
voorafgegane dagen, die meer men-
schen zich los ziet scheuren van het
gewone, is een waardebepaling op
het eerste gezicht zoo goed als on
mogelijk. Op elk gebied is werking
zichtbaar, worden alle methoden aan
een critiek onderworpen, die niet bloot
afbrekend is, maar zeer stellig ook
tracht op te bouwen; men snelt als
het ware den komenden dagen tege
moet en beproeft allerlei afwijkingen
bij voorbaat van hun stempel te voor
zien. Het hedendaagsch geslacht ver
genoegt zich waarlijk niet met de
ledematen uit te strekken op «het
bed der toekomsten bet is niet in
schildeikunst alleen dat het futurisme
doordringt.
Indien zin wordt er ook minder
gewag van gemaakt dan te voren,
als iemand niet wil zijn als de anderen
ten minste wanneer hij in de
dingen des dagelijkschen levens maar
geen beroering probeert te brengen.
Daar beeft »men« wel een beetje
gelijk in. Er wordt een milde bron
van aanstellerij geopend, indien bet
streven om zich anders te kleeden,
in het algemeen zijn leven anders in
te richten, reeds een erkenning van
oorspronkelijkheid uitlokt. Zoo die
eigenschap tot geen hoogere uittingen
komt dan dezo, is baar waarde niet
groot.
Het is misschien een gemak, dat
wij het over den aard van wat ge
woonlijk beschavingseischen heelen,
min of meer automatisch eens zijn
gewoiden; dan benoeven wij er geen
opzettelijke studie van te maken en
kunnen we onzen tijd nuttiger be
steden wij hebben slechts af te kijken
hoe de anderen doen. Het is waar,
vélen komen ook niet verder dan dat.
en dezen zijn dan ook niet de hoogst
georganiseeideri onder de kuddedieren
doch als zij nu maar met hun modellen
kiezen op de verkeerde plaats
Ja, dat is een zijde van bet vraag
stuk, die wij ook even moeten be
lichten. Doen als anderen; maar die
anderen doen weieens heel ongepast.
De bedendaagsche samenleving is
niet in alle opzichten wat zij wezen
moest; zij vertoont bederf «erscbijn-
door E. Behnett
6) uit het Engelsch.)
nIntegendeel," zei Raskaole, op zijn horloge kijkende, "ik
heb 't precies zes minuten lang overwogen."
Felix Babylon boog, als iemand die door en door gewend
is aan alle mogelijke weelde-exentriciteiten.
«De goede zij van 't welbekend zijn," ging Racksole voort,
«is dat heel veel voorafgaande uitleggingen niet noodig zijn.
Wat mij betreft, is u vermoedelijk volkomen op de hoogte,
mr. Babyion. Omtrent u ben ik dit ook vrij wel. We kannen
van weerskanten elkaar's soliditeit als een uitgemaakte zaak
beschouwen, zonder er verder over te praten. Och, 't koopen
van een hotel of spoorweg is eigenlijk net zoo'n eenvoudige
zaak al9 't koopen van een horloge, als iemand's beurs 't maar
toelaat."
«Precies," stemde de heer Babyion glimlachend toe. "Willen
we 't contractje even opmaken? Er zijn natuurlijk bijzonder
heden die moeten worden overwogen. Maar ik bedenk daar,
dat u waarschijnlijk nog niet hebt gedineerd; misschien wil
u die ondergeschikte kwesties liever na het eten behandelen."
nik heb nog niet gedineerd, dat is zoo,", zei de millionair
snel «en in verband daarmee zou ik wel een dienst van n
willen vragen. Wilt u mr. Rocco hier zenden?"
«U wenscht hem bepaald te spreken?"
«Ja," zei de millionair, en hij voegde er bij, «over m'n diner."
«Rocco is een groot man," fluisterde de heer Babyion, aan
de bel trekkende, zonder die laatste woorden te hooren. «Mijn
compliment aan mr. Rocco," zei hij tot den bediende, die op
zijn schellen te voorschijn kwam, «en als 't hem schikken
mocht, zou ik wel willen, dat hij even hier kwam."
"Wat geeft n Rocco? vroeg Racksole.
«Twee duizend pond 's jaars en een behandeling alsof hij
ambassadeur was."
"Ik zal hem behandelen alsof hij ambassadeur was en hem
drieduizend pond geven."
«Daar zult u verstandig aan doen," zei Felix Babylon.
In dat oogenblik trad Rocco de kamer binnen, onhoorbaar
zacht en bedaard, 't Was een man van een veertig jaar,
mager, lang, met smalle, blanke handen, en een buitengewoon
langen, bruinen, zijde-achtigen knevel.
«Rocco," zei Felix Babylon, «laat ik je voorstellen aan den
heer Theodore Racksole, van New York."
«Veel eer," zei Rocco, met een sterk Italiaansoh accent
sprekend, en hij maakte een buiging. Multi-millionair, meen ik
"Precies," viel Racksole in, en hij ging snel voort«Mr. Rocco,
u is de eerste persoon dien ik van het feit wil verwittigen,
dat het Baby Ion-Hotel door mij is overgenomen. Indien u
genegen is me 't voorrecht te verleenen van uw diensten
gebruik te blijven maken, zal 't me aangenaam zijn u een
salaris van drieduizend pond 's jaars aan te bieden."
«Drie, zegt u?"
«Drie."
«Veel eer."
•En nn, mr. Rocco, kom ik u een specialen dienst vragen.
Zoudt u zoo goed willen zijn binnen tien minuten een dood-
een voudigen biefstuk en een flesch stout door Jules ik
sta er bijzonder op, dat 't Jules is aan tafeltje No. 17
in de eetzaal te doen brengen? En wilt u me de eer aan
doen morgen met mij te lunchen?"
De heer Rocco snakte, in figuurlijken zin, naar adem; hij
boog, mompelde iets in 't Fransch en vertrok.
Vijf minuten later hadden kooper en verkooper van het
Babyion Hotel elk een beknopt gesteld, en op gewoon hotel
papier neergekrabbeld, document geteekend. Felix Babylon
onthield zich van 't doen van vragen, en 't was deze heroische
afwezigheid van alle nieuwsgierigheid of verbazing van zijn
kant, die op Theodore Racksole den meesten indruk maakte.
Hoeveel hoteleigenaars in de wereld, vroeg Racksole zich af,
zouden dien biefstuk eD die stout hebben laten pas9eeren
zonder een enkele opmerking te maken?
«Van welken datum af wenscht u den koop te doen ingaan
vroeg Babyion.
«O," zei Racksole, op luchthartigen tooD, "dat komt er
niet op aan. Willen we zeggen van van avond af?"
"Zooals u wil. Ik heb er al lang naar verlangd uit te
scheiden. En nu, dat het oosreDblik gekomen is en op
zoo'n onverwachte, dramatische manier nog wel ben- ik
gereed. Ik keer naar Zwitserland terug. Veel geld kan men
daar niet uitgeven, maar 't is mijn geboorteland. Ik zal de
rijkste man in Zwitserland zijn denk ik." Een half vroolijk,
balf droevig glimlachje speelde heul om de lippen toen hij
dit zei.
(Wordt vervolgd.J