NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
TELEURSTELLING.
No. 45.
I VLEESCHi
Zaterdag 25 October 1919.
48e jaargang.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 1.j
Franco per post door het geheele Rijk 1.15.
Afzonderlijke Nummer» 5 Cent.
Ingezonden atnkken in te zenden uiterlijk Vrijdag.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Tijdelijk slechte Zaterdags.
Uitgever G. J.
Bureau: Langestraat 17.
SLOTHOUWER
Telephoonn. OU.
AlkVERl ENTIËN:
Van 16 regels f 0.90; iedere regel meer 15 Ceht.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Iedereen kent die onaangename
gewaarwording, die verdrietige
aandoening, dat eigenaardig ge
voel van verslagenheid dat men
in één woord ^teleurstelling"
noemt. Om aan deze smartelijke
gewaarwording te ontkomen, die
tot de dagelijksche levenservarin
gen van den mensch kan gerekend
worden, zou men al zeer onver
schillig en zeer weinig vatbaar
voor aandoeningen moeten zijn.
Ontelbaar zijn de menschen voor
wie de strijd om bet bestaan een
eindeloos getob en een lange
lijdensgeschiedenis kan worden
genoemd. Wat al vergeefsche
pogingen worden er aangewend
om zich een redelijk bestaan te
verschaffenDaarom ontbreekt
het hun, wien dit niet gelukt,
niet altijd aan ernst en ijver Er
zijn nijvere burgers, ijverige
arbeiders, wien alles-schijnt tegen
te* loopen. Begeert iemand een
ambt? Het duurt niet alleen lang
voor hen, die onbekwaam zijn,
eer deze wensch wordt vervuld.
Gevoelt iemand zich gelukkig in
het ambt, dat hij bekleedi, of het
bedrijf dat hij uitoefent, zie, een
plotseling opgekomen ongesteld
heid, een tot nu toe in het ver
borgen sluimerende kwaal maakt
een einde aan zijn zoeten waan,
verstoort zijn ijver en zijn lust,
doodt zijn werkkracht en veroor
deelt hem tot ledigheid. Wie is
er, die niet hoopt en verwacht,
dat de inspanning en de zorgen
aan zijn kinderen besteed, zuilen
worden beloond door hun toe
genegenheid, hun toewijding, hun
liefde en die niet bedrogen is uit
gekomen? Hoe zeldzaam bereiken
onze pogingen het beoogde doel,
hoe moeilijk valt het ons om
anderen te winnen voor onze
plannen, voor onze wenschen,
waar het de bevordering van
menschlievende doeleinden betreft.
Ja, iedereen kent deze evaringen
en ook het smartelijk en ver
drietig gevoel, dat teleurstelling
heet.
Wat de oorzaak onzer teleur
stelling zijn zou? Dikwijls hebben
wij onze eischen te hoog gesteld
in verhouding tot onze krachten,
hebben wij verzuimd ons in te
spannen en ons te oefenen, heb
ben wij gemeend vruchten te
zullen oogsten zonder de hoornen
te kweeken en te snoeien. Ja het
geval komt voor, dat wijzelf schuld
hebben aan onze smart. Maar
zelfs al hebben wij het zaad op
zijn tijd in den akker gebracht,
wij hebben den wasdom niet in
onze hand. Doch hetzij wij schuld
hebben of niet, laat ons niet wee
klagen. niet jammeren. Die te
leurstelling is een onaangename
gewaarwording, maar zij kan een
zegen bevatten. Al gevoelen wij
ons teleurgesteld, daarom is onze
arbeid niet ijdel, ons streven niet
vruchteloos. Het gestrooide zaad
zal ontkiemen, het goede moet
zegevieren. Wij zijn teleurgesteld,
dit is een verdrietige ervaring,
maar in dit verdriet ligt een oor
zaak van vreugde. Immers het
wil zeggen dat wij hopen, dat wij
verwachten, en hopen en ver
wachten, dat is werken, werken
ter verbetering.
Teleurstelling, inplaats van tot
traagheid te doemen, moet prik
kelen tot werkzaamheid. Aan den
arbeid dan, want onze hoop ver
kondigt ons overvloedig, dat de
overwinning behoort aan den ijver
voor het goede, aan de liefde voor
wat rein is.
En zijn wijzelf oorzaak van ons
leed, hadden wij ons voorgesteld,
dat wij reeds krachtiger waren
in zedelijken zin, dat het ons niet
meer moeilijk zou vallen, den
wereld zin tot zwijgen te brengen,
de zinnelijkheid weerstand te
bieden en betrappen wij ons zelf
op zwakheid? Laten wij toch niet
bij het bittere der ervaring wee
klagend stil stgan. Wee over ons,
wanneer deze ons bitter, traag,
moedeloos maakt. Integendeel,
het bewustzijn van schuld moet
levendig in ons worden en ons
lijk zich als een oorzaak van smart
kwam aanmelden, als een onwaar
deerbaren zegen te leeren be
groeten. nSraart", aldus een be
kend menschenkenner, »de tucht
van het huis, is de leerschool van
't beste.in ons."
Met beider goedvinden is de
fusie tusschen den Vrijzinnig-Derno-
cratischeo Bond en bet Alg Nederl.
Werklieden-Verbond verbroken.
Vermogensaanwasbelaeting I
Naar de Ned. verneemt, zal het
wetsontwerp op de vermogensaanwas-
belasting door Minister De Vries ge-
Huiskamer-ameublement eiken buffet, mA
6 stoelen, tafeltl. iyU
Slaapkamer-ameublertrefft^wü gelakt,
ledikant, waschtafel piet geslepen glas,
linnenkast, nachtkast, tafel, 2 Moeien
fl. 210
MEUBS
Totaal fl. 400
AMERSFOORT..
dringen tot belijdenis en boete.
Dan zal die smartelijke ervaring
de waarborg onzer verhooging
zijn. Dan doet zij ons de stem
van 't geweten vernemen, die van
het betere getuigt. Het komt er
dus maar op aan, dat wij luisteren
naar die stem, om, wat aanvanke
bandbaafd docb zeer belaagt ijk ge
wijzigd worden.
Men verwacht de indiening dezer
wijziging nog vóór de verschijning
van het Vooiloopig Verslag.
Practijk-examens.
Het Hoofdbestuur van bet Neder-
laudscbe Haudels-lustituut (goedge
keurd bij Koninkl. Besluit van 13
Mei, No. 64) vestigt de aandacht van
belanghebbei.d-n er op, dat de in
schrijving voor de op II, 12 ii 13
November a.s. te houden Paeiijk-
examens in Boekhouden, Sienogiafie
en Handelscorrespondentie (8 talen)
uiterlijk tot 1 November is openge
steld. Aanmelding na dien datum
moeten worden afgewezen Namens
het Hoofdbestuur Dr. Oito Khpp,
Postbox 426. Amsterdam.
Groot Nationaal Concours voor
Harmonie- en Fanfare gezelschappen,
Gemengde Zang vereenig ingen en
Mannenkoren te Beusichem op
Donderdag 13 Mei 1920 (Hemel
vaartsdag 1.
Door het Fanfare-coi ps «Excelsior»
te Beusichem (Betuwe) is uitgeschre
ven een groot Nationaal Concours
voor Harmonie- en Fanfare-gezel-
sehapp n. Geun ngde Zang ereeriigin-
geri en Maunenkoien te houden op
Donderdag 13 Mei 1920 (Hemel
vaartsdag) en zoo noodig op daaraan
volgende dagen.
De techniscne leiding van dit con
cours is opge Iragen aan een bekwaam
musicus, terwijl de jury zal bestaan
uit musici van naam.
Een schat van medailles, lauwer
takken en lauwerkransen worden als
prijzen aangeboden, ter wijl voor de
»Eere-afdeeling" worden uitgeloofd
speciaal hiervoor aangeboden medail
les. o.a. van bet Vorstelijk Huis.
Aan tal van Vereenigingr>ri zijn
uitnoodigingen met reglementen eu
inschrijvingsbiljetten verzonden. V«r-
eenigingen die deze onverhoopt met
mogen hebben ontvangen wordeu
beleefd verzocht aanvragen te richten
tot den Secretaris van bet uitvoerend
Comité, den Heer O. M 11 e r te
Culemborg.
Het doel van bovenbedoeld con
cours is bet bevorderen van de kunst
op muzikaal gebied, maar vooral ook
bet bevorderen van bet vreenidelmgen-
Ten volte betaald.
Max Ramsdonlt zat ineens recht
overeind in zgn bed. Vergiste hij zich,
bad hij gedroomd, of was inderdaad
zgn kamer gehuld in een roodachtig
schemeilicht? Uit zijo bed springende,
liep hij langs bot venster en toen
hij naar buiten keek, kon hij een
kreet vaD schrik niet onderdrukken.
Hij deinsde ineens achteruit. Met ont
zetting zag bij, hoe het huis aan de
overzijde der straat geheel in vlammen
gebuid was.
Ik mag geen tijd verliezen,
zeide hij bij zichzelf. En haastig
schoot bij ego broek en een paar
sokken aan, snelde daarna de straat
op eD stond te midden van een groote
menigte, die, evenals bij, overhaast
Daar het tooneel van de ramp gesneld
was. De brandweerlieden deden hun
uiterste best bet vuur te overmeesteren.
Er steeg een luid gejuich uit de
menigte op toen één der brandweer
lieden de ladder afdaalde met bet
ternauwernood kenbare lichaam van
den eigenaar van het brandende per
ceel, dr. Brands, in de armeo. Maar
boven het gejuich uit weerklonk een
kreet, die alle harten deed stilstaan
van schrik, want het was de kreet
van een kind, dat in uiterste wan
hoop voor een venster van één der
bovenverdiepingen stond. In een oog
wenk kwam er een einde aan het
gejuich eu allen begaven zich in de
richting van waar die noodkreet
weerklonken had.
De geelroode tongen der vlammen
kringelden reeds rond bet venster,
waar voor bet kleine knaapje stond.
Dr. Brands, die juist op dat oogen-
blik zijn bewustzijn terugkreeg, keek
om hoog naar het venster en toen
hij zijn kind daar zoo zag staaD,
slaakte ook hij een luiden wanhoops
kreet.
Redt hem, o lieve menschen,
redt hemHij is mgn eenig lief
kiDd
Na deze woorden geuit te hebben,
viel bij opnieuw in zwijm.
Toen Max naar boven keek, zag
'hij, dat het mogelijk was het bedoelde
venster te bereiken met behulp vaD
een ladder, die op deD rand van bet
balkon van zijn kamer gelegd werd
eu zoo tot aan de overzijde reikte.
Zonder een oogenblik te talmen
nam hij een ladder en snelde naar
boven tiaar zijn kamer. Enkele oogen-
blikken later zagen de toeschouwers,
boe hij bet eene uiteinde van den
ladder op het balkon plaatste en
daarna het andere uiteinde op den
vensterbank van bet raam aan de
overzijde liet vallen.
Daarna kroop hij over dezen wankel
baren weg naar de overzijde. Hij
slaagde er in zonder ongevallen bet
brandende huis te bereiken en stond
met één sprong in de kamer, waar
de arme jongen zich bevond.
De rook dreigde hem te verstikken,
maar hij worstelde er tegen uit alle
macht en zocht in de kamer rond,
totdat zijn tastende banden bet lichaam
van den knaap ontdekten.
Hij nam hem in zijn armen en zoo
ving hij den terugweg aan. Voetje voor
voetje ging bij verder langs dit pad
des doods te midden van de laaiende
vuurzee en den verstikkenden rook.
Langzamerhand naderde bij ziju eigen
venster en aan bet gejuich der menigte
scheen geen einde te zullen komen,
toen men zag, dat hg behouden met
zijn kostbare vracht aangekomen was
Nauwelijks had hij den voet op zijn
balkon neergezet of met een geweldig
gekraak stortte het dak en een ge
deelte der muren van het brandende
huis in elkander. De jongen werd op
Max bed gelegd en kwam na eenige
tijd bij.
Dr. Brands, die ook weer de oude
geworden was, stond bij de sponde,
waarop zijn zoon lag.
Hoe zal ik u bier ooit voor
kunnen danken? U hebt mijn eenigen
zoon gerod
Max wilde van geen dank weten
en met medelijden keek hij naar den
kleinen knaap, die deerlijke brand-
wouden opgeloopen had.
Jaren waren verloopen sedert het
hier boven medegedeelde plaats «r p
en het geval van deu biaud Wa. M x
reeds lang vergeten.
Hij zat in een blokhuis, dat midden
in een oerboscb stond.
Het werd reeds donker want de
avond begon te vallen. Max was net
van plan naar bed te gaan, toen een
dof gebrul zijn oor trof, daarna weer
klonken een aantal snel achter elkaar
afgevuurde geweerschoten en dan op
nieuw een nog luider gebrul.
Max stond op en opende de deur om
te zieo, wat er aau de hand was.
Opeens ontdekte htj een reusachtige
leeuwin, die den weg afkwam, welke
naar zijn hut leidde.
Hij liep snel naar zijn bui terug
en greep zijn geweer, rnaa' toi zijn
schrik bemerkte hit. d b»"t niet ••-
laden was Vóór ntj tijd had ztjn geweer
te laden was de leeuwin reeds binnen
gekomen.
Hij voelde den warmen adem van
bet dier steeds nader komen en hij
werd koud van schrik.
Kon ik mijn geweer maar laden
dan was het zoo era niet, daebi hij
l)e leeuwin n aakte zich aereeil <>p
ii-ni te sprniüeii er, o ir z i'li te ver
dedigen wierp Max een vei bazeuu gi oot
