25 Aug. 1953
104 o
mede door uitbreiding en modernisering der leervakken, brengt
een onrust in de school, waardoor een niet te stuiten nervo
siteit moet ontstaan. Waarbij komt, dat de overheidsorganen
na de tweede wereldoorlog de neiging hebben steeds breder en
dieper om zich heen te grijpen. Was in de twintiger jaren de
rechtsgrond voor het aanstellen van een schoolarts het be
smettelijk karakter van t.b.c., omdat de staat verantwoordelijk
was voor de gezondheid der kinderen, die hij krachtens de leer
plichtwet te samen bracht, nu acht men het blijkbaar totaal
overbodig, een rechtsgrond aan te wijzen voor tandheelkundige
behandeling op school. Nu brengt men slechts het nuttigheids
effect naar voren, aangezien er blijkbaar ouders zijn, die deze
verzorging aan hun kinderen verwaarlozen.
Yan een rechtsgrond is hier geen sprake. Reeds in 1925 wees
spreker er in een conferentie op, dat op een schoolarts zou
volgen een schoolartsassistent, daarop een schoolartsassistenten-
hulp, daarop een schoolartsassistentenhulpverzorgster en dan
een schoolartsassistentenhulpverzorgster-administratrice
u.s.w. Men voegde spreker toe, dat hij leeuwen en beren op de
weg zag, terwijl er niets dan lieve poesjes rondslopen. Niemand
dacht er toen ook maar in de verste verte aan, dat binnen
twintig jaar de tijd zou aanbreken dat de specialist zijn intrede
in de school zou doen. Tóén ging het nog alleen om contröle,
om onderzoek, nü gaat men reeds over tot behandeling op school.
Is dit het eindstation? Spreker vreest, dat de school in
de toekomst nog meer te lijden zal hebben van deze apenliefde.
Er zal altijd nog wel een nuttigheidsoverweging te vinden zijn
voor een oogarts, een rheuma-arts, een keel- en neusschoolarts
en het is te vrezen, dat deze liefhebbers van school en school
kind niet eerder rust zullen hebben voor aleer elke denkbare
medicus-specialist een taak in school zal hebben gevonden. Dat
is de noodzakelijke consequentie van een stelsel, dat niet meer
vraagt naar een rechtsgrond, maar zich door nuttigheidsover
wegingen laat leiden, ongetwijfeld met de beste bedoelingen,
maar remloos. En dan zal men als sluitstuk wel komen met een
inspecteur, die de rust op school heeft te bevorderen. Maar
dan heeft men door al die door en door bedokterde leerlingen
de school ziek gemaakt en bovenal resultaatloos.
De onrust, die op deze wijze de goede gang van zaken op
school verstoort, belemmert in hoge mate een behoorlijke con
centratie der leerlingen, terwijl bn bij het toezicht bn bij het
onderwijzend personeel het respect voor lesrooster en leerplan
devalueert. Daar komt nog iets bij. Inhaerent aan elke materie
is de overdrijving. Spreker denkt hierbij aan Emmen en Maarssen.
In het noorden des lands waren een paar schoolartsen. Er was
regelmatig toezicht op de ademhalingsorganen en op open-t.b.c.
Niettemin had plotseling op een school een ernstige uitbreking
van t.b.c. plaats. Men had er de bevolking blijkbaar niet van
kunnen overtuigen, dat het toezicht maar betrekkelijk is en
geen absolute waarborg verschaft. Nu zal het ook weer zo gaan.
Overdrijving ontbreekt ook niet bij de propagering van de tand
heelkundige behandeling op school. Op grond van deskundige uit
latingen ontkent spreker, dat een goed verzorgd gebit een ge
zonde maag en ingewanden impliceert.
Men zegt: Het is een stichting, die de tandheelkundige
verzorging op school ter hand neemt en niet de overheid. Met
permissie, een stichting, waarin de ouders als zodanig evenveel
te zeggen hebben als Earoek. Bovendien blijft spreker voor
deze stichtingen, die barmhartigheid met
- gemeentegeld -