- 28 november 1955 -
door al te lichtvaardig over de zaak heen te lopen.
Spreker heeft zeer goed gezien, dat het college veel
aandacht heeft gegeven aan hetgeen zich in het Georgani
seerd Overleg heeft afgespeeld, maar hij heeft betwijfeld,
of het college wel de neiging heeft gehad hetgeen van
ambtenaarszijde ter sprake is gebracht zodanig in zich op
te nemen, dat het kans van receptie had.
Wanneer de heer Pieren een beroep op de raad doet om
het algemeen volksbelang in het oog te houden, stelt
spreker daar tegenover, dat de raad thans een aangelegen
heid behandelt van het gemeentepersoneelDe raad zit
hier op het ogenblik niet in de allereerste plaats als
vertegenwoordiger van de Soester bevolking, doch als werk
gever van de ambtenaren. Als werkgever - aldus spreker -
hebben wij een juiste oplossing te zoeken in het belang
van onze werknemers.
Mevrouw LANDWEER-de Visser gelooft op één punt niet
voldoende te zijn begrepen. Zij heeft namelijk geen stel
ling genomen tegen de ziekenfondsen als zodanig, doch
slechts aangetoond, dat ook de ziekenfondsen met franchi-
ses werken. Het is haar bekend, dat de artsen niet alles
mogen voorschrijven wat zij in het belang van de zieke het
beste vinden. Wanneer de dokter een zekere limiet te
boven gaat, moet hij zelf bijpassen. Er zijn medicijnen,
die te kostbaar zijn om ze vanwege het ziekenfonds voor
te schrijven. Hierdoor ontstaat een verkapte franchise.
Als het immers om het leven van iemand gaat, zal de dokter
zeggen; Als u bijbetaalt, zal ik voor de medicijnen zorgen.
De wethouder VAN ZADE1H0PP merkt op, dat hetgeen
mevrouw Landweer heeft gezegd over het bijbetalen door
artsen pertinent onjuist is. Verschillende ziekenfondsen,
- ook het in Soest werkende Amersfoortse ziekenfonds -
hebben het zogenaamde Zaanse systeem. Wanneer een dokter
met het uitschrijven van recepten een bepaald bedrag te
boven gaat, kan hij gekort worden. Deze ro'gel geldt alleen
voor de normale receptuur, doch juist niet voor de dure
medicijnen. Deze moeten worden aangevraagd. Wanneer de
patiënt dergelijke medicijnen nodig heeft, krijgt hij ze
per se. De vraag is dan alleen, of het dure medicijn kan
worden vervangen door een goedkoper prépararaat van dezelf
de geneeskundige waarde.
Verschillende leden van de raad blijken een beetje
verwonderd te zijn, dat spreker als wethouder van perso
neelszaken dit onderwerp niet behandelt. Hij meent echter
in de eerste plaats, dat deze materieeer der onder sociale
zaken valt dan onder gemeentewerken. Bovendien ligt deze
gehele zaak meer in de lijn van wethouder De Haan. Het
getuigt van een juiste werkverdeling in hot college, dat
de wethouder die het beste met een bepaald voorstel op
de hoogte is, dit ook verdedigt.
Wanneer spreker deze materie had moeten behandelen,
had de raad waarschijnlijk niets gekregen. Persoonlijk
staat hij namelijk op het standpunt, dat een ziektekosten
regeling voor de ambtenaren niet zo noodzakelijk is en
dat het hier meer een pecuniaire kwestie betreft. Spreker
vindt, dat er voor ambtenaren met een salaris beneden de
6000,-- mogelijkheden genoeg zijn om zich bij een
ziekenfonds te verzekeren, terwijl ambtenaren met een
- hoger -
