-15 maart 1961 -
72.
De VOORZITTER zegt dat men juist geen kleurenexpert voor dit
werk moet hebben, want dan is het gevaar niet denkbeeldig dat de man heel
bepaalde, eigen ideeën en stokpaardjes heeft. Het college wil de mensen
niet meer in hun vrijheid beperken dan strikt nodig is. Zolang het gevraagde
schilderwerk niet uitgesproken storend of hinderlijk is, zal een vergunning
worden afgegeven. Men moet daarom alleen iemand hebben die heel nor
maal kan zeggen: Dit is nu al te gek. Daar gaat waarschijnlijk ook enige
preventieve werking van uit. Men gaat even praten en wordt er eventueel
op gewezen dat de situatie door de gedachte kleur veel lelijker wordt ge
maakt. De betrokkene zal dan waarschijnlijk zelf ook tot het inzicht komen
dat het beter anders kan.
Mevrouw POLET-Musler zegt geen antwoord te hebben gekregen
op haar vraag, welke kleur moet worden gekozen, wanneer het twee huizen
onder één kap betreft, waarvan de eigenaars het onderling niet eens kunnen
worden over de kleur.
De VOORZITTER zegt dat de praktijk is dat wanneer twee huizen
onder één kap worden gebouwd, ze dezelfde kleur hebben.
Mevrouw POLET-Musler: Maar alles wat er nu reeds staat?
Het gaat juist om de excessen die u gezien heeft.
De VOORZITTER zegt dat wanneer twee huizen onder één kap oor
spronkelijk dezelfde kleur hadden en in de loop van de tijd verschillende
kleuren hebben gekregen, de gemeente daar niets aan kan doen. Iedere eige
naar mag blijven schilderen in de kleur die het huis heeft, Men heeft geen
bevoegdheid een eigenaar te dwingen zijn huis een andere kleur te geven.
Wanneer een eigenaar de kleur van het huis wil veranderen, dan moet wor
den bekeken of dit niet storend is. Wil een eigenaar dezelfde kleur aanbren
gen als die van het huis van zijn buurman en die kleur is niet al te lelijk,
dan zal het gemeentebestuur daarmede akkoord gaan. Wordt het aanzien
door deze verandering nog lelijker, dan krijgt hij geen toestemming. Het
zal waarschijnlijk nooit voorkomen, dat twee buren tegelijk hun huis gaan
schilderen. Het geval dat mevrouw Polet aanhaalt, zou zich alleen voor
kunnen doen, wanneer twee mensen een dubbel huis bouwen en het over alles
eens zijn behalve over de kleur. Spreker kan zich niet herinneren dat er
in Soest ooit een blok direct in verschillende kleuren is geschilderd. Deze
verordening handelt echter niet over de eerste keer dat wordt geschilderd.
De heer HILHORST: Dan valt het automatisch onder het toezicht
van de schoonheidscommissie.
De VOORZITTER: Inderdaad, Dan valt het onder de bouwaanvrage.
Ik geloof niet dat de moeilijkheid die mevrouw Polet vreest zich in de prak
tijk zal voordoen.
De heer GRIFT zegt door de voorzitter niet erg te zijn overtuigd.
Vooral te Soest met al zijn kleine woninkjes zullen, wanneer deze verorde
ning doorgaat, veel meer dan dertig aanvragen per jaar moeten worden
behandeld. Daarvoor zal vermoedelijk een ambtenaar moeten worden aan
getrokken. Misschien zal dan een vergunning nog geld gaan kosten ook; Dit
laatste zou spreker helemaal erg vinden. Wanneer deze aangelegenheid bij
bouw- en woningtoezicht wordt ondergebracht, vreest hij dat de mensen drie
maanden moeten wachten op de mededeling dat zij het huis wel in de ge
vraagde kleur mogen schilderen. Om in het voorjaar te schilderen, zou men
dan reeds in de winter zijn aanvrage moeten indienen.
Spreker kan zich voorstellen dat het college wil ingrijpen tegen
excessen, zoals dat aan de rijksweg, waar van Schalkwijk zijn huis wit heeft
geschilderd, terwijl Butzelaar dit niet heeft gedaan. Hij gelooft echter dat
er niet veel van der gelijke uitwassen zijn.
Sprekers woning is altijd in de kleuren groen en geel geschilderd
geweest. Dat waren vroeger de standaardkleuren van de schoonheidscom
missie. Hij kan echter nu al zeggen dat wanneer hij zijn huis opnieuw gaat
schilderen, het niet weer groen met geel wordt. Hij kiest dan een kleur
die het huis een ruimer aanzicht geeft. En dat is dan misschien ook een exces
- Hij -
