28 februari 1962.
Spreker gelooft dat de redenering van het ministerie en van de spoor
wegen toch enigszins mank gaat. Wanneer men bij knipperlichten de
overweg nog oversteekt indien de trein stilstaat, doet men dat ook
bij halve overwegbomen.
Wat betreft de kwestie van de overweg in de Kolonieweg,
kan spreker zich op het moment voorstellen dat die niet zo druk is
als de Talmalaan. In de toekomst zal de Kolonieweg echter veel en
veel drukker worden dan de Talmalaan, zolang ten minste de an
dere uitweg van de Eng naar de Soesterbergsestraatweg niet tot stand
is gekomen. En spreker gelooft dat het laatste de eerste tien jaar wel
niet het geval zal zijn. Dan zal het aanwezig zijn van een knipperlicht
installatie bij de Kolonieweg een groot gevaar vormen.
De financiële consequenties worden inderdaad zwaar,
temeer daar de gemeente moet werken met een sluitende begroting,
terwijl het verzorgingspeil van Soest niet al te hoog is Deze finan
ciële consequenties zullen een hele last voor de begroting betekenen.
Niet duidelijk is spreker de houding van de spoorwegen,
die de gemeente voor een voldongen feit stellen door te zeggen niet
langer te kunnen wachten. Misschien ware het beter geweest, in
dien de raad betrokken was geweest in het vooroverleg met de Neder-
landsche Spoorwegen. Dan was de raad wellicht beter georiënteerd
geweest. Voorlopig kan spreker zijn in de vorige vergadering inge
nomen standpunt niet wijzigen. Het verschil tussen de Kolonieweg en
de Talmalaan kan hij niet inzien.
De heer DIJKSTRA heeft er behoefte aan met andere
woorden te onderstrepen hetgeen de vorige sprekers hebben gezegd.
Hij is buitengewoon verbaasd geweest over de uitnodiging voor deze
vergadering. De raad heeft over deze aangelegenheid reeds drie
maal uitgebreid vergaderd: twee openbare zittingen en één bijeen
komst met de heer Scheffelaar van de spoorwegen. De zaak is daar
uitputtend besproken. Spreker begrijpt dan ook niet hoe het college
tot de gedachte is gekomen, deze zaak - zonder dat enig nieuws van
belang hedenavond is aangevoerd - opnieuw in behandeling te brengen.
Waar moet het dan heen - zo zegt spreker - met onze besluitvorming
en met de uitvoering van de besluiten die de raad neemt?'. Waar
moet het heen wanneer B&W, indien de raad een beslissing neemt
die tegengesteld is aan het standpunt van het college, de zaak iedere
keer terugbrengen in de raad? Dan kan men wel aan de gang blijven.
Dan kan er niet vruchtbaar worden gewerkt.
Spreker zal bepaald niet ingaan op de merites van de
zaak. Dit heeft hij reeds tweemaal zeer uitgebreid gedaan.
Mocht bij het college de mening hebben postgevat, dat
de raad de consequenties van zijn besluit niet ten volle zou hebben
gezien, dan moet deze mening worden teruggewezen. De raad heeft
wel degelijk de consequenties gezien. De raad heeft daarvan in de
vorige zittingen gedetailleerd getuigd. Spreker ziet geen enkel nut
in het opnieuw in behandeling brengen van deze aangelegenheid. Hij
kan slechts de conclusie trekken, dat nu toch wel zonneklaar is, dat
de onderhandelingen bijzonder onbevredigend zijn gevoerd - van
beide zijden.
De heer HOM zegt dat de functionaris van de spoorwe
gen op de voorlichtingsavond uitdrukkelijk heeft verklaard, dat al
hetgeen aan de lijn moet geschieden kant en klaar is. Thans blijkt
dat de gemeente de overweg aan de Dalweg moet betalen. Dat was
toch niet de opzet. De indruk is gevestigd dat wanneer de Talmalaan
open blijft, de kosten daarvan voor rekening van de gemeente zouden
komen. Daarvoor werd een bedrag van 75.000,-- genoemd, het
geen nu 70.600, -- blijkt te zijn. Volgens de spoorwegen was alles
al in orde en nu krijgt men te horen: Dat kan niet meer.
- 95 -