1 8 maart 1 964
Dit zijn allemaal zeer stellige uitspraken. Maar dan komt het:
"dat door het inschakelen van de ingestelde commissie de bespre
king van algemene beleidszaken stelselmatig in besloten bijeenkomsten van raads
leden zou plaatsvinden, waardoor in ernstige mate afbreuk wordt gedaan aan een
der grondpijlers van het gemeentelijk bestel" enz.
Hiermede is dus in het geheel niet gezegd dat het gebeurt of zal
gebeuren. Het woord "zou" acht spreker nog een compromis, want eigenlijk zou
er in plaats hiervan hebben moeten staan: "zou kunnen". Hij veronderstelt dat
de Kroon er voor is teruggedeinsd om te schrijven "zou kunnen". Zij heeft ech
ter ook niet gezegd dat het gebeurt en is gekomen tot een compromis, door te
schrijven 'zou", hetgeen op zich zelf natuurlijk niets zegt. Hierachter zit de
vrees van de Kroon dat bij niet te goeder trouw zijnde raadsleden, bij het mis
bruik maken van bepalingen, de raad van deze verordening gebruik zou kunnen
maken om de openbaarheid van de discussies in twijfel te trekken.
Al degenen die de desbetreffende discussies in de vergadering
van de gemeenteraad van 2 mei 1963 hebben gevolgd, weten dat dit absoluut niet
inde bedoeling is geweest en dat men slechts heeft gezocht naar een oplossing
van een bepaald probleem. Wanneer de pers dit Koninklijk Besluit werkelijk met
veel zorg had gelezen en bestudeerd, dan zou men alleen uit de redactie van bo
venbedoelde zin met het woord "zou" hebben kunnen opmaken, dat deze zaak nog
niet zo eenvoudig en simpel lag als wel wordt gesuggereerd.
Men heeft nu nochtans te maken met een Koninklijk Besluit en
de gemeenteraad zal zich daaraan dienen aan te passen. Men zal er zich op moe
ten beraden, hoe men de belangen van de gemeente het best kan behartigen, bij
een volledige openbaarheid van de discussies in de raad, maar ook bij het voor
bereiden van de stukken tot een verantwoorde informatie en besluitvorming kan
komen
De maatschappij is tegenwoordig nu eenmaal onvoorstelbaar
veeï> ingewikkelder dan zij was m de tijd van Thorbecke, toen de gemeentewet
werd gemaakt Wanneer er een klacht is over het besturen, zowel van gemeen-ü
ten, als van provincies of van hef rijk, dan is het de klacht van de technocratie.
Dat wil zeggen, dat te veel of uitsluitend deskundigen door het feit, dat de pro
blemen zo ingewikkeld zijn een te groot gewicht in de schaal leggen; dat de bur
ger die tot het bestuur is geroepen, moeilijk meer de problemen kan overzien
en eigenlijk moet gaan blindvaren op de adviezen en de meningen van de deskun
digen.
Er zijn problemen die pas in de loop der jaren hun uiteinde
lijke oplossing en vorm vinden. Er gaat soms een jarenlange voorbereiding mee
heen, voordat de raad een ontwerp-besluit. krijgt voorgelegd. Het is nuttig dat
in die tijd van voorbereiding de raad wordt gekend m de plannen van het colle
ge, daarmee meegroeit en ze bei'nvïoedt in de richting waarin hij het ontwerp
besluit wil zien. Aldus weet ook het college van burgemeester en wethouders
niet geheel los van de raad te werken.
Dit alles vormt de reden waarom raad en college indertijd
de behoefte gevoelden, enthans nog gevoelen, aan tussentijdse informatie,
onderlinge informatie en ook aan voorlichting door bepaalde deskundigen. De
wijze waarop men zich dit hadvoorgesteld, is onmogelijk geworden door het
onderhavige Koninklijk Besluit. Men zal hiervoor dus een andere manier moe
ten bedenken Spreker meent dat de gemeenteraad zijn taak zou verwaarlozen,
wanneer hij dat niet zou doen. De suggestie van de heer Van Zadel hoff, om de
notulen ten aanzien van belangrijke punten uit de commissievergaderingen rond
te sturen, is reeds een goed middel voor onderlinge en meerdere informatie.
Naar sprekers mening is het echter niet voldoende en heeft men toch nog nodig
een informatie op andere wijze.
De heer ORANJE merkt op de voorzitter indertijd een advies
te hebben gegeven voor iets anders dan de verordening die op 2 mei 1963 door
de raad is vastgesteld.
Spreker zegt dat hij in de ruim tien jaar dat hij het genoegen
- 47 -
