17 november 1988
- 3 -
staatssecretaris, daar waren twee ambtenaren van ons en twee leden van uw
college bij aanwezig en nog enige anderen en de staatssecretaris was
persoonlijk naar Soest gekomen voor dit onderhoud. Op dit voor Soest zo
teleurstellend verlopend gesprek reageerde u na ingewonnen advies zeer
snel met een uitstekende brief aan de staatssecretaris. Dat was 3 november.
Mede op^advies van de commandant vliegbasis besloot ik toen om deze affaire
meer in de openbaarheid te brengen met als einddoel de raad een uitspraak
te laten doen over deze zaak, het liefst in een motie waar de gehele raad
zich mee zou kunnen verenigen.
Voorzitter, dit is eigenlijk de inleiding waarvan misschien niet iedereen
op de hoogte was, van wat er speelde rond de Stompert. Vanaf hier zitten we
denk ik allemaal in dezelfde trein.
De eerste die ik in onze leeskamer ontmoette na mijn besluit was mevrouw
Stekelenburg. Ik vertelde haar in extenso wat mij reeds zo lang dwars zat
en welk gevaar ons boven het hoofd hing. Zij was direct bereid mee te
helpen met de uitwerking en zij heeft toen ook de eerste aanzet gegeven
door vragen te stellen in de commissie r.o., waar de wethouder toen opening
van zaken heeft gegeven aan de leden van de commissie. Samen hebben wij
toen verder de tactiek opgesteld, met het doel dit probleem in de raad te
brengen. De rest is inmiddels iedereen bekend, neem ik aan. Eerst hebben
wij vragen gesteld ex artikel 23 reglement van orde. Het antwoord hebben we
afgewacht. Daarna hebben wij vragen gesteld ex artikel 24 reglement van
orde, dus het vragenhalfuurtjeEn hier zitten we dan, breeduit met z'n
allen in de raad en u kunt gezamenlijk iets doen en beslissen. Daar gaat
het hier om.
Wij als raad willen u, college, ondersteunen in uw streven om tegen te gaan
dat het militair terrein de Stompert tot intensief 0.0.T. wordt gemaakt.
0.0.T. staat voor Overig Oefen Terrein, zoals genoemd wordt in de
structuurschets militaire terreinen. Het heeft mevrouw Stekelenburg en mij
veel tijd gekost om tot dit punt te komen, omdat wij alles moesten
uitzoeken en op schrift stellen. De fracties hebben ons loyaal gesteund,
zonder de finesses te kennen en waren bereid met hun handtekening voor een
raadbrede ondersteuning te zorgen. Dat vonden wij erg fijn. Het is
bijzonder fijn om aan een zaak te werken, voorzitter, waarbij de raad zo
homogeen van gedachten is, los van ieders politieke instelling en
opvatting, want het gaat hier om een gezamenlijke Soester zaak en wel:
Een slapend oefenterrein waar de laatste vijftien jaar nauwelijks enige
activiteit te bespeuren viel, wordt ineens opgeblazen tot O.O.T. zodat
er zelfs met tanks kan worden geoefend, zonodig 24 uur per dag.
Voorzitter, in een tijd waarin we allen ons best doen oefenterreinen waar
mogelijk op te schuiven naar gebieden waar ze minder overlast geven voor de
woonomgeving, past dit niet. Ik denk hierbij aan het C.O.T. Leusderheide
dat vrijwel zijn beslag heeft gekregen.
Waar we wegen aanleggen om dorpskernen te ontlasten van militair verkeer
ja zelfs een kapitaal viaduct door het rijk laten bouwen (Zuidelijke
Rondweg)huizen op kosten van het Ministerie van Defensie worden
geïsoleerd om het vliegtuiglawaai meer buiten te kunnen houden, wij met de
commandant vliegbasis naar oplossingen zoeken om tot minder geluidsoverlast
van vliegtuigen te komen, daar vinden de militaire adviseurs van de
Directie Gebouwen, Werken en Terreinen afdeling ruimtelijke ordening nota
bene het nodig de minister te adviseren de Stompert niet vrij te geven voor
recreatie, maar het gebied te bestemmen tot O.O.T. (overig oefen terrein),
met alle gevolgen vandien, die ik net genoemd heb, 24 uur per dag.
Dit maakt mij kwaad. Dit zijn zaken die je vandaag de dag toch niet meer
kunt maken, dacht ik. Beseffen die mensen eigenlijk wel hoe wij hier reeds
ingeklemd zitten tussen militaire instellingen en oefenterreinen en
beseffen zij eigenlijk wel wat de gevolgen zijn voor de woonomgeving?
