22 juni 1989
- 3 -
ook te maken hebben met het feit dat de contacten tussen Paul en de
secretaresse tot nu toe eigenlijk nauwelijks hebben toegestaan dat zij zich
ook met andere dingen kon gaan bemoeien, en dat zij bij zijn afscheid heeft
gezegd: nu ga ik echt trouwen, want nu neem ik de tijd ook voor andere
dingen.
Dames en heren, zoals bij iedere periode dat een burgemeester in een
gemeente vertoeft, is er ook een laatste opening die hij verricht. Paul
heeft dat hier in Soest ook gedaan. De laatste opening die hij heeft
verricht was de opening van een duivenzaaleen fantastisch gebouw. Maar
wat daarbij opviel was eigenlijk de symboliek, de symboliek van het
uitvliegen: de duiven vlogen daar langs hem heen, raakten hem haast, maar
voor ons aanwezigen was dat duidelijk de symboliek, de uitdrukking van het
vertrek.
Dames en heren, ik heb het net gehad over toeval en over omstandigheden die
bepaalde dingen met zich mee kunnen brengen. Zo is het opgevallen dat Paul
de laatste tijd bijzonder druk geweest is met handen schudden en eigenlijk
al bijzonder veel recepties en officiële gelegenheden heeft bijgewoond. Hij
was nauwelijks benoemd, of wij hadden heel toevallig een bijeenkomst met
statenleden en gedeputeerden in het Witte Huis in Soest. We hebben hier in
Soest namelijk een "Witte Huis", dat zeggen wij dan altijd in het
Nederlands omdat we dat niet willen vertalen, iedereen begrijpt dat, het is
een belangrijk gebouw, met belangrijke ruimten. En daar werd via de
telefoon bekend dat Paul benoemd was tot burgemeester van Arnhem. Hij riep
mij daar uit de zaal waar wij met statenleden en gedeputeerden bezig waren,
haalde mij apart en zei: "Hier staat de nieuwe burgemeester van Arnhem
tegenover je!" Vandaar dat ik eigenlijk vers van de pers in de gelegenheid
was om hem daar te feliciteren. Maar wat meer is, de zaal zal vol met
statenleden en met gedeputeerden, de Commissaris van de Koningin was er
ook, een prachtige gelegenheid om eigenlijk een spontane receptie te
organiseren, omdat alle mensen op dat moment toch aanwezig waren.
Iets dergelijks deed zich ook voor, min of meer een toevallige
omstandigheid, toen hier in Soest de eerste steen werd gelegd voor het
nieuwe gemeentehuis. De eerste steen voor het gemeentehuis, waarbij je
natuurlijk een aantal mensen uitnodigt. Wel, naast de eerstesteenlegging
ontstond daar, mede dankzij het mooie weer, ook eigenlijk een spontane
receptie voor vele burgers en ambtenaren uit Soest, die daarbij natuurlijk
waren uitgenodigd en aanwezig waren.
Maar er deed zich nog een mogelijkheid voor om in het receptiegebeuren meer
ervaring te krijgen. Paul en ik begaven ons naar Maastricht, waar het
congres van het V.N.G. plaats vond. We zorgden daar tijdig aanwezig te
zijn, omdat bij het V.N.G.-congres de fine fleur van bestuurlijk Nederland
op gemeentelijk niveau daar natuurlijk aanwezig was. Als je daar dan op
tijd aanwezig was, dan kon je daar al direct een kleine receptie
organiseren bij de koffie, hetgeen Paul daar natuurlijk ook onmiddellijk
gedaan heeft. Het zoveelste moment dus om te oefenen voor deze dag.
Paul, negen jaar heb jij nu het wel en wee in Soest meegemaakt, negen jaar
waarin natuurlijk vele ontwikkelingen in Soest hebben plaatsgevonden. Ik
noem een paar van deze ontwikkelingen, maar ik kan daarbij nauwelijks
compleet zijn.
In de eerste plaats gaan wij in Soest -ik heb dat net al laten merken-
natuurlijk zoveel mogelijk mee in de tijd. Vandaar ook dat in Soest
gesproken kan worden van een belangrijke uitbreiding van de informatie
voorzieningen, zowel intern via computer en automatisering, als ook naar
extern toe, want daar ben je als gemeente natuurlijk voor, met betrekking
tot invoering van de Kabelkrant.
Zoals in het hele land gebeurde het ook in Soest dat wij te maken kregen
met een reorganisatiegolfEen reorganisatiegolf die in Soest niet zo hoog
