17 mei 1990
- 10
bespreken met wijken, om extra aandacht te geven aan de problemen die er
zijn om mensen die onze taal niet zo goed beheersen toch in voldoende mate
te informeren en ze te laten inspreken. Dat ben ik met de heer Witte eens
en daar is ook onze aandacht op gericht.
Hartelijk dank voor alle waardering voor dit plan en de snelheid, voor de
pluimen die uitgedeeld worden voor die snelheid.
Wat de kunst betreft zullen wij de opmerkingen van mevrouw Tomassen zeker
meenemen en daar trachten een kunstwerk te realiseren dat het aanzien van
de wijk geeft waar ik het net over had.
Heer WITTE: Voorzitter, ik hoor hier een aantal dingen die mij juist
bevestigen in mijn idee dat dit allemaal iets te snel gaat. Ik hoor van het
CDA: blij dat er iets gaat gebeuren. Dat beschouwen wij als Gemeente
belangen Groen Soest als een negatieve opvatting. De problemen zijn in die
wijk dermate groot dat het er niet om gaat dat er iets gaat gebeuren, maar
dat er iets goeds gaat gebeuren. Ik hoor van de PvdA: mooi, prachtig, snel
gedaan! Maar bij dit soort zaken is het nu juist van belang dat je niet
zegt van volgende maand moeten we klaar zijn. Nee, in dit soort plannen
gaat het erom dat je je bewust bent dat dit een proces is, wat een lange
adem vergt. Het is helemaal niet zo dat wij ons negatief opstellen ten
opzichte van het herinrichtingsplan voor de woonomgeving. Uiteraard niet.
Ik heb net al gezegd: wij vinden het een goed plan. Alleen, als je het
afzonderlijk gaat uitvoeren dan laat je een aantal kansen liggen. Wat is nu
beter om de mensen te betrekken als de directe woonomgeving? Als dan blijkt
dat je die mensen niet kan bereiken via een inspraakavond of een
voorlichtingsavond, dan zal je gewoon moeten bedenken hoe je ze dan wel kan
bereiken. Dan moet je niet denken als politicus of als ambtenaar: het lukt
niet. Nee, dan zal je gewoon moeten zeggen: dan moeten we daar wat meer
tijd voor nemen. Want dat is essentieel wanneer je over verbeteringsplannen
praat. Elk verbeteringsplan, waar ook in Nederland, is mislukt wanneer men
dacht op een technologische manier een prachtige oplossing voor te
schotelen aan de mensen. Alleen daar waar het is gelukt om de direct
betrokkenen inderdaad de zaak in handen te geven, inderdaad te zorgen dat
ze het gevoel hadden dat het ook hun plan was, is het gelukt in Nederland
tot nu toe om in dit soort buurten iets goeds van de grond te krijgen.
Ik denk trouwens dat er in deze wijk een hele goede potentie is om met
goede zaken vooruit te komen: de buurtvereniging waarin Marokkaanse, Turkse
en Hollandse bewoners zijn vertegenwoordigd. Dat is op zich al een unicum
in Nederland. Het valt helemaal niet mee om zulke diverse groepen bij
elkaar te krijgen.
Ik denk dan ook dat het veel beter zou zijn om deze zaak uit te stellen.
Niet om het af te stellen, niet omdat we het negatief vinden, maar gewoon
om te zorgen dat het plan nog meer kwaliteit krijgt dan het nu al heeft.
Wat dat betreft denken we dat een woningbouwvereniging en andere
participanten als de Desmond Tutuschool en de buurtvereniging veel betere
inbreng kunnen krijgen dan tot nu toe is gebeurd. In feite zijn deze
participanten gewoon geconfronteerd met een kant en klaar plan waarop hun
commentaar is gevraagd. Kijk, als u mij iets te lezen geeft en er wordt mij
commentaar op gevraagd dan zal ik zeggen: ja, het is goed en ik zal een
aantal punten aanwijzen waar ik minder tevreden over ben. Maar dat is iets
heel anders dan wanneer je mede verantwoordelijk bent voor een zaak. Daar
dreigt het nu een beetje naar uit te zien als wij vanavond beslissen dat
het krediet nu gedaan wordt en als we de aanbesteding volgens het programma
zoals dat in de nota staat gaan uitvoeren. Dan ben ik heel erg bang dat we
de verantwoordelijkheid wegnemen bij de betrokken participanten. Ik denk
dat het heel goed is om dit "soort zaken integraal op te lossen en veel meer
tijd te besteden aan overlegsituaties.
15.
16.
17.
M
h:
me
He
ve
Vc
be
IE
He
Vc
St
Me
he
al
ee
wi
W,
O]
01
zi
3.c
