15 februari 1990
- 26 -
van een agenda die al erg lang is. Maar de werkwijze daarvan wordt hier
niet bepaald, die wordt door de voorzitter en de leden bepaald. Ik denk dat
het daarom goed is dit aan te houden. Op dat moment is er meer actueel
bekend over wat de heer Boerkoel zegt: het kan niet. Nee, de verwachting is
juist dat het wel kan, alleen vorig jaar kon het misschien niet of er had
moeten worden doorgedrukt. Wij proberen nu in het belang van iedereen dit
door te drukken met daarbij de herinnering. Niet omdat wij dat willen, maar
ik denk dat de hele raad dat wil. Daar gaat het om.
VOORZITTER: Mag ik aannemen dat u ermee kunt instemmen dat het op 6 maart
in de commissie r.o. aan de orde komt en dan in principe op 15 maart hier
in de raad?
Het voorstel wordt zonder hoofdelijke stemming aangenomen.
Initiatiefvoorstel van de fractie van de WD om de artikel 19 procedure ter
zake van het bouwplan voor een supermarkt en gezinsvervangend tehuis op de
lokatie Lindenhof te staken en geen verzoek aan Gedeputeerde Staten te
richten tot afgifte van een verklaring van geen bezwaar.
Heer KRIJGER: Mijnheer de voorzitter. Het komt voor, maar het is helaas
geen gebruik dat argumenten in de raadzaal de doorslag geven bij
belangrijke beslissingen. Dat zeg ik, omdat vaak een zekere fractie
discipline betekent dat de argumenten van anderen niet meer gehoord
(mogen) worden. Men is al voor of tegen. Toch streven wij hier -hoop ik-
naar het ideaal werken, van elkaar hier in de raadzaal overtuigen. In ieder
geval politiek, doch dat is vaak ook maatschappelijk dan het geval, is de
vestiging van een supermarkt op het laatste mooie stukje van de Van
Weedestraat omstreden. Omstreden, omdat sprake is van een massaliteit die
niet wordt gewaardeerd en een overlast die alleen bij grenzeloos optimisme
of een nadrukkelijk aanwezige naïviteit acceptabel is. Optimisme ook, omdat
men denkt een verondersteld kooplek boven water te kunnen krijgen en te
kunnen dichten. Maar, mijnheer de voorzitter, een kooplek kun je niet
dichten met massa's winkelwagentjes. Die lekken zelf ook als een zeef! Een
kooplek dichten als in Soest wordt verondersteld dat je een dichten kunt,
betreft vooral artikelen die je al winkelend kunt kopen en niet bij het
boodschappen doen. Het winkelend publiek heeft dan ook geen behoefte aan
een supermarkt. Dat blijkt ook wel uit de gevreesde vestiging van Albert
Heijn in Baarn. Die staat niet op de Brink, maar even verder weg met een
royale parkeerplaats. En daar hoort hij.
Nu hebben we best begrip voor lang overleg over de invulling van een
bouwplek in Soest. Het is niet zo erg als een van de belanghebbenden, een
projectontwikkelaar, ons wil laten geloven. Tussendoor: hij gaat eindelijk
de vrede in eigen huis herstellen. Het in procedure zijnde plan is pas van
de laatste tijd, het laatste stukje van de genoemde tien jaar ontwikkeling.
Het is ook gemaakt met al dan niet tot tevredenheid in acht nemen van
randvoorwaarden die in de commissie r.o. zijn verwoord. Randvoorwaarden die
voor de WD-fractie onvoldoende zijn geweest en betekenen dat de WD-
fractie niet akkoord gaat met het voorliggende bouwplan. Tot zover niets
nieuws, zou je denken.
Echter, uit discussies is ons gebleken dat er wel degelijk andere
mogelijkheden zijn om op de plaats van de Lindenhof een acceptabel bouwplan
te ontwikkelen. In de novembervergadering van deze raad noemden wij al een
kleinere schaal van bouwen, te combineren met ouderenhuisvesting. Een idee
dat onder ouderen ook leeft. Ook is het duidelijk dat meer winkelketens
serieuze belangstelling hebben om een kwalitatieve verbetering mee te
brengen naar de Van Weedestraat. Maar dan ligt daar een supermarkt in de
