7 april 1994 11 - vrouw. Eigenlijk is ook een deel van u allen, want je kunt alleen maar goed functioneren -zo heb ik dat ervaren- als je met z'n allen goed overweg kunt, met z'n allen wilt functioneren. Dat ik daar nu dit voor krijg, tja, dan denk ik: eigenlijk heeft u daar ook wat van verdiend. En niet alleen u, maar ik wil met name toch ook eens wijzen op die prima ambtelijke medewerkers, waar ik al die jaren mee heb mogen werken. Er zit er hier één: De Kam en er zat er in de commissie altijd eentje links naast me: Van de Haar, net zo eigenzinnig als ik en dat was maar goed ook. Daar was het verschrikkelijk plezierig mee werken. Zonder dat had het niet gekund. Ook niet zonder al die mensen en individuen in verenigingen en instellingen, organisaties, commissies, die zich veelal vrijwillig zeer inzetten voor een levend en leefbaar Soest. Maar ik zeg het nog maar een keer, ik heb ook alleen maar goed kunnen functioneren bovenal dankzij mijn grootste criticus en supporter, mijn vrouw Marijke. Zonder haar kritische ondersteuning zou ik het niet geklaard hebben. Op dit moment, op deze plek, wil ik ook iedereen -en dat waren er veel meer dan ik gedacht had- bedanken voor al het plezierige, hartverwarmende en soms emotionele reacties op het bekend worden van mijn ziekte. Dat heeft het me mede mogelijk gemaakt om dit laatste jaar goed door te komen. Want, Willem Blaauw zegt: 90% zouden we ook wel geaccepteerd hebben, maar structureel gezien, Willem, is het eigenlijk 50% en dat kan dus niet. Op zo'n laatste moment, vanuit deze positie, op deze plek kan ik het toch niet laten om een paar politiek-bestuurlijke opmerkingen te maken. Geen uitgebreid verhaal, maar wat korte statements. Elke ambtenaar neigt tot bureaucratie, ook al die goede Soester ambtenaren. Neem daar als politiek bestuur afstand van, wees er kritisch op. Vooral dagelijks bestuur, B&W: neem afstand. Want weliswaar hebben ambtenaren, met de regels in de hand, altijd gelijk, alleen, bestuurders nog vaker! Regels zijn er voor de mensen en niet mensen voor de regels. Zoek een oplossing in de regels en niet een probleem. De decentralisatie van rijkstaken biedt de gemeente de kans niet alleen formeel het dichtst bij de bevolking te staan, maar vanwege de uitbreiding van de feitelijke bevoegdheden ook in feite. Het afschuiven van verantwoor delijkheden is er steeds minder bij en dat is ook prima. Zelf verantwoorde lijk, zelf verantwoorden. Daardoor kunnen burgers het gemeentebestuur steeds weer als verantwoordelijk ervaren, beschouwen en aanspreken. Dé uitdaging, denk ik, voor de rest van de negentiger jaren: minder bureaucratie, flexi beler, sneller, efficiënter en effectiever en minder verkokerd dan het rijk? Burgers zijn vaak lastig. Dat is maar goed ook. Een actieve democratie leeft alleen bij levendige acties en reacties. Burgers moeten serieus genomen worden. Dat is iets heel anders dam ze maar gelijk te geven, al denkt men vaak dat dat het is. Serieus nemen vraagt dan wel een uitermate goede uitleg van elk besluit, staan voor een duidelijke verklaarbare keuze als politiek bestuur. Burgers zeggen vaak: ze (de gemeente) moeten mijn probleem oplossen. Terwijl die burgers tegenstrijdige belangen hebben. Dus doen ze (in het gemeentehuis) het nooit goed. Maar in een actieve democratie zorgt de gemeente voor mogelijkheden mensen zelf hun problemen te laten oplossen, zodat we weer verantwoordelijkheid dragen in plaats van ze. Samen verantwoordelijk zijn. Het moet er vaak meer om gaan hoe het moet gaan dan: zó moet het gaan. Stimuleer initiatieven in plaats van ze te vrezen. Om er wat van te maken, moeten we er samen wat van maken. Samenwerken als gemeenten in de regio wordt steeds belangrijker, terecht. Iedereen ziet en zegt dat ook. Maar wanneer vindt er in Soest het eerste praktische inhoudelijke gesprek over plaats? Ook als we er niet over praten verandert de wereld. Geef zelf sturing in plaats van je te laten sturen. Tenslotte dit, met woorden, niet van mezelf, maar van de dichter Gerrit Kouwenaar, met wat -wat mij betreft- een typering van besturen en een bestuurder kan zijn. Hopelijk is een aantal van u nog in staat om het in de notulen van deze vergadering na te lezen, want het vereist soms nog wel wat nadenken. Gerrit Kouwenaar: «Ik heb nooit» Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: het zacht maken van stenen het vuur maken uit water

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1994 | | pagina 142