29 april 1999 - 38 - schreef de krant: Krijger en Lokker zullen wel nooit vrienden worden. Formeel is dat juist, maar als daarmee gesuggereerd wordt dat je normaal gesproken wel vrienden maakt in de politiek, is dat iets bijzonders. Het is maar zelden dat je vrienden wordt in de politiek. Je bent veel te verschil lend bezig, vandaar ook de vele partijen, waarbinnen je je meer of minder thuis voelt, als individu. Jan Pieter voelde zich thuis binnen het CDA. Ooit, naar mij is verteld, heel links begonnen, nu opgeschoven naar realiteit. Stapje voor stapje. Maar dat links was nog voor hij de politiek in ging. Wij hebben hem leren kennen, en dat zeg ik graag nadrukkelijk, als een betrokken en integer raadslid. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, want hij kon nogal eens heel onbegrepen uit de hoek komen, maar de laatste jaren kon je het ook met hem zeer vriendelijk, hartgrondig oneens zijn. Als ik nog eens in de annalen kijk van deze raad, kom je ook wel eens dingen tegen als bijvoorbeeld een CDA-folder. Wie wat bewaart heeft wat hè. En daar stond Jan Pieter beschreven als iemand met de navolgende stelling: de gemeente bevordert tevens de kunstbeoefening door amateurs en een eigentijds aanbod van kunstzinnige vorming. Cultuur is geen luxe maar noodzaak. Een tekst, zonder reclameman gemaakt, denk ik. Cultuur is geen luxe maar noodzaak. Ik denk dat hij dat nog steeds vindt. Hij heeft ook een poging gedaan dat zelf vorm te geven door voorstellingen in C-Drie te programmeren. Gelukkig dat C-Drie er nog is, voor zijn opvolger, die in zijn fractie het aandachtsveld van Jan Pieter moet redden. Daarmee wil ik niet zeggen dat bijvoorbeeld Jan Smeeing niet van cultuur houdt, maar die zorgt meer voor de hard-ware. Jan Pieter, heel eerlijk gezegd, ik heb altijd grote moeite gehad met onderwijzend personeel. Van jongs af aan. Ook later nog. Toen jij in de raad kwam, dacht ik weer, tja wat kan ik van die vent leren. Het is mij bijzonder meegevallen. Jij waakt er voor, zo heb ik dat ervaren, dat je nooit op routine mag draaien. Dat je elke keer weer zaken grondig moet aanpakken. Jezelf soms moet opladen, maar, moet opladen, want je zit er niet voor jezelf. Als men in de staten van Utrecht van jou ook wil leren, beteken je nog veel voor Soest. Een kleine attentie hoort hierbij. Bloemen in de kleur van morgen, oranje, die lagen al achter je. Ik heb er nog wel een NB-tje bij geschreven. Ga je nog eens praten met de dames van de Volksuniversiteit? Als het goed is wil ik gelijk doorgaan met wat opmerkingen voor Teun. Beste Teun. Je gaat te vroeg weg, vind ik. Maar wat je vindt, is niet altijd waar, later zal blijken dat het juist is. Ik vind dat je te vroeg weggaat, en daar heb ik twee redenen voor. De eerste, een politieke. Je hebt deze raad een bezuiniging beloofd van 2 miljoen, niet 1,5 maar 2 miljoen was beloofd. Dat zou ons zeker vanavond zeer welkom zijn geweest. Misschien is dat mogelijk, maar na de vele discussies, gespreksronden, bezuinigingsopdrachten, de kerntakendis cussie, ziet de meerderheid dat niet meer lukken. Je kunt wellicht één keer een weg niet aanleggen, maar dat is maar één keer dat je dan bespaart voor een bepaalde termijn. Je kunt ook jaren zeggen dat er geen geld is voor nieuw beleid. Maar iedereen wil zich aanpassen aan de tijd en dus moeten er middelen komen in de vorm van nieuw voor oud, of oud voor nieuw. Dus je moet oud durven stoppen en nieuw doen. Ik keek toen niet naar de VOS. Die discussie kunnen wij nu niet meer voeren. Jammer. Je hebt een afweging gemaakt die wij moeten respecteren. Een tweede reden: als je iets jaren op een bepaalde manier doet, wil dat niet zeggen dat het niet beter kan. Er zijn soms andere mensen nodig om dat aan te tonen. Jij van buiten de politiek heb aanzetten gegeven om het functioneren van ons als geheel, als raad, eens tegen het licht te houden. Je probeerde onderwerpen zakelijk te benaderen en deed daar toch gelukkig wel een vleugje emotionaliteit bij. Heel goed denk ik. Je handelde ook vanuit een oordeel over de politiek, want blanco was je niet toen je in de politiek kwam. Maar de duur in de politiek kan betekenen dat je oordeel wellicht niet is veranderd. Het zou kunnen zijn dat vooroordelen over de

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1999 | | pagina 119