29 april 1999
- 42 -
ik de hemel bestormde, was jij er om te zeggen: er is nog een ladder die
naar omlaag gaat en zou je niet een paar treden terug gaan, want we moeten
het wel halen. Dat heb ik me de laatste jaren ook steeds meer gerealiseerd.
Ik dank ook de collega raadsleden voor hun geduld, ook dat wordt nu weer op
de proef gesteld, maar vooral om hun collegialiteit. De vele keren dat ik
overleg mocht hebben en klankbord wilde hebben waren jullie er gewoon
allemaal, ook om mij goed op de vingers te tikken. Want daar leer je van.
En wat ik eerder zei: kritiek brengt vooruitgang, dat is een uitspraak van
Popper en ik geloof daar ook in. In zelfkritiek trouwens ook, vandaar dat
boek. Dank ook aan alle ambtenaren in dit huis, die altijd bereid waren om
de bijstand te verlenen die nodig is om in het bouwwerk van regels en
allerlei zaken ons de weg te wijzen. Nooit hebben ze geschroomd om het ons
uit te leggen. Ik vind dat een hele prestatie en ik heb bewondering voor de
manier waarop zij het gemeentelijk apparaat, maar ook alle voorzieningen
die een gemeente heeft, eigenlijk zo goed kunnen voorbereiden en op de
rails houden. Ik dank ook de brengers van de koffie en de koek. Het was een
waar genoegen om elke keer weer getrakteerd te worden op datgene wat wij nu
als vanzelfsprekend ervaren. Dank aan de kiezers voor het vertrouwen. Ze
zijn er nu niet, maar toch, ook zonder die kiezers, zonder die burgers ben
je helemaal niets en praat je alleen voor jezelf. Dank natuurlijk ook aan
de pers die gelukkig altijd zijn onafhankelijke positie heeft weten te
bewaren en ik heb ook bewondering voor het feit dat zij uit datgene wat
hier allemaal gezegd wordt, de essentie moeten halen en het ook goed hebben
gedaan. Dank daarvoor, ook voor de plezierige contacten, die we gewoon
naast en tussen alles door hebben gehad. En natuurlijk ook dank aan vrouw
en kinderen. Want zij hebben mij de ruimte geboden om dit werk te doen,
absoluut
Dan nog een paar woorden ter overweging. Dat kan ik ook niet laten. De
overstap van gemeente naar provincie zie ik absoluut niet als een promotie,
dat heeft u goed gezien. Ik zie het als een overstap naar een andere
partner en in die zin geloof ik - ik ga dus, voorzitter, een beetje vreemd
- maar het is ook zo, dat ik ook hier naar toe terugkeer, want u bent
natuurlijk in die zin niet van mij af. Ik geloof namelijk dat die samenwer
king van provincie en gemeente heel essentieel is om dingen voor elkaar te
boksen in deze gemeenschap, maar ook in Utrechtse gemeenschap. Soest is
niet een eiland, en heeft zich ook nooit als zodanig opgesteld, misschien
een enkele keer, maar dat is logisch. Maar voor de rest denk ik dat we
gewoon partner moeten zijn, ook in onze strijd naar Den Haag toe. Ja, als
er één bestuurslaag is die ik toch iets meer wantrouw dan alle andere dan
is het toch Den Haag, die voortdurend naar ons toe zaken doorschuift die
wij dan moeten oplossen. U noemde dat ook een beetje, maar de provincie zit
daar net zo goed mee als de gemeente. Er is de laatste tijd ook heel veel
discussie over de risico's eigenlijk die onze samenleving voortdurend
produceert en de onmacht van de politiek om daar iets aan te doen. De
uitbundige economische groei, de onstuimige ontwikkeling van kennis die in
laboratoria van wetenschap en industrie wordt ontwikkeld, die voeden
eigenlijk het optimisme over eeuwige welvaart en de maakbaarheid van de
samenleving. En als politieke bestuurders sta je dan in de vuurlinie om die
negatieve gevolgen van overconsumptie, van toenemend individualisme en
onzekerheden met betrekking tot nieuwe uitvindingen op te lossen. Maar de
lastigste klus daarbij is niet het vinden van geld, maar het creëren van
een breed draagvlak in die samenleving, maar ook hier, om de gesignaleerde
problemen op te lossen. De discussie over het VOS-project getuigt daar
eigenlijk ook van. Maar ik vraag me ook wel eens af: zijn wij als politici
in staat om de burger voldoende te overtuigen van de noodzaak om drastisch
te investeren in bijvoorbeeld die zorg, het onderwijs, het milieu. Het is
eigenlijk jammer dat in veel politieke discussies die de laatste tijd
worden gevoerd, het vooral gaat om efficiencyverbetering, om doelmatigheid
en economisch nut. Het is eigenlijk een typisch bedrijfseconomische benade
ring en volgens mij past die niet in de politiek. En het is in dit verband
ook bij zonder om op te merken hoe zeer die discussies over doelmatigheid en
nut gekoppeld worden aan de mogelijkheden van ontwikkeling in wetenschap en