21 september 2000
de startbijeenkomst zeer open wordt gesproken over de uitgangspunten van het onderzoek, die naar
mijn idee dus verruimd moeten worden.
De kwaliteit van het onderwijs in Soest en haar bijdrage aan de sociale samenhang in de gemeente is
ons een flinke investering waard.
Ik ben benieuwd of u dat ook wilt toezeggen.
Mevrouw MANN (GL/PS): Voorzitter, ik wil het eerst hebben over de omschrijving die in de offerte
staat, die naar mijn gevoel eigenlijk, of overtuiging, te mager is. Want er staat: de doelstelling is het
oplossen van de problemen binnen het openbaar onderwijs in Soest om zo het totale basisonderwijs te
versterken. En ik denk dat er in de eerste plaats bij moet: om zo alle kinderen optimale ontwikkelings
kansen te geven. Want wij zitten hier allemaal als volwassen mensen, maar de kinderen die het aangaat
die zijn hier niet. En ik ben een beetje bang dat het net de kinderen zijn die niet zo heel erg stevig
vertegenwoordigd worden. Dus dat is het eerste. Het gaat om kinderen, en het gaat vooral om kinderen
die echt extra steun nodig hebben om te slagen in het onderwijs. En ik ben bang dat we dat ons veel te
weinig realiseren. Wat zich ook hier erg opbreekt is het ontbreken van een bestuur van het openbaar
onderwijs. Een aantal jaren geleden is het mislukt, het opzetten van een stichting. Soest liep voorop,
las ik steeds in de kranten. Maar nu loopt Soest op een verschrikkelijke manier achterop. Want Soest
heeft geen bestuur dat op afstand is gezet, daar hebben we nadrukkelijk om gevraagd en daar is nooit
naar geluisterd. Met al deze problemen die er nu zijn word ik er steeds aan herinnerd dat als Soest een
bestuur had gehad op afstand, dan was er al een heleboel ellende bespaard geweest voor het personeel
van het openbaar onderwijs en eerlijk gezegd ook voor het college. Want het was een stuk gemakkelij
ker geweest als we een bestuur hadden gehad op afstand. Helemaal niet moeilijk, als het stichtingsbe
stuur mislukt dan zijn er misschien nog wel drie andere vormen die je misschien in 3 maanden tijd van
de grond kunt tillen. En ik vind dus echt dat dit een misser is geweest. Ik ben blij dat we in de commis
sie ontdekt hebben dat er hele brede bereidwilligheid is om het onderzoek te starten met eerst te
luisteren naar alle geledingen. En dat is denk ik heel erg belangrijk, want bij deze problematiek zijn
een aantal geledingen heel erg belangrijk. En ik dacht: wat vreemd dat dat zo weinig voelbaar is in
deze offerte. Dat geeft je een beetje een gevoel van een veel te technische benadering. Want wat
denken we van het raadplegen van het multiculturele instituut? Wat denken we te doen met de werk
groep gemeentelijk onderwijsachterstandenplan, al jaren bezig om over deze dingen te praten. Een
stichting als Balans, de tweedetaaldeskundige, de minderhedencommissies in Soest, en ook nog niet
als laatste de vereniging van openbaar onderwijs. Ik denk dat als je het werkelijk zo goed bedoelt met
het onderwijs, dan zou je toch als eerste aan die dingen moeten denken. Ik hoop dus dat we bij dit
onderzoek vooral ook gaan letten op visie op het onderwijs, waar gaan we vanuit: de school in de
buurt, is dat bijvoorbeeld het uitgangspunt? Dat is bijvoorbeeld heel belangrijk om te weten: wat
worden onze vertrekpunten. En dan hoop ik echt vurig dat er het allerbeste uitkomt voor het openbaar
onderwijs. Ik heb gelezen: we investeren niet in stenen, maar in kinderen. Dus laten we hopen dat het
echt zo gebeurt.
Mevrouw STEKELENBURG (PvdA): Voorzitter, voor onze fractie staat vanavond in ieder geval de
vraag centraal: heeft het openbaar onderwijs in Soest nog bestaansrecht? Maar die vraag stelden we
ons in 1997 ook al en destijds kwamen wij tot de conclusie dat dat alleen maar zou kunnen als er een
zeer sterke kwaliteitsimpuls gegeven zou gaan worden om de toen al zichtbare terugloop mogelijk te
kunnen keren. Voorzitter, er is in afgelopen jaren met heel veel inzet en enthousiasme zowel door de
bovenschoolse directeur als het totale personeel gepoogd een ombuiging tot stand te brengen. Juist ik
durf dat te stellen, omdat ik persoonlijk heb ervaren hoe letterlijk het mensen ziek heeft gemaakt. En ik
zeg dat echt met emotie. Het verdient hier ook genoemd te worden en de mensen die dat geprobeerd
hebben die vind ik ook, moeten bedankt worden. Het kan niet zo zijn dat wij vanavond het moment na
1997 waarop wij praatten over het openbaar onderwijs in deze raad, jaren later dus alleen maar praten
over het beschikbaar stellen van een krediet voor onderzoek naar de situatie van het openbaar onder
wijs met het oog op nadere besluitvorming daarover in samenhang met aanpak van de segregatiepro-
blematiek. Het kan niet alleen maar gaan over dat krediet. Het gaat over 3 jaar pogen. Pogen om te
- 4 -
