Raadsvergadering 12 maart 2002
(ontbinding oude raad)
- 10-
te maken hadden, en waar je als een echte voorvechtster ook voor stond. Het moet een genoegen zijn
geweest toen je niet meer in die rij daarachter zat. Want dat gesis naar Ans, die dan niet begreep waar
je het over had, en dan moest je het weer herhalen, nou kon je het tenminste eindelijk zelf zeggen, en
daar hebben we toch echt heel veel aan gehad.
En dan Peter. Ja, van Peter neem ik natuurlijk met heel veel moeite even afscheid. Ik heb het even
opgezocht. De VVD-fractie heeft, en ik hoop niet dat het één van u zal overkomen, maar heeft nog
nooit de rit compleet uitgezeten, dus Peter komt gewoon weer terug. Maar het is wel ontzettend
jammer dat iemand die zolang als fractieassistent betrokken is geweest bij het raadswerk, nooit te
beroerd om ook andere dingen te doen, zoals het organiseren van een seizoenmarkt, zoals het
organiseren van bezoeken van gasten hier in het gemeentehuis, dat zo iemand nu even tijdelijk gewoon
ergens anders actief gaat zijn. Want dat zal hij zeker zijn. Peter, naar mijn mening was hij het typische
ombudsraadslid. Je ging naar veel mensen toe, die problemen nam je mee, daarmee verdween je de
afdelingen in. Ik zal niet zeggen dat ze er altijd even blij mee waren, maar soms gaven ze je toch een
antwoord, al was het maar om je weer kwijt te zijn, en vervolgens ging jij weer terug. En als het je niet
beviel, dan kwam je weer terug. Jouw vasthoudendheid als het ging om iets waar jij in geloofde, is
denk ik één van die vele eigenschappen die ook dat raadslid weer zo nodig heeft. En wat dat betreft,
petje af, zoals je dat hebt gedaan.
En dan kom ik bij Pierre. En dan denk ik, wat ik vanavond zag, ja dat is typisch Pierre. Hij was er niet
vaak, maar als hij er was, dan kwam hij inderdaad met zo'n kruikje, waarvan u misschien allemaal
hebt gezien dat het een 'Soesterbergs opvliegertje' is, kwam hij inderdaad als een, laten we zeggen,
wervelwind het gemeentehuis binnen, dropte een lijstje van drie pagina's bij wethouder Krol, met het
verzoek dit even voor hem uit te zoeken, want hij moest het wel gisteren weten. En ik moet eerlijk
zeggen Pierre, soms waren we wel blij datje dat niet elke maand deed, want dat was echt voor ons niet
te behappen geweest. We hebben begrepen waardoor het kwam datje er niet zoveel was. We
respecteren dat. Maar ik denk datje op een andere wijze in Soesterberg toch niet helemaal zal kunnen
laten om daar weer mee te doen aan allerlei zaken, zoals je dat ook bij de VOS deed, bij de
ondernemers in Soesterberg, en we wensen je daar veel succes bij.
En dan Pieter. In ieder geval van u allemaal 8 jaar een collega, en van mij 6 jaar een hele dierbare
collega. Pieter had het moeilijk met al die kikkers hier achter de collegetafel. Want ze waren allemaal
aan het schreeuwen, en allemaal opvliegend, en vonken en dergelijke. En dat was jouw stijl niet. Je
bekeek het allemaal en je dacht: ach, ach, ach, wanneer groeien ze eens een keer op. En vervolgens
tekende je een mooi grafiekje. En dan maakte je met dat grafiekje ons duidelijk dat het niet anders kon
zijn dan zoals jij had voorspeld, en dat we dus maar beter gewoon jouw weg konden volgen. En ik
moet zeggen, die wegen die jij hebt uitgezet, die zijn we natuurlijk - ondanks alle afdwalingen - heel
behoorlijk afgegaan in de afgelopen tijd. En een boel dingen die jij op gang hebt gezet krijgen nu
vorm. Dus, hoewel grafieken fantastisch kunnen liegen, geloof ik wel in die van jou. En ik ben blij dat
je in ieder geval de laatste 2 jaar in de raad ook weer dat hele specifieke wat zo kenmerkend voor jou
is, dat denken hoe je structuren goed moet laten werken, hoe je organisaties moet laten draaien, datje
dat hebt kunnen inzetten voor de nieuwe werkwijze van de raad en ik neem aan dat de volgende
generatie raadje daar nog zeer dankbaar voor zal zijn. Ik wens je alle goeds, en we zien elkaar nog
wel.
En dan kom ik bij Wiebe. Wiebe ik ben toch zo geschokt door jouw afscheidsinterview. Althans een
interview dat ik van jou las. Het was allemaal zo droevig hier. Ik denk: dat heb je vast in november
gedaan. De blaadjes vielen van de bomen, het was niks. Maar nu, Wiebe, nu de krokusjes weer bij het
gemeentehuis zijn, nou zie je toch wel waar je die 16 jaar aan gewerkt hebt? En er is hier toch een
heleboel gebeurd. En natuurlijk, je was een vormingswerker, en je kon het niet laten, en dat vingertje
gin2 regelmatig naar ons toe, en we hebben er allemaal - de ene keer wat meer en de andere keer wat
minder - naar geluisterd, maar als collega gaf je ons ook ruimte. Als je vond datje het er zelf niet mee
eens kon zijn, dan kregen we daar een duidelijk statement over. We zijn er niet in geslaagd om jouw
Van der Weedestraat de Van Weedestraat te laten maken, dat was geloof ik iets te ingewikkeld, maar
een van de mooiste dingen die ik me toch herinner van jou is datje elk statement datje in deze raad
deed, eindigde met de woorden: dank u. En op een toon, ik kan het niet goed nadoen, maar dat 'dank
u' was zo volkomen Wiebe. En we vroegen ons altijd af, wie bedankje nou eigenlijk? Samengevat
Wiebe, je hebt in ieder geval ons manieren bijgebracht. En dat was vreemd. Want we praten dan toch
CC C C