m
'1é.m4
Jan Welgemoed gaat het niet goed.
DROST Kwaliteit
Uitgave: DRUKKERIJ SMIT N.V., SOESTDIJK, Van Weedestraat 35, Telefoon 566.
Meditatie.
Officieele Kennisgeving*
Wat zal Hitier zeggen?
PECH.
Ruwe handen
Soest
waarin opgenomen „De Nieuwe Soester", „De Soester Post", „Huis aan Huis" en Soester Advertentieblad".
ADVERTENTIEPRIJS:
van 15 tegels 1 0.75. Elke regel meer 15 cent. Advertentie s tusschen de tekst dubbel tariet.
Bij contract belangrijke korting.
Advertentie s worden in beide bladen opgenomen.
UITGAVE van:
„DE SOESTER COURANT". Algemeen Weekblad en „SOESTER NIEUWSBLAD". Algem»
Chistelijk Weekblad.
ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 50 ct„ franco per post 65 ct„ 17l/a ct. per maand.
16e JAARGANG
Vrijdag 29 Januari 1937.
No. 4*
Wc voeden het buitenland met goedkoope
boter en eten zelf dure margarine.
We hebben ernstig bezwaar tegen de
dwangmaatregelen, waarmee Depaalde boeren,
organisaties de margarine willen weren tot
rélfs van de tafels van hen, die de, voor de
huidige omstandigheden, dure boerenboter niet
kunnen betalen. Er moet zeker vrijheid wezen
een aanzien van de wijze, waarop men z*n
particuliere huishouding wil inrichten en voe
ren.
Evenwel geven we volmondig toe, dat op
tiet gebied der boterdistributie de gekste ver
houdingen bestaan. Ons land met zijn vette
weiden en prachtig vee staat buitenaf be
kend als een oord, dat van melk en honing
overvloeit. In feitelijken zin is dat juist, maar
daarom alleen zijn we nog niet te benij
den. We winnen hier meer melk (en dus
Dok me'kproducten) dan we voor eigen ge.
bru;1 en. We vloeien dus woordelijk
ov< k lom in dat opzicht. Maar niet
te. a j de volgende omstandigheden vol
komen vus
ie. In 1935 produceerden we 96 miliioen
K.G. l o er, waarvan 46.8 miliioen K.G. werd
uitgevoerd. In 1936 produceerden we 101.6
miliioen K.G., waarvan 60.2 miliioen K.G.
werd uitgevoerd. Alleen naar Engeland reeds
41 K.G. miliioen K.G.
2e. De gemiddelde uitvoerprijs over 1936
naar Engeland is nog niet beleend, maar in
1935 leverden we den Engelschen onze bo
ter voor 58 cent per K.G., terwijl de markt
prijs in Nederland (door heffingen) f 1.45
per K.G. bedroeg, dus twee en een half
tnaal zooveel als wij van de Eng-elschtefln
voor onze boter ontvangen.
3e. Wij eten hier margarine voor een prijs,
welke dubbel zoo hoog is als de boterprijs,
tegen welke we 40 miliioen Kilo's per jaar
naar Engeland sturen!
4e. En ondanks de propaganda van de
Zuivelcentrale „Jan Welgemoed voedt u goecl'',
ging de boterafname in eigen land van 1935
op 1936 achteruit met 8 miliioen kilogram!
Nu is het gemakkelijk genoeg om te cri-
tiseeren en te beweren, dat „de regeering''
door haar landbouwpolitiek voor dezen mal
len toestand verantwoordelijk is, maar daar
mee zijn we niet klaar. We moeten een beter
stelsel van bevredigende prijsstijging bij over
productie kunnen aangeven en dat is zeer
moeilijk. Daarin is nog niemand geslaagd.
Als er één boerenorganisatie met bepaalds
voorstellen komt, verwerpen de andere be-
langenvereenigingen ze verre.
Er moet een regeling zijn, welke een
kunstmatigen prijs forceert, anders gaan de
boeren economisch ten onder. Laat men de
markt vrij, dan zet zich een prijs, welke den
producten op geen stukken na aan hun kos
ten helpt. Om dan over winst maar heelemaal
te zwijgen. Omdat we den prijs in het bui
tenland nieit kunnen hein vloed en, rest ons
helaas niet anders dan dezen in het eigen
land door heffingen, accijns of toeslagen op
te voeren.
Als de regeering uitvoer naar het buiten
land tegen veel te lagen wereldmarktprijs
bevordert, dan hoeft ze daarbij tweeërlei
doel. Ten eerste beoogt ze behoud van de
exportmogelijkheden in crisistijd, opdat de
ze mogelijkheden niet verloren zullen zijn,
wanneer de wereldhandel en wereldprijzen
zich ééns zulten hebben hersteld. En ten
tweede moet door export een zekere bot-er-
schaarschte in ons land worden bereikt, op-
de binnenlandsche prijzen langs natuur
lijken weg op den duur een loonend prijs
peil zullen gaan naderen.
Tegen deze politiek is, gelet op de om-
Handigheden, maar heel weinig in te bren
gen, maar heel moeilijk is het om daarbij
s»p juiste wijze rekening te houden met be.
paalde onontbeerlijke evenwichtstoestanden.
Het is toch b.v. te gek, dat in arbeidersge*
(tinnen en zelfs in duizenden boerengezin
nen margarine van 60 cent per pond moet
worden gegeten, terwijl we naar Engeland
60 miliioen -p ond tegen ongeveer een zelf-
4en prijs uitvoeren!
Het is niet nooclig tot behoud van onze
Exportmogelijkheden, dat we zóóveel boter
>ftgen zoo lagen wereldmarktprijs naar En
geland vrndei. Nederland's normale boter-
Jtroductie (van vóór de crisis) was 85 87
SuJJioen K.G., waarvan 4 a 8 miliioen naar
ingeland ging. Thans 40 miliioen!
In honderdduizo Nederlandsche ge-
Manen „behelpt'' men zich met margarine
>*.n 60 cent per pond, terwijl we ze voor
iWgeveer denzelfdcn prijs een kilo Holland-
?&he roomboter kunnen verstrekken.
Zonder dat er iets behoeft te (verande
ren in de afname van de (door heffingen)
duurdere boter, van welker opbrengst de
tekorten op de export-kilogrammen moeten
worden weggewerkt. We moeten zorgen, dat
de margarine op de tafels der minder wel-
gestelden door goedkoope natuurboter kan
worden vervangen.
Als we daarin slagen, is er een bron van
maatschappelijke ontevredenheid gestopt.
Méar, zoo eenvoudig als het lijkt is het
niet. Er zijn tenslotte ook margarine-belan
gen. Ook in de margarine-industrie vinden
arbeiders werk en brood. En: de margari-
ne-fabrikatie noopt tot een import van grond
stoffen, tegenover welke wij weer export
mogelijkheden óók van landbouwproduc
ten! hebben kunnen bedingen. Aan de
margarine.fabrikatie dienen dus mogelijkhe
den te worden gelaten. 1
Bovendien, hoe zal men uitmaken, wie voor
het betrekken van goedkoope natuurboter
kunnen worden aangewezen en wie niet
En als de minder.weigestelden tegen goed-
koopen prijs natuurboter kunnen ont-
gen, zullen zij dan niet in de verleiding ko
men om deze tegen iets minder dan den
kunstmatigen Nederlandsehen marktprijs te
gaan verkoopen om zich dan zelf wederom
met margarine tevreden te stellen?
Men ziet: een oplossing, althans *n goe
de regeling, is uiterst moeilijk. Er moet ech
ter iets tegen worden gedaan, dat bij ons
te lande het boterverbruik per jaar met milli-,
oenen kilogrammen af blijft nemen, terwijl
we voortgaan om als Jan Welgemoed het
buitenland tegen veel minder dan kostprijs
vol te stoppen met het vette, dat van ons
landje afdruipt.
Daartoe lijkt ons het middeleen ver
laging Idt er heffing op boter, waardoor de
kunstmatige marktprijs zooveel minder wordt,
dat de boter door meerderen kan worden
ge koe ht en betaald. We moeten zoeken
naar het heffingspunt, dat zooveel meer ver
bruik tengevolge heeft, dat daarmee de di
recte opbrengstvermindering per pond of ki
lo, wordt gedekt.
Ik dank mijn God, zoo dikwijls ik Uwer
gedenk. Filipp. 1 3.
Dat heeft Paulus geschreven aan de ge
meente te Filippi. Hij was zelf in heel moei
lijke omstandigheden. Hij had den dood voor
oogen. Maar hij vreesde niet voor dien ko
ning der verrschikking. Hij wist in Wien
hij geloofde. Hij had wel lust om ontbonden
te worden en bij Christus te zijn. Maar hij
dacht aan zijn werk op aarde. Hij was
daarbij nog zoo noodig. Als het moest, wilde
hij daarom nag wel in leven blijven. Om zijn
werk voort te zetten, om wat hij gesticht had
te bevestigen, steviger, vaster te maken. Hij
dacht ook aan de gemeente te Filippi en
als hij dat deed kon hij danken.
Wat drong hem er toe om zoo gestemd
te zijn? Dat zegt hij in vs. 3: „over uwe
gemeenschap aan het Evangelie." Dat is de
reden voor zijn dankbaarheid.
Gelukkig, als wij, voor zoover wij God
in Christus kennen, kunnen danken voor an
deren, die gemeenschap aan het Evangelie
hebben. Want dat is nog wat anders dan
dat Evangelie gelezen hebben. Nog wat an
ders dan met bijbelteksten schermen. Nog
wat anders dan er over kunnen redeneeron
en debateeren. Dat is de kracht, den vrede,
de blijdschap van het Evangelie hebben be
leefd. Dat is de blijde boodschap der heils
een stuk van zijn innerlijk leven hebben?
laten worden. Dat is kunnen zeggen, omdat
men het waarachtig meent:
U kan ik niet missen, U, Jezus, mijn Heer!
'k Mis alles, wanneer ik Uw bijzijn ontbeer.
Dat is gemeenschap aan het Evangelie heb
ben, Gelukkig, als wij dat weten uit eigen
beleving. Heerlijk, als wij dat hooren van
anderen, bij wie dat zoo is. Dan zijn wij tot
danken gestemd.
Wie berichten hoort en leest, die van de
Russische Christenen tot ons komen, wordt
onwillekeurig aan dit woord herinnerd. Daar
zijn menschen, die gemeenschap aan het
Evangelie hebben. Die in de praktijk, de
droeve praktijk, de echtheid, de gaafheid
toonen van hun verbonden zijn aan Hem,
Die dc blijde boodschap aan de menschen
bracht met Zyn woord, met Zijn leven en.
Informeert eens bij
UW KENNISSEN
naar
6 „Briefkaart' -Foto's vanaf 12.-
in de bekende prima uitvoering.
sterven. Menschen, die zuchten onder de el
lende van de geloofsvervolgingen, die met
groote droefheid zien, hoe er zijn, wier
geloof niet kan stand houden, die de ver
wildering onder het opgroeiend geslacht, dat
met goddeloosheid wordt gedrenkt, met be
kommering gedeslaan. En die nochtans stand
houden, blijven gelooven, blijven vertrouwen
dat God, de Almachtige, de Alwijze het be
stuur toch in handen houdt. Al moeten zij
soms klagen: „Onbegrijpelijk zijn Gods we
gen. Wij leven zonder Zondag en zonder
kerkdienst. Reeds in twee jaar heb ik geen
kerkklok meer gehoord De kinderen heb
ben om de vijf dagen een rustdag. Op Zon
dag wordt gewerkt en gaan de kinderen ook
naar school Doch de TI eer is ons ook
in zulke tijden nabij (Uit een brief).
Wie dat leest moet God danken, dat hij
zulk een geloofsvertrouwen laat opwassen
onder hen en laai zien, hoe groot de kracht
is van de gemeenschap aan het Evangelie
Al mag en durft men soms niet in het open
baar de handen tot gebed vouwen, 's avonds
bij het ter ruste gaan doet men het onder
de dekens. Het gebed blijft de kracht van
hen, die weten, dat ze doodongelukkig zou
den zijn, als zij de gemeenschap aan het
Evangelie zouden gaan missen.
Wij danken God, zoo dikwijls wij denken
aan onze Russische broeders en zusters.
Maar daarnaast rijst de vraag: Zouden zij
ook kunnen danken, zoo dikwijls zij aan ons
denken
Dat is een vraag, die ons tot nadenken,
tot ernstig, zelfonderzoek moet dringen. Kan
hun geloofsvertrouwen ons niet vaak be
schamen? Is er bij ons ook zooveel gemeen
schap aan het Evangelie., dat het duidelijk
in ons leven uitkomt, hoe de boodschap des
heils onze groote vreugde is? Is het bij
ons ook alles zoo echt, zoo gasif
Kunnen de Russische Christenen ook God
daarvoor danken, omdat zij weten, dat wij
hen in ons gebed gedenken en onze gaven
voor hen niet vergeten?
Ervaren zij de kracht ook van onze voor
bede? Helpt die hun ook in hun moeiten?
Wij gelooven toch in de werkelijke kracht
van ons gebed? En zijn onze gaven hun
tot verkwikking, ontroeren, die hen, omdat
zij onze liefde tot hen, meer nog, onze liefde
tot het Evangelie er uit bemerken?
Paulus schrijft in Filipp. 1 6. „Dit ver
trouwend ej dat Hij, Die in u een goed werk
begonnen heeft, dat voleindigen zal tot op
den dag van Jezus Christus." De dag van
Jezus Christuc is de dag des gerichts, wan
neer alles openbaar zal worden, wanneer
geen schoone schijn voldoende zal blijken^
maar gezocht zal worden naar wat echt,
waarachtig is.
God geve, dat wij. denkende aan dien dag,
ook tot danken gestemd mogen zijn, om
dat wij weten, dat wij dan met vele Russische
Christenen zullen staan voor Hem, Wiens
oogen zijn als een vuurvlam, en die tot ons
zal zeggen; „Gaat in tot de vreugde uws
Heer en".
Rotterdam. C. C. G. VISSER.
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van Soest,
brengen ter Openbare ketföis, dat op 21 Jan.
1937 bij hen is ingekomen een verzoekschrift
van S. van de Kuilen, van beroep hotel
houder, wonende te Rotterdam, om een verlof
A in de navolgende localiteiten:
De twee beneden localiteiten, resp. groot
28 en 140 M. van het perceel, paatselijk ge
merkt no. 80 en gelegen aan dc Bosstraat
aldaar.
Binnen twee weken na de dagteekening
dezer bekendmaking kan ieder tegen het ver
leunen van dit verlof schriftelijk bezwaren bij
den Burgemeester en Wethouders inb:enger.
Soest, den 22sten Januari 1937.
Burgem. en Weth. voornoemd,
D Burgemeester,
G. DEKETH;
De Secretaris,
GROOT l.s.
A. R. KIESVEREEN.
„NEDERLAND EN ORANJE".
A.s. Vrijdag 5 Febrauri zal de jaarverga
dering plaats hebben van onze Kiesver. in
het Gvmn. Lokaal der Chr. U.L.O.-School,,
Prins Bernhardiaan.
Waar o.a- ook Bestuursverkiezing zal
plaats hebben en stemming voor de Candi-
daten der Tweede Kamer ten einde de A.R.-
lijst in orde te maken. Een zeer belangrijke
vergadering du.s, waarbij al onze medeleven
de leden en gcest\ erwanlen worden verwacht.
H- A. S.
iili'lllHIIUiïiüilüll
k<? >it y V 0)
yarder hoeden wij ons
wel voor verdenking Ie werpen f
op de vredelievendheid wacr
van Hitier bij plechtige qelegen-j
heden heeft geluiqd1
Slum ZT 0
Indien Dmlschland
weq var» Camen war kina
kiest, zal Engeland
qanrcher harte
Dal klinkt qoed samen
Als jij nu op 30 jan. op
dohiclfden loon iets len
beste geeft .zouden jullie
n Schoon trio kunnen
vormen .waarnaar ik
met genoegen zou
luisteren
Na de groote rede van minister Eden en minister Blum,
wachten thans op de groote red- van Hitier.
Het Europecsche schouwtooneel
Bezorgde ons schoone uren,
Eu deze werden ons bereid,
Dooi twee der hoofdfiguren.
Hun toon klonk meer vertrouwensvol
Dan sedert vele weken,
En voor het Europeesch publiek
Was dat een hoopvol teeken.
Nu wachten wij vol spanning af,
Wat Hitier ons zat geven.
Totnogtoe is het van dien kant,
Bij wangeluid geheven.
Plet stelde ons niet erg gerust,
Wat Hitier gaf te hooren,
We hopen daarom, dat hij ni<y-
He stemming zal verstoren.
Europa heeft reeds lang genoeg,
Van al die dissonanten,
Want daverende krijgsmuziek
Weerklonk van alle kanten.
Op Hitier richt zich nu de hoop,
En 't algemeen begeeren
Dat hij de vredes-samenzang
Eerlang zal completeerea.
(Historisch.)
Jansen toog per spoor met vrouwlief.
Naar de Residentiestad.
Omdat hij van de geschenken.
Der Prinses gelezen had.
Jansen zou zijn vrouw onthalen,
Op een reuze fijne dag,
*t Zou te gek zijn als die Jansen,
Al dat mooie - moois niet zag.
In de vroegte gingen Jansen,
En zijn vrouw naar het station,
Want hij wist, dat j'in geen uurtje,
A' dat moois bekijken kon.
Van 't Staatsspoorstation per taxi,
Rechtstreeks naar de kneuterdijk.
Anders krijgen -we geen beurt meer.
Je zult zien, ik heb gelijk!
Jansen nam alvast twee kwartjes,
Voor d'entreeprijs in zijn hand.
Want die Jansen heeft aan wachten.
Allergruwelijkst het land.
Op den Kneuterdijk gekomen,
Zagen z>j een lange rij,
Wachten om een beurt te krijgen,
Jansen ging met vrouw daarbij.
Na een uur geduldig wachten,
Werd de vrouw van Jansen moe.
Zullen we, vroeg zij aan Jansen,
F.r vanmiddag maar naar toe?
Afgesproken! Al dat wachten.
Dat bezorgt een mensch maar trekr
Wij gaan eerst een hapje eten^
In het restaurant van „Heek".
Welgedaan gingen de Jansen's^
NI de lunch ter Kneuterdijk,
Om de schatten te bekijken,
Van het Vorstelijk hardeblijk.
Dicht bij" het Paleis gekomen,
Vonden zij een lange rij",
Een agent stond te oreeren;
..Stop' U kunf er niet meer bij!"
„Ah de laatste van de wachters,"
„Door de deur naar binnen gaat"
„Weet ik zeker dat de stadsklok,"
..Minstens al op 5 uur staat!"
't Hielp niet, of door 't echtpaar Jansei^
Werd gemokt, geklaagd, gezeurd,
De agent zei onverstoorbaar:
„Afgeloopen, 't is gebeurd!"
Daar atond Jansen, met de kwartjes,.
Allebei nog in de hand.
„Zijn we daór nou voor gekomen,"
„Heelemaal uit Gelderland?"
.Goede raad was duur, doch Jansen,
Kreeg ineens een beetje hoop.
Zou er ook niets van te zien zijn,
Ergens in een bioscoop?
Jansen wou zijn geld verteren,
Ddarvoor stak hij het op zak.
En hij sleet de „warme kwartjes",
In de Haagsche Cineac.
Ruwe huid, Schrale lippen
verzacht en geneest
Doos 30 en 60 ct. Bij Apothekers en Drogisten*
MMMBEMB—a
ONDERSCHEIDING
Aa.» den sergeant P van Wiggen, serge*
ant-vliegtuigmaker bij de L.V-A. is gistere*
de medaille voor 24 jaar trouwen dienst;
uitgereikt.
HET GESCHENK VAN DE LANDMACHT*
AAN HET PRINSELIJK PAAR.
Dezer dagen is bij de luchtvaartafdeeling
te Soesterberg de mededeeling ontvangen, dat
de vervaardiging van het kamerscherm, dat d«i
Kon. landmacht aan het Prinselijk Paar ter ge.
Iegenheid van zijn huwelijk aanbiedt, zal wor
den opgedragen aan het houtbewerkingsn©»
drijf van de Luchtvaartafdeeling. Het fraai*
kamerscherm bevat een groot aantal afbeel
dingen van land- en zeemacht, en zal geheel
worden vervaardigd naar het ontwerp van
architect D. A. Holtappel te Wassenaar.
