Actieve burgerzin.
Officiële mededelingen.
FlaafselifK nieuws.
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Abonn. f 1.50 p. kwart. - Per post f 1.75. UITGAVE Z DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Verschijnt iederè Dinsdag *en Vrijdag.
23e JAARGANG - No. 63. BureauVan Weedestraat 35 - Teleloon 2566 - Giro 126156 VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1947.
De ziekte.
De klacht, dat ons volk en met name onze
jeugd vervlakt, is algemeen. Wie de pers
van dag tot dag met belangstelling volgt,
komt telkens weer onder de indruk van het
pessimisme, dat de geesten ten aanzien van
deze materie bevangt. Nu bergt een com
munis opinio een gevaar in zich. Dit ge
vaar namelijk, dat men critiekloos het ge
poneerde aanvaardt. „Iedereen zegt het en
dus zal het wel zo zijn," dat is de redene
ring, die men, zij het wellicht onbewust,
aan zijn oordeel ten grondslag legt. De
stelling,'dat ons volk in ontstellende mate
zou vervlakken en geen belangstelling meer
zou hebben voor die zaken, waarmede we
ons als volk bezig moeten houden willen
we tenminste niet ontwortelen en afglijden
deze stellipg is, in haar algemeenheid,
zeer zeker onjuist. Het ligt niet in onze be
doeling dit aan de hand van een brede,
theoretische behandeling te bewijzen, ge
wezen zij slechts op de hartstocht, waar
mede het Indonesisch probleem in pers en
gesprek behandeld werd en wordt en dat
heus niet alleen door hen die er over oor
delen kunnen, maar ook door de man van
de straat.
Blijft het feit, dat al naar gelang er meer
over gemeenschapszin wordt gesproken, het
begrip burger met al«deszelfs verplichtin
gen aan inhoud schijnt in te boeten. En dat
levert een gevaar op: zowel voor die bur
ger als voor de gemeenschap, die hij mede
vormt.
De oorlog.
Zonder op volledigheid te willen bogen,
noemen wij als oorzaak van deze veront
rustende tendenz: de invloed van de oorlog
en de ontwikkeling van de maatschappij.
De oorlog, die de verhoudingen scheef trekt
heeft hier schuld aan. Komt in normale
tijden een auto-ongeluk, waarbij één of
meer doden zijn te betreuren, op de front
pagina, de oorlog rekent met duizenden
doden per dag.
Levert een mijnramp de redactiestaven in
tijden van vrede, copy voor minstens een
week, het bombarderen van een aantal in
dustriesteden wordt in de legerberichten
met één alinea afgedaan.
Het stille dorpje langs de grens, waar de
discussie in de gemeenteraad over het al of
niet plaatsen van een brugleuning weer
klank vindt in de gesprekken der brave
dorpelingen, ziet zich plotseling over
stroomd door een bataljon gemobiliseerde
soldaten, die alle bruggen afbreken en op
iedere tien bomen er acht laten springen.
Mama, op drie hoog achter, die papa, twee
dagen geen goed woord gunt, omdat de
zielepoot per ongeluk een ruitje instootte;
mama, die de buurman niet zien kan, om
dat hij de onhebbelijke gewoonte heeft zijn
radio knalhard te laten doorspelen, wan
neer zij het moede hoofd ter ruste legt;
diezelfde mama kwam na" Mei 1940 tot de
ontstellende ontdekking dat de Tommies
de hele nacht door haar rust verstoorden
bij buurman duurt het niet langer dan
tot 12 uur en dat op een gegeven mo
ment al haar ruitjes in diggelen lagen.
Toen de oorlog kwam, zonk veel, wat voor
dien belangrijk was, volkomen in het niet
tegen de achtergrond van millioenenlegers,
massa-slachtingen en adembenemende ge
beurtenissen.
De moeilijkheid, vooral voor de jeugd, die
tijdens de oorlog tot bewust leven kwam,
is nu, om de dingen van de dag weer in
hun juiste proporties te zien en ze niet
zij het alweer onbewust te projecteren
tegen de achtergrond van abnormale ge
vallen, gebeurtenissen en toestanden uit de
oorlog. Ons inziens ligt hier een elemen
taire oorzaak van het z.g. vervlakkings
proces.
De tijd, die men een wonde-helende eigen
schap toeschrijft, zal ook in deze genezend
optreden en dat des te effectiever, naar
mate de oorlog verder in ons voorstellings
complex wordt teruggedrongen.
De groei der maatschappij.
Van deze-zijde dreigt het grootste gevaar.
Voorzien we met betrekking tot de oor
logsinvloeden, dat de tijd in ons voordeel
zal werken, hier liggen de kaarten precies
andersom. Het groeiproces van onze maat
schappij met als gevolg het losweken van
het individu uit de eigen omgeving, werkt
steeds krachtiger door. We behoeven er de
geboortecijfers maar op na te slaan, om
dat accres in een nuchter getal neergelegd
te zien. Achter de nuchterheid van dat cij
fer staan een aantal grote moeilijkheden.
Wanneer wij straks met 12 millioen men
sen op de vaderlandse bodem moeten wer
ken en leven, dan zal dat voor een aanmer
kelijk gedeelte zijn in groter wordende
steden, in naar elkaar groeiende gemeen
ten, in gemeenschappen, die de enkeling
niet meer kan overzien.
Daar begint de ellende. Doordat de enke
ling de gemeenschap, waarvan hij een le
venwekkend onderdeel moet zijn, niet meer
overziet, verliest hij er de belangstelling
voor en voelt zich niet langer verantwoor
delijk burger, de Kaïnswijsheid van „ben
ik mijn broeders hoeder" krijgt vat op de
geesten, men voelt zich niet langer ver
antwoordelijk voor „en ook niet tegenover
elkaar, men duikt om een ietwat versle
ten beeld te gebruiken onder in de
massa. De samenstellende delen, die de
orde-eenheid, de corporatie opbouwen en
door welke deze leeft en werkt, vallen weg.
Dat moet op de duur wij herhalen het
met klem nadelige gevolgen hebben èn
voor gemeenschap èn voor indivdiu.
De tijd kan ons niet? helpen. Integendeel.
Wat dan? Onze bladen pleiten voor actieve
burgerzin, .een nog wat onomlijnd begrip.
Voor de grote steden wordt de wijkge-
dachte gepropageerd. Het splitsen van een
stad in een aantal overzichtelijke gemeen
schappen, waarbij dan van de wijkbewoners
verwacht wordt, dat zij een actief aandeel
zullen hebben in het openbare leven, waar
door men enerzijds de maatschap'pij voor
uitholling van binnenuit, anderzijds de
mens voor de nadelen van het massa-mens
zijn, hoopt te behoeden.
Het gevaar dreigt, dat men door de bomen
het bos niet meer ziet, dat men door de
veelheid van indrukken, het détail, het sa
menstellende deel* waar het voor die enke
ling, in hoofdzaak op aankomt, over het
hoofd ziet.
Ook de nieuwsbladpers kan en moet in deze
een steentje bijdragen. Thorbecke heeft
eens gezegd, dat een goed staatsburger
schap beginnen moet bij een werkzaam
plaatselijk burgerschap.
Actieve burgerzin, d.w.z. men verlangt van
de burgerij, dat haar gehechtheid aan de
plaats der inwoning, aan de geboortestreek,
zich uit door actieve, opbouwende belang
stelling.
Vondel heeft in zijn tijd reeds er op ge
wezen, dat de liefde tot zijn land een ieder
aangeboren is. Die liefde gaat in de eerste
plaats uit naar de eigen omgeving, om via
die kleinere kring het grotere geheel te be
vruchten.
Het komt er nu maar op aan, om die liefde,
die latent in schier ieder mensenkind aan
wezig is, te wekken, bewust te maken, om
wat statisch aanwezig is, in dynamische,
actieve, activerende kracht om te zetten.
Onbekend maakt onbemind. Het geldt voor
het grotere geheel, het geldt oök voor de
naaste omgeving. Die onbekendheid weg
nemen en daardoor de liefde wekken is al
een belangrijk onderdeel van onze taak.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat hef verzoek van A.
G. de Bruin, Beethovenlaan 12, Soest»
om in perceel no. 12, kadastraal bekend
in sectie H no. 2716, gelegen aan dé
Beckeringhstraat, een pottenbakkerij te
mogen oprichten, door hen in verdaagd.
KONINGINNEDAG 1947.
Door de V.V.V. Soest-voor uit'' is in
samenwerking met de Chr. Nat. Oran
je Vereniging Beatrix'' én met mede
werking van het Federatief Landbouw
Comité Soest, de Soester Motorclub, dé
Stichting Openlucht-Theater Soest ên de
Muziekvereniging P.V.O. voor de viériing
van de verjaardag van H. M- de Konin
gin op Maandag 1 September het vol
gende programma opgesteld:
8 uur 's Morgens klok luiden en vlag
uitsteken.
9 uur Opening van de Landbouw dag,
georganiseerd door het Féderatief Land
bouw-Comité Soest, in hotel „De Gou
den Ploeg''
Verder des voormiddags tenfoonisfêlling
en keuring van paarden en fokvêe, ter
rein Kuijer, Peter van dén Breemerweg.
Des namiddags in het rosarium feest-
concert van de Muziekvereniging Ho
sanna'' uit Amersfoort.
Op het terrein Kuijer organiséert het
Federatief Landbouw-Comité Soest dés
middags een concours van 1- en 2-span-
nen, verder demonstraties etn wedstrij
den van ,,De Paleisruiters'', gêvolgd door
een springconcours.
Tevens zal er des middags, op een nog
nader te bepalen tërrein op Soestdijk,
door de Soester Motorclub een uitvoe
ring worden gegeven mét eem voor Soest
geheel nieuw programma, wat zéker een
grote attractie zal blijken te zijn.
Des avonds wordt door P.V.O. in het
rosarium een feestconcért aangeboden.
In het openluchttheater aan dé Soester-
bergsestraat zal 's avonds bij een fées-
felijke verlichting de Milifairé Kapel van
de Dienst van de Kwarfiermêestqr-Ge-
neraal te Soesterbêrg een zeer gevarieerd
en groot instrumentaal concert worden
gegeven.
Voor bijzonderheden inzake aanvangstij
den, entreeprijzen enz. wordt verwezidn
naar de binnqnkot# overal in ons dorp
fe plaatsen raambiljetten.
Wijzigingen en uitbreiding van het pro
gramma zal alsnog mogelijk zijn.
DE OUDJES UIT.
Vrijdag 15 Augustus maakten de ouden
van dagen van „Buitenzorg" en Soestdijk
hun lang verbeide autotocht. Wat was
er lang naar uitgezien en wat is êrveejl
genoten.
De tocht ging van hier naar Apeldoorn,
waar in Prins Berinhard Hof'' een kop
je koffie gebruikt werd. Vol vêrbazing
waren onze oudjes over dé tegenwoor
dige speeltuinen. Enkele dapper en waag
den zich zowaar aan een rondrit in eén
autootje. En dan de lachspiegels.
Na een uurtje ging het vérder naar Arn
hem en omstreken, waar, door dé goede
zorgen van de chauffeurs, alles beke
ken werd, wat maar even bêzienswaar-
dig was en dat was heel veel. Vooral het
verwoeste gedêelte maakte diepe indruk 1
Tussentijds iverd een kopje thee gedron
ken op de boerderij van „So/nsbéek",
en 's avonds bij Ruteck's een eenvoudig
maal genuttigd.
Het was een prachtige dag, dié zeker nog
lang stof tot praten zal geven, vooral
als men weet, dat vel'ên dezer oudjes
in vele jaren, niet vérder dan Soestdijk
geweest zijn. Ze warén dan ook zeer
dankbaar voor wat zij gezien en genotên-
hebben. Aan allen, die méde gewierkf
hebben tot het welslagén van deze voor
hen zo onvergetélijkê dag, wordt har-
tebjken dank gebracht.
AUTO 'GESTOLEN.
Bij het natuurbad werd een auto ont
vreemd, wélke daar was geparkeerd,
doch nief in de bewaakte stalling. Tij
dens het onderzoek wérd de wage|n te
ruggevonden bij Hoofddorp iln de Haar
lemmermeer, doch hij was ontdaan vajn
de banden en de voorwiélqn.
WEDVLUCHT VAN MARBEHAN.
Zondag hielden de postduivenverenigin
gen „De Zwaluw'' en „De Vriendschap"
eèn wedvlucht met jongé duiven vanaf
Marbehan, afstand 274 k.m. Gelost te
8.45 uur.
Van pDe Zwaluw'' waren 207 duiven in
concours. De eerste duif kwam aan te
1 uur 22 min. 46 sec., de laatste prijs
winnende duif te 2 uur 37 min. 30 sec.
,,De Vriendschap'' had 142 duiven in
concours, waarvan de eerste duif aan
kwam te 1 uur 35 min. 37 sec. en de
laatste prijswinnende duif te 2 uur 34
min. 37 sec.
De uitslagen van beide vérenigingen in
combinatie zijn als volgt:
S. Rijksen 1374756. G. Hooijer 2—
4243867—82. W. Roest 3 7 12—
43-57-77-80. H. van Sitter 5- 11-22-
78. E. Daafselaar 655—6061-87. J.
C. van Breukelen 810. W. Nieuwénhuis
974. J. Stalenhoef 1373. J. Pot 14—
173352. P. van Brienen 15. H. On-
wèzen 16—49. J. Kamerbeek 182739
40—6983. H. Gorissen 19 -46- 66—
81. Méj. G. Zimmerman 20213136
50—64. H. Pohlman 23. G. Haks 25—
42—70. A. Priem 26—63—68. A. Verkerk
28—59. H. Kriek 29. K. Philippens 30-
C. Dijkman 32. J. Rausch 3472. A. Rijk
sen 35—41. J. Herwaarden 4486. J.
Brakel-Grift 45. C. van Soest 4862. Mej.
Paauwe 51-75. N. Baltus 53. J. Rïjnders
54. D. Radstok 58. C. Dijkman 65. J. Wij-
nands 71. H. Overbeek 76. J. Gaasbeék
79. F. Heeremans 84-85.
PLECHTIGE HERDENKING
VAN BELANGRIJK GEBEUREN.
Het was een goede én sympathieke ge
dachte van de nog zo jonge vereniging
„Insulinde", een club vap Indische ge-
evacueerden te Amérsfoort en omliggen
de gemeenten, dé Japainse, capitulatie op
15 Augustus 1945 j.1. Zaterdagavond op
plechtige wijze te herdénken, de eierste
maal dat zulks in Nederland geschiedde.
De ruim vierhonderd belangstellenden/,
verzameld in de schouwburgzaal van de
sociëteit „Amicifia'' en afkomstig ulit
Amersfoort. Soest Soestdijk, Baarn,
Zeist, Hilversum, Barneveld, Lunterqn en
nog tal van plaatsen meer, waren1 niet
bijeengekomen om eén bevrijdiingsfqrtst
te vieren. De vredê in 1945 gesloten,
bracht de Indische Nederlanders niét
de vrijheid waarop zij gehoopt hadden,
wel bracht zij grote teleurstelling én on
gerustheid voor de toekomst welke nio-
menteel nog zo onzeker is.
Toch wilden zij in brede kring en in
alle eenvoud en diepê ernst, dit bijzon-:
der gebeuren wéér doorleven c(n het mag
gezegd, dat dit doel volkomen werd be
reikt.
Beide sprekers van die avond. Patêr Th.
van Rooij en Ds. E|. F. Wildervanck, le-
gerpredikant, die de verschrikkingen van
de Japanse hongerkampen hebben mee
gemaakt, vaak gestaan hebben aan hét
ziekbed van hun medegevanigëmqn en
hun laatste ogenblikken hebben vérlichf,
gaven ieder op hun eigen, wijze eien
overzicht van de voorbijgegane jaren»
schetsten het grauwe, eentonige en moor
dende kampleven, dat voor zovêle dui
zenden niet te torsen bléek. Zij brachten
een eerbiedig saluut aan dé mannen, die
in de strijd tegen de Japanse ovérweldi-
Voor in de stoet lijkt iets fout gegaan
te zijn, want plotseling is de vrolijk zin
gende rij fietsers véranderd in een war
winkel van op het laatste momejrit vlug
afspringende mensen.
Door de met poften, paniniep én tente|m
hoog opgeladen bagagedragers lukt het
afstappen bij iedereén niet eviein vlug ein
is hef eigenlijk eén wonder, dat hqt nog
zo goed afloopt- De zonnige stemming
is naar de haaien en er wordêai verwen
singen geuit, die Van Thiqnén, als hij ze
gehoord heeft, wel koude rillingen moet
hebbery bezorgd.
Het is ook meer dan erg, dat zo iéts
stoms, een ander woord weet ik er niejf
voor, als dat hek bij bakkerij Van Thie-
nen, in de Burg. Grofhesfraat er nog
steeds staat.
Ik weet het wel: „ér wordt aan gewerkt"
en al dat soort afgezaagde dingen meer,
maar waarom worden die obstakels tóch
eindelijk niet eéms opgeruimd? Het is
toch eigenlijk te idioot om alljeên te
gaan, dat iedereen, dié niet met die
situatie bekend is, daar kans loopt z'n
nek te breken. En zo zit ons héle dorp
nog vol met dit soort „bopby traps".
We zijn in onze gemeénte zo'n mooie)
Vereniging voor Vreem delingenve^kqeir
rijk. Soest Vooruit!
Wat doet V.V.V. eigenlijk in dezé? Dit
is toch wel iets, dat zuiver in de lijn
van Vreemdelingenvérkeer ligt.
Misschien, dat V.V.V. erg veel „onder
gronds'' werk doet, dat is best mogelijk;
maar persoonlijk merk ik van V.V.V.
nooit veel anders dan een bloemencorso
op verjaardagen van leden van hét Ko
ninklijk huis.
Ik heb zo het gevoel, dat V.VAL éen
weinig in slaap is gesukkeld. Ons dorp
zit vol mogelijkheden en onmogêlijkhe-
den, waarop V.V.V. zijn krachten
reeds lang had kunnen beproêven.
Komaan V.V.V. Is het -Soest vóóruit'*
of niet?
H. OEKMAN.
ger ten onder gingen» te land. tér zee
en in de lucht, aan de gemartêlde man
nen en vrouwen, die in handen vielen
van de gevreesde Kémpeitai, de Japanse
Gestapo, niet minder geraffineerd wreed
en sadistisch dan hun Duitse leermieês-
ters, die door hun heldhaftig zwijgen
onder alle denkbare gruwelen'. mét vaak
als resultaat de dood, hef leven van
tientallen anderen hebben geried- Spre
kers wezen op de saamverbondênheïd
van de kampbewoners, die groeide on
danks de verdrukking, en brachten hulde
aan de vrouwen, die door hun heldhaf
tigheid, hun bewonderenswaardige gêest-
kracht. alle beledigingen qn mishandelin
gen van de Japanse beulen fên spijt, als
een lichtend voorbeeld mogen wordeW
gesteld.
Ook de zusters van diverse religieuss
orden mogen delen in die eerbied ,e(n hul
de. Zij gaven zich geheel, géén arbeid
werd door hen geschuwd, in ziekenza
len en overal elders, waar hun hulp no
dig bleek. „De vrouwen in het wit'1, zo
als uw verslaggever zo gaarne deze zus
ters noemt, hebben iets" groots verricht,
zij bleken Christus waardig
Het gesprokene was diep érnstig e/n ont
roerend doch ook het bemoêdigende'
woord ontbrak evenmin. Opgewekt werd
vertrouwen te hebben in dé toekomst
en de hoon levendig te houden, dat wij
straks weer kunnen terugkeren naar In-
dië, het land, dat ons allen zo lief is
geworden, teneinde méde te h dl pen aan
de opbouw van het nieuwe Indic, schou
der <ban schouder, blank en bruin, on
geacht van welk ras of overtuiging. Er
valt iets groots te verrichten.
De plechtige herdenking wérd besloten
met een posfhume hulde aan dé gevalle
nen, een' symbolisch graf van* graszoden,
een eenvoudig ruwhouten kruis, daar
omheen geschaard een detachement hu
zaren van Boreeh Toen de trompêtters
bliezen „The last post", presenteerde dei
erewacht het geweêr, de militaire kapefl
begeleidde dé plechtigheid met toepasse
lijke koraal muziek, terwijl door Mej. Th.
de Ruyter bloemen werdén neiergellegd
op deze soberft grafheuvêl en qein stil
gebed voor het zielenhêil van hein. die
heengingen, werd opgefcoindén tot dé
Troon van de Almachtige.
Het waren ontroerende ogenblikken, in
menig oog blonk een traan, een snik wél
de op bij de herinnering aan wat de
dood ontnam.
Wii willen gaarne ons beknopt verslag
besluiten met een woord van hartelijk
dank aan de Gemengde Zangveréniging
„Soli Deo Gloria" fe Amersfoort en de
militaire kapel van de Cavalerieschool
tc Amersfoort, welke béide in zo grote
mate hebben bijgedragen tot hét wel
slagen van deze onvergetelijke avond en
verder aan allen, die ons hulp boden.
Deze sympathieke zo spontaan gebodên:
medewerking, heeft dé Indische geëva-
cueerden diep getroffen.
