MOOIE PLANNEN UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK Nationalisme in Noord-Afrika. Voetbal. Distributienieuws. Burgerlijke Stand. Wij begrijpen de Russen niet IN DE HOEK. SOESTER COURANT Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. 24e JAARGANG No. 10. Bureau: Vau Weedestraat 35 - Teleloon 2566 - Giro 126156 Abonn. p. kwart f 1.50 - Per post f 1.75 VRITDAG 6 FEBRUARI 1948. Het gaat met plannen vaak net als met andere dingen. Eerst wordt ep braaf om gelachen, maar later doen we er allemaal braaf aan mee. Indertijd was het vijfjarenplan het obïect van moppen voor het Euro pese publiek, thans is het Europe se publiek zelf object van plannen- En dat men niet om dat Europa lacht, komt alleen ornaat men er zelf mee te maken heeft. Men lach,t zichzelf niet gauw uit! Was het eerste vijfjarenplan van Rusland iets, dat ver weg was, waar men de fi nesses niet ai te zeer van kende, ae hoofdzaken trouwens evenmin, de „plan ning"' kwam al naaerbïj. De plannen strekten zich uit over een steeds groter deel van de wereld. Be paal ae de plannenmakerij zich in het beginstadium tot Rusland, verleden jaar deden Truman en Marshall een forse stap om beide Amerika s te synchroni seren, te „plannen met elkaar in de pas te laten lopen. Weliswaar was de al lereerste opgave wel een militaire: de gezamenlijke verdediging van het Wes telijk halfrond, maar het is duidelijk, dat in een moderne oorlog de militaire sa menwerking gepaard moet gaan met n economische. Dat was plan nummer één. Plan nummer twee kwam al gauw daar na: de uitnodiging van Marshall aan de Europese landen, om eens een lijst op te maken van wat ze nodig dachten te hebben, om uit de nesten (e kometn. Eén voorwaarde werd al dadelijk gestelid: men moest komen tot onderlinge econo mische samenwerking. Deze voorwaarde spreekt zó voor zich zelf, dat we er niet over hoeven uit te weiden. Trok het eerste plan draden van Noord, naar Zuid-Amerika, die van het tweede plan trekken de schering van Washington naar Europa. Dezer dagen heeft Bevin voor de inslag een lans gebroken. Naast de economische ook een politieke, ook 'n militaire sa menwerking, en méér om vattend dan West-Europa alleen. West-Europa moge West-Europa zijn, zonder samenwerking met wat euphemïs,fiseh „Overzeese ge biedsdelen' wordt genoemd, is het een vis op hef droge. Uitdrukkelijk stelt Bevin dan ook de opname van hen ter discussie. Met' de ze inslag, plan nummer drie, zou da,n het weefsel zijn voltooid. Maar aan de andere kant is vriend Mo- ïotof al even druk aan het weven. Zin sateiiet-sfaten in Oost-Europa waren al lang aan Moskou „vastgepland Nu komt even na Bevin, ook Molotof met z n „in slag"': de betrekkingen te regelen tus sen Oost-Europese staten onderling- En als ook dat voor elkaar is, zou de we reld in twee delen uit elkaar zijn „ge pland"? Met een oorlog op het eind? Laten we niet zeggen, dat dit e,en on ontkoombare noodzakelijkheid zou zijn, ook niet, dat „het wel niet zal komen". Wanf naast allerlei onvriendelijke din gen, die de plannenmakers elkaar icievoe- gen, zijn ze in Engeland erg in hun schik met het handelsaccoord, dat ze met Rus land hebben afgesloten ein de Russische ambassadeur in Washington meent, dat het onderlinge handelsverkeer tussen zijn land en Amerika voor beide niet onvoor delig zal zijn. Waarmee we maar willen zeggen, dat de wereld met al die plannen toch nog geen rataplan behoeft te worden! Geenszins rijp voor revolutie. Op voering van het levenspeil van ach terlijke volken is niet gemakkelijk. De invloed van de sultan. De moeilijkheden met Algiers. Hoewel het duidelijk is, dat de invloed van de Arabische Liga ook het Westen van de Mohammedaanse wereld, de „Moghreb", bestaande uit Tunis, Algiers en Marokko, in beroering moet brengen en dat het feit, dat Abd El Krim in Egypte bijeenkomsten organiseert met de nationalisten uit Marok ko, zoals El Fassi en Torres (de laatste uit de Spaanse zone) niet bevorderlijk kan zijn voor de rust, moet men zich niet voorstel len, dat deze landen in een soort voor-revo- lutionnaire situatie zouden verkeren. Sinds het ontwakend nationalisme echter wordt alles vergeleken met de Europese levenswijze die overigens nimmer het deel is geweest van de Arabische, Berber- en Kabielenbevolking en wordt het tekort geweten aan de Europeanen. Natuurlijk is men geneigd, die niet vrij te pleiten van hun verantwoordelijkheid. Maar men ver- gete niet, dat er enorme kapitalen werden vereist voor scholen, schoolvoeding, huizen bouw enz. ten bate van een bevolking, die de sommen daarvoor onmogelijk zelf kan opbrengen en die een geringe inkomstenbe lasting betaalt, terwijl men de indirecte lasten niet hoger kan opvoeren. Men zou dus de welstand van de Europeanen belang rijk moeten drukken, beneden het Europese peil, om iets vrij te maken voor zo kostbare hervormingen. In Marokko, dat vele ertsen en fosfaten enz. uitvoert, kan de staat nog over meer beschikken dan in Algiers, waar wijn het voornaamste exportproduct is, dat dient om de wijnbouwers en hun personeel te onderhouden. Zo gemakkelijk als de na tionalisten het zich indenken, is opvoering van het levenspeil van achterlijke volkeren nu ook weer niet. Indien men bijvoorbeeld elk jaar twee honderd Scholen bouwt voor tienduizend nieuwe leerlingen, is zulks een prestatie. Maar desondanks zou men dan nog bijna een eeuw nodig hebben, voordat er geen analfabeten meer zijn. Enig middel is hier: snelcursussen door vrijwillige krachten. En die levert de inheemse wereld zelf niet op. Hét Marokkaanse nationalisme, dat meer op Amerika is geörienteerd dan op Rusland en evenals in Algiers vooral op de Arabi sche Liga, is gematigder dan in Algiers, omdat de sultan als souverein wordt er kend en deze zeker geen sociaal-revolution- naire activiteit zal aanmoedigen. Hij bindt de nationalisten aan de traditie van het ge zag, al is dat aan het zijne en niet het Franse. Doch zolang hij samenwerkt met de Fransen, voorkomt hij excessen. Men zegt bijvoorbeeld, dat het doel van de leider der onafhankelijkheidsbeweging is, grootvizier van de sultan te worden en met hem het land geleidelijk naar de onafhankelijkheid te voeren, door het Franse protectoraat te wijzigen in een bondgenootschap. Deze lei der, dr. Balafredzj, is het voorbeeld van een verfijnd Europees intellectueel (hij woonde in Nederland een congres bij van oriëntalisten in de tijd, toen prof. Snouck Hurgronje nog leefde, voor wie hij grote achting heeft) en feitelijk wil hij alleen, dat de Marokkanen leven kunnen als 'Fransen en dat zijn land een constitutionele monar chie wordt met moderne wetgeving. In Algiers evenwel, waar de binding aan de sultan ontbreekt, omdat het gebied offi cieel een deel van Frankrijk is, is de invloed van revolutionnaire stromingen en van de communisten veel groter. De lei ders van de grootste nationalistische bewe ging, de partij van het Manifest, onder Fer- hat Abbas, verbergen niet, dat zij zowel een onafhankelijk Algiers willen, als dat zij de Europese grootgrondbezitters zouden willen onteigenen ten bate vari de boeren en veehouders, die Mohammedanen zijn. Hun motief is o.a., dat op deze grote goe deren voornamelijk wijnbouw wordt be oefend en dat de Mohammedanen geen wijn drinken De poging van de Fransen, om van deze Algerijnen ook Fransen te maken, is mis lukt, omdat zij nu eenmaal Moslims zijn ge bleven, met hun eigen huwelijkswetten, er- fenisregelen, geloof en zeden. Zij zullen gaandeweg meer stemrecht krijgen een deel hunner is al met Europeanen gelijk gesteld en is vertegenwoordigd in de Euro pese colleges en in de Franse Kamer maar zij zeggen, dat zij geen enkele belang stelling hebben voor Frankrijk, niet be geren in de Franse Kamer vertegenwoor digd te zijn, doch dat zij zeggenschap wil len over Algiers. VOETBALOVERZICHT. Het reeds vastgestelde programma voor de 4e Klasse K van de K.N.V.B. is ko men te vervallen en daarvoor in die plaats is een inhaalprogramma vastgesteld. De ontmoeting V-V.O-G.S-E.C- jaat dus niet door en heeft S.E.C. a.s. Zoin- dag vrijaf. Ingelast is nu de wedstrijd Voorwaarts—V.V.O.G. te Utrecht. Het programma voor de Soester clubs ziet er nu als volgt uit: B.D.C.Scherpenzeel te Soest, 2.50 uur. S.E.C. 2—Amersf. Boys 2 te Soest» 2.30. S.E.C. 3A.P.W.C- 3 te Soest, 12 uur. Voor de le Klasse A van de afd. Utrecht kijgt B.D.C. bezoek van Scherpenze\el deze clubs hebben elkaar nog niet ont moet in dit seizoen, daar de vastgestel de wedstrijd Scherpenzeel-B.D.C. inder tijd wegens terrein-afkeuriing geen door gang kon vinden. B.D.C. start a .s. Zondag met de beste pa pieren en kan door een overwinning haar positie op de ranglijst aanmerkelijk ver sterken. Toch zullen de Soesfeinaren hun tegenstanders niet mogen onderschatf<an, want ook Scherpenzeel zal trachten zo ver mogelijk uit de gevaarlijke zone te komen. Nu Zondag de reserves der Amersfoorfse Boys op bezoek komen, bestaat voor S-E.C- 2 de gelegenheid weer eens een of twee winstpunten te vergapen. Tevens hebben de S.E.C.-ers nog iets goed fe maken, voor de interfijd te Amersfoort geleden nederlaag. Met 1 verliespunt minder dan A.P.W.C. 3 heeft S.E.C. 3 momenteel die leiding in de Reserve 2e Klasse C van de afd. Utrecht. Zondag ontmoetein deze beide gegadigden elkaar op het S.E.C.-terrein voor de eerste plaats en die uitslag van deze ontmoeting zal vermoedelijk wel de beslissing brengen voor de e.v. kam pioenstitel. De eerste ontmoeting tussen beide candidaten, welke op Birkhovein plaats vond, eindigde ün een 22 gelijk spel. Ook a.s. Zondag kon het wel eens een gelijk spel worden, waarmede S.E.C. 3 het beste gebaat zou zijn. In ieder ge val verwachten wij een spannende strijd. De ontmoeting B.D.C. 2H.V.C. 5 is af gelast. KEUZEBON BROOD OF GEBAK VOORTAAN SLECHTS TWEE WEKEN GELDIG. De bonnen voor gebak zullen in den vervolge in plaats van vier, twee weken geldig zijn. GEBOREN. Maria Elisabeth, d. v. W. A. Egtberts en J- M. Kwint, Julianalaan 88. Hermainus Maria, z. v. J. Zoetelief en W. H. Kuij- er, Nieuwerhoekplein 4. Martijntje, d'. van A. van Slooten en F. v. d. Akker, Klaarwaterweg 101. Gerardus Johannes, zoon van F- Verpoort en J. P. Plugge, Burg. Grothestraat 38. Sophïa Hendrika, d. v. G. A. Groenestein en M. Uititen- boogaard, Kosfverlorenweg. Wilhelmina Johanna Veronica, d. v. C. Hilhorst en M. Bouma, Verl. Talmalaan 19a. Frans Gerrit, z. v. H. Ravesitein en A. A. v. d. Sterre, Rademakerslraat 7b. Marga- retha Wilhelmina, d. v. G. de Gooijer en J. Selk, Veldweg, 3. Albertina Gerarda Catharina Maria, d. v. H. J. Tammer en M." H. Vegten, Postweg 16. Willemina Anna Alida, d. v. J. P. de Graaff en H. J. Maertens, Nieuweweg 49b. ONDERTROUWD. A. J. G. M. Koenders, 23 jrv werktuig- bouwk., Mendelssohnlaan 12 en J. A. Th. Wink, 21 jr., Kerkpad Z.Z. ilO. E. Rijn, 19 ir., magazïjnbed., Amersfoort en L. H. Rüijer, 19 jr., Molenstraat 82. D. J. Beernink, 26 ir.» plantsoeinarb., Wiek- sloterweg W.Z. 33 en M. Bos, 23 jr,, Woerden. J. B. Onwezen, 25 jr., trans portarbeider, Molens'iraat 127 en H. E. Jasperse, 28 jr., metaal'bew., Soester Eng- v. d. Deijssel, 21 ir., Veldweg 11. G. J. weg 54 en H. v. d. Deijssel, 25 jr,, Kerk straat 44. GEHUWD. A. Bouwhuizen, 37 jr,, melkhandelaar en B. A. Kok, 27 ïr„ Spoorstraat 3. J. Ver hoef, 26 ir., banketbakker en H. de Jong, 23 ir., Emmalaan 10. K. Drijfhout, 31 jr., secretaris bankinst. en J. v. Amerom» 27 ir., Amsterdam. Een van de vele klachten van de Duitsers, die leven in de Russische bezettingszone van Duitsland, is steeds weer die, dat zij die Russen niet begrijpen. Wat zij daarmee bedoelen, wordt wel heel duidelijk geïl lustreerd in het volgende tragikomische ver haal in het Amerikaanse weekblad „Time". Langs de gehavende Berlinerstrasse in Pots dam lopen twaalf haveloze mannen. Hun gezichten hebben de vaalbleke kleur van gevangenen. Achter hen loopt een stevige, breedwangige Russische soldaat, een Tom my-gun zorgeloos onder zijn rechterarm en de wijde steppe van de Oekraïne in zijn blauwe ogen. In de nabijheid van het station ontmoet de groep een stroom mannen en vrouwen, zich huiswaarts spoedend van hun werk. Over de gezichten van sommigen glijdt angst, als ze de gevangenen zien en anderen kijken donker naar het onbewogen gezicht van de Russische Tommy-gunner. Enkele voorbij gangers toveren sigarettenpeukjes te voor schijn en stoppen deze haastig in de handen van de gevangenen. Een vrouw van middelbare leeftijd, die voor zichtig over het trottoir schuifelt in een hopeloze poging haar erbarmelijk geschoei de voeten droog te houden, ziet plotseling de twaalf mannen. Zij blijft als aan de grond genageld staan en staart naar hen met wijdopen ogen, wel een minuut lang. Dan laat ze haar armoedige boodschappentas in de modder vallen, holt de straat over en stort zich met een hartverscheurende kreet op de derde gevangene. Gevangenen en voorbijgangers blijven staan en gapen stompzinnig naar de twee figuren, die el kaar maar over de rug van de jassen stre len en hysterisch murmelen: „Wohin? weisz nicht; „Warum?weisz nicht!" Langzaam wandelt de Rus om het groepje gevangenen heen en nadenkend kijkt hij naar het hysterisch snikkende paar. Lang zaam trekt een grijnslach over zijn gezicht. Hij is een nogal athletisch uitziende fi guur. Iemand, die in zn tijd z'n manne tje stond. Niet alleen lichamelijk. Hij had voor de oorlog een leidende po sitie in het buitenland. U kuint niet veel landen ter wereld noemqn of hij was er en werkte er. Indie kent hij beter als me nig Indisch gast. Kortom, het lijkt mij een vent, die iets waard is in de handel. Alleen, hij is net in de veertig en nog iets, hij heeft maar een Mulo-opleiding gehad. Hij had graag doorgeleerd na z n mulo. maar er waren redenen» waardoor dit niet mogelijk was. Hij moest de prak tijk in en daar werkte hij succesvol. De oorlog brak echter zijn door hard werken opgebouwde positie tot in de fundamenten af. Daar stond hij in 1945, 41 jaar oud en financieel kapot. Wij hadden er geen hard hoofd in. Die zou wel weer slagen. Zo eenvoudig was het echter niet, al heette het, dat de goede banen op straat lagen. Zijn aspiraties waren mu eenmaal een beetje hoger gespannem dan b.v. kwitantieloper, zonder iqfcs kwaads te willen zeggen van dit zeer nuttige vak. Er werden wel mensen gezocht, en nóg, leest u er de advertenties maar eens op na, tot een leeftijd van 30 jaar. Als hef eens een keer 35 of 40 jaar is, wrijf je je ogen uit. Bovendien moet h,et voor een beetje baan steeds weer 5-jarige H.B.S. zijn. Hij is intussen 43 jaar. AI zijn connecties ein ondervinding zijn niets waard. Hij is te oud met zijn 43 ïaren en hij heeft geen 5-jarige. Is dit nu eigenlijk niet te gek? Persoon lijk weet ik een zaak, waar ze vroeger met mensen met technisch gevoel ein alleen maar ambachtschool-opleiding hef geval puik lieten draaien en waarvoor ze nu menseri eisen met einddiploma M.T.S. en hef draait er heus niet heter door- We gaan aardig de verkeerde kant op als we voor de eerste de beste baan dergelijke hoge eisen stellen ein leeftijds grenzen van 30 jaar aainleggen. Het is dan ook een normaal verschijn set, dat ouders, ook al kunnen ze het eigen lijk niet bekostigen, hun kind tegen ie dere prijs de 5-jarige H.B.S. of M.T.S*. laten doorlopen, omdat dit de enige ma nier schijnt, om tot een beetje betrekking te komentotdat over enige jaren ook van deze personen de markt zo overvol is, dat zelfs voor een straatveger een di ploma 5-jarige H.B.S. wordt verlangd. H. OEKMAN. Hij tikt de snikkende vrouw op haar schou der. Grote ontsteltenis verspreidt zich over de gezichten van de toeschouwers, maar de Rus zegt vriendelijk in gebroken Duits: „Keine Angst, Keine Angst." Dan wuift hij nonchalant met de loop van zijn Tommy-gun naar de gevangene, die in stinctief een pas achteruit doet, en vraagt: „Dein Mann?" „Ja", antwoordt de vrouw en de tranen stromen over haar wangen. „Gu-ut", gromt de Rus, en hij maakt een grimas met zijn neus. „Nimm mit", en met een zachte duw schuift hij de verraste gevangene in de richting van het trottoir. De toeschouwers slaken een massale zucht van verlichting als het echtpaar wegsnelt in een soort delirium, hand in hand. Elf ge vangenen, onder opgewonden gemompel, vervolgen hun weg, langs het opgewonden gemompel onder het publiek: „Onbegrijpe lijke Russen"Ik kan ze niet begrijpen Ik begrijp de Russen niet Met een onbewogen gezicht wandelt de Rus opnieuw adhter zijn gevangenen aan, een sigaret van krantenpapier in de mond en tastend naar lucifers. Maar plotseling betrekt zijn gezicht. Hij zwaait zijn Tommy-gun wat hoger onder zijn arm, haalt een vuil stukje papier uit zijn zak en gluurt er naar. Na een paar stappen stopt hij het papier voorzichtig weer in zijn zak, staart een ogenblik na denkend naar de ruggen van de gevangenen en richt dan zijn blikken op de vermoeide gezichten van een nieuwe stroom reizigers, die juist het station verlaat. Zonder zich een ogenblik te bedenken, stapt hij af op een jongeman met een actetas onder de arm en een vuile bruine hoed, die over zijn oren hangt, en commandeert: „Eeh, Du! Komm!" De aldus toegesproken Duitser verstijft en werpt een dodelijk verschrikte blik over zijn schouders naar de angstige stroom mannen en vrouwen, die trachten niets te zien of te horen. De Rus wuift met zijn Tommy-gun en krult zijn lip: „Komm!" Ruw duwt hij zijn bevende recruut in de ge lederen. De gevangenen zijn weer met z'n twaalven. Het gelaat van de Rus ontspant zich. Met een derde spetterende lucifer steekt hij zijn sigaret aan en vol welbehagen blaast hij de rook in de richting van de vermoeide Ber- lijners, die zich huiswaarts spoeden door de vallende duisternis.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1948 | | pagina 1