MOOIE PLANNEN
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK
Nationalisme in
Noord-Afrika.
Voetbal.
Distributienieuws.
Burgerlijke Stand.
Wij begrijpen de Russen niet
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG No. 10.
Bureau: Vau Weedestraat 35 - Teleloon 2566 - Giro 126156
Abonn. p. kwart f 1.50 - Per post f 1.75
VRITDAG 6 FEBRUARI 1948.
Het gaat met plannen vaak net als
met andere dingen. Eerst wordt ep
braaf om gelachen, maar later doen
we er allemaal braaf aan mee.
Indertijd was het vijfjarenplan het
obïect van moppen voor het Euro
pese publiek, thans is het Europe
se publiek zelf object van plannen-
En dat men niet om dat Europa
lacht, komt alleen ornaat men er
zelf mee te maken heeft. Men lach,t
zichzelf niet gauw uit!
Was het eerste vijfjarenplan van Rusland
iets, dat ver weg was, waar men de fi
nesses niet ai te zeer van kende, ae
hoofdzaken trouwens evenmin, de „plan
ning"' kwam al naaerbïj.
De plannen strekten zich uit over een
steeds groter deel van de wereld. Be
paal ae de plannenmakerij zich in het
beginstadium tot Rusland, verleden jaar
deden Truman en Marshall een forse
stap om beide Amerika s te synchroni
seren, te „plannen met elkaar in de
pas te laten lopen. Weliswaar was de al
lereerste opgave wel een militaire: de
gezamenlijke verdediging van het Wes
telijk halfrond, maar het is duidelijk, dat
in een moderne oorlog de militaire sa
menwerking gepaard moet gaan met n
economische.
Dat was plan nummer één.
Plan nummer twee kwam al gauw daar
na: de uitnodiging van Marshall aan de
Europese landen, om eens een lijst op
te maken van wat ze nodig dachten te
hebben, om uit de nesten (e kometn. Eén
voorwaarde werd al dadelijk gestelid:
men moest komen tot onderlinge econo
mische samenwerking.
Deze voorwaarde spreekt zó voor zich
zelf, dat we er niet over hoeven uit te
weiden. Trok het eerste plan draden
van Noord, naar Zuid-Amerika, die van
het tweede plan trekken de schering van
Washington naar Europa.
Dezer dagen heeft Bevin voor de inslag
een lans gebroken. Naast de economische
ook een politieke, ook 'n militaire sa
menwerking, en méér om vattend dan
West-Europa alleen. West-Europa moge
West-Europa zijn, zonder samenwerking
met wat euphemïs,fiseh „Overzeese ge
biedsdelen' wordt genoemd, is het een
vis op hef droge.
Uitdrukkelijk stelt Bevin dan ook de
opname van hen ter discussie. Met' de
ze inslag, plan nummer drie, zou da,n
het weefsel zijn voltooid.
Maar aan de andere kant is vriend Mo-
ïotof al even druk aan het weven. Zin
sateiiet-sfaten in Oost-Europa waren al
lang aan Moskou „vastgepland Nu komt
even na Bevin, ook Molotof met z n „in
slag"': de betrekkingen te regelen tus
sen Oost-Europese staten onderling- En
als ook dat voor elkaar is, zou de we
reld in twee delen uit elkaar zijn „ge
pland"? Met een oorlog op het eind?
Laten we niet zeggen, dat dit e,en on
ontkoombare noodzakelijkheid zou zijn,
ook niet, dat „het wel niet zal komen".
Wanf naast allerlei onvriendelijke din
gen, die de plannenmakers elkaar icievoe-
gen, zijn ze in Engeland erg in hun schik
met het handelsaccoord, dat ze met Rus
land hebben afgesloten ein de Russische
ambassadeur in Washington meent, dat
het onderlinge handelsverkeer tussen zijn
land en Amerika voor beide niet onvoor
delig zal zijn.
Waarmee we maar willen zeggen, dat
de wereld met al die plannen toch nog
geen rataplan behoeft te worden!
Geenszins rijp voor revolutie. Op
voering van het levenspeil van ach
terlijke volken is niet gemakkelijk.
De invloed van de sultan. De
moeilijkheden met Algiers.
Hoewel het duidelijk is, dat de invloed van
de Arabische Liga ook het Westen van de
Mohammedaanse wereld, de „Moghreb",
bestaande uit Tunis, Algiers en Marokko,
in beroering moet brengen en dat het feit,
dat Abd El Krim in Egypte bijeenkomsten
organiseert met de nationalisten uit Marok
ko, zoals El Fassi en Torres (de laatste uit
de Spaanse zone) niet bevorderlijk kan zijn
voor de rust, moet men zich niet voorstel
len, dat deze landen in een soort voor-revo-
lutionnaire situatie zouden verkeren.
Sinds het ontwakend nationalisme echter
wordt alles vergeleken met de Europese
levenswijze die overigens nimmer het
deel is geweest van de Arabische, Berber-
en Kabielenbevolking en wordt het tekort
geweten aan de Europeanen. Natuurlijk is
men geneigd, die niet vrij te pleiten van
hun verantwoordelijkheid. Maar men ver-
gete niet, dat er enorme kapitalen werden
vereist voor scholen, schoolvoeding, huizen
bouw enz. ten bate van een bevolking, die
de sommen daarvoor onmogelijk zelf kan
opbrengen en die een geringe inkomstenbe
lasting betaalt, terwijl men de indirecte
lasten niet hoger kan opvoeren. Men zou
dus de welstand van de Europeanen belang
rijk moeten drukken, beneden het Europese
peil, om iets vrij te maken voor zo kostbare
hervormingen. In Marokko, dat vele ertsen
en fosfaten enz. uitvoert, kan de staat nog
over meer beschikken dan in Algiers, waar
wijn het voornaamste exportproduct is, dat
dient om de wijnbouwers en hun personeel
te onderhouden. Zo gemakkelijk als de na
tionalisten het zich indenken, is opvoering
van het levenspeil van achterlijke volkeren
nu ook weer niet. Indien men bijvoorbeeld
elk jaar twee honderd Scholen bouwt voor
tienduizend nieuwe leerlingen, is zulks een
prestatie. Maar desondanks zou men dan
nog
bijna een eeuw nodig
hebben, voordat er geen analfabeten meer
zijn. Enig middel is hier: snelcursussen
door vrijwillige krachten. En die levert de
inheemse wereld zelf niet op.
Hét Marokkaanse nationalisme, dat meer
op Amerika is geörienteerd dan op Rusland
en evenals in Algiers vooral op de Arabi
sche Liga, is gematigder dan in Algiers,
omdat de sultan als souverein wordt er
kend en deze zeker geen sociaal-revolution-
naire activiteit zal aanmoedigen. Hij bindt
de nationalisten aan de traditie van het ge
zag, al is dat aan het zijne en niet het
Franse. Doch zolang hij samenwerkt met de
Fransen, voorkomt hij excessen. Men zegt
bijvoorbeeld, dat het doel van de leider der
onafhankelijkheidsbeweging is, grootvizier
van de sultan te worden en met hem het
land geleidelijk naar de onafhankelijkheid
te voeren, door het Franse protectoraat te
wijzigen in een bondgenootschap. Deze lei
der, dr. Balafredzj, is het voorbeeld van
een verfijnd Europees intellectueel (hij
woonde in Nederland een congres bij van
oriëntalisten in de tijd, toen prof. Snouck
Hurgronje nog leefde, voor wie hij grote
achting heeft) en feitelijk wil hij alleen, dat
de Marokkanen leven kunnen als 'Fransen
en dat zijn land een constitutionele monar
chie wordt met moderne wetgeving.
In Algiers evenwel, waar de binding aan
de sultan ontbreekt, omdat het gebied offi
cieel een deel van Frankrijk is, is de invloed
van
revolutionnaire stromingen
en van de communisten veel groter. De lei
ders van de grootste nationalistische bewe
ging, de partij van het Manifest, onder Fer-
hat Abbas, verbergen niet, dat zij zowel
een onafhankelijk Algiers willen, als dat
zij de Europese grootgrondbezitters zouden
willen onteigenen ten bate vari de boeren
en veehouders, die Mohammedanen zijn.
Hun motief is o.a., dat op deze grote goe
deren voornamelijk wijnbouw wordt be
oefend en dat de Mohammedanen geen wijn
drinken
De poging van de Fransen, om van deze
Algerijnen ook Fransen te maken, is mis
lukt, omdat zij nu eenmaal Moslims zijn ge
bleven, met hun eigen huwelijkswetten, er-
fenisregelen, geloof en zeden. Zij zullen
gaandeweg meer stemrecht krijgen een
deel hunner is al met Europeanen gelijk
gesteld en is vertegenwoordigd in de Euro
pese colleges en in de Franse Kamer
maar zij zeggen, dat zij geen enkele belang
stelling hebben voor Frankrijk, niet be
geren in de Franse Kamer vertegenwoor
digd te zijn, doch dat zij zeggenschap wil
len over Algiers.
VOETBALOVERZICHT.
Het reeds vastgestelde programma voor
de 4e Klasse K van de K.N.V.B. is ko
men te vervallen en daarvoor in die plaats
is een inhaalprogramma vastgesteld.
De ontmoeting V-V.O-G.S-E.C- jaat
dus niet door en heeft S.E.C. a.s. Zoin-
dag vrijaf. Ingelast is nu de wedstrijd
Voorwaarts—V.V.O.G. te Utrecht.
Het programma voor de Soester clubs
ziet er nu als volgt uit:
B.D.C.Scherpenzeel te Soest, 2.50 uur.
S.E.C. 2—Amersf. Boys 2 te Soest» 2.30.
S.E.C. 3A.P.W.C- 3 te Soest, 12 uur.
Voor de le Klasse A van de afd. Utrecht
kijgt B.D.C. bezoek van Scherpenze\el
deze clubs hebben elkaar nog niet ont
moet in dit seizoen, daar de vastgestel
de wedstrijd Scherpenzeel-B.D.C. inder
tijd wegens terrein-afkeuriing geen door
gang kon vinden.
B.D.C. start a .s. Zondag met de beste pa
pieren en kan door een overwinning haar
positie op de ranglijst aanmerkelijk ver
sterken. Toch zullen de Soesfeinaren hun
tegenstanders niet mogen onderschatf<an,
want ook Scherpenzeel zal trachten zo
ver mogelijk uit de gevaarlijke zone te
komen.
Nu Zondag de reserves der Amersfoorfse
Boys op bezoek komen, bestaat voor
S-E.C- 2 de gelegenheid weer eens een
of twee winstpunten te vergapen. Tevens
hebben de S.E.C.-ers nog iets goed fe
maken, voor de interfijd te Amersfoort
geleden nederlaag.
Met 1 verliespunt minder dan A.P.W.C.
3 heeft S.E.C. 3 momenteel die leiding
in de Reserve 2e Klasse C van de afd.
Utrecht. Zondag ontmoetein deze beide
gegadigden elkaar op het S.E.C.-terrein
voor de eerste plaats en die uitslag van
deze ontmoeting zal vermoedelijk wel
de beslissing brengen voor de e.v. kam
pioenstitel. De eerste ontmoeting tussen
beide candidaten, welke op Birkhovein
plaats vond, eindigde ün een 22 gelijk
spel. Ook a.s. Zondag kon het wel eens
een gelijk spel worden, waarmede S.E.C.
3 het beste gebaat zou zijn. In ieder ge
val verwachten wij een spannende strijd.
De ontmoeting B.D.C. 2H.V.C. 5 is af
gelast.
KEUZEBON BROOD OF GEBAK
VOORTAAN SLECHTS TWEE
WEKEN GELDIG.
De bonnen voor gebak zullen in den
vervolge in plaats van vier, twee weken
geldig zijn.
GEBOREN.
Maria Elisabeth, d. v. W. A. Egtberts en
J- M. Kwint, Julianalaan 88. Hermainus
Maria, z. v. J. Zoetelief en W. H. Kuij-
er, Nieuwerhoekplein 4. Martijntje, d'.
van A. van Slooten en F. v. d. Akker,
Klaarwaterweg 101. Gerardus Johannes,
zoon van F- Verpoort en J. P. Plugge,
Burg. Grothestraat 38. Sophïa Hendrika,
d. v. G. A. Groenestein en M. Uititen-
boogaard, Kosfverlorenweg. Wilhelmina
Johanna Veronica, d. v. C. Hilhorst en
M. Bouma, Verl. Talmalaan 19a. Frans
Gerrit, z. v. H. Ravesitein en A. A. v.
d. Sterre, Rademakerslraat 7b. Marga-
retha Wilhelmina, d. v. G. de Gooijer en
J. Selk, Veldweg, 3. Albertina Gerarda
Catharina Maria, d. v. H. J. Tammer en
M." H. Vegten, Postweg 16. Willemina
Anna Alida, d. v. J. P. de Graaff en H.
J. Maertens, Nieuweweg 49b.
ONDERTROUWD.
A. J. G. M. Koenders, 23 jrv werktuig-
bouwk., Mendelssohnlaan 12 en J. A.
Th. Wink, 21 jr., Kerkpad Z.Z. ilO. E.
Rijn, 19 ir., magazïjnbed., Amersfoort en
L. H. Rüijer, 19 jr., Molenstraat 82. D.
J. Beernink, 26 ir.» plantsoeinarb., Wiek-
sloterweg W.Z. 33 en M. Bos, 23 jr,,
Woerden. J. B. Onwezen, 25 jr., trans
portarbeider, Molens'iraat 127 en H. E.
Jasperse, 28 jr., metaal'bew., Soester Eng-
v. d. Deijssel, 21 ir., Veldweg 11. G. J.
weg 54 en H. v. d. Deijssel, 25 jr,, Kerk
straat 44.
GEHUWD.
A. Bouwhuizen, 37 jr,, melkhandelaar en
B. A. Kok, 27 ïr„ Spoorstraat 3. J. Ver
hoef, 26 ir., banketbakker en H. de Jong,
23 ir., Emmalaan 10. K. Drijfhout, 31 jr.,
secretaris bankinst. en J. v. Amerom»
27 ir., Amsterdam.
Een van de vele klachten van de Duitsers,
die leven in de Russische bezettingszone
van Duitsland, is steeds weer die, dat zij
die Russen niet begrijpen. Wat zij daarmee
bedoelen, wordt wel heel duidelijk geïl
lustreerd in het volgende tragikomische ver
haal in het Amerikaanse weekblad „Time".
Langs de gehavende Berlinerstrasse in Pots
dam lopen twaalf haveloze mannen. Hun
gezichten hebben de vaalbleke kleur van
gevangenen. Achter hen loopt een stevige,
breedwangige Russische soldaat, een Tom
my-gun zorgeloos onder zijn rechterarm en
de wijde steppe van de Oekraïne in zijn
blauwe ogen.
In de nabijheid van het station ontmoet de
groep een stroom mannen en vrouwen, zich
huiswaarts spoedend van hun werk. Over
de gezichten van sommigen glijdt angst, als
ze de gevangenen zien en anderen kijken
donker naar het onbewogen gezicht van de
Russische Tommy-gunner. Enkele voorbij
gangers toveren sigarettenpeukjes te voor
schijn en stoppen deze haastig in de handen
van de gevangenen.
Een vrouw van middelbare leeftijd, die voor
zichtig over het trottoir schuifelt in een
hopeloze poging haar erbarmelijk geschoei
de voeten droog te houden, ziet plotseling
de twaalf mannen. Zij blijft als aan de grond
genageld staan en staart naar hen met
wijdopen ogen, wel een minuut lang. Dan
laat ze haar armoedige boodschappentas in
de modder vallen, holt de straat over en
stort zich met een hartverscheurende kreet
op de derde gevangene. Gevangenen en
voorbijgangers blijven staan en gapen
stompzinnig naar de twee figuren, die el
kaar maar over de rug van de jassen stre
len en hysterisch murmelen: „Wohin?
weisz nicht; „Warum?weisz nicht!"
Langzaam wandelt de Rus om het groepje
gevangenen heen en nadenkend kijkt hij
naar het hysterisch snikkende paar. Lang
zaam trekt een grijnslach over zijn gezicht.
Hij is een nogal athletisch uitziende fi
guur. Iemand, die in zn tijd z'n manne
tje stond. Niet alleen lichamelijk.
Hij had voor de oorlog een leidende po
sitie in het buitenland. U kuint niet veel
landen ter wereld noemqn of hij was er
en werkte er. Indie kent hij beter als me
nig Indisch gast. Kortom, het lijkt mij
een vent, die iets waard is in de handel.
Alleen, hij is net in de veertig en nog
iets, hij heeft maar een Mulo-opleiding
gehad. Hij had graag doorgeleerd na z n
mulo. maar er waren redenen» waardoor
dit niet mogelijk was. Hij moest de prak
tijk in en daar werkte hij succesvol.
De oorlog brak echter zijn door hard
werken opgebouwde positie tot in de
fundamenten af.
Daar stond hij in 1945, 41 jaar oud en
financieel kapot.
Wij hadden er geen hard hoofd in. Die
zou wel weer slagen.
Zo eenvoudig was het echter niet, al
heette het, dat de goede banen op straat
lagen. Zijn aspiraties waren mu eenmaal
een beetje hoger gespannem dan b.v.
kwitantieloper, zonder iqfcs kwaads te
willen zeggen van dit zeer nuttige vak.
Er werden wel mensen gezocht, en nóg,
leest u er de advertenties maar eens op
na, tot een leeftijd van 30 jaar. Als hef
eens een keer 35 of 40 jaar is, wrijf je
je ogen uit. Bovendien moet h,et voor
een beetje baan steeds weer 5-jarige
H.B.S. zijn. Hij is intussen 43 jaar. AI
zijn connecties ein ondervinding zijn
niets waard. Hij is te oud met zijn 43
ïaren en hij heeft geen 5-jarige.
Is dit nu eigenlijk niet te gek? Persoon
lijk weet ik een zaak, waar ze vroeger
met mensen met technisch gevoel ein
alleen maar ambachtschool-opleiding hef
geval puik lieten draaien en waarvoor ze
nu menseri eisen met einddiploma M.T.S.
en hef draait er heus niet heter door-
We gaan aardig de verkeerde kant op
als we voor de eerste de beste baan
dergelijke hoge eisen stellen ein leeftijds
grenzen van 30 jaar aainleggen.
Het is dan ook een normaal verschijn set,
dat ouders, ook al kunnen ze het eigen
lijk niet bekostigen, hun kind tegen ie
dere prijs de 5-jarige H.B.S. of M.T.S*.
laten doorlopen, omdat dit de enige ma
nier schijnt, om tot een beetje betrekking
te komentotdat over enige jaren ook
van deze personen de markt zo overvol
is, dat zelfs voor een straatveger een di
ploma 5-jarige H.B.S. wordt verlangd.
H. OEKMAN.
Hij tikt de snikkende vrouw op haar schou
der. Grote ontsteltenis verspreidt zich over
de gezichten van de toeschouwers, maar de
Rus zegt vriendelijk in gebroken Duits:
„Keine Angst, Keine Angst."
Dan wuift hij nonchalant met de loop van
zijn Tommy-gun naar de gevangene, die in
stinctief een pas achteruit doet, en vraagt:
„Dein Mann?"
„Ja", antwoordt de vrouw en de tranen
stromen over haar wangen.
„Gu-ut", gromt de Rus, en hij maakt een
grimas met zijn neus.
„Nimm mit", en met een zachte duw schuift
hij de verraste gevangene in de richting van
het trottoir.
De toeschouwers slaken een massale zucht
van verlichting als het echtpaar wegsnelt
in een soort delirium, hand in hand. Elf ge
vangenen, onder opgewonden gemompel,
vervolgen hun weg, langs het opgewonden
gemompel onder het publiek: „Onbegrijpe
lijke Russen"Ik kan ze niet begrijpen
Ik begrijp de Russen niet
Met een onbewogen gezicht wandelt de Rus
opnieuw adhter zijn gevangenen aan, een
sigaret van krantenpapier in de mond en
tastend naar lucifers.
Maar plotseling betrekt zijn gezicht. Hij
zwaait zijn Tommy-gun wat hoger onder
zijn arm, haalt een vuil stukje papier uit
zijn zak en gluurt er naar. Na een paar
stappen stopt hij het papier voorzichtig
weer in zijn zak, staart een ogenblik na
denkend naar de ruggen van de gevangenen
en richt dan zijn blikken op de vermoeide
gezichten van een nieuwe stroom reizigers,
die juist het station verlaat. Zonder zich
een ogenblik te bedenken, stapt hij af op
een jongeman met een actetas onder de
arm en een vuile bruine hoed, die over zijn
oren hangt, en commandeert: „Eeh, Du!
Komm!" De aldus toegesproken Duitser
verstijft en werpt een dodelijk verschrikte
blik over zijn schouders naar de angstige
stroom mannen en vrouwen, die trachten
niets te zien of te horen. De Rus wuift met
zijn Tommy-gun en krult zijn lip: „Komm!"
Ruw duwt hij zijn bevende recruut in de ge
lederen.
De gevangenen zijn weer met z'n twaalven.
Het gelaat van de Rus ontspant zich. Met
een derde spetterende lucifer steekt hij zijn
sigaret aan en vol welbehagen blaast hij de
rook in de richting van de vermoeide Ber-
lijners, die zich huiswaarts spoeden door de
vallende duisternis.