Een jaar geleden»
Nog eens Werkeloosheids-
Verzekering.
Handel in blanke
Slavinnen.
IN DE HOEK.
Plaatseli|k nieuws.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. UITGAVE! DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Abonn. p. kwart fl.50 - Per post f 1.75
24e JAARGANG No. 13. Bureau: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156 DINSDAG 17 FEBRUARI 1948.
Op 18 Februari 1947, des morgens 2.24
uur, werd te Soestdijk ons vierde Prin
sesje geboren!
Dat is dus morgen een jaar geleden.
Weet u het nog7
De spanning, waarmee overal in den
lande „het" bericht verwacht werd? Een
spanning, die in eem juichkreet losbrak,
toen eindelijk het nieuws bekend werd?
Duizenden Nederiandtrs waren per auto,
autobus, motor en rijwiel naar Soestdijk
gekomen en (rokken un.-n lang voorbij ons
ingesneeuwde paleis en heel Nederland
juichte, alle winterse en witte narigheid
ten spijt.
In Baarn en de grote centra rolden de
saluutschoten en eein Fransman, die ge
komen was om film-opnamen te maken,
vertelde het Amerikaanse volk» dat er
nog nimmer zoveel belangstelling' ge
weest was voor de geboorte van n Ko
ningskind.
Het was begrijpelijk. Nederland had yijf
jaren oorlog achter zich; vijf jaren,
waarin berichten over het Prinselijk
Gezin schaars binnendruppelden en al
leen de uit vliegtuigen gestrooide brand
plaatjes, die negatieven bleken te zijn
en tersluiks werden afgedrukt. In Cana
da was in die jaren ook ean prinsesje
geboren en de illegale bladen hadden
die mare door 't land verspreid. Maar
het bleef allemaal vaag en ver. Pas in
1945 maakte het Nederlandse volk ken
nis met Margriet.
Op 18 Februari 1947 werd men zich de
hereniging met het vorstenhuis bewust en
dat de vreugde zo hoog oplaaide vond
voor een belangrijk deel daarin haar re
den. De spontane blijdschap was zeker
niet kleiner dain bij ,de geboorte van
Beatrix, alleen de vele sneeuw en ijs
waren oorzaak, dat Nederland zich niet
uitbundig kon uiten.
Nu viert Marijke haar eerste verjaardag.
Dit eerste jaar verliep niet zonder ge
beurtenissen. Daar waren de tocht naar
Friesland met het Prinselijke jacht, waar
bij Marijke in haar zoete rust moest
worden gestoord om haar aan de jui
chende bevolking voor te stellen; de
opname van het jonge prinsesje in het
ziekenhuis waar een oog-operatie mciest
worden ondergaan en dan niet Ijl het
minst de doopplechtigheid in de dom
kerk te Utrecht
Wij feliciteren onze jengste Oranjetelg,
haar Prinselijke Ouders en Zusjes en
niet minder haar Koninklijke Grootmoe
der, onze gsierbiedigde Koningin.
De Nederlanders vieren morgein in het
hart weer feest en daarom gaan morgen
de vlaggen weer uit.
Ons artikel .Werkeloosheids-verzeke
ring", hetwelk een plaats vond in ons
blad van Dinsdag j.I., was voor een onzer
lezers, H. S. alhier, aanleiding ons een
uitvoerig schrijven te zenden, met ver
zoek dit een plaats te geven in ons blad.
Wij doen dit niet. Ie. Omdat hef senrij-
van geheel aan de redactie en niet aan
de lezers is gericht; 2e. omdat het geen
gebruik is polemieken te voeren over
artikelen van de redactie; 3e. omdat hef
formaat van onze courant niet toe
staat, dat een grote ruimte wordt afge
staan voor iets, wat in enkele regels kan
worden gezegd en 4e. omdat wij gewoon
zijn in eigen huis op ietwat andere wij
ze te worden aangesproken.
Wanneer schrijver ons in het kort had
laten weten, zoals nog een andere lezer
op vriendelijke wijze deed, dat de vak
bonden geen werkelozenkassen meer be
zitten, dan zou dit voor ons voldoende
aanleiding zijn geweest om op hef slof
van ons artikel nog even terug te komen,
hetgeen wij met deze regelen dan ook
doen.
S. zegt ons dit met veel hatelijkheden
en voegt daarbij, dat wij positieve on
juistheden neerschrijven met de gedach
te, dat zulks wel geslikt zal worden door
de goegemeente.
Voor vele redacties zou een dergelijke
verdachtmaking ongetwijfeld aanleiding
zijn zijn schrijven in de papiermand te
deponeren; wij doen dit niet, omdat ons
eergevoel wel een stootje kan verdra
gen. i
Wanneer S. ons thans zegt, dat er geen
werkelozenkassen meer bestaan, dan
moeten wij hem zeggen, dat hij, als een
der kopstukken van de Soester Arbei
dersbeweging, al zeer slecht georknteerd
is. Hij toch 'zou minstens moeten weten,
dat bij de Grafische Bedrijven wel' een
dergelijke instelling bestaat, al heeft de
ze dan de mooiere naam „Algemeen So
ciaal Fonds".
27 Maart 1941 reeds, dus midden in de
oorlog, werd dit fonds geboren bij be
schikking van het College van Rijksbe-
mïddeiaars. In dit fonds stori elke werk
nemer in die bedrijven wekelijks een
kiein bedrag, terwijl door al ie drukkers
patroons hierin wekelijks 5 "o van het
loon van elke werknemer wordt bijgedra
gen.
Uit dit fonds worden uitkeringen gedaan
bij gehele of gedeeltelijke werkeloosheid.
Wellicht nebben wij ons in ons vorig ar
tikel, toen wij schreven over vakbonds
contributie, niet geheel juist uitgedrukt,
maar wij vragen is een dergelijk fonds
iets anders dan een werkeiozemkas?
Het was ons niet bekend, dat geen enke
le vakbond geen werkelozenkas meer
heeft in oude vorm; evenmin wisten wij,
dat blijkbaar alieen bij de Grafische Be
drijven een dergelijke kas wel bestaat
in nieuwe vorm.
In ons vorige week geplaatste artikel'
noemden wij de Werkeloosheids-verze
kering een goed principe; qejn instelling,
die er komen moet Wij wézen daarbij
op de voor de arbeiders meer dan slech
te toestanden in de crisisjaren en dat hef
goed is, dat de ondernemingen, hun
personeel en de staat gezamenlijk bijtijds
maatregelen treffen, om een herhaling van
deze toestanden te voorkomen.
Ons enige bezwaar was, dat deze verze
kering weer een nieuwe last zou leggen
op het bedrijfsleven, een druk, welke
voor velen te zwaar zou worden.
Met betrekking hiertoe wijst S. op de
grote winsten, welke worden, gemaakt en
hij verwijst hiervoor naar de jaarversla
gen der grote banken en bedrijven en
de door deze zaken uitgekeerde dividen
den.
Zeer juist, mijnheer S- Wij zouden zelfs
willen zeggen, dat het meer dan schande
is, dat het maken van dergelijke winsten
mogelijk is en wordt getolereerd door
onze prijsbeheersing en prijscontrole, van
welke instanties wij zo gaarne hoog opge
ven.
Maar S. weef, evenals ieder ander, dat
dit alleen bij de groot-industrie het ge
val is en vooral bij die bedrijven, die
voor export werken. Met de kleine in
dustrie en de winkelbedrijven, de mid
denstanders dus, is 't ietwat anders ge
steld. Velen van hen hebben thans reeds
moeite de eindjes aan elkander te kno
pen en als mijnheer S-, maast de jaar
verslagen en dividend-noteringen ook
eens de faillissementen in het oog houdt,
zal hij zeer vlug beamen, dat wip ons
nog zeer voorzichtig uitdrukten foen wij
schreven, dat de invoering van de Werke
loosheids-verzekering een nieuwe druk
kende last voor het bedrijfsleven bete
kende.
Als we nu middenstanders op de failis.se-
mentenlijsten zien staan, die zelfs in de
zwaarste crisisjaren het hoofd nog bo
ven water wisten te houden, dan heeft
dit ons toch wel iets te zeggen.
Een redelijke verdeling van het natio
nale inkomen, waarover S. schrijft,
juichen wij met hem van harte ,toe,
maar dit mag niet alleen worden gevraagd
voor de arbeiders. Alle bevolkingsgroe
pen hebben daar recht op, ook de mid
denstanders, die thans veelal goed .genoeg
zijn om de door de fabrikanten vaak
veel te hoog genoteerde artikelen met
een veel te lage winst, soms zelfs lqger
dan voor de ooriog, door te leveren aan
het publiek, omdat het levensmiddeljen-
pakket niet boven een zeker bedrag mag
uitkomen of omdat het landsbelang mee
brengt, dat de prijzen zo laag mogelijk
worden gehouden.
Een gelukkige omstandigheid achten wij
het dan ook, dat de nieuwe minister van
Economische Zaken een open oog heeft
voor de belangen van deze bevolkings
groep, reeds een hogere winst in uit
zicht stelde voor de levensmïddelienzaklen
en nog belangrijke wijzïgrhtfen in porte
feuille schijnt te hebben om» zoals S.
het zegt te komen tot een betere verde
ling van het nationaal inkomen.
De spoorloze verdwijning van meer
dan honderd personen per week uit
Berlijn, Genua en Marseille beslaat
slechts enkele alinea's in het lange,
trieste, verbijsterend® hoofdstuk over
de na-oorlogse criminaliteit, dat tot
titel draagt: blanke ballast
„Cq. cq. cqaan allenopsporing en
aanhouding gezocht wordt juan marvetti
juan marvettihandelaar in blanke
slavinnen signalementIn de interna
tionale afkortingen van de politieradio-om-
roel? ijlen dagelijks deze en dergelijke be
richten op diverse ultra-korte golflengten
door de aether
In alle Europese politiecentrales zitten man
nen aandachtig aan hun ontvangers en no
teren de verzoeken om opsporing. Mensen
smokkelaars aan het werk! Honderden en
nog eens honderden mannen, vrouwen en
half volwassen kinderen verdwijnen iedere
week uit de grote steden en worden nooit
teruggezien Groot alarm!
Als dwangarbeiders.
In de havensteden, broeinesten van allerlei
kwade praktijken, schuilplaatsen van hen
die de draden van internationale misdadi-
gersbenden in handen hebben, staat de po
litie voor een zware taak. De na-oorlogse
tijd heeft een schrikbarende stijging van
het aantal misdrijven te zien gegeven. Een
der ernstigste hoofdstukken in de geschie
denis der criminaliteit is thans de smokkel
in mensen geworden. De donkere dagen van
de slavenhandel zijn herleefd, deels onder
politieke voortekenen. Doch thans zijn het
geen zwarte slaven, maar Europeanen.
Huisvrouwen gaan boodschappen doen en
komen niet thuis, meisjes gaan naar school
en nierfiand ziet ze meer, stevige knapen
verdwijnen spoorloos. En niemand weet
waarheen
Een deel van deze „gekidnapte" personen
verhuist als arbeider naar uranium-mijnen
ergens aan het einde der wereld. Zij krij
gen (indien men deze formaliteit tenminste
nodig acht) een morphinespuitje of worden
onder de alcohol gezet en ondertekenen dan
willoos zogenaamde „arbeidsovereenkom
sten", wat in de meeste gevallen gelijkstaat
met een terdoodveroordeling.
Machteloos
De politie staat machteloos tegenover deze
handel in blanke arbeidsslaven, in 't bijzon
der in verschillende delen van Duitsland. De
Berlijnse inspecteur van politie, Rudolf K.,
deelde mij mede, dat in Berlijn per week ge
middeld 100 personen als vermist worden
aangegeven. Slechts negen procent van hen
wordt teruggevonden. Alle nasporingen der
recherche, die overigens nog vele andere en
dringender problemen heeft op te lossen,
lijden tenslotte schipbreuk op een onzicht
bare tegenstanderergens verliezen alle
sporen der verdwenen personen zich in een
onbehagelijk duister. Is het onderzoek bij
dat punt aangeland, dan -is het voor de be
trokken politiespeurder een kwestie van
zelfbehtmd om zijn nieuwsgierigheid niet te
overdrijven
De politie staat al even machteloos tegen
over het feit, dat reeds duizenden ongeluk
kige vrouwen, die door honger en vertwijfe
ling er toe worden gedreven om zo'n „ar
beidsovereenkomst'' te ondertekenen, sinds
enkele jaren als gevangenen in zekere hui
zen vegeteren, zonder bericht van hun fa
milie en zonder enige hoop ooit het oude
contact met hun verwantèn weer te kunnen
opnemen.
In Berlijn.
Op een der marktpleinen, die in zekere zin
de- zwarte markt moeten legaliseren, spreekt
een individu een jonge vrouw aan: „Zoudt
u er wat voor voelen om naar Argentinië
te emigreren?" De vrouw is terstond ge
ïnteresseerd. Zij is moeder van twee kinde
ren, haar man is bij Witebsk gesneuveld.
De lokvogel vertelt van een actie tot aan
werving van landarbeidsters voor Argen
tinië en loodst de niet onaardige vrouw
mee naar de illegale „emigratie-centrale"
in de Frankfurter Allee. Men heeft haar
nooit teruggezien.
De kinderen kwamen in een weeshuis te
recht. De „emigratie-centrale" veranderde
diezelfde nacht van adres. De rechercheur,
die het onderzoek in handen had, kreeg van
onbekend-bekende zijde een wenk, die niet
kon worden misverstaan en gaf er de
voorkeur aan zijn mond te houden. Want
in deze Berlijnse dagen weegt een mensen
leven niet meer dan een brood. Het aantal
vrouwen, die wekelijks door schurken aan
de ellende worden prijsgegeven, is zelfs niet
bij benadering op te geven.
In Genua.
Een jonge man, genaamd Marvetti, sticht
een dansschool. In de plaatselijke pers
vraagt hij per advertentie „jonge talenten
voor toneel en film". Hij belooft honderden
meisjes en jonge vrouwen de „grote car
rière'' en sluit engagementen af. Korte tijd
later meldt de afd. Vermiste Personen van
het Genuese hoofdbureau van politie: „In
de afgelopen week zijn 32 meisjes tussen
14 en 17 jaar oud spoorloos uit Genua ver
dwenen."
Het dagblad „Giornale del Mattino" onthult
nadere bijzonderheden over de moderne sla
venhandel in blanke vrouwen. Honderden
meises droomden van hun grote carrière
en belandden in Noord-Afrikaanse of Zuid-
Amerikaanse huizen van plezier.
In Marseille.
Het bewaren van de rust en veiligheid in
deze havenstad ligt in de handen van 2200
geüniformeerde en 560 „stille" politieman
nen. Tien radio-auto's van de politie zijn
onafgebroken op pad om jacht te maken
op smokkelaars in verdovende middelen en
op slavenhandelaars. En toch zijn ook hier
tot voor kort weken geweest, waarin bijna
100 mensen als vermist werden aangegeven.
Een groep van 67 mannen, vrouwen en
meisjes ging op zekere nacht van een af
gelegen pier aan boord van een geheimzin
nig schip. Illegale emigratie! Naar Pales
tina?
Men weet slechts, dat 67 mensen spoorloos
van het aardoppervlak zijn verdwenen. Zij
We hebben kennis mogen nemen van
plannen, die besfaam om proeven te ne
men met een nieuw soort spoorbomen.
Een Amerikaanse vinding, die in het
land der vele mogelijkheden en onmo
gelijkheden puik schijnt te voldoen.
Toen ik de afbeelding van die dingen
zag, dacht ik direct, dat is de oplossing.
Halve spoorbomen, alleen op de rijrich
ting, zodat gevangen zitten tussen zich
sluitende spoorbomen niet meer mogelijk
is en flikkerlichten.
Ik heb nu eenmaal een zwak voor flik
kerlichten als waarschuwingssignaal.
Nooit en nergens ben ik zo op m'n qui-
vive, dan in de buurt van zo n knipogend
licht, onverschillig of het rood, groen of
wit is.
Met bijzondere belangstelling heb ik bet
artikel gelezen, vooral omdat we in ons
dorp met een opbehoorlijke hoeveelheid
onbewaakte overwegen zitten.
Over een poosje doet Bello z'n laatste rit
en gaat hij plaats maken voor een echte
elecfrische trein en ik moet er niet aan
denken, wat er allemaal kan gebeuren»
wanneer die „electrische" als een ra
zende Roeland langs oinze onbewaakte
overwegen .giert.
Maar ïn de toelichting heb ik niets ge
lezen, dat er op \vijst, dat het de bedoe
ling is die halve spoorbomen ook op on
bewaakte overwegen te plaatsen. Er is
alleen sprake van vervanging van hele
spoorbomen, die op afstand worden be
diend en dan nog hoofdzakelijk om te
voorkomen, dat de spoorbomen al te
dikwijls worden kapot gereden, hetgeen
in het vorige jaar 248 maal gebeurde.
Niettegenstaande deze duidelijke uiteen
zetting is het natuurlijk niet geheel uit
gesloten, dat men zich toch niet houdt
aan de plannen en deze nieuwe bomen-
soort toch plaatst op onze Soester onbe
waakte overwegen, maar dan neem ik
aan, dat de Spoorwegen er wel een re
clamestunt voor de radio van zal maken,
waarom het goed zal zijn deze maar
niet te vroeg uit te schakelen.
Maar als het nu zo is, dat onze onbe
waakte overwegen niet met die halve
bomen worden beveiligd, laten we dan
toch minstens proberen die flikker-
waarsehuwingslichfen te ktijgen. Hef is
nu eenmaal een tijd, waarin we niet al
les tegelijk kunnen krijgen, hoewel het
niet onze schuld is, dat wes alles tegelijk
moeten vragen.
Maar laten we de Spoorwegen niet boos
maken. Met stroop bereikt men gewoon
lijk meer. H. OËKMAN.
bereikten noch Palestina, noch Cyprus. Ze
zijn verdwenen en geen sterveling zal waar
schijnlijk ooit vernemen, waar deze onge-
lukkigen zijn terechtgekomen. Geraakte het
naamloze schip in een storm en zonk het?
Werd het in volle zee, nadat de slachtoffers
waren leeggeplunderd, door de misdadige
bemanning naar de bodem der zee gezon
den?
Sombere balans.
De handel in „blanke ballast'1 is een zeer
voordelig zaakje. Sinds het einde van de
oorlog verdwenen in Italië vele duizenden
personen. Uit Duitsland verdwenen sinds
de capitulatie volgens voorzichtige schat
ting omstreeks 50.000 mensen, onder wie
15.000 vrouwen en meisjes. En uit Londen
wordt bericht, dat een slavenhandelaar, ge
naamd Messina, in de maanden Mei, Juni en
Juli van het vorig jaar niet minder dan 138
vrouwen en meisjes in zijn netten der
schande ving.
Een sombere balans voor dit continent in
een tijd, die zo veel en zo nadrukkelijk over
menselijkheid en mensenrechten weet te
praten.
VRIJHEID EN DEMOCRATIE.
Belangstellenden herïinmerietn wij aan de
openbare vergadering van de Volkspartij
voor Vrijheid en Democratie» welke ger
houden wordt Woensdagavond in de zaal
van „De Gouden Ploeg", waarin zal spre
ken de heer J. M. J. A. van Dijk, hoofd-»
bestuurslid van genoemde partij.
BILJARTEN.
Voor de afwerking van de biljarfcom-
petitie van de N.B.B., district Eemland,
vonden nog enkele wedstrijden plaats,
waarvan de resultaten als volgt waren:
Cadre Klasse: De Vergulde Wagen 2
Tolsteeg 1 6. Noord-Brabant 3De
Vergulde Wagen 1 2—4. Noord-Brabant
1—Tolsteeg 2 60.
5e Klasse Libre: K.O.T. 3Leusderkwar-
fier 4 4—4.
Door de 42 overwinning vain De Ver
gulde Wagen 1 op Noord-Brabant 3 leg
de De Vergulde Wagen definitief beslag
op de eerste plaats in de cadre klasse en
behaalde daarmede tevens het kampioen
schap van die afdeling voor het seizoen
1947-1948.
