KENTERING? UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Winston Churchill in mijlpalen. IN DE HOEK. Officiële mededelingen. Plaatselfgk nieuws. SOESTER COURANT Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. 24e JAARGANG NO. 15. BureauVan Weedestraat 3 - Telefoon 2566 - Giro 126156 Abonn. p. kwart fl.50 - Per post f 1.75 DINSDAG 24 FEBRUARI 1948. De hele wereld leeft weer in spanning. Niet om Palestina, niet om Rusland en niet om Indië, maar om de prijsdalingen in Ameri ka. Dat raakt n.1. ons dagelijks leven in de meest directe zin, want alles wat de Ame rikaanse producten goedkoper worden, ver mindert onze kosten van invoer. Tot nu toe was de wereld na de oorlog meegesleept naar steeds hoger prijzen, met als gevolg, dat het leven in alle landen, Amerika in cluis, voortdurend moeilijker werd. Met schrik en toenemende teleurstelling hebben in het bijzonder de Europese landen de prij zen op de wereldmarkt zien klimmen. Het geld, dat zij nog beschikbaar hadden om zich uit de oorlogsverwoesting te herstel len, smolt weg als sneeuw voor de zon en bij iedere volgende inkoop was men alweer duurder uit. De oorzaak lag voor de hand: de vraag was groot en het aanbod klein en onder die omstandigheden houden de ver kopers maar al te graag hun voorraden vast. Want iedereen, die wat aan te bieden heeft, denkt bij zichzelf: laat ik nog maar even wachten, dan ontvang ik straks nóg meer. Door die houding wordt het aanbod nog kleiner en de vraag nog dringender, met het gevolg, dat de prijzen nog harder stijgen. Toch weet iedereen, dat er eens een eind aan die stijging moet komen. Het is tenslot te niet mogelijk, dat de verhoging van de prijzen tot in het oneindige doorgaat. Maar niemand, kan voorspellen op welk ogenblik d£ prijzen tot staan zullen komen en zelfs een prijsdaling zal intreden. De een specu leert op blijvende stijging, de ander op een daling in de naaste toekomst. De daling begonnen. Is nu het moment gekomen? Het gaat er naar uitzien. Sinds bijna veertien dagen zijn de prijzen op de Amerikaanse goederen- en effectenbeurs aan het dalen en reeds zijn de prijzen van de granen terug op het peil van October 1947. De eerste dagen schreven - de kranten, dat de inzinking slechts tijde lijk zou zijn, maar nu wordt al verklaard, dat het een gezond verschijnsel is; men heeft zich verzoend met de gedachte, dat de top niet alleen gehaald, maar zelfs al overschreden is. Ook voor het Amerikaanse publiek betekent deze daling een grote ont spanning en President Truman heeft de voldoening,- dat zijn waarschuwingen einde lijk door de feiten bevestigd worden. Intus sen is het nog geenszins zeker, dat de da ling zich zal voortzetten, want deze wordt geremd door aankopen van de regering en door de nog altijd reusachtige behoefte van vrijwel alle landen. Hoe is nu deze daling begonnen? Hoofd zakelijk, doordat men de overtuiging heeft gekregen, dat de schaarste op zijn einde loopt. De verkopers worden plotseling bang, j dat zij in de naaste toekomst hun voorra- den niet meer zo gemakkelijk kunnen kwijt I raken en gaan dus hun vastgehouden goe deren aanbieden, omdat zij vrezen, dat de prijzen over enkele maanden wel eens be langrijk lager zouden kunnen zijn. Iedereen wil dan by de verkoop de ander voor zijn, hetgeen het aanbod plotseling doet toene men, zodat de prijzen nog verder afbrokke len. Deze keer waren het de berichten over de te verwachten tarweoogst, die de groot ste invloed hadden; eveneens van zeer grote betekenis was de verklaring van de Engelse minister van Financiën, dat Engeland zeer binnenkort nog maar heel weinig van Amerika zou kunnen kopen, wegens uitput ting van zijn voorraad dollars. Goede oogstverwachtingen. De tarweoogst belooft in Zuid-Amerika en Australië (waar het thans zomer is) zeer goed te worden, terwijl de zachte winter in Europa de verwachting wettigt, dat ook in onze streken de graanoogst dit jaar belang rijk hoger zal zijn. Tenslotte bracht de zware sneeuwval in Noord-Amerika een be schuttende laag over de wintertarwe, waar door tegelijk voldoende vocht voor een gun stige voorjaarszaai verzekerd is. Ook zal de rijstoogst van het belangrijkste rijstland van de wereld, Birma, dit jaar een record opleveren. Een andere factor van betekenis is, dat sinds de bevrijding milliarden dollars zijn besteed aan de bouw van nieuwe fabrieken in Amerika, die thans beginnen hun pro ductie aan de markt te brengen. Ook hier door zal op het gebied van verbruiksgoe- deren de schaarste spoedig tot het verleden behoren, hetgeen nogmaals prijsverlagingen in de hand werkt. Zet deze prijsdaling door, dan zal niet alleen Noord-Amerika meer en goedkoper graan aan Europa moeten leveren, maar ook zal Argentinië gedwongen zijn zich te matigen. Het eerste symptoom daarvan zien we in het zo juist afgesloten Engels-Argentijnse verdrag. De Argentijnen wilden aanvanke lijk de vleesprijzen met niet minder dan 54% verhogen, doch tenslotte hebben ze ge noegen moeten nemen met een verhoging van „slechts" 14%. Deze overeenkomst was juist afgesloten, toen de omslag op de Ame rikaanse markten kwam en het is dus best mogelijk, dat de Engelsen toch nog veel te duur hebben gekocht. Laten we hopen, dat de prijdaling zich nog enige tijd krachtig zal doorzetten, want een lager prijspeil is het beste middel om de we reldhandel weer op gang te brengen en om ons geld weer een grotere koopkracht te doen krijgen. Flitsen uit een veelbewogen leven. Om in het kader van een artikel een over zicht te geven van de 73 jaren, die Churchill op zijn iets gebogen rug heeft zitten, is wel even moeilijk als de Nederlandse geschie denis van de twintigste eeuw samen te vat ten. Wij willen derhalve volstaan met het opsommen van enkele flitsen uit dit veel bewogen leven van de huidige leider van de Britse oppositie. Winston had een hekel aan de school. De enige sombere periode, welke ik in mijn le ven heb gehad, zo schreef hij op 60-jarige leeftijd, was die van mijn schooltijd. Ik ging naar school toen ik zeven was en ontsnapte er eerst aan, toen ik 18 was geworden. Ik was een luie, slordige leerling, die tot twee keer toe van school werd gejaagd. Op Cuba, waar Churchill, na zijn militaire opleiding aan de academie te Sandhurst in 1895, de opstand tegen de Spanjaarden ga desloeg, hoorde hij voor het eerst een kogel langs zijn oren fluiten: en ik zat net een kippetje te eten schreef hij in zijn blad. Op latere leeftijd bekende Churchill, dat zijn vader hem geen kostbare erfenis na liet en dat hij met een en twintig jaar te vreden moest zijn met hetgeen hij als offi cier en al schrijvende verdiende. En dan te weten, dat zijn vader vele jaren minister van financiën is geweest! Actief verslaggever. Churchill was zeker een goed verslaggever, want hij was altijd daar te vinden, waar de Union Jack verdedigd moest worden: 1896 in Brits-Indië, 1897 in de Soedan. Het kost te hem nog heel wat moeite, aan deze veld tochten te mogen deelnemen en het minis terie van oorjog liet hem dan ook weten, dat hij niet alleen op eigen risico, maar ook op eigen kosten de veldtochten vergezelde. Maar over het geld maakte hij zich geen zorgen, want toen hrj cp 24-jarige leeftijd zijn verslagen van de Boerenoorlog aan de „Morning Post" stuurde, kon hij zich met een maand-salaris van 250 pond plus ver goeding der onkosten, tot de best betaalde journalisten rekenen. Hij was tevens de sol daat, van wie in een officieel telegram werd gezegd: „Op een critiek moment maakte hij zich verdienstelijk." Het meest gelezen boek van de jonge ver slaggever was dat, waarin hij vertelt, hoe hij uit de gevangenis te Pretoria ontsnapt en dwars doorvijandelijk gebied een af stand van 540 km weet af te leggen, hoewel een aanzienlijke prijs op zijn aanhouding was gesteld. „Dit correspondentenbaantje betekent voor mij niets," zou Churchill tegen een collega in Afrika gezegd hebben, „maar ik reken er op hierdoor in het Parlement te komen. Ik zal de krant volplakken met telegram men van onze correspondent W. C„ die een gepantserde trein bestuurt of die aan Lord Roberts wijst, waar de vijand is. Pas op, als ik nu weer candidaat ben voor het Parle ment, vlieg ik zo binnen." En aldus ge schiedde het dan ook. In het Parlement. Een jaar nadat hij in het Lagerhuis was ge kozen, in 1901, had hij al een scherpe woor denwisseling met zijn conservatieve partij vrienden, omdat hij aandrong op bezuini ging der legeruitgaven. Overigens voelde de destijds 27-jarige jonge man zichzelf ge heel financieel onafhankelijk: hij had een kleine honderdduizend voor-wereld-oorlogse guldens weten over te houden. „Wie niet tot in hart en nieren voorstander van het protectionisme is, zal in de Tory- partij geen carriere maken," voorspelde Joe Chamberlain zijn vriend Winston, die dan ook in 1904 als voorstander van de vrijhan del van bankje en tot 19'24 uitsluitend bij de liberalen onderdak vond. en toen (Churchill was inmiddels mi nister van handel geworden) ontmoette ik een jonge dame, die er in toestemde, mijn vrouw te worden (1908). Het was een hele eer voor Churchill, toen hij reeds op 36-jarige leeftijd minister van binnenlandse zaken werd, maar het was de functie, die hij 't minst gaarne heeft waar genomen. Iedere ochtend vond hij op zijn tafel een document van de ter dood ver oordeelden. Met welk een plezier verhuisde hij in 1911 naar het ministerie van marine! Voor het eerst sinds vele jaren lagen enige van de fraaiste schepen der Britse en Duitse marine naast elkaar. Er waren wedstrijden. Er waren banketten en redevoeringen. Er was zon, en ook de Keizer was er. Officieren en manschappen verbroederden zich. «Zij slenterden arm in arm door de gastvrijheid. Wanneer 28 Juni 1914. Dikwijls wordt Churchill verweten, dat hij de vloot in het geheim te vroeg had gemo biliseerd. Maar had hij ooit het bevel, dat hem in 1911 werd gegeven, beter kunnen nakomen, namelijk er voor te zorgen, dat de vloot steeds klaar stond om een Duitse aanval op te vangen? „It is better to be sure then sorry," was zijn overtuiging. Churchill neemt risico's. In 1915 had Churchill een geweldig plan: hij wilde met zijn vloot de Dardanellen ver overen om meer politieke dan militaire druk op de Balkan-landen te kunnen uitoefenen. Het plan mislukte en hij was genoodzaakt zijn functie neer te leggen. Maar geen twee jaar later keerde hij als minister van mu nitie in het kabinet terug. En weef kon hij niet nalaten een groot risico te nemen. Toen de troepen namelijk over gebrek aan ka nonnen klaagden, liet hij de nog bij de fa brieken aanwezige voorraad ongecontro leerd naar het front sturen. „Ik ril nog, als ik er aan denk, dat een kanon kon barsten als gevolg van een defect, dat bij een con trole ontdekt zou zijn geworden," schreef hij later. Maar het liep goed af. Nog geen twee maanden na de tekening van de wapenstilstand kreeg Churchill de por tefeuille van het ministerie van oorlog. „In mijn gehele loopbaan," schreef hij in 1935, „heb ik nog nooit 'een zo zware taak gehad als juist in die vijf maanden van demobili satie." Wat graag aanvaardde hij in 1921 het ministerie van koloniën. In deze periode herstelde hij de rust in Midden-Azië en bracht een verdrag met het revolutionnaire Ierland tot stand. Hij dacht zijn best ge daan te hebben, maar moest weldra onder vinden, dat in de politiek alles mogelijk is. Lloyd George werd namelijk door Baldwin opgevolgd en aan de daarop volgende ver kiezingen kon hij wegens een blinde darm ontsteking niet de nodige propaganda ma ken. Zo verloor hij in een jaar tijds zijn blinde darm, zijn ministerpost en zijn zetel in het parlement. „Dat is nu eenmaal de politiek," zegt hij tegen zijn vrienden, „en daartegen is het beste geneesmiddel een gelukkig tehuis en een goed humeur." Hij werd dan ook de „eternal boy" genoemd. Churchill geeft de moed niet vlug op. Eerst na drie tussentijdse verkiezingen lukt het hem weer in het Lagerhuis te komen en dan nog wel met steun der conservatie ven, naar welke partij hij een jaar later te rugkeert. In 1925 staan de bladen er vol van: de nieuwe mïnieter van financiën Churchill, maakt aan boord van een oorlogsschip een reis naar Athene, doet even Rome aan, wordt door de Paus in audiëntie ontvangen, wisselt met Mussolini van gedachten en heeft nog tijd om te schilderen en deel te nemen aan een jacht op wilde zwijnen. „Ja, wist u het nog niet?" wordt kort daarop in Londen gefluisterd, „Churchill gaat nu ook polo spelen dat is namelijk het enige, waar hij nog geen verstand van heeft." En zijn vijanden voegen er aan toe: „Hij is ook nog geen minister-president geweest Op het oorlogspad. Herhaaldelijk waarschuwde Churchill de wereld: „Geheime bewapeningen zijn erger dan alle andere" (4 Juli 1933). „De grote en kleine mogendheden zou men in drie klassen kunnen indelen: zij die geregeerd worden door nationaal-socialisten, zij die geregeerd worden door bolsjewisten en zij, die zichzelf regeren" (1935). „Wij moeten met Frankrijk een verbond van bijstand sluiten en de kleine naties, de kleine En tante, Griekenland en Turkije hiertoe uit nodigen" (10 Mei 1938). „Hoe denkt u de oorlog te winnen, Excel lentie?" vroeg Dorothy Thompson de man, die de nalatenschap van Charberlain aan vaardde. „Voorlopig moeten we eerst zor gen, dat we hem niet verliezen," snauwde Churchill terug. „Maar als de oorlog ten einde is, kan een prachtige wereld worden opgebouwd dit echter slechts met behulp van Amerika." Na de oorlog betreurde Churchill: „Dit is niet het Europa, waarvoor wij vochten. Op grond van hetgeen ik gedurende de oorlog met onze Russische vrienden heb meege maakt," zo zeide hij te Fulton op 6 Maart 1946, „ben ik er van overtuigd, dat er niets bestaat, waarvoor zij minder respect heb ben, dan militaire zwakte Er moet een krachtige Anglo-Amerikaanse militaire al liantie worden gevormdl" Toen Michael van Roemenië de gewezen oorlogsleider, tijdens zijn verblijf te Londen vroeg, welke houding hij als laatste koning achter het stalen scherm zou moeten aan nemen, gaf deze hem de volgende raad mee „Het belangrijkste in het leven is, dat men dat, wat men moet doen, ook met stand vastigheid volbrengt." En wat zouden nu de ambities van de thans 73-jarige staatsman zijn? Zal hij zich uit de politiek terugtrekken? Zeker niet. Hoort u, wat hij zelf zegt: „Toen ik 25 was, noemde ik de 30-jarigen „oude sokken." Maar ik ben van mening veranderd. Politiek is een beroep zonder leeftijdsgrens. Met vijftig bent u nog een „veelbelovend man". Met zes kruisjes achter de rug bent u „in de kracht van uw (politieke) leven." Met ze ventig bent u 'n „wat ouder" staatsman en op tachtigjarige leeftijd wordt u met een rolstoel naar de uitoefening van de hoogste Tot de vorige week heb ik rond gelo pen met een beetje trots gevoel op me zelf. Ik moet eerlijk bekennen.» dat ik meestentijds nogal neiging heb eerst de kat uit de boom te kijken. Te vaak blij ken de dingen anders uit te pakken dan ze op het eerste gezicht lijken. Dat heeft me een beetje voorzichtig gemaakt. Ook deed ik het wel eens ten onrechte, maar ik vaarde er toch wel bij. Toen enige maanden geleden de verkoop begon van vierkante centimeters Mid- den-Damterrein itn Amsterdam, waarvan de opbrengst ten goede komt aan het Na tionale Monument en de nagelaten be trekkingen van hen, die voor onze vrij heid hun leven gaven, heb ik geen moment getwijfeld. Op de eerste daj van de verkoop stond ik mee te drin gen, om deze unieke kans toch vooral niet te missen. Zoals ik hierboven al zei, was ik in stilte nogal trots op het lage nummer, dat mijn certificaat droeg. Ik had tot de eersten behoord. Maar nu gaat 't er toch weer op lijken, dat ik het geval eerst beter had kunnen aankijken. Ik heb er nooit over doorge dacht en nam zonder meer aan, dat enige vooraanstaande Nederlanders zich belangeloos voor deze actie hadden ge spannen, zonder de bijbedoeling, eqni goede baan te hebben. Natuurlijk snapte ik wel, dat niet alle administratieve rompslomp „con amore" kon worden gedaan, maar ik meende, dat dat ons de kop niet zou kosten. Maar nu lijkt het er op, dat het toch weer anders uitpakt en er aan deze zaak salarissen worden verdiend, waar van je staat te gapen. Ep ik, stumper, dacht nog wel, dat het allemaal „ere baantjes" waren. Misschien dat er een paar uit waren op een lintje. Nou ja, gun hen die lol. Maar wat we nu hoorden en waarover in de Tweede Kamer vragen zijn gesteld aan de Minister, zijn vor stelijke inkomens en het is meer dan misselijk, dat er mensen zijin, die dit lief dadigheidswerk zo durven gebruiken ten bate van hun portemonnaie. Ik ben nu niet zo trots meer op het lage nummer van mijn Midden-Dam-oer- tificaat en 'n volgende keer moet ik eerst weer het naadje van de kous wetejn- Maar nu in gemoede nog één vraag. Zijn we door de oorlog zo „uitgekooktge-^ worden? Of waren we het toch al? H. OEKMAN. verantwoordelijkheid gereden En zo zullen wij nu van Churchill blijven horen, zo lang hij leeft. Want hij is gedu rende 73 jaar een te strijdbaar man geweest om zich nu vrijwillig terug te trekken. VASTSTELLING KIEZERSLIJST. Burgemeester en Wethouders van Soest maken bekend, dat de door hen vast gestelde kiezerslijst voor het jaar 1948- 1949 van 23 Februari tot en met 16 Maart a.s. op de secretarie der gemeente voor een ieder ter inzage is medergelegd. Tot en met 9 Maart a.s. is een ieder bevoegd bij hef gemeentebestuur verbe tering van de door dat bestuur vastge stelde kiezerslijst aan te vragen, op grond dat hijzelf of een ander, in strijd met de wet, daarop voorkomt, niet voorkomt, niet of niet behoorlijk voor komt, of al dan niet voor enige verkie zing' aangewezen is als bevoegd bij vol macht te stemmen. Het verzoekschrift kan op ongezegend papier worden gesteld. SOESTER MOORDENAAR IN DUITSLAND ONTDEKT. Het Bureau Opsporing Oorlogsmisdadi gers is een Duits onderofficier, die in het laatst van de oorlog, toen onze ge meente in het sperrgebied lag, zes Ne derlanders heeft neergeknald en daarna beroofd, op het spoor gekomen. Het onderzoek naar de dader was moeilijk. Niemand kende zijn naam. Hij stond alhier bekend als „de moordenaar" en hoorde bij de Hermann Gderingtroepen. Wel had men zijn foto cin hiermede ge wapend lukte het de recherche na lan ge tijd vast te stellen, waar de onderof ficier zich in Duitsland bevond. Hij >9 daar in krijgsgevangenschap cn staat op het punt te worden vrijgelaten- Zaak is nu zoveel mogelijk bewijsmateriaal in korte tijd te verzamelen, teneinde zijn uitlevering naar Nederland mogelijk te maken. DIERENMISHANDELING. Door de Inspecteur der Ned. Ver. tof be scherming van diere|n is tegen de 18-ja- rige van E. alhier proces-verbaal opge maakt wegens ergerlijke mishand ding? van een hond, die hij eerst bewusteloos sloeg en daarna hajd opgehangen.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1948 | | pagina 1